- 08 Μάιος 2021, 02:14
#707064
Μετά από μία εβδομάδα όπου... life happened... πίσω στο έργο! Μετά το πρώτο σεντόνι υπολόγιζα ότι θα χρειαστώ άλλο ένα post για να φτάσω στο τωρινό ηχοσύστημα... Αμ δε... Έβαλα κάτω όλες τις αγορές που έχω κάνει σταδιακά και... έχουμε δρόμο!
Οπότε συνεχίζω ομαδοποιώντας χρονικά αλλά και θεματικά διάφορα καλούδια που έχω πάρει κατα καιρούς.
Πού είχαμε μείνει; Αα, κάπου εδώ:
Ο ενισχυτής κάτω κάτω στο επιπλάκι του ΙΚΕΑ, και από πάνω το DAC, TV Box και η... ανεμοθύελλα (Lenovo Q190). Τα ηχεία καταχωνιασμένα όσο γίνεται.
4. (I can't get no) Satisfaction Όπως φαντάζεστε, με τα τελείως λάθος ηχεία για το χώρο, το ακουστικό αποτέλεσμα ήταν μακριά από το ιδεατό. Και επειδή τα ηχεία ήρθαν για να μείνουν, τί κάνει ο κάθε audiophile που σέβεται τον εαυτό του; Μα φυσικά ξοδεύει και άλλα λεφτά σε ότι remedy μπορεί να σκεφτεί!
Εδώ θα πρέπει να κάνω μία παρένθεση για τον ορισμό του
"audiophile". Ο ωντιόφιλος, λοιπόν, είναι κάτι σαν αρρώστια, όπως και τα σχετικά -φιλος... Τυπικά συμπτώματα είναι μία τάση προς Obsessive Compulsive Disorder, όπως επίσης και η τιγκαρισμένη πιστωτική κάρτα. Συχνά θα τον ακούσετε και ως "audiophool". Τα συμπτώματα ξεκινάνε από αθώες λεπτομέρειες όπως το cable dressing ενώ υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι η αρρώστια προέρχεται από το bug της updraditis...
Να μην τα πολυλογούμε, στην μάταιη προσπάθεια να βελτιώσω τον ήχο (ο οποίος ήταν πολύ "forward" και κουραστικός μετά από λίγη ώρα), έγινα φίλος με τους υπόλοιπους ηχατζήδες των Βρυξελλώνε. Είχα βάλει στο μάτι ένα τυπικό upgrade στον κόσμο της Naim, ήτοι ένα
εξωτερικό power supply για τον προενισχυτή. Φυσικά πλέον κοιτάω μόνο μεταχειρισμένα... Κάποια στιγμή λοιπόν εμφανίστηκε ένα
Naim Flatcap εδώ κοντά, οπότε μία και δύο κανονίζω οντισιόν και παίρνω μαζί το CD με το αηδόνι. Φωνάζω και την
που έπινε κάτι κρασιά εκεί γύρω για δεύτερη γνώμη και ξεκινάμε...
Αρχικά έπαιξε σκέτος ο ενισχυτής (ίδιο μοντέλο με το δικό μου), με ηχεία Linn και εντελώς διαφορετικό δωμάτιο. Τα ηχεία σε αρκετά μεγάλη απόσταση μεταξύ τους και ο ηχατζής να προεξοφλεί ότι η διαφορά θα είναι μέρα με τη νύχτα... Ξεκινάει το αηδόνι και αυτό που παρατηρώ είναι ένα κενό στον ήχο κάπου στο κέντρο ανάμεσα στα ηχεία. Μετά από λίγο μπαίνει το power supply, το κενό εξαφανίζεται και η μουσική (μάλλον) ακούγεται κάπως καλύτερα. Ο ηχατζής να
χτυπάει ρυθμικά το πόδι (κλασικό τρικ όταν θέλουν να πουλήσουν κάτι, παρατηρήστε το την επόμενη φορά που θα πάτε για audition) και να δείχνει διακριτικά τον ενθουσιασμό του για τη βελτίωση του ήχου... Η
συμφώνησε για τη βελτίωση (μπορεί να έπαιξαν το ρόλο τους και τα κρασιά), εγώ δεν μπορούσα να αντισταθώ στην ιδέα ενός ακόμη μαύρου κουτιού, οπότε έκλεισε η αγορά. Μαζί με το Flatcap πήρα και ένα ζευγάρι καλώδια Linn K20 (πρακτικά ίδια με τα παλιά καλώδια NACA4 της Naim), γιατί οι Γερμανοί μου είχαν δώσει ότι είχαν εύκαιρο εννοείται.
(Μικρή παρένθεση για τη Linn, είναι Σκωτσέζικη εταιρεία, πολύ γνωστή σε όλους τους Naimίτες, καθώς είχαν μία στενή σχέση στα 80s, με τη Naim να συστήνει το κλασσικό πικάπ LP12 σαν την κατάλληλη πηγή ήχου για τους ενισχυτές τους.)
Πίσω στο σπίτι, το Flatcap συνδέθηκε, μου πήρε κανα μήνα για να μπορώ να ακούω μουσική χωρίς να ζαλίζομαι (φοβερό πράμα η αυτοϋποβολή!) και μετά back to square one...
5. Άγιε Νικόλα σώσε μας...6 Δεκεμβρίου του 2014, το τέστ βγαίνει θετικό (δεν υπήρχαν κορονοτέστ τότε, μην μπερδεύεστε!). Μετά τον αρχικό πανικό
ώρα για μετακομίση σε μεγαλύτερο σπίτι. Επιτέλους να πάρουν ανάσα τα ηχεία. Σύντομα βρέθηκε το διαμέρισμα με το γνωστό τζάκι και σε λίγο καιρό το ...αηδόνι ελάλησε στο φυσικό του χώρο. Το νούμερο ένα είναι να ταιριάξουν τα ηχεία με το δωμάτιο, αλλιώς χάνουμε το χρόνο μας, τα λεφτά μας κλπ κλπ.
Λίγο πρίν τα γεννητούρια, πέτυχα και μία καλή ευκαιρία από Αγγλία μεριά για να βελτιώσω το έπιπλο για τον ενισχυτή. Naim Fraimlite το όνομα, από την ίδια εταιρία φυσικά, και η λογική του έγκειται στο
mechanical decoupling των ηλεκτρονικών από τα οποιαδήποτε vibrations. Ο κύριος λόγος αγοράς βέβαια ήταν αισθητικός, γιατί το άσπρο IKEA επιπλάκι στο τζάκι όσο να πεις χάλαγε το ντεκόρ.
Δεύτερη εμμονή της Naim (πέρα από τα external power supplies) είναι το mechanical decoupling καθότι τα vibrations υποτίθεται ότι εισαγάγουν "μικρο-μικροφωνισμούς" στα ηλεκτρονικά εξαρτήματα με αποτέλεσμα την πτώση της απόδοσής τους (όπως καταλαβαίνετε το ταξίδι αυτό προχωράει σιγά σιγά όλο και πιο βαθιά σε ...παραφυσικά μονοπάτια). Σε κάθε περίπτωση θα δείτε ότι όλα τα βύσματα πίσω είναι "λάσκα", συχνά στην παραγωγή στραβώνουν επίτηδες τα ποδαράκια των πυκνωτών, αντιστάσεων κλπ ώστε να έχουν ένα compliance σε σχέση με την πλακέτα, ενώ στα πιο καλά εξαρτήματα οι πλακέτες τοποθετούνται πάνω σε βαριές πλάκες ορείχαλκου αναρτημένου σε ελατήρια για μεγαλύτερο decoupling (και φοβερό βάρος!).
Εδώ, για παράδειγμα, τα εντόσθια από τον κορυφαίο network streamer τους (φυσικά χωρίς ενσωματωμένο power supply):
Το επιπλάκι κατέφθασε έγκαιρα πριν τρέχουμε στις κλινικές, και στήθηκε ράφι ράφι (πολύ βολικό για να μπουν και τα καλώδια με μία άνεση). Αν υπήρξε πραγματική διαφορά στον ήχο... θα σας γελάσω! Τουλάχιστον ένα λιγότερο πράγμα να τριβελίζει το OCD μου... Και κάπως έτσι φτάσαμε κάπου εδώ:
Επίσης το (τρίποδο) επιπλάκι είναι χρήσιμο και όταν ο μπόμπιρας μαθαίνει να στέκεται
!
Ευτυχώς τον εκπαιδεύσαμε καλά και ποτέ δεν υπήρξε κίνδυνος για ζημιά. Καλού κακού πάντως κρατάω ακόμη τις σίτες από τα ηχεία στη θέση τους... Σε αυτό το σημείο υπήρξε ένα πάγωμα στο μέτωπο του HiFi για 2.5-3 χρόνια καθότι υπάρχουν και προτεραιότητες στην κανονική ζωή!
Αυτά τα λίγα για απόψε, αύριο (hopefully) θα συνεχίσω με την ψηφιακή πηγή (streamer+dac).