- 30 Μαρ 2020, 23:12
#637793
Δεν είναι να πεις κάτι εδώ μέσα...
La Repubblica di San Marino, λοιπόν, ή αλλιώς La Serenissima Repubblica di San Marino (Η Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου, δεν είναι το επίσημό της όνομα αυτό, αλλά χρησιμοποιείται μερικές φορές και μ' αρέσει πως ακούγεται στα Ιταλικά και επιπλέον εγώ κάνω κουμάντο στο τι γράφω, οπότε ΛΗΚCΗC
).
Η αρχαιότερη δημοκρατία του κόσμου που υπάρχει ακόμα στην ίδια μορφή και αδιάκοπα επί αρκετούς αιώνες. Ένα πολύ μικρό κράτος, με έκταση μόλις 61 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Για σύγκριση, να σημειώσω πως το πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης είναι σχεδόν διπλάσιο σε έκταση (112 τ. χλμ)
Και ο Άγιος Μαρίνος είναι μία ανεξάρτητη χώρα, με δικούς της νόμους, δικό της σύνταγμα, ανεξάρτητη κυβέρνηση, κτλ... Μία πλήρως λειτουργούσα χώρα. Που ακριβώς είναι; Και πόσο μικρή είναι;
Εδώ είναι η Ιταλία. Δεν φαίνεται κάτι, έτσι;; Μόνο ένα όνομα... Λίγο
ζουμ ακόμα... Ναι, αυτή η κουτσουλιά είναι μία ανεξάρτητη χώρα. Αυτή είναι:
Τι και πως λοιπόν οδήγησε αυτή τη χώρα α) να υπάρξει κάποια στιγμή στην ιστορία και β) να συνεχίσει να υπάρχει;
Κάπου στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, γύρω στα 257 μ.Χ., ένας χριστιανός μάστορας της πέτρας ονόματι Μαρίνος έφυγε από το χωριό του στις ακτές της Δαλματίας για να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση των τειχών του Ρίμινι στην απέναντι όχθη της Αδριατικής (στη σημερινή Ιταλία), τα οποία είχαν καταστραφεί από πειρατές. Απ' ότι φαίνεται του άρεσε το Ρίμινι και παρέμεινε κηρύσσοντας την πίστη του, ώσπου ο διωγμός του Διοκλητιανού τον ανάγκασε να καταφύγει στο γειτονικό όρος Τιτάνο για να γλιτώσει. Εκεί, έχτισε μία εκκλησία και αποφάσισε να ζήσει ως ερημίτης, ωστόσο σύντομα μαζεύτηκε γύρω του μία κοινότητα χριστιανών. Ο ιδιοκτήτης της γης, αφού ο Μαρίνος πραγματοποίησε κάποιο αδιευκρίνιστο θαύμα, του δώρισε το βουνό και ο Μαρίνος με τη σειρά του, όταν πέθανε στα 301 μ.Χ., άφησε τη γη στην κοινότητα που είχε δημιουργηθεί γύρω από την εκκλησία του. Αυτή η ιστορία είναι βέβαια ελαφρώς μυθική, καθώς οι αποδείξεις που έχουμε είναι μηδενικές, ωστόσο ακόμα και σήμερα η Γαληνοτάτη Δημοκρατία που φέρει το όνομα του Μαρίνου (ο οποίος στην πορεία κάποια στιγμή αγιοποιήθηκε) θεωρεί το 301 μ.Χ. ως το έτος ίδρυσής της, αναγνωρίζοντας βέβαια πως η όλη ιστορία δεν στηρίζεται σε τίποτε άλλο πέρα από προφορικές και πιθανότατα μυθικές παραδόσεις...
Οι πρώτες ιστορικές αναφορές σε μία κοινότητα στην περιοχή είναι στο Βιβλίο των Ποντίφηκων (Liber Pontificalis) ένα βιβλίο με την ιστορία των παπών από τον Άγιο Πέτρο μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα. Εκεί, σε μία αναφορά που χρονολογείται κάπου στα 755 σημειώνεται η ύπαρξη του Κάστρου του Αγίου Μαρίνου, χωρίς άλλα σχόλια. Το αρχαιότερο έγγραφο στα αρχεία της ίδιας της δημοκρατίας χρονολογείται στα 885, όπου και υπάρχει αναφορά σε επίσκοπο του Αγίου Μαρίνου. Αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν την ύπαρξη ενός μοναστηριού στο όρος Τιτάνο ήδη από τον 6ο αιώνα, ενώ η περιοχή κατοικείται αδιάλειπτα από την Νεολιθική Εποχή.
Η κοινότητα λειτουργούσε ουσιαστικά αυτόνομα, όπως και σχεδόν όλες οι πόλεις εκείνη την εποχή στην Ιταλία, που ήταν απλά ένα σύνολο από άπειρα μικρά κρατίδια, τα περισσότερα πόλεις κράτη, όπως στην αρχαία Ελλάδα, χρησιμοποιώντας τα τρία κάστρα που έχτισε στο βουνό και την φυσικά οχυρή θέση τους για να υπερασπίσει την αυτονομία της απέναντι στους τοπικούς ευγενείς που ήθελαν πάντα να επεκτείνουν τα φέουδά τους. Στα 1320 στα εδάφη του Αγίου Μαρίνου προστέθηκε η κοινότητα της Chiesanuova (το όνομα σημαίνει νέα εκκλησία στα Ιταλικά, άσχετο, αλλά αφού το ξέρω, να μην το πω;;
) και στα 1463 μετά από κάποιες όχι τόσο ειρηνικές "συναλλαγές" με τους πάπες στη Ρώμη, η Δημοκρατία πήρε τη σημερινή της μορφή. Από τότε τα σύνορά της παραμένουν απαράλλαχτα και σε γενικές γραμμές έχει αποφύγει τις πολεμικές συγκρούσεις. Δύο μόνο φορές εχθρικά στρατεύματα κατέλαβαν τη δημοκρατία, γύρω στα 1500 για έξι μήνες ο Καίσαρας Βόργιας (αυτόν στον οποίον ο Μακιαβέλι απηύθυνε το βιβλίο του "Ηγεμών") και στα 1739 από τον παπικό κυβερνήτη της Ραβένας (που τότε ήταν τμήμα των παπικών κρατών της κεντρικής ιταλίας), αλλά και αυτό δεν κράτησε πάνω από έτος. Από τότε η Γαληνοτάτη Δημοκρατία τηρεί αυστηρή ουδετερότητα προς όλους και αποφεύγει με κάθε τρόπο να εμπλακεί σε οποιαδήποτε πολεμική σύρραξη. Ο Ναπολέοντας όταν κατέκτησε την Ιταλία, μάλλον επειδή ήθελε να ευνοήσει μία δημοκρατία σαν την επαναστατική Γαλλική, όχι μόνο δεν κατέλαβε τον Άγιο Μαρίνο, αλλά πρότεινε στο κράτος να επεκτείνει τα σύνορά του. Και αυτοί αρνήθηκαν! Από τις ελάχιστες φορές που κάτι τέτοιο έχει γίνει στην παγκόσμια ιστορία! Βέβαια, αυτό είχε το θετικό πως δεν χαρακτηρίστηκαν ως σύμμαχοι της Ναπολεόντειας Γαλλίας και άρα στο τέλος των Ναπολεόντειων πολέμων, οι νικητές εχθροί των Γάλλων τους άφησαν στην ησυχία τους. Μπορεί βέβαια και να αγνοούσαν την ύπαρξή τους, μιας και δεν υπάρχει καμία αναφορά στη συνθήκη της Βιέννης που τερμάτισε τους πολέμους...
Από τα 1700 περίπου η Γαληνοτάτη Δημοκρατία είναι πλήρως περικυκλωμένη από τα παπικά κράτη κι έπειτα από την Ιταλία και, βάσει συνθηκών που έχει υπογράψει, οι μεγαλύτεροι και ισχυρότεροι γείτονές της αναλαμβάνουν την άμυνα της Δημοκρατίας, χωρίς όμως να επεμβαίνουν στα εσωτερικά της ζητήματα. Μέχρι τα 1862 και την υπογραφή της σχετικής συμφωνίας με το τότε νέο βασίλειο της Ιταλίας, ο Άγιος Μαρίνος ήταν σε ένα περίεργο καθεστώς, καθώς ήταν μεν ντε φάκτο ανεξάρτητο κράτος, αλλά διεθνώς η αναγνώρισή του ως τέτοιο ήταν... στο περίπου, με την πρώτη επίσημη και ξεκάθαρη αναγνώριση να είναι αυτή η συμφωνία με την Ιταλία στα 1862. Αυτό βέβαια, δεν τον εμπόδισε να λειτουργεί ως ανεξάρτητο κράτος και μάλιστα, στα 1600 ξεκίνησε να ισχύει το αρχαιότερο σύνταγμα που συνεχίζει να ισχύει και σήμερα, ένα σετ 6 βιβλίων στα λατινικά που αποτελεί το επίσημο σύνταγμα της Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου εδώ και 420 χρόνια!
Κατά τους πολέμους της Ιταλικής ενοποίησης, ο Άγιος Μαρίνος, προσέφερε καταφύγιο στους επαναστάτες καρμπονάρους και τον ίδιο τον Τζουζέπε Γκαριμπάλντι, κάτι που οι ίδιοι δεν ξέχασαν και ο Άγιος Μαρίνος δεν συμπεριλήφθηκε στην ενοποίηση της Ιταλίας λίγο αργότερα. Στον μεσοπόλεμο, όταν η Ιταλία ήταν υπό την κυριαρχία του Μουσολίνι, ο Άγιος Μαρίνος είχε και αυτός φασιστική κυβέρνηση (εκλεγμένη ωστόσο σύμφωνα με τους νόμους του και με το σύνταγμα σε πλήρη ισχύ), ωστόσο παρέμεινε πεισματικά ανεξάρτητος και πεισματικά ουδέτερος στον πόλεμο, αν και κατά λάθος βομβαρδίστηκε από τους συμμάχους με αποτέλεσμα να υπάρξουν κάποιοι νεκροί. Έκτοτε όλα βαίνουν καλώς στην Γαληνότατη Δημοκρατία, η οποία εκτός από το ότι είναι η δεύτερη μικρότερη δημοκρατία στον κόσμο (μικρότερη είναι το Ναούρου στον Ειρηνικό Ωκεανό) και τέταρτη μικρότερη χώρα (μετά το Βατικανό, το Μονακό, που είναι μοναρχίες, και το Ναούρου), είχε και την πρώτη δημοκρατικά εκλεγμένη κομμουνιστική κυβέρνηση στον κόσμο μεταξύ του 1945 και του 1957.
Σήμερα η χώρα έχει πληθυσμό περίπου 33 χιλιάδων κατοίκων (μέχρι τον 19ο αιώνα είχε σταθερά γύρω στους 3,5 χιλιάδες) και είναι μία ευημερούσα δημοκρατία, με 50 ολόκληρους αστυνομικούς (
), κυβερνιέται από το κοινοβούλιο (το συμβούλιο των 60, που ονομάστηκε έτσι επειδή έχει... 60 μέλη) που εκλέγεται κάθε 5 χρόνια από τον λαό και με τη σειρά του εκλέγει 10 μέλη του για να σχηματίσουν κυβέρνηση και ανά εξάμηνο δύο Captains Regent (δεν ξέρω πως να το μεταφράσω, Capitani Reggenti στα Ιταλικά) που είναι και οι αρχηγοί του κράτους (σαν διπλοί πρόεδροι δημοκρατίας, με εξάμηνη θητεία, οι οποίοι δεν μπορούν να επανεκλεγούν αν δεν έχουν περάσει 3 χρόνια από την θητεία τους) και το αρχαιότερο σύνταγμα ακόμα εν ισχύ στον κόσμο.
Κάπως έτσι λοιπόν ο Άγιος Μαρίνος, ένα κατάλοιπο της εποχής που η Ιταλία ήταν διάσπαρτη με άπειρες πόλεις κράτη, συνεχίζει να υπάρχει και να είναι ανεξάρτητος από την Ιταλία. Μπορεί να χρησιμοποιεί το ίδιο νόμισμα με την Ιταλία (βάσει εκείνης της συμφωνίας του 1862), να είναι σε τελωνειακή ένωση με την Ιταλία από το 1862 και την Ιταλία να είναι υπεύθυνη για την άμυνά του (εξάλλου πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, μιας και για να εισβάλλει κάποιος στον Άγιο Μαρίνο θα πρέπει να περάσει πρώτα από την Ιταλία, θέλει δεν θέλει...
), αλλά είναι απολύτως ανεξάρτητη χώρα, με μία μακρά παράδοση ουδετερότητας, που πλέον απολαμβάνει ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο διαβίωσης, έχει περισσότερα αμάξια από κατοίκους (η μόνη χώρα στον κόσμο που αυτό συμβαίνει, διαβάζουν οι petrolheads;;
) και είναι από τις ελάχιστες χώρες με σχεδόν μηδενική ανεργία, σταθερά πλεονασματικό προϋπολογισμό και μηδενικό χρέος. Και όχι, δεν είναι Ιταλία!
Ξέρω πως δεν θα έπρεπε να υπάρχει και πιθανώς να μην έχει θέση στον σημερινό κόσμο, αλλά θεωρώ πως κάτι τέτοια περίεργα είναι αξιολάτρευτα! Είναι ένα κατάλοιπο του Μεσαίωνα στη σύγχρονη εποχή, που προφανώς έχει και τα αρνητικά του σημεία (συχνά ήταν το πλυντήριο των χρημάτων της μαφίας, πιθανότατα είναι ακόμα και σήμερα), αλλά δεν νομίζω να είναι ούτε χειρότερος ούτε καλύτερος από μία άλλη χώρα. Απλά έχει μία ιστορία που είναι αρκετά διαφορετική από τις περισσότερες χώρες του κόσμου και σίγουρα έναν μοναδικό χαρακτήρα!
Peugeot 206 1.6 110ps => not any more... bye bye...
Citroen C4 Picasso 1,8 => Η (Γουρου)Νίτσα => Πωλήθηκε!
MWB 320i Ε90 => Η μπεμπέκα
