Γενικά αυτοκινητιστικά θέματα
Άβαταρ μέλους
By JimClark
#589526 "Καπέλο" :rtfm:

Μια χαρά. Αθόρυβο κ με υπερελάχιστη διαφορά στην κατανάλωση για τις ταχύτητές μου.
Άβαταρ μέλους
By JimClark
#595337 Το λοιπόν! Πιστός στο ραντεβού με το καθιερωμένο αφιέρωμα και χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση!

Πατριδογνωσία 2019

Το project είναι κοινό πλέον και γνωστό. 1-2 μέρες στο δρόμο, άνευ όρων (άνεσης κυρίως), για πάτημα νέων εδαφών, αναγνώριση διαδρομών για μετέπειτα επίσκεψη, δυστυχώς ή ευτυχώς πλέον με όλο και περισσότερα off road πατήματα, αλλά όχι αποκλειστικά (αν και πλέον μεγάλο μέρος των Ελλήνων οδηγών οδηγάει suv, οπότε αρκετά εκ των τμημάτων της διαδρομής είναι εφικτά ως μια ελαφριά περιπέτεια.)

Δεδομένου του ιδιαίτερου της φάσης, η φετινή παρουσίαση είναι τριμερής.

Η πρώτη έχει να κάνει με τη βόλτα στα πέριξ Φθιώτιδας – Φωκίδας – Ευρυτανίας και Καρδίτσας. Με ένα «μικρό», όπως κ πέρυσι ορειβατικό και αρκετό on the road με μια διανυκτέρευση. Όπως και πέρσι, όπου βέβαια ο συνδυασμός οδηγού συνοδηγού δεν είχε την καλύτερη χημεία και είχε αντρο-γκρίνιες, αλλά απέφερε πανέμορφες εμπειρίες, επέλεξα και φέτος να έχω συνοδηγό. Τουλάχιστο σε αυτό το τόλμημα. Τα πράγματα κυλήσαν πολύ όμορφα και δημιουργικά.

Η δεύτερη είχε να κάνει με τις βόλτες με την οικογένεια στα πέριξ των διακοπών μιας βδομάδας, εδώ κυριότερες φυσιολατρικές, παρά οδηγικές.

Η τρίτη και πιο απαιτητική αποδείχτηκε μια γεμάτη μέρα με περάσματα από τον Αχελώο από τη γέννησή του ως την τα όρια νομών Καρδίτσας – Ευρυτανίας, ένα μίνι πέρασμα σε κάποια ωραία μέρη του όρους Παναιτωλικού με κατάληξη τα μέρη του φαραγγιού Πανταβρέχει και επιστροφή.

Μέρος 1ο. Γκιώνα, Βαρδούσια, Άγραφα και παρυφές Καράβας.

Πλάνο εκδρομής. Διήμερη. Πρώτη μέρα, εκκίνηση πριν το ξημέρωμα για ανάβαση της Γκιώνας. Έχοντας τη μπαγκαζιέρα φορτωμένη, προμήθειες, μπετόνι νερό 20λιτρο, σκηνές, αντιηλιακά, ρουχισμό κτλ ξεκινήσαμε 03.00 από την έρημη Θεσ/νικη. Ο συνοδηγός, αρκετά νεότερος σε ηλικία το είχε ξενυχτήσει και λίγο (εμένα δε με παίρνει για τέτοια τολμήματα), οπότε πάλι στην αρχή μας φάνηκε κάπως το όλο εγχείρημα κάπως άτοπο, με τα «φώτα νυσταγμένα και βαριά».

Παλιά εθνική Λάρισας Λαμίας, ανεφοδιασμός στη Λαμία και άφιξη στην Καλοσκοπή Φωκίδας. Η Γκιώνα στο κομμάτι κοντά στην κορυφή της που λέγεται «Πυραμίδα», είναι προσβάσιμη από αρκετά σημεία στο χάρτη, εμείς επιλέξαμε την πιο εύκολη, δεδομένης της συνέχειας του διημέρου. Έξω από την Καλοσκοπή βλέπουμε την απαιτητική κορυφή της Γκιώνας όμορφα φωτισμένη στον καθαρό πρωινό ήλιο.

Εικόνα

Διαδρομή προς την έναρξη μονοπατιού ορειβασίας.
https://www.google.com/maps/dir/38.6926 ... m2!4m1!3e0

Η Γκιώνα (όρος Ασέληνο) είναι το ψηλότερο βουνό της Στερεάς Ελλάδας με υψηλότερη κορυφή στα 2510m ύψος και δεσπόζει στο «σταυρό» των οροσειρών Παρνασσού – Βαρδουσίων - Γκιώνας και Οίτης. Ο δρόμος είναι βατότατος, καθαρός με όμορφα περάσματα μέσα από το πιο τυπικό δάσος δέντρων της περιοχής, αυτό των ελάτων. Ως ένα σημείο η πρόσβαση είναι βατή για κάθε είδους όχημα μέχρι ένα χαρακτηριστικό σημείο που ρέουν νερά σαν ρυάκι. Εκεί βρήκαμε 1 2 αμάξια σταματημένα. Πιο πάνω κατ’ εμέ δεν αξίζει να προχωρήσεις καθώς γλιτώνεις 2-3 λεπτά περπάτημα μόνο. 8 η ώρα έχουμε φτάσει, αλλάξει, φορτωθεί με τα σακίδια και ξεκινάμε την ανάβαση.

Σημασμένη διαδρομή, αρκετά βατή αρχικά, ξεκινά από τα 1450m. Κάποιες τελευταίες χιονούρες δροσίζανε το πέρασμά μας. Το δασωμένο μέρος τελειώνει παράλληλα με κάποια ρέματα που χύνονται στους ποταμούς σε χαμηλότερα υψόμετρα.

Εικόνα

Τα δέντρα μας χαιρετάνε στα 1700 μέτρα και η ανάβαση συνεχίζει σε «λογικά» επίπεδα ανάβασης ως τα 1900μέτρα, εύκολα και για τον αρχάριο. Σε ένα όμορφο λιβάδι με θέα και προς τα Βαρδούσια απέναντι, κάτω από τις απολήξεις της Πυραμίδας αρχίζει η δυσκολία, αφού το χορταρένιο-χωμάτινο μονοπάτι δίνει τη θέση του σε κροκάλα μη φυτεμένη όπου θέλεις καλό εξοπλισμό, εμπειρία και υπομονή. Ο συνοδοιπόρος παύει την πορεία του σε αυτό το μέρος και εγώ το «παίρνω γρήγορα» προς την κορυφή.

Εδώ στα 1900
Εικόνα

Η κορυφή της Γκιώνας
Εικόνα

Και ανηφορίζοντας στο πιο σαθρό μέρος
Εικόνα



Ανάβαση από το σαθρό μέρος ως τη περιοχή «Διασέλλα». Από εκεί η θέα είναι καταπληκτική και στο νότιο μέρος το οποίο ως τώρα κρυβόταν. Ανάβασης συνέχεια, πιο απότομη μεν, αλλά αισίως σε πιο σταθερό έδαφος. Σκαλοπάτια. Ανάσες. Σε κάποιο σημείο αγριόγιδα στην απέναντι κορυφή. Είναι το νοτιότερο σημείο εξάπλωσης του είδους που σπανίζει απειλητικά στη χώρα μας. Μαγεία.



Ανηφόρας τέλος, μια ανάσα πριν την κορυφή φτάνει κανείς στην κοψιά της οροσειράς που ουσιαστικά απέναντι βλέπει τα Βαρδούσια και κάτω το πέρασμα του Μόρνου από τα χωριά Συκιά, Στρόμη συνεχίζοντας προς Λιδορίκι και την τεχνητή ομώνυμη λίμνη. Απίστευτη θέα.

Επιβλητικά κάτω η Συκιά στη μεγαλύτερη ορθοπλαγιά της Ελλάδας
Εικόνα

Πρώτη φορά αγναντεύω χωριό από κάπου με τέτοια κλίση.
Εικόνα

Θέα στα Βαρδούσια απέναντι.
Εικόνα

Ανάσες, χαμόγελα, συνάντηση στο κατέβασμα ενός ζευγαριού, με πληροφορούν ότι ο συνοδοιπόρος είναι ΟΚ και όντως σε μια ώρα ξανά σμίγουμε και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Από τις 8 που ξεκινήσαμε γυρίσαμε πίσω στις 12 παρά. Γοργοί ρυθμοί για μεγαλύτερη άνεση κινήσεων.

Εικόνα

Στο κατέβασμα ακούγαμε κλαρίνα και μυρίζαμε κοψίδι. Έπος! Κατεβαίνοντας σε ένα όμορφο χώρο υπήρχε πανηγύρι γερών διαστάσεων. Πριν από αυτό είχαμε τη δυνατή ιδέα να αξιοποιήσουμε το μπετόνι νερό. Με ένα κιούπι κάναμε μπάνιο, αλλάξαμε φάγαμε το κατιτίς και ολόφρεσκοι συνεχίσαμε. Η πορεία έλεγε ιδανικά για πέρασμα από το περσυνό πάσο της απέναντι οροσειράς των Βαρδουσίων, πέρασμα στο χωριό Αρτοτίνας και διανυκτέρευση στο πάσο (και καταφύγιο) της Γραμμένης Οξυάς. Ο χρόνος σύμμαχος, ο ήλιος καυτερός.

Παίρνοντας το δρόμο για Καλοσκοπή.
Εικόνα

Χάρτης διαδρομής
https://www.google.com/maps/dir/38.6649 ... m2!4m1!3e0


Κατέβασμα στην Καλοσκοπή, πέρασμα από τη Στρόμη και στο δρόμο για Συκιά στροφή προς Μουσουνίτσα. Ανάβαση με φόντο τις κορυφές που πατήσαμε μόλις πριν από μερικές ώρες και θαυμασμός στο πώς το ανάγλυφο αλλάζει από αυτή τη γωνία θέασης.

Τα Βαρδούσια απέναντι
Εικόνα

Άποψη της Γκιώνας, με την κορυφή στο ανάγλυφο αριστερά.
Εικόνα

Ομορφιές!
Εικόνα

Αθανάσιος Διάκος, με αρκετή επισκεψιμότητα και μπάσιμο στο απίστευτο ασφαλτοστρωμένο κομμάτι προς Μαυρολιθάρι. Το οποίο όμως στην 6-7η του χρονιά έχει χάσει την αίγλη του. Μπαριέρες πλέον λείπουν, τα χόρτα έχουν εισβάλλει στο οδόστρωμα και περιέργως τα άπειρα bollard-posts που είχαν υπερκοστολογηθεί τοποθετημένα να σηματοδοτούν το δρόμο, απουσιάζουν. Παραμένει, πάντως, ένα εξαιρετικό κομμάτι διαδρομής με θέα Οίτη, Γκιώνα και Βαρδούσια και τα γύρω χωριά.

Λίγο έξω από το χωριό του Αθ. Διάκου, αριστερά προς καταφύγια. Και εδώ ο δρόμος έχει σπάσει (σημειωτέον ότι κάθε χωματόδρομος που σέβεται τον εαυτό του μετά την άνοιξη είναι πιο δύσβατος, καθ’ ότι πιο απάτητος από αγροτικά / γκρέηντερ των κοινοτήτων που τα καθαρίζουν, από ότι είναι π.χ. Αύγουστο Σεπτέμβρη).
Επικό σπάσιμο πλάκας με ένα κίτρινο Twingo πρώτης γενιάς που περνάει με όσα κάθε δυσκολία του χωματόδρομου μρποστά μας, χωρίς να προβληματίζεται ο οδηγός του σηκώνοντας ένα σύννεφο σκόνης που σε συνδυασμό με τον κόντρα ήλιο δοκιμάζει τα νεύρα μας, αλλά γίνεται η πηγή ανεκδότων του διημέρου.

Εκεί βλέπουμε πρώτο χέρι και την αλλαγή στον καιρό. Από το ηλιόκαμμα, καταιγίδα ορμητικά πλησιάζει προς τα πάνω μας και απορούμε αν θα πρέπει να κάτσουμε λίγο να «την φάμε» σε χαμηλότερα υψόμετρα παρά στα αλπικά που «σε πιάνει η ώρα σου».
Τελικά ο καιρός δροσίζει αναπάντεχα και οι καταιγίδες συνεχίζουν πιο νότια χωρίς να φάμε σε κανένα σημείο ούτε μια σταγόνα βροχή. Ιδανικό.
Εικόνα

Με θέα προς τα καταφύγια Βαρδουσίων που είχα μείνει πέρσι
Εικόνα

Αυτό που είναι ιδανικό για τον συνοδοιπόρο μου, είναι το κομμάτι στα αλπικά λιβάδια κάτω από τα καταφύγια σε ύψος 1700m+. Η απουσία δέντρων τονίζει το ανάγλυφο και οι κοψιές (Σούφλες) των Βαρδουσίων Ανατολικά και Δυτικά μας κερδίζουν το ενδιαφέρον αφήνοντας τον Αλεξ έκθαμβο.

Μαγικά βοσκοτόπια
Εικόνα

Νιώθω τη δροσιά ακόμα και τώρα
Εικόνα

Εικόνα

Έχοντας γλιτώσει την καταιγίδα περνάμε και τον Εύηνο στα γεννετούρια του και οδεύουμε προς το δασικό δρόμο προς Αρτοτίνα. Σε ένα σημείο μπερδευόμαστε και πάμε ίσια προς μια στάνη, ο βοσκός μας κάνει νόημα «προς τα εκεί».

Ο δρόμος αρχίζει και εξαφανίζεται
Εικόνα

Χαιρετάμε ευχαριστούμε και μπαίνουμε σε ένα δύσκολο κομμάτι που απαιτεί καθαρισμό κάθε λίγη απόσταση από ογκόλιθους.

Εικόνα

Λεπτές μανούβρες, ώσπου σε ένα σημείο ένα μεγάλο δέντρο κόβει το δρόμο απ’ άκρη σε άκρη κόβοντας κάθε ελπίδα για κατάληξη του βραδιού στη Γραμμένη Οξυά. Και να βγαίναμε τέρμα πίσω στον πολιτισμό θα ήταν too much. Υπήρχε χρόνος, αλλά δεν άξιζε μετά από το τόλμημα του πρωινού και την αθροισμένη κούραση του πρωινού ξυπνήματος.

Χάρτης διαδρομής
https://www.google.com/maps/dir/38.7226 ... m2!4m1!3e0

Αυτό μας έδωσε περισσότερη ώρα να ξαναεπισκευτούμε τα πανέμορφα λιβάδια, να πιάσουμε αυτή την πάντα εποικοδομητική κουβέντα με τους ντόπιους βοσκούς. Αναπόφευκτα να γυρνάει στην πολιτική με τη πρώτη δοθείσα ευκαιρία. Η επιλογή του σημείου διανυκτέρευσης αναμενόμενη. Κοντά στο εκκλησάκι του προφήτη Ηλία υπήρχαν και άλλες σκηνές. Όντως στο σημείο που στήσαμε δύο παιδιά, ένα παλικάρι και ένα κορίτσι-άλλο-πράμα τελείωναν τρεξιματική προπόνηση στο βουνό. Αδέρφια ήταν, ε Αλεξ;;

Εικόνα

Στήσιμο σκηνής, αμάξι δίπλα ακριβώς, αλλαγή ρούχων μιας και το σούρουπο δίνει τη δροσιά του απλόχερα και εμείς «καίμε».5200 θερμίδες έγραφε το «κοντέρ» του ρολογιού πριν κλείσω μάτι. Φαγητό, σνακς, και λίγο πιοτό χορηγία εκλεκτού φίλου και μέλους του φόρουμ ήταν αρκετά να μας καθηλώσουν από τις 8 η ώρα στη σκηνή να κάνουμε αυτά τα εποικοδομητικά μπλαμπλα με εμπειρίες, αναμνήσεις, κόλπα και ανέκδοτα με το κίτρινο twingo να έχει ανέβει στην κορυφή των Βαρδουσίων και διάφορα τέτοια.

Με τον ύπνο μας να μπορεί να χαρακτηριστεί καθ’ ελάχιστον ως «τούφα», αγνοήσαμε το ολόγιομο φεγγάρι και αφεθήκαμε στο γλυκό ηχητικό χαλί του θροΐσματος των δέντρων.

Χάρτης διαδρομής. Προς Άγραφα
https://www.google.com/maps/dir/38.7040 ... m2!3e0!5i1

Ξύπνημα υπό το πρωινό φως να πέφτει στις κοψιές των Βαρδουσίων. Μαγεία
Εικόνα

Εικόνα

2η μέρα και πρωινό ξύπνημα με τις χειρότερες από εμένα συστάσεις. Ζαλάδα, ανακάτωμα, για στιγμές σκεφτόμουν να το κόψουμε σιγά σιγά για επιστροφή. Αγγαρεία το κατέβασμα προς τον πολιτισμό από Μαυρολιθάρι, Πυρά , Παύλιανη και πρωινό έξω από τη Λαμία.

Εικόνα

Με τα Βαρδούσια απέναντι ή τη Γκιώνα.

Το συγκεκριμένο μικρούλι τη γλίτωσε
Εικόνα

Εκεί παίρνω τα πάνω μου, είμαι καλά. Βουρ στα βουνά. Λαμία, Τυμφρηστός, Καρπενήσι, στροφιλίκια Καλεσμένο, Κρέντης. Μια γραμμή να το γράφεις, κάνα 60λεπτο στο δρόμο…

Μπάσιμο στον Αγραφιώτη και βουρ για τη διάσχιση Αγράφων από το βασικό της άξονα, ακόμα ως επί τω πλείστω χωματόδρομο. 11 η ώρα ήμασταν στην αρχή της πορείας, με τα περάσματα εκατέρωθεν του Αγραφιώτη ποταμού.

Εικόνα

Ραχοκοκκαλιά Αγράφων. Χάρτης διαδρομής

https://www.google.com/maps/dir/39.0096 ... m2!4m1!3e0

Λίγα τα χιλιόμετρα της ασφάλτου, αλλά εντελώς βατός με απλό όχημα στην πλειοψηφία των χιλιομέτρων ως εδώ. Διασταύρωση για Άγραφα, διασταύρωση για Επινιανά, παραποτάμια η διαδρομή.

Εικόνα

Εικόνα

Πού και πού βλέπουμε και τα καρέλια που σε περνάνε από τον ποταμό. Πέρασμα σε πιο στενό χωματόδρομο προς Τρίδενδρο και η ζέστη πάλι να δυναμώνει. Αισίως το υψομετρο πάλι πάει σε τετραψήφια νούμερα πλησιάζοντας το Τροβάτο.

Εικόνα

Αναθύμηση της επικής πινακίδας, πέρασμα από το χωριό και ανάβαση προς τα σύνορα με το νομό Καρδίτσας με το χωματόδρομο να γίνεται κατά-τι πιο απαιτητικό, όχι απαγορευτικό για συμβατικά οχήματα.

Εικόνα

Εικόνα

Ω έλατο, ω Ευρυτανική φύση.

Εικόνα

Εικόνα

Άφιξη στον αυχένα και θέα στα βουνά του νομού Καρδίτσας. Καράβα, Βουτσικάκι, τα χωριά Πετρίλια της «παράλληλης οδού» Καρδίτσας Άρτας μέσω Στεφανιάδας.

Εικόνα

Εικόνα

Εκεί στα ψηλά, στο πάσο που φέρει το όνομα «3 σύνορα» στα 1600m ύψος σχεδόν βγαίνουμε να απολαύσουμε την ελληνική απαιτητική ορεινή ύπαιθρο. Μπαίνουμε σε ένα χωματόδρομο πιο χαμηλής βατότητας και επισκεψιμότητας που οδηγεί στο χωριό Ρώση, αλλά σύντομα μας μένει μόνο η όρεξη, αφού είναι κομμένος από ένα γκρέμι.

Εικόνα

Εικόνα

Άσφαλτο ξανά! https://www.google.com/maps/dir/39.2410 ... aa!1m0!3e0

Ηθικόν ακμαιότατον, πάμπολλες φωτογραφίες, επιστροφή στα 3 σύνορα και κατέβασμα από την πεπατημένη (με 50 – 60 χμ/ω σε σημεία) σε ένα βατό μεν χωματόδρομο που όμως σε αναγκάζει να κλείσεις παράθυρα από τα αμέτρητα μελίσσια. Κατέβασμα στο χωριό Χάρις / Πετρίλο και στο κεφαλοχώρι της περιοχής, το Βλάσι. Άσφαλτος ξανά. Σε αυτά τα μέρη είχα να βρεθώ από το ταξίδι του 2013 πριν παντρευτώ, με τον Τιράντα, αλλά δυστυχώς (ή ευτυχώς για τα όμορφα κλικ τότε) η απίστευτη ομίχλη δε με είχε επιτρέψει να καταλάβω τη μορφολογία του τόπου. Που είναι μαγευτική.

Εικόνα

Ανάβαση ως το πάσο του Αγίου Νικολάου στο δρόμο προς Καρδίτσα και κόψιμο προς αριστερά, πάλι προς τα βουνά. Χωματόδρομος πάλι, δύσκολος μεν, αλλά με επισκεψιμότητα, που περνάει απέναντι στον αυχένα του Τύμπανου, στο ψηλότερο πάσο της διαδρομής Καρδίτσας – Άρτας μέσω Αργιθέας.

Απέναντι ο όγκος του τύμπανου που οδηγεί σε σημείο με όμορφη θέα στον προφήτη Ηλία
Εικόνα

Εικόνα

Ψυχεδελικόν. https://www.google.com/maps/dir/39.3219 ... m2!4m1!3e0

Ο χωματόδρομος είναι σε σημεία δύσκολος με φυτεμένη πέτρα κοφτερή. Ανηφόρι αλλά με εκπληκτική θέα προς τον κάμπο της Θεσσαλίας και τις γύρω κορυφές. Παρά το υψόμετρο, θέα προς την λίμνη Πλαστήρα δεν υπάρχει, αυτή κρύβεται αποτελεσματικά πίσω από τον ορεινό όγκο της οροσειράς στα νοτιοανατολικά. Από τον αυχένα στα 1500 περίπου μέτρα ύψος ανηφορίζουμε στα 1750 που κάθεται το πάσο της Οβριάς.

Στο πάσο της Οβριάς
Εικόνα

Εικόνα

Και ενώ εκεί το πλάνο ήταν απλά ένα στοπ για μερικές φωτό και το ανέβασμα από τα χωριά του Ανθηρού προς τη Γκρόπα, με κλέβει η εικόνα του περάσματος κάτω από τον όγκο της Καράβας στα μέσα του χωματόδρομου αυτού. Όταν λέμε με κλέβει, μιλάμε για απαγωγή.

Βλέποντας προς το πάσο Οβριάς
Εικόνα

Βλέποντας όσο με παίρνει μπροστά
Εικόνα

Κατέβασμα σε βοσκοτόπι
Εικόνα

Το νιώθω να με τραβάει και ενδίδω. Ένα απίστευτο συναίσθημα του να προχωρήσω να δω τι υπάρχει εκεί. Ο δρόμος είναι επικός, στενός, και βγάζει (;) αν οι συνθήκες επιτρέπουν στο χωριό Πετροχώρι. Δε θέλω να φτάσω ως εκεί (τέρμα) γιατί είμαστε αρκετά κουρασμένοι να το κυκλώσουμε, αλλά απλά να περάσω το ορεινό μέρος μέχρι την αρχή της κατηφόρας..

Εικόνα

Περάσματα...
Εικόνα

Θέα προς τα παλιά καταλύματα των βοσκών, προς βορρά
Εικόνα

Ανατριχίλα
Εικόνα

Λίγο ακόμα άγνωστο, έρημο, απάτητο.
Εικόνα

Αυτό το κομμάτι ήταν για μένα ήταν το πιο εκπληκτικό όλης της πατριδογνωσίας. Στενός δρόμος, σεληνιακό τοπίο, απουσία δέντρων, άπειρη μαγευτική ορεινή θέα και γκρέμια. Το ανάγλυφο της διαδρομής επέτρεπε να βλέπεις τη χάραξη του δρόμου μόνο ως ένα σημείο. Αυτή η απορία και αναγνώριση του τι υπάρχει μετά, ήταν η κινητήρια δύναμη να συνεχίσω μέχρι το σημείο που ουσιαστικά κύκλωνε η διαδρομή φτάνοντας σε ένα (αναπάντεχο για το υψόμετρο) μεταλλικό κατασκεύασμα που αστειευόμενοι χαρακτηρίσαμε «στάση του ΚΤΕΛ».

Εικόνα

Και η θέα πάλι προς τα Βόρεια - Δυτικά Άγραφα ξανά
Εικόνα

Βίντεο της διαδρομής


Από εκεί πήραμε μαγεμένοι τη διαδρομή ανάποδα αγναντεύοντας και βγήκαμε, πλην ενός δυσκολοκίνητου εμποδίου την επιστροφή για πίσω. Εκεί ο συνοδηγός με ξεκούρασε ως ένα σημείο, μέχρι τελικά να φτάσουμε ασφαλώς στη βάση.

Εικόνα

Εικόνα

Το δυσκολοκίνητο εμπόδιο
Εικόνα

Τελευταία επεξεργασία από JimClark και 15 Ιούλ 2019, 23:14, έχει επεξεργασθεί 1 φορά/ες συνολικά
Άβαταρ μέλους
By JimClark
#595344 Μέρος 2ο. Χαλίκι - Λάκμος - Σμόλικας και πέριξ.

Στα αιολικά κάτω από τον αυχένα Κατάρας
Εικόνα

Λίμνη πηγών Αώου
Εικόνα

Μερικές μέρες αργότερα άρχισε η άδειά μας. 1 βδομάδα σε γνωστά μέρη.
Στα ταξιδιωτικά ήταν η απαιτητική βόλτα από το Χαλίκι Τρικάλων ως τη δρακόλιμνη «Βερλίγκα» που ουσιαστικά πηγάζει ο ποταμός Αχελώος. Τον οποίο τίμησα στο 3ο και τελευταίο μέρος της πατριδογνωσίας.

Αφήσαμε τη μικρή στους συγγενείς και είχαμε ένα γεμάτο πρωινό – μεσημέρι. Ο δρόμος, όπως έγραψα και σε άλλο σημείο, ήταν λιγότερο πατημένος από αγροτικά / φορτηγά που ανεβαίνουν για να μεταφέρουν τα κοπάδια στα ψηλά υψόμετρα που περνάνε τους καλοκαιρινούς / ζεστούς μήνες. Την προηγούμενη φορά που ανεβήκαμε, πάλι ήταν δύσκολη η διαδρομή, αλλά πιο βατή σε αρκετά σημεία.

Εικόνα

Ο δρόμος είναι αρκετά απαιτητικός, πρόκειται για ένα κομμάτι 11 χλμ που γίνεται σχεδόν με 1η ταχύτητα. Φυτεμένη πέτρα και κροκάλα σε σημεία κοφτερή. Το αρχικό μέρος από τα 1150m ύψος του χωριού Χαλίκι ως και τα περίπου 1500m το πέρασμα είναι δασωμένο με αρκετά πεύκα και έλατα κυρίως και κάθε είδους άγρια ζωή. Με το επιβλητικό φόντο των κορυφών του Λάκμου (οροσειρά Περιστέρι, κορυφή «Τσουκαρέλλα).

Πάνω από τη πρώτη στάνη
Εικόνα

Ατενίζοντας
Εικόνα

Λίγο πιο πάνω από τη 2η στάνη
Εικόνα

Υπάρχουν 3 στάνες που λίγο πολύ από τέλη Μαΐου / αρχές Ιουνίου είναι «γεμάτες» και θέλει κάποια προσοχή το πέρασμα από τα τσομπανόσκυλα. Οι ορειβάτες που ακολουθούν το μονοπάτι έχουν σεβαστή απόσταση από τις στάνες. Η πρώτη στάνη είναι στα 1600, η δεύτερη στα 1800 και από εκεί και πάνω ο δρόμος γίνεται πιο απαιτητικός. Η Τρίτη στάνη στα 1900. Σε σημεία το Panda κάνει περάσματα δύσκολα με μια ρόδα να βρίσκεται στον αέρα και με προσεκτικά πατήματα και την αρωγή του ELD περνάμε.

Εικόνα

Ίσα ίσα… Το μαζεμένο μέγεθος του αμαξιού βοηθάει τα μέγιστα μαζί και το ελάχιστο βάρος. Ήταν η μόνη φορά που ζήτησα σε σημεία «κοντές ταχύτητες».
Με αυτά και αυτά πλησιάζουμε στην 3η στάνη, μιλάμε με το βοσκό (δε βρίσκουμε τον κυρ Γιώργο που πέρυσι μας έκανε παρέα) και αφήνουμε το αμάξι στο τέλος του δρόμου. Μπράβο του που μας ανέβασε, αλλά και το κατέβασμα θα είναι εξίσου δύσκολο.

Εικόνα

Προσωρινά δε σκεφτόμαστε τίποτα. Αλλάζουμε ρούχα, 12 βαθμοί με τις πρώτες σταγονίτσες να απειλούν για επερχόμενη βροχή και περιπλανούμαστε στους μαιάνδρους της Βερλίγκας, πίνουμε νερό από τις πηγές του Αχελώου. Απόλαυση. Τα αλπικά λουλουδάκια δε τα βρίσκουμε (και δεν περιμέναμε ότι θα τα βρούμε). Αυτά τα βρίσκει κανείς στο 2ο 15ήμερο του Μάη με τα τελευταία χιόνια να αποτρέπουν την επίσκεψη με όχημα, αλλά να αποζημιώνει με την πανέμορφη αλπική θέα. Μιας και πατήσουν τα κοπάδια, όλα έχουν εξαφανιστεί.

Εικόνα

Το κλώθει
Εικόνα

Εκεί βλέπουμε μια ομάδα από ορειβάτες από την Πάτρα και «βοηθάμε» 2 κοπέλες που ήταν σε δύσκολη φάση για το κατέβασμα κατεβάζοντάς τες.

Κατεβαίνοντας. Τα πρόβατα μαζεμένα για την επερχόμενη μπόρα
Εικόνα

Δύσκολοι δρόμοι
Εικόνα

Μπάσιμο πάλι στο δασωμένο κομμάτι
Εικόνα

Εικόνα

Ξεκούραση και μεζεκλίκι στην ταβέρνα Βερλίγκα του Χρήστου Ζαχαρή (προτείνεται με τα 1000…), μοιραζόμενοι ακόμα μια φορά εμπειρίες δοκιμάζοντας τα απίστευτα κεφτεδάκια σπεσιαλιτέ, τα τυροκομικά παραγωγής (υπάρχει κατάστημα που πουλάει στο χωριό) και το λιγοστό με μέτρο τσιπουράκι. Έχουμε και επιστροφή.

Και έχουμε και συνέχεια!

Η συνέχεια ήταν η μικρή (μόνο 1 βδομάδα προς ώρας) άδεια στο χωριό που γίναν κάποιες μικρές βόλτες / ορειβατικά. Το πρώτο μας οικογενειακό και κάποια οδοιπορικά μικρά στα πέριξ με καλή παρέα. Θα το παρουσιάσω κυρίως σαν φωτοαφιέρωμα.

Οικογενειακή ανεμελιά
Εικόνα

Οι Πάδες, σε μια από τις απογευματινές βόλτες.
Εικόνα

Δρόμοι της ψυχής
Εικόνα

Πρωτογενής παραγωγή, ατελείωτη απόλαυση
Εικόνα

Από την πρώτη μας οικογενειακή ανάβαση στο βουνό. Προς Δρακόλιμνη Σμόλικα.
Ο γερο Σμόλικας
Εικόνα

Ρόμπολα που δεν τα κατάφεραν
Εικόνα

Χαλί από λουλούδια. Στα 2200 η άνοιξη έρχεται τον Ιούνιο...
Εικόνα

Αλπικοί τρίτωνες, η αττραξιόν της λίμνης
Εικόνα

:inlove:
Εικόνα

Σε ένα πρωινό προς τους καταρράκτες Ηλιοχωρίου
Εικόνα

και


Στη γέφυρα Αώου, στα όρια Ζαγοριού - Κόνιτσας
Εικόνα

Μικρές αποδράσεις off road
Εικόνα

Η επιστροφή προς τα πίσω με καλή παρέα
Εικόνα

Έχοντας αφήσει την οικογένεια πλέον, αυχένας Κατάρας.
Εικόνα

The art of tracking
Εικόνα

Και με αυτό το σύντομο φωτογραφικό, μένει το "ατίθασο δρολάπι" μέρος 3ο. Σύντομα!
(Μη ξεχνιόμαστε...)
Εικόνα
Άβαταρ μέλους
By postruck
#595359 :thumbsup: Μπράβο για τις φωτογραφίες αλλα και για τα κειμενά σου για άλλη μια φορά jim :s_howdy
Να δώ :hmmm: ,σε πόσο καιρό εκεί στην φιατ θα καταλάβουν την διαφίμηση πους τους κάνεις,για να σου δώσουν ενα,fiat.....fullback :rtfm: :lol:
Άβαταρ μέλους
By edmond
#595363 Τελικά μάθαμε αν η κοπελιά στην άλλη σκηνή ήταν αδερφή του αλλουνού ή όχι; :iconcool:
Απο την οποία σκηνή σας, ξύπνησες με...ζαλάδες. Αυτό δεν έγραψες; :shifty: :lol: :lol:
Άβαταρ μέλους
By KiloMeater
#595366 Ξύπνησα νωρις σημερα, φτιαχνω και ενα καφε, λεω τι να κοιταξω και πεφτω σε αυτο...
Φοβερος ρε συ, ξανα
Ευγε
Άβαταρ μέλους
By JBT
#595381 Δεν βλέπω την ώρα που θα κάνουμε 70 χλμ με το ΜΤΒ στην Βωβουσα :inlove: κάπου εκεί μέσα θα είμαστε χωμένοι για ώρες :s_crazy
Άβαταρ μέλους
By nomarxis
#595394 ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ !!! :s_thumbsup

Σε διαβάζω και απορώ, πως τα καταφέρνει όλα αυτά σε 1 μέρα? :s_howdy
Περιγραφή, ματιά στους χάρτες, οδήγηση, πεζοπορία, φωτογραφίες τοπίων και αυτοκινήτου, σκηνή στήσιμο - ξεστησιμο....... και όλα αυτά μέσα σε 24 ώρες!!! :s_howdy

Σίγουρα γνωρίζεις γι'αυτό ρωτάω: Χαλίκι - Ανήλιο είναι άσφαλτο ή όχι?
Άβαταρ μέλους
By JimClark
#595552 Και πάμε για το 3ο μέρος. Στο μεγάλο

Μέρος 3ο. Κατέβασμα Αχελώου Παναιτωλικό και διάσελο Καλιακούδας

Όχι ότι η πρώτη βόλτα ήταν μικρή, αλλά αυτό τώρα ήταν σαν άλλοτε. Είχα μια Τετάρτη διαθέσιμη ολόκληρη και την Τρίτη πρωινός, την Πέμπτη απογευματινός. Το πλάνο ήταν κλασσικά να ξεκινήσω την Τρίτη και να διανυκτερεύσω όσο το δυνατόν πιο «μακρυά» από την έδρα για να καλύψω τη μέγιστη δυνατή απόσταση την επόμενη γεμάτη μέρα. Που ήταν αυτή του πρώτου καύσωνα με 39άρια και 40άρια στις συνήθως ύποπτες περιοχές.

Η επιλογή ήταν βολική, Χαλίκι ξανά. Έφυγα από τη Χαλκιδική, ήπια ένα σβέλτο καφέ στην Κοζάνη με παλιό συνάδερφο και ξεκίνησα λίγο πριν πέσει ο ήλιος για τα ορεινά.

Δεν ξέρω γιατί, όταν περάσω αυτό το σημείο, νιώθω "Δυτικά"
Εικόνα

Ανεφοδιασμός με ένα απίστευτο αρχαιολογικό και πλήρως λειτουργικό εύρημα και βουρ στα βουνά.
Εικόνα

Γεμάτος όρεξη, αυτή η τόσο αξιοζήλευτη βουνίσια δροσιά με τις πυγολαμπίδες να αναβοσβήνουν στα θεοσκότεινα δασωμένα περάσματα του κομματιού Ανηλίου – Χαλικιού, η εικόνα που μου έμεινε από την πρώτη μέρα.

Στην Πίνδο, και μπαίνοντας Θεσσαλία
Εικόνα

Άφιξη στον αυχένα συνόρου Τρικάλων – Ιωαννίνων στο σούρουπο. Και κατάβαση γρήγορα στο Χαλίκι. Το χωριό για καθημερινή είχε σεβαστό κόσμο με αρκετό «τουρισμό». Τα δέοντα στους γέροντες κατοίκους της πλατείας, οι οποίοι με καλοδέχτηκαν ως «ξένο», αλλά τους κέρδισα το ενδιαφέρον όταν τους χαιρέτησα στα άπταιστα βλάχικα. Εξήγησα το δέσιμο με τον τόπο, τους είπα το πρόγραμμα της αυριανής εν συντομία και μου ευχήθηκαν να το απολαύσω! Δι ευχών!

Στου Ζαχαρή κλασσικά μεζεκλίκια, και κλαρίνα της περιοχής, συνοδεύτηκαν από την uber-cult εμφάνιση των βοσκών από όλα τα μέρη της περιοχής. Από τον Ασπροπόταμο, από τον αυχένα, από τη Βερλίγκα, από τον Μπάρο. Αγελάδια vs κατσίκια vs πρόβατα σε μια απόλυτα απολαυστική βραδιά.

Ο κύριος στην τηλεόραση, στο συγκεκριμένο κανάλι, είναι κάτι πιο ασυνήθιστο από την παρουσία μου εκεί... :lol:
Εικόνα

Αναγκάστηκα να χαιρετήσω μετά από ‘κανα 2-3 τσίπουρα και μου επέτρεψα οδήγηση just 150 200 μέτρα έξω από το χωριό, όπου και έστησα «αμάξι» και κοιμήθηκα κάτω από τα αστέρια με ηχητικό χαλί το κελλάρισμα του Αχελώου. Στην απόλυτη δροσιά των 14-15 βαθμών τη στιγμή που οι πόλεις «καιγόταν» στους σχεδόν 30 στα μεσάνυχτα.

Ύπνος
Εικόνα

Και αφύπνιση με ονειρεμένη θερμοκρασία. Το city, εντελώς off topic σαν ένδειξη :lol:
Εικόνα

Και ήρθε η μεγάλη μέρα. 06.00 αυστηρά αφύπνιση, μάζεμα τις κουβέρτες, σιάξιμο το αμάξι, φόρτωμα στη μπαγκαζιέρα, σπαστό φραπεδάκι, πλύσιμο τα μούτρα στο ποτάμι και φύγαμε. Αχελωίδες. Τρικαλινό πέρασμα δίπλα από το ποτάμι.

Εικόνα

Τρικαλινό Αχελώου κατέβασμα
https://www.google.com/maps/dir/39.6823 ... m2!4m1!3e0

Γλυκό κατέβασμα με τον πρωινό ήλιο να σκάει στις απέναντι κορφές του Περιστεριού στα σύνορα με τα Τζουμέρκα. Πέρασμα από τη διασταύρωση προς Μπάρο, προς Κατάφυτο, προς Καλλιθέα, προς Αγία Παρασκευή. Μια πρωινή ζαλάδα με πιάνει απροετοίμαστο να απαθανατίσω το ζαρκάδι που πέρασε το δρόμο. Άφιξη στο κομμάτι που οδηγεί στο Γαρδίκι. Κάτω προς Γαρδίκι και στη παλιά γέφυρα αφήνω την άσφαλτο.

Ο Αχελώος
Εικόνα

Η όλη διαδρομή συνεχίζει από τα χωριά Παλιοχώρι, μετά από το Αρματολικό και βγάζει στη Μεσοχώρα. Ο χωματόδρομος περνάει είτε μέσα από το Παλαιοχώρι ήταν από κάτω. Η από κάτω διαδρομή είναι αρκετά πιο στενή και διασκεδαστική και κάπως στο απαιτητική σε ορισμένα σημεία. Με συνεχή θέα στον Αχελώο και στις ακτίνες του ήλιου να τείνουν να φωτίσουν κάθε σημείο της λάκκας.

Η κάτω διαδρομή Παλαιοχωρίου
Εικόνα

Άφιξη απέναντι από το φράγμα της Μεσοχώρας και ξανά στον πολιτισμό της ασφάλτου, με την ελάχιστη κίνηση.
Εικόνα

Πάμε προς Άρτα
https://www.google.com/maps/dir/39.4662 ... m2!4m1!3e0

Παλιά καλή, καλή όμως σε αυτό το σημείο, εθνική οδός {30} Τρικάλων Άρτας, με μπάσιμο στο νομό Άρτας. Πέρασμα από τις σήραγγες, κατέβασμα σε υψόμετρο. Και η ζέστη ήδη αρχίζει να δίνει το παρών. Πριν από το Αθαμάνιο, στροφή για Τετράκωμο και το απίστευτο της διαδρομής, στο κομμάτι από Μεσοχώρα, ως το Τετράκωμο, αριθμώ στο δρόμο (και μόνο) 14 χελώνες μέσα σε ένα μισάωρο.

Μη ντρέπεσαι βρε!
Εικόνα

Αρτινά περάσματα
https://www.google.com/maps/dir/39.3417 ... m2!4m1!3e0

Μετά το Τετράκωμο στροφή προς Καστανιά. Χωματόδρομος, πάλι βατός ως επί τω πλείστω αλλά με σημεία που απαιτούν χαμηλές ταχύτητες. Άνετα προσβάσιμες με οποιοδήποτε ΙΧ. Πυκνή η βλάστηση, σε σημεία τα περάσματα στενά. Εξ ου και τα ονόματα των χωριών. Καστανιά, Ελάτη, Σταυρόβρυση, Μηλιανά. Λίγο πολύ η χαρακτηριστική χλωρίδα του υψομέτρου «ζωγραφισμένη» στα ονόματα των χωριών. Πίσω μας πλέον τα Τζουμέρκα και απέναντι το Αστρί.

Τα όρη Χατζή
Εικόνα

Τα πρώτα χωμάτινα χιλιόμετρα αυτού του κομματιού
Εικόνα

Μετά τα Μηλιανά οι στενωσιές κατά τόπους αυξάνουν, ώσπου να βγει η διαδρομή στον πιο κεντρικό, Άρτας – Πηγών. Πιο ανοιχτά περάσματα και ξανά θέα στον Αχελώο στο κατέβασμά του πλέον με μεγαλύτερη κοίτη. Και κατέβασμα στη γέφυρα Κοράκου στα Καρδιτσο-Αρτινά σύνορα. Και ήδη 33 βαθμοί να με ταλαιπωρούν.

Τα τοπία, όμως, αποζημιώνουν!
Εικόνα

Πατήματα Καρδίτσας.
https://www.google.com/maps/dir/39.2976 ... m2!4m1!3e0

Κομμάτι Καρδίτσας. Κάτω από το ποτάμι πλέον.
Εικόνα

Αχελώος ξανά και το παλιό δίκτυο σηραγγών
Εικόνα

Στο δρόμο για Βραγγιανά, ο δρόμος ανηφορίζει από τη γέφυρα στα 400m ύψος στα 600m περνώντας κάτω από γκρέμια και πετρώματα που προκαλούν συχνά πυκνά καταπτώσεις και απαιτούν εγρήγορση. Πυκνή βλάστηση φυλλοβόλων, όμορφη θέα στην οροσειρά Αστρί, όπως φαίνεται στα Δυτικά.

Πάνω από τα Βραγγιανά, κοιτάζοντας προς Βορρά
Εικόνα

Και ανηφόρισμα… Μετά τα Βραγκιανά, χωματόδρομος. Βατός, αλλά με μπόλικη σκόνη.
Εικόνα

Σε συνδυασμό με τη ζέστη, αναγκαστικά κλείσιμο παράθυρα και air con. Πέρασμα από μικρούς οικισμούς και άφιξη στο ψηλό πάσο που οδηγεί στο χωριό όνομα και πράμα «Διάσελλο». 1050m ψηλά και μπαίνουμε στο νομό Ευρυτανίας.

Ευρυτανίας κατάβαση!
https://www.google.com/maps/dir/39.2054 ... m2!4m1!3e0

Και όλα συνάδουν. Φρέσκια άσφαλτος, αλλαγή χλωρίδας, από τα φυλλοβόλα στο έλατο. Τα γνωστά της Ευρυτανίας. Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη.

Στον οικισμό Διάσελλο, λίγη (ή μάλλον πολλή δροσιά)
Εικόνα

Από εκεί το ταξίδι παίρνει δύσκολη τροπή, αφού ακόμα και στα 700 800m ύψος η θερμοκρασία είναι κοντά στους 34 και ο ήλιος καίει. Ούτε ένα συννεφάκι. Και ίσως το πιο «αδιάφορο» κομμάτι μιας και δεν έχει να προσφέρει κάτι στο τομέα της «γνώσης», έχοντας το διαβεί αρκετές φορές.

Εικόνα

Εικόνα

Κέδρα, Αη Γιάννης, Φουσιανά, Ραπτόπουλο. Από εκεί, όχι προς Αη Βλάσση, δε θέλουμε να πάμε προς Τέμπλα, αλλά Λιθοχώρι και Γρανίτσα. Με τις κορφές των Δυτικών Αγράφων πλέον στο ταξιδιωτικό background κατηφόρι. Λημέρι, Βούλπη σε ένα ανάγλυφο που μοιάζει παντού το ίδιο. Γήλοφοι, με περάσματα ποταμών, σε οργιαστική βλάστηση με συνεχές ταλαίπωρο στροφιλίκι. Και η ζέστη πλέον στο 35. Φουλάρισμα σε καύσιμο και πέρασμα από τον Μέγδοβα. Ανηφόρι από τα 300 στα 800m ύψος και ανάπαυλα στη διασταύρωση Κρέντη – Φραγκίστας.

Φαγητό, πλύσιμο το πρόσωπο και 10λεπτο κλείσιμο τα μάτια. Είναι αρκετό αυτό το φρεσκάρισμα.
Κλασσικές επαρχιώτικες πινακίδες <3
Εικόνα

Το απίστευτο γαλάζιο της λίμνης Κρεμαστών προσφέρει ένα όμορφο θέαμα κατηφορίζοντας την εθνική οδό Καρπενησίου Αγρινίου. Γέφυρα Επισκοπής, στάσεις για φωτό. Το ίδιο και μετά το πέρασμα στο νομό Αιτωλακαρνανίας.
Εικόνα

Στη «μάνα» Αιτωλακαρνανία.
https://www.google.com/maps/dir/38.8823 ... m2!3e0!5i1

Εικόνα

Είχα γράψει πολύ παλιότερα ότι αν η Ελλάδα και η πατριδογνωσία ήταν arcade video game τότε η μεγαλύτερη «ζαλάδα», χάσιμο, ποικιλία όσον αφορά τις εικόνες, την ερημιά, την απαιτητικότητα, την ποικιλομορφία μεταξύ βουνών, πεδιάδων και παράκτιων και παραποτάμιων περιοχών θα την είχε η Αιτωλακαρνανία. Θα ήταν η «μάνα». Εμμένω στην άποψή μου. Και βρέθηκα στο ευχάριστο σημείο να κάνω μια «βόλτα» στα πατήματα του Παναιτωλικού όρους που δεν είχα επισκεφτεί ποτέ.

Στη γέφυρα Επισκοπής, που σπάνια περνάω. Συνήθως με κερδίζει η Τατάρνα!
Εικόνα

Εικόνα

Με τη θερμοκρασία να έχει στρογγυλοκάτσει στους 35, μια cocacola και στο καπάκι ένας πολυπόθητος espresso freddo στον Άγιο Βλάσσιο μου δίνουν «νεύρο» να αναλάβω και να οδεύσω ξανά στις εσχατιές χαζεύοντας για τελευταία φορά αυτό το μπλε.

Εικόνα

Εικόνα

Αφήνω την Ε952 στα 700m ψηλά και μπαίνω σε ένα δίκτυο μικρών χωριών – οικισμών καλύτερα. Σκαλιτίνα, Πεντάκορφο, δρόμοι στενοί και απαιτητικοί, σε σημεία κουραστικοί.
Εικόνα

Ανηφόρι κατηφόρι και σε κάποια σημεία αρχή χωματόδρομου. Κοκκινόχωμα.
Εικόνα

Χωριό Καστανούλα και ως αυτό το σημείο υπάρχουν σημάνσεις προς Αγρίνιο. Πάνω σε ένα πέταλο αφήνουμε «τον κεντρικό» και στρίβουμε προς Παλαιοκερασιά και Αρέντα. Και αρχίζει η ανάβαση. Χωματόδρομοι και υψόμετρα τετραψήφια. Η (σχετική) δροσιά επανέρχεται καθώς η πορεία μπαίνει σε ελατόδασος.

Εικόνα

Σχετικά βατός ο δρόμος, πάρα πολλά τα μελίσσια ξανά. Το μόνο σημείο «πολιτισμού» καθώς η κίνηση είναι μηδαμινή. Σε σημείο βρίσκομαι μπροστά από μια βατή σάρα, θεαματική με πολύ όμορφη θέα προς Δυσμάς. Αχνοφαίνεται και η Λευκάδα.

Εικόνα

Εικόνα

Πόσο έρωτας...
Εικόνα

Η όμορφη χάραξη της πορείας του πάσου, από ψηλότερα
Εικόνα

Ελλάδος χωματόδρομοι, στη "μάνα"
Εικόνα

Η βλάστηση εξαφανίζεται κάπως και φτάνω στον αυχένα. Στα 1450+ μέτρα ξαναμπαίνω στο νομό Ευρυτανίας που με υποδέχεται με τις πιο όμορφες απόψεις των κορυφών του Παναιτωλικού όρους, της Χελιδόνας, της Καλιακούδας και πολλών ακόμα κορυφών.
Εικόνα

Εικόνα

Μπροστά μου το ορεινό χωριό της Δροσοπηγής (γνωστότερη ως Αρέντα).
Εικόνα

Με φόντο τη Χελιδόνα
Εικόνα

:s_thumbsup
Εικόνα

Άσφαλτος στο χωριό μόνο. Από εκεί μπορώ να κατηφορίσω προς Καταβόθρα και Σαρκινη με τελικό προορισμό τις νότιες «παραλίες» της λίμνης Κρεμαστών. Επιλέγω όμως την έτερη οδό, το δασικό δρόμο προς τον αυχένα που ανήκει στο δρόμο Καρπενησίου – Θέρμου – Αγρινίου στο ύψος κάτω από τον Προυσσό.

Εικόνα

Περάσματα κάτω από τα γιγαντιαία δέντρα
Εικόνα

Θέα προς το Βορρά
Εικόνα

Η διαδρομή είναι μαγευτική, ο δροσερότερος αέρας καλοδεχούμενος, η θέα απίστευτη. Κάθε μισό λεπτό απαθανατίζω. Σε σημεία ίσως ο δρόμος γίνεται πιο απαιτητικός, χωρίς όμως να προβληματίσει. Φτάσιμο ως τα καταλύματα και τα σπίτια των βοσκών και σε λίγο ακόμα πάλι στον πολιτισμό.

Φτάνοντας στο τέλος αυτού του χωματόδρομου
Εικόνα

Εικόνα

Στον αυχένα που κάποτε ο τιράντας ατένιζε με απορία και δέος σχεδόν 7-8 χρόνια πριν. Τότε μάθαινα την Ελλάδα, τώρα την "αναλύω"
Εικόνα

Κατέβασμα βορειότερα σε χαμηλότερα υψόμετρα προς τον Προυσσό. Και στη βάση του χωριού η διασταύρωση που θα με οδηγήσει στο τελευταίο πατριδογνωσιακό κομμάτι για την ημέρα. Αυτό που οδηγεί στο φαράγγι του Πανταβρέχει μαζί με την απαιτητική στο κατόπι ανάβαση του διάσελου Καλλιακούδας.

Εικόνα

Ακολουθώ πινακίδες προς Καστανιά. Είπαμε. Είμαι στο νομό Ευρυτανίας. Πλούσιος και τίποτα δε μένει στην τύχη. Δεν υπάρχει μόνο σήμανση εθνικού δικτύου, αλλά και ξύλινη με όλα τα μονοπάτια που μπορεί κανείς να πάει με τα πόδια ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο.
Το google maps δε δίνει ακόμα πορεία για το χωριό Ρόσκα που είναι να κατευθυνθώ, αλλά τουλάχιστον ως και την Καστανιά (και πιο πέρα) η άσφαλτος είναι μια χαρά.

Συχνή η θέα προς το φαράγγι
Εικόνα

Απαιτητική γεωλογία
Εικόνα

Προσοχή στις πτώσεις βράχων γιατί τα απόκρημνα πετρώματα δε συγχωρούν. Αυτό άλλωστε είναι ο λόγος που δημιουργούνται τόσα φαράγγια. Προχωρώ προς το επόμενο χωριό, του Προδρόμου. Στενωσιές και μόλις βγω αρχίζει ο χωματόδρομος. Σε αυτό το σημείο συνάντησα πολλά (3-4) to rent - off road οχήματα που κουβαλούσαν επισκέπτες που γύριζαν από το φαράγγι του Πανταβρέχει.

Εικόνα

Πλησιάζοντας προς Ρόσκα
Εικόνα

Μετά από 9-10 χλμ άφιξη στο χωριό Ρόσκα. Ανάπαυλα στην πλατεία, δροσερό νερό, συνομιλία με τον κάτοικο τον κυρ Γιάννη και «αφαίμαξη» της υπέρ-χρήσιμης πληροφορίας ότι το διάσελο είναι «καθαρό», αφού πρόσφατα πέρασε το γκρέηντερ του δήμου.

Κατάβαση στο γεφύρι του Κρικελλοπόταμου (600m ύψος) που αισιοδοξώ ότι θα επισκεφτώ οικογενειακώς στο εγγύς μέλλον.
Εικόνα

Εικόνα

Τόσο απανωτές στροφές δεν έχω δει πουθενά...
Εικόνα

Τα αραιώματα ανάμεσα στα δέντρα, είναι τα περάσματα του φιδίσιου δρόμου. Και κάτω τα Δολιανά.
Εικόνα

Και από εδώ αρχίζει το πιο απότομο και επικλινές μακαρόνι δρόμου που έχω διαβεί ποτέ. Απανωτές στροφές και ταυτόχρονα κλίσεις της τάξης του 12-15% σε σημεία σε τόσο κοφτά περάσματα που δε καταφέρνω ούτε 2α ταχύτητα να βάλω.

Πέρασμα από το χωριό των Δολιανών (νυν Στουρνάρα) και στα περίπου 1000m αρχίζει το απότομο. Ζαλάδα σκέτη, δρόμος που αν δε καθαριστεί θέλει μέγιστη υπομονή. 1500m ύψος και τα δέντρα μας χαιρετούν, καθώς και ο ήλιος. Μαζί και η 2α στο κιβώτιο που αδυνατεί να κουμπώσει και να κρατηθεί, ένεκα του συνδυασμού της κλίσης και της τουρμπίνας που αγκομαχεί στα ψηλά. Απόγευμα και χωρίς ήλιο με 19βαθμούς φτάνω στο διάσελο των 1740m.

2α με το ζόρι
Εικόνα

Η θέα προς το Νότο
Εικόνα

Τέλος για σήμερα, μυρίζει επιστροφή.
Στάση δροσιάς, αγνάντεμα. Από Δυτικά οι απαρχές του Κατελάνου (Παναιτωλικό), στο πολύ βάθος ως και το Παναχαϊκό, πιο Ανατολικά τα όρη της Ναυπακτίας κορυφές Τσεκούρας και Αρδίνης. Και πολλές ακόμη…

Στα βόρεια δεσπόζει το Βελούχι πάνω από το Καρπενήσι. Από αυτό το σημείο η κορυφή της Καλιακούδας είναι ούτε 1 ώρα υπόθεση.
Εικόνα

Μετά τις βαθειές ανάσες κατέβασμα πάλι σε μια στροφάτη κατάβαση, πέρασμα από τις κατασκηνώσεις Καλιακούδας (παιδομάζωμα πραγματικό!) και κατάβαση με βαρετές συνοπτικές διαδικασίες στον πολιτισμό.
Βλέποντας τη ζέστη της επόμενης μέρας, χτύπησα τις απαραίτητες δόσεις ενεργειακού ποτού για να τα καταφέρω ως τη Θεσ/νίκη, ενώ το αρχικό πλάνο ήταν να μείνω άλλη μια βραδυά έξω. Η επιστροφή στη βάση γλυκειά, τα πόδια να «χτυπάνε πετάλ» από μόνα τους. Μια ακόμα πατριδογνωσία είχε τελειώσει. 1031 χιλιόμετρα από Θεσ/νίκη προς Θεσ/νίκη
Άβαταρ μέλους
By Anonymous Founder
#595583 Έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό. Για τις φωτογραφίες, αλλά περισσότερο για την περιγραφή, την γνώση, την μελέτη!
Ό,τι και να πω είναι λίγο, σαν κάποιος που μεγάλωσε σε αυτά τα μέρη που θεωρείς έδρα κιόλας...
Συμφωνώ για την Αιτωλοακαρνανία, είναι πανέμορφος τόπος, με βουνά, λίμνες, ποτάμια και θάλασσα. Ο κόσμος μπερδεύεται από την ασχήμια του Αγρινίου και γενικώς των περισσότερων οικισμών του. Οι άνθρωποι εκεί, έχουν έναν θησαυρό, ανώτερο και από αυτό της Ηπείρου σε φύση. Πρέπει να το αξιοποιήσουν, ίσως να σε βάλουν πρεσβευτή του τόπου! Καλύτερη διαφήμιση πού θα βρουν;
Άβαταρ μέλους
By PaNick67
#595591 :thumbsup: :s_yahoo :s_music :s_gamer :s_howdy

Σε μια αλλη χωρα εσενα Ξενοφωντα θα σε ειχαν τα Υπ Τουρισμου / Πολιτισμου να γυρνας την Ελλαδα επι πληρωμη, να γραφεις, να φωτογραφιζεις και τα κειμενα σου μεταφρασμενα σε πολλες γλωσσες θα κοσμουσαν μια σελιδα "Visit Greece". Να ερχονται οι ξενοι να ανακαλυψουν μια χωρα περα απο παραλιες και νησια.

Πραγματικη πατριδογνωσια τα ταξιδια σου και κοσμημα για αυτο το φορουμ.

Σε ευχαριστω που με ταξιδευεις σε μερη που παντα ηθελα να παω αλλα λιγο το ενα, λιγο το αλλο, ενω ξεκινησα τα αφησα μισα. :s_howdy
Άβαταρ μέλους
By JimClark
#595598 Ευχαριστώ για τα λόγια σας. Δεν είναι κίνητρο και παρότρυνση με την έννοια που το φαντάζεστε. Καιρό τωρα το κάνω γιατί απλά μου αρέσει και αρέσει και σε σας.

Όντως πέφτει πολύ διάβασμα και προετοιμασία με χάρτες πολιτικούς, εννοείται κ ορειβατικούς για τα αντίστοιχα τολμημαρα και ακόμα κ με τηλέφωνα σε καφενεδάκια χωριών για συλλογή πληροφοριών.

Υπάρχει και μία μικρή περίπτωση να γίνει κάτι προς το τέλος του Αυγούστου.
Άβαταρ μέλους
By bibendum
#595601 επειδη στο υπ. Τουρισμου δεν θα σε παρουν οσο ΝΔ και να ψηφισεις, παρε ενα 9 θεσιο Vito και κανε tours :s_tongue