- 15 Ιούλ 2019, 22:53
#595337
Το λοιπόν! Πιστός στο ραντεβού με το καθιερωμένο αφιέρωμα και χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση!
Το project είναι κοινό πλέον και γνωστό. 1-2 μέρες στο δρόμο, άνευ όρων (άνεσης κυρίως), για πάτημα νέων εδαφών, αναγνώριση διαδρομών για μετέπειτα επίσκεψη, δυστυχώς ή ευτυχώς πλέον με όλο και περισσότερα off road πατήματα, αλλά όχι αποκλειστικά (αν και πλέον μεγάλο μέρος των Ελλήνων οδηγών οδηγάει suv, οπότε αρκετά εκ των τμημάτων της διαδρομής είναι εφικτά ως μια ελαφριά περιπέτεια.)
Δεδομένου του ιδιαίτερου της φάσης, η φετινή παρουσίαση είναι τριμερής.
Η πρώτη έχει να κάνει με τη βόλτα στα πέριξ Φθιώτιδας – Φωκίδας – Ευρυτανίας και Καρδίτσας. Με ένα «μικρό», όπως κ πέρυσι ορειβατικό και αρκετό on the road με μια διανυκτέρευση. Όπως και πέρσι, όπου βέβαια ο συνδυασμός οδηγού συνοδηγού δεν είχε την καλύτερη χημεία και είχε αντρο-γκρίνιες, αλλά απέφερε πανέμορφες εμπειρίες, επέλεξα και φέτος να έχω συνοδηγό. Τουλάχιστο σε αυτό το τόλμημα. Τα πράγματα κυλήσαν πολύ όμορφα και δημιουργικά.
Η δεύτερη είχε να κάνει με τις βόλτες με την οικογένεια στα πέριξ των διακοπών μιας βδομάδας, εδώ κυριότερες φυσιολατρικές, παρά οδηγικές.
Η τρίτη και πιο απαιτητική αποδείχτηκε μια γεμάτη μέρα με περάσματα από τον Αχελώο από τη γέννησή του ως την τα όρια νομών Καρδίτσας – Ευρυτανίας, ένα μίνι πέρασμα σε κάποια ωραία μέρη του όρους Παναιτωλικού με κατάληξη τα μέρη του φαραγγιού Πανταβρέχει και επιστροφή.
Μέρος 1ο. Γκιώνα, Βαρδούσια, Άγραφα και παρυφές Καράβας.Πλάνο εκδρομής. Διήμερη. Πρώτη μέρα, εκκίνηση πριν το ξημέρωμα για ανάβαση της Γκιώνας. Έχοντας τη μπαγκαζιέρα φορτωμένη, προμήθειες, μπετόνι νερό 20λιτρο, σκηνές, αντιηλιακά, ρουχισμό κτλ ξεκινήσαμε 03.00 από την έρημη Θεσ/νικη. Ο συνοδηγός, αρκετά νεότερος σε ηλικία το είχε ξενυχτήσει και λίγο (εμένα δε με παίρνει για τέτοια τολμήματα), οπότε πάλι στην αρχή μας φάνηκε κάπως το όλο εγχείρημα κάπως άτοπο, με τα «φώτα νυσταγμένα και βαριά».
Παλιά εθνική Λάρισας Λαμίας, ανεφοδιασμός στη Λαμία και άφιξη στην Καλοσκοπή Φωκίδας. Η Γκιώνα στο κομμάτι κοντά στην κορυφή της που λέγεται «Πυραμίδα», είναι προσβάσιμη από αρκετά σημεία στο χάρτη, εμείς επιλέξαμε την πιο εύκολη, δεδομένης της συνέχειας του διημέρου. Έξω από την Καλοσκοπή βλέπουμε την απαιτητική κορυφή της Γκιώνας όμορφα φωτισμένη στον καθαρό πρωινό ήλιο.
Διαδρομή προς την έναρξη μονοπατιού ορειβασίας.
https://www.google.com/maps/dir/38.6926 ... m2!4m1!3e0Η Γκιώνα (όρος Ασέληνο) είναι το ψηλότερο βουνό της Στερεάς Ελλάδας με υψηλότερη κορυφή στα 2510m ύψος και δεσπόζει στο «σταυρό» των οροσειρών Παρνασσού – Βαρδουσίων - Γκιώνας και Οίτης. Ο δρόμος είναι βατότατος, καθαρός με όμορφα περάσματα μέσα από το πιο τυπικό δάσος δέντρων της περιοχής, αυτό των ελάτων. Ως ένα σημείο η πρόσβαση είναι βατή για κάθε είδους όχημα μέχρι ένα χαρακτηριστικό σημείο που ρέουν νερά σαν ρυάκι. Εκεί βρήκαμε 1 2 αμάξια σταματημένα. Πιο πάνω κατ’ εμέ δεν αξίζει να προχωρήσεις καθώς γλιτώνεις 2-3 λεπτά περπάτημα μόνο. 8 η ώρα έχουμε φτάσει, αλλάξει, φορτωθεί με τα σακίδια και ξεκινάμε την ανάβαση.
Σημασμένη διαδρομή, αρκετά βατή αρχικά, ξεκινά από τα 1450m. Κάποιες τελευταίες δροσίζανε το πέρασμά μας. Το δασωμένο μέρος τελειώνει παράλληλα με κάποια ρέματα που χύνονται στους ποταμούς σε χαμηλότερα υψόμετρα.
Τα δέντρα μας χαιρετάνε στα 1700 μέτρα και η ανάβαση συνεχίζει σε «λογικά» επίπεδα ανάβασης ως τα 1900μέτρα, εύκολα και για τον αρχάριο. Σε ένα όμορφο λιβάδι με θέα και προς τα Βαρδούσια απέναντι, κάτω από τις απολήξεις της Πυραμίδας αρχίζει η δυσκολία, αφού το χορταρένιο-χωμάτινο μονοπάτι δίνει τη θέση του σε κροκάλα μη φυτεμένη όπου θέλεις καλό εξοπλισμό, εμπειρία και υπομονή. Ο συνοδοιπόρος παύει την πορεία του σε αυτό το μέρος και εγώ το «παίρνω γρήγορα» προς την κορυφή.
Εδώ στα 1900
Η κορυφή της Γκιώνας
Και ανηφορίζοντας στο πιο σαθρό μέρος
Ανάβαση από το σαθρό μέρος ως τη περιοχή «Διασέλλα». Από εκεί η θέα είναι καταπληκτική και στο το οποίο ως τώρα κρυβόταν. Ανάβασης συνέχεια, πιο απότομη μεν, αλλά αισίως σε πιο σταθερό έδαφος. Σκαλοπάτια. Ανάσες. Σε κάποιο σημείο αγριόγιδα στην απέναντι κορυφή. Είναι το νοτιότερο σημείο εξάπλωσης του είδους που σπανίζει απειλητικά στη χώρα μας. Μαγεία.
Ανηφόρας τέλος, μια ανάσα πριν την κορυφή φτάνει κανείς στην κοψιά της οροσειράς που ουσιαστικά απέναντι βλέπει τα Βαρδούσια και κάτω το πέρασμα του Μόρνου από τα χωριά Συκιά, Στρόμη συνεχίζοντας προς Λιδορίκι και την τεχνητή ομώνυμη λίμνη. Απίστευτη θέα.
Επιβλητικά κάτω η Συκιά στη μεγαλύτερη ορθοπλαγιά της Ελλάδας
Πρώτη φορά αγναντεύω χωριό από κάπου με τέτοια κλίση.
Θέα στα Βαρδούσια απέναντι.
Ανάσες, χαμόγελα, συνάντηση στο κατέβασμα ενός ζευγαριού, με πληροφορούν ότι ο συνοδοιπόρος είναι ΟΚ και όντως σε μια ώρα ξανά σμίγουμε και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Από τις 8 που ξεκινήσαμε γυρίσαμε πίσω στις 12 παρά. Γοργοί ρυθμοί για μεγαλύτερη άνεση κινήσεων.
Στο κατέβασμα ακούγαμε κλαρίνα και μυρίζαμε κοψίδι. Έπος! Κατεβαίνοντας σε ένα όμορφο χώρο υπήρχε πανηγύρι γερών διαστάσεων. Πριν από αυτό είχαμε τη δυνατή ιδέα να αξιοποιήσουμε το μπετόνι νερό. Με ένα κιούπι κάναμε μπάνιο, αλλάξαμε φάγαμε το κατιτίς και ολόφρεσκοι συνεχίσαμε. Η πορεία έλεγε ιδανικά για πέρασμα από το περσυνό πάσο της απέναντι οροσειράς των Βαρδουσίων, πέρασμα στο χωριό Αρτοτίνας και διανυκτέρευση στο πάσο (και καταφύγιο) της Γραμμένης Οξυάς. Ο χρόνος σύμμαχος, ο ήλιος καυτερός.
Παίρνοντας το δρόμο για Καλοσκοπή.
Χάρτης διαδρομής
https://www.google.com/maps/dir/38.6649 ... m2!4m1!3e0Κατέβασμα στην Καλοσκοπή, πέρασμα από τη Στρόμη και στο δρόμο για Συκιά στροφή προς Μουσουνίτσα. Ανάβαση με φόντο τις κορυφές που πατήσαμε μόλις πριν από μερικές ώρες και θαυμασμός στο πώς το ανάγλυφο αλλάζει από αυτή τη γωνία θέασης.
Τα Βαρδούσια απέναντι
Άποψη της Γκιώνας, με την κορυφή στο ανάγλυφο αριστερά.
Ομορφιές!
Αθανάσιος Διάκος, με αρκετή επισκεψιμότητα και μπάσιμο στο απίστευτο ασφαλτοστρωμένο κομμάτι προς Μαυρολιθάρι. Το οποίο όμως στην 6-7η του χρονιά έχει χάσει την αίγλη του. Μπαριέρες πλέον λείπουν, τα χόρτα έχουν εισβάλλει στο οδόστρωμα και περιέργως τα άπειρα bollard-posts που είχαν υπερκοστολογηθεί τοποθετημένα να σηματοδοτούν το δρόμο, απουσιάζουν. Παραμένει, πάντως, ένα εξαιρετικό κομμάτι διαδρομής με θέα Οίτη, Γκιώνα και Βαρδούσια και τα γύρω χωριά.
Λίγο έξω από το χωριό του Αθ. Διάκου, αριστερά προς καταφύγια. Και εδώ ο δρόμος έχει σπάσει (σημειωτέον ότι κάθε χωματόδρομος που σέβεται τον εαυτό του μετά την άνοιξη είναι πιο δύσβατος, καθ’ ότι πιο απάτητος από αγροτικά / γκρέηντερ των κοινοτήτων που τα καθαρίζουν, από ότι είναι π.χ. Αύγουστο Σεπτέμβρη).
Επικό σπάσιμο πλάκας με ένα κίτρινο Twingo πρώτης γενιάς που περνάει με όσα κάθε δυσκολία του χωματόδρομου μρποστά μας, χωρίς να προβληματίζεται ο οδηγός του σηκώνοντας ένα σύννεφο σκόνης που σε συνδυασμό με τον κόντρα ήλιο δοκιμάζει τα νεύρα μας, αλλά γίνεται η πηγή ανεκδότων του διημέρου.
Εκεί βλέπουμε πρώτο χέρι και την αλλαγή στον καιρό. Από το ηλιόκαμμα, καταιγίδα ορμητικά πλησιάζει προς τα πάνω μας και απορούμε αν θα πρέπει να κάτσουμε λίγο να «την φάμε» σε χαμηλότερα υψόμετρα παρά στα αλπικά που «σε πιάνει η ώρα σου».
Τελικά ο καιρός δροσίζει αναπάντεχα και οι καταιγίδες συνεχίζουν πιο νότια χωρίς να φάμε σε κανένα σημείο ούτε μια σταγόνα βροχή. Ιδανικό.
Με θέα προς τα καταφύγια Βαρδουσίων που είχα μείνει πέρσι
Αυτό που είναι ιδανικό για τον συνοδοιπόρο μου, είναι το κομμάτι στα αλπικά λιβάδια κάτω από τα καταφύγια σε ύψος 1700m+. Η απουσία δέντρων τονίζει το ανάγλυφο και οι κοψιές (Σούφλες) των Βαρδουσίων Ανατολικά και Δυτικά μας κερδίζουν το ενδιαφέρον αφήνοντας τον Αλεξ έκθαμβο.
Μαγικά βοσκοτόπια
Νιώθω τη δροσιά ακόμα και τώρα
Έχοντας γλιτώσει την καταιγίδα περνάμε και τον Εύηνο στα γεννετούρια του και οδεύουμε προς το δασικό δρόμο προς Αρτοτίνα. Σε ένα σημείο μπερδευόμαστε και πάμε ίσια προς μια στάνη, ο βοσκός μας κάνει νόημα «προς τα εκεί».
Ο δρόμος αρχίζει και εξαφανίζεται
Χαιρετάμε ευχαριστούμε και μπαίνουμε σε ένα δύσκολο κομμάτι που απαιτεί καθαρισμό κάθε λίγη απόσταση από ογκόλιθους.
Λεπτές μανούβρες, ώσπου σε ένα σημείο ένα μεγάλο δέντρο κόβει το δρόμο απ’ άκρη σε άκρη κόβοντας κάθε ελπίδα για κατάληξη του βραδιού στη Γραμμένη Οξυά. Και να βγαίναμε τέρμα πίσω στον πολιτισμό θα ήταν too much. Υπήρχε χρόνος, αλλά δεν άξιζε μετά από το τόλμημα του πρωινού και την αθροισμένη κούραση του πρωινού ξυπνήματος.
Χάρτης διαδρομής
https://www.google.com/maps/dir/38.7226 ... m2!4m1!3e0Αυτό μας έδωσε περισσότερη ώρα να ξαναεπισκευτούμε τα πανέμορφα λιβάδια, να πιάσουμε αυτή την πάντα εποικοδομητική κουβέντα με τους ντόπιους βοσκούς. Αναπόφευκτα να γυρνάει στην πολιτική με τη πρώτη δοθείσα ευκαιρία. Η επιλογή του σημείου διανυκτέρευσης αναμενόμενη. Κοντά στο εκκλησάκι του προφήτη Ηλία υπήρχαν και άλλες σκηνές. Όντως στο σημείο που στήσαμε δύο παιδιά, ένα παλικάρι και ένα κορίτσι-άλλο-πράμα τελείωναν τρεξιματική προπόνηση στο βουνό. Αδέρφια ήταν, ε Αλεξ;;
Στήσιμο σκηνής, αμάξι δίπλα ακριβώς, αλλαγή ρούχων μιας και το σούρουπο δίνει τη δροσιά του απλόχερα και εμείς «καίμε». έγραφε το «κοντέρ» του ρολογιού πριν κλείσω μάτι. Φαγητό, σνακς, και λίγο πιοτό χορηγία εκλεκτού φίλου και μέλους του φόρουμ ήταν αρκετά να μας καθηλώσουν από τις 8 η ώρα στη σκηνή να κάνουμε αυτά τα εποικοδομητικά μπλαμπλα με εμπειρίες, αναμνήσεις, κόλπα και ανέκδοτα με το κίτρινο twingo να έχει ανέβει στην κορυφή των Βαρδουσίων και διάφορα τέτοια.
Με τον ύπνο μας να μπορεί να χαρακτηριστεί καθ’ ελάχιστον ως «τούφα», αγνοήσαμε το ολόγιομο φεγγάρι και αφεθήκαμε στο γλυκό ηχητικό χαλί του θροΐσματος των δέντρων.
Χάρτης διαδρομής. Προς Άγραφα
https://www.google.com/maps/dir/38.7040 ... m2!3e0!5i1Ξύπνημα υπό το πρωινό φως να πέφτει στις κοψιές των Βαρδουσίων. Μαγεία
2η μέρα και πρωινό ξύπνημα με τις χειρότερες από εμένα συστάσεις. Ζαλάδα, ανακάτωμα, για στιγμές σκεφτόμουν να το κόψουμε σιγά σιγά για επιστροφή. Αγγαρεία το κατέβασμα προς τον πολιτισμό από Μαυρολιθάρι, Πυρά , Παύλιανη και πρωινό έξω από τη Λαμία.
Με τα απέναντι ή τη Γκιώνα.
Το συγκεκριμένο μικρούλι τη γλίτωσε
Εκεί παίρνω τα πάνω μου, είμαι καλά. Βουρ στα βουνά. Λαμία, Τυμφρηστός, Καρπενήσι, στροφιλίκια Καλεσμένο, Κρέντης. Μια γραμμή να το γράφεις, κάνα 60λεπτο στο δρόμο…
Μπάσιμο στον Αγραφιώτη και βουρ για τη διάσχιση Αγράφων από το βασικό της άξονα, ακόμα ως επί τω πλείστω χωματόδρομο. 11 η ώρα ήμασταν στην αρχή της πορείας, με τα περάσματα εκατέρωθεν του Αγραφιώτη ποταμού.
Ραχοκοκκαλιά Αγράφων. Χάρτης διαδρομής
https://www.google.com/maps/dir/39.0096 ... m2!4m1!3e0Λίγα τα χιλιόμετρα της ασφάλτου, αλλά εντελώς βατός με απλό όχημα στην πλειοψηφία των χιλιομέτρων ως εδώ. Διασταύρωση για Άγραφα, διασταύρωση για Επινιανά, παραποτάμια η διαδρομή.
Πού και πού βλέπουμε και τα καρέλια που σε περνάνε από τον ποταμό. Πέρασμα σε πιο στενό χωματόδρομο προς Τρίδενδρο και η ζέστη πάλι να δυναμώνει. Αισίως το υψομετρο πάλι πάει σε τετραψήφια νούμερα πλησιάζοντας το Τροβάτο.
Αναθύμηση της , πέρασμα από το χωριό και ανάβαση προς τα σύνορα με το νομό Καρδίτσας με το χωματόδρομο να γίνεται κατά-τι πιο απαιτητικό, όχι απαγορευτικό για συμβατικά οχήματα.
Ω έλατο, ω Ευρυτανική φύση.
Άφιξη στον αυχένα και θέα στα βουνά του νομού Καρδίτσας. Καράβα, Βουτσικάκι, τα χωριά Πετρίλια της «παράλληλης οδού» Καρδίτσας Άρτας μέσω Στεφανιάδας.
Εκεί στα ψηλά, στο πάσο που φέρει το όνομα «3 σύνορα» στα 1600m ύψος σχεδόν βγαίνουμε να απολαύσουμε την ελληνική απαιτητική ορεινή ύπαιθρο. Μπαίνουμε σε ένα χωματόδρομο πιο χαμηλής βατότητας και επισκεψιμότητας που οδηγεί στο χωριό Ρώση, αλλά σύντομα μας μένει μόνο η όρεξη, αφού είναι κομμένος από ένα γκρέμι.
Άσφαλτο ξανά!
https://www.google.com/maps/dir/39.2410 ... aa!1m0!3e0Ηθικόν ακμαιότατον, πάμπολλες φωτογραφίες, επιστροφή στα 3 σύνορα και κατέβασμα από την πεπατημένη (με 50 – 60 χμ/ω σε σημεία) σε ένα βατό μεν χωματόδρομο που όμως σε αναγκάζει να κλείσεις παράθυρα από τα αμέτρητα μελίσσια. Κατέβασμα στο χωριό Χάρις / Πετρίλο και στο κεφαλοχώρι της περιοχής, το Βλάσι. Άσφαλτος ξανά. Σε αυτά τα μέρη είχα να βρεθώ από το ταξίδι του 2013 πριν παντρευτώ, με τον Τιράντα, αλλά δυστυχώς (ή ευτυχώς για τα όμορφα κλικ τότε) η απίστευτη ομίχλη δε με είχε επιτρέψει να καταλάβω τη μορφολογία του τόπου. Που είναι μαγευτική.
Ανάβαση ως το πάσο του Αγίου Νικολάου στο δρόμο προς Καρδίτσα και κόψιμο προς αριστερά, πάλι προς τα βουνά. Χωματόδρομος πάλι, δύσκολος μεν, αλλά με επισκεψιμότητα, που περνάει απέναντι στον αυχένα του Τύμπανου, στο ψηλότερο πάσο της διαδρομής Καρδίτσας – Άρτας μέσω Αργιθέας.
Απέναντι ο όγκος του τύμπανου που οδηγεί σε σημείο με όμορφη θέα στον προφήτη Ηλία
Ψυχεδελικόν.
https://www.google.com/maps/dir/39.3219 ... m2!4m1!3e0Ο χωματόδρομος είναι σε σημεία δύσκολος με φυτεμένη πέτρα κοφτερή. Ανηφόρι αλλά με εκπληκτική θέα προς τον κάμπο της Θεσσαλίας και τις γύρω κορυφές. Παρά το υψόμετρο, θέα προς την λίμνη Πλαστήρα δεν υπάρχει, αυτή κρύβεται αποτελεσματικά πίσω από τον ορεινό όγκο της οροσειράς στα νοτιοανατολικά. Από τον αυχένα στα 1500 περίπου μέτρα ύψος ανηφορίζουμε στα 1750 που κάθεται το πάσο της Οβριάς.
Στο πάσο της Οβριάς
Και ενώ εκεί το πλάνο ήταν απλά ένα στοπ για μερικές φωτό και το ανέβασμα από τα χωριά του Ανθηρού προς τη Γκρόπα, με κλέβει η εικόνα του περάσματος κάτω από τον όγκο της Καράβας στα μέσα του χωματόδρομου αυτού. Όταν λέμε με κλέβει, μιλάμε για απαγωγή.
Βλέποντας προς το πάσο Οβριάς
Βλέποντας όσο με παίρνει μπροστά
Κατέβασμα σε βοσκοτόπι
Το νιώθω να με τραβάει και ενδίδω. Ένα απίστευτο συναίσθημα του να προχωρήσω να δω τι υπάρχει εκεί. Ο δρόμος είναι επικός, στενός, και βγάζει (;) αν οι συνθήκες επιτρέπουν στο χωριό Πετροχώρι. Δε θέλω να φτάσω ως εκεί (τέρμα) γιατί είμαστε αρκετά κουρασμένοι να το κυκλώσουμε, αλλά απλά να περάσω το ορεινό μέρος μέχρι την αρχή της κατηφόρας..
Περάσματα...
Θέα προς τα παλιά καταλύματα των βοσκών, προς βορρά
Ανατριχίλα
Λίγο ακόμα άγνωστο, έρημο, απάτητο.
Αυτό το κομμάτι ήταν για μένα ήταν το πιο εκπληκτικό όλης της πατριδογνωσίας. Στενός δρόμος, σεληνιακό τοπίο, απουσία δέντρων, άπειρη μαγευτική ορεινή θέα και γκρέμια. Το ανάγλυφο της διαδρομής επέτρεπε να βλέπεις τη χάραξη του δρόμου μόνο ως ένα σημείο. Αυτή η απορία και αναγνώριση του τι υπάρχει μετά, ήταν η κινητήρια δύναμη να συνεχίσω μέχρι το σημείο που ουσιαστικά κύκλωνε η διαδρομή φτάνοντας σε ένα (αναπάντεχο για το υψόμετρο) μεταλλικό κατασκεύασμα που αστειευόμενοι χαρακτηρίσαμε «στάση του ΚΤΕΛ».
Και η θέα πάλι προς τα Βόρεια - Δυτικά Άγραφα ξανά
Βίντεο της διαδρομής
Από εκεί πήραμε μαγεμένοι τη διαδρομή ανάποδα αγναντεύοντας και βγήκαμε, πλην ενός δυσκολοκίνητου εμποδίου την επιστροφή για πίσω. Εκεί ο συνοδηγός με ξεκούρασε ως ένα σημείο, μέχρι τελικά να φτάσουμε ασφαλώς στη βάση.
Το δυσκολοκίνητο εμπόδιο
Τελευταία επεξεργασία από JimClark και 15 Ιούλ 2019, 23:14, έχει επεξεργασθεί 1 φορά/ες συνολικά
Μπράβο για τις φωτογραφίες αλλα και για τα κειμενά σου για άλλη μια φορά jim 
,σε πόσο καιρό εκεί στην φιατ θα καταλάβουν την διαφίμηση πους τους κάνεις,για να σου δώσουν ενα,fiat.....fullback 
