Έτυχε αυτή την εποχή να χρειάζομαι άμεσα νέο αυτοκίνητο. Μιας και η έρευνα για μεταχειρισμένο αποκλείστηκε για σοβαρούς λόγους (δεν έχω χρόνο/δεν την παλεύω να ψάχνω ατελείωτα για κάτι ικανοποιητικό), θα προχωρήσω στην αγορά του πρώτου μου καινούριου αυτοκινήτου. Όμως ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι το κύριο εμπόδιο για μια τόσο μεγάλη επένδυση δεν θα ήταν το κόστος, αλλά οι συνθήκες που επικρατούν τριγύρω μου.
Στη περιοχή κατοικίας μου δεν κυκλοφορούν καινούρια αυτοκίνητα. Για την ακρίβεια όπου και να κοιτάξω ο χρόνος δείχνει να έχει σταματήσει στο 2007, με τα γνώριμα ντόπια παρκαρισμένα οχήματα από τα late 90s/early 00s. Όμως το φαινόμενο δεν περιορίζεται μόνο στη γειτονιά μου. Στο πάρκινγκ της εργασίας μου - πολλά και διάφορα "πορτοφόλια" - επίσης δεν υπάρχουν καινούρια αυτοκίνητα (δεκαετίας+), ενώ στους Αθηναϊκούς δρόμους η κατάσταση δε φαίνεται πολύ καλύτερη.
Οπότε, με τι θάρρος θα αγοράσω καινούριο αυτοκίνητο; Που θα ανησυχώ να το αφήσω οπουδήποτε;
Ένα ολοκαίνουριο γυαλιστερό μικρομεσαίο αυτοκίνητο, full extra εξοπλισμό, με σύγχρονο σχεδιασμό που θα ξεχωρίζει ανάμεσα στα ταλαιπωρημένα σαν τη μύγα μες το γάλα. Και φυσικά τί πιθανότητα υπάρχει να ξυπνήσω ένα πρωί και να μη το ξαναβρώ ποτέ;
Θα είχε ενδιαφέρον να ακούσω την άποψη σας, ειδικά από οποιονδήποτε που πέρασε ή έχει σκοπό να περάσει τα ίδια με μένα.
Παρατήρηση: Δεν είμαι στον κόσμο μου. Αντιλαμβάνομαι την οριακή οικονομική κατάσταση πολλών συνανθρώπων μας και προφανώς δεν αναφέρομαι υποτιμητικά στον παλαιό στόλο οχημάτων της Αθήνας.