- 13 Ιαν 2018, 01:47
#473652
Μιας που πιάσαμε τα της μητέρας Ρωσίας, έχω μία καλή περίπτωση. Μία ιδιοφυΐα, ένα μοναδικό μυαλό, που ήταν πρωτοπόρος σε τομείς για τους οποίους δεν είχε ανακαλυφθεί καν η λέξη ακόμα. Έναν άνθρωπο που ήταν τόσο μπροστά από την εποχή του, που ακόμα και σήμερα, πάνω από 100 χρόνια από την εποχή που πρωτοδιατύπωσε τις ιδέες, τις εξισώσεις και τα πειράματά του, τα αποτελέσματα των κόπων του είναι απολύτως σύμφωνα με το πως λειτουργούμε σε μερικούς από τους πιο προηγμένους τεχνολογικά τομείς της επιστήμης μας.
Θα περίμενε κανείς πως ένας τέτοιου μεγέθους επιστήμονας και πρωτοπόρος της επιστήμης να είναι παγκοσμίως γνωστός, ακόμα και σήμερα, περίπου 80 χρόνια από τον θάνατό του. Σίγουρα μιλάμε για έναν άνθρωπο που είχε την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση, στο κέντρο των επιστημονικών ανακαλύψεων της εποχή του, έναν άνθρωπο που
πρέπει να πέρασε από τα πιο διάσημα πανεπιστήμια και που τιμήθηκε με θέσεις στην ακαδημαϊκή κοινότητα και αναγνώριση που λίγοι γνώρισαν...
Ε... όχι ακριβώς...
Αναφέρομαι στον Konstantin Eduardovich Tsiolkovsky, έναν φτωχό Ρώσο δάσκαλο σε μία πόλη στη μέση του πουθενά της ρωσικής απεραντοσύνης (κάπου νοτιοανατολικά της Μόσχας), ο οποίος δεν πήγε καν σχολείο και κατάφερε μόνος του να φτάσει σε επίπεδα που οι σύγχρονοί του αδυνατούσαν συχνά να συλλάβουν...
Ο Κονσταντίν λοιπόν γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1857 στην μέση του πουθενά της αχανούς Ρωσικής αυτοκρατορίας ως το 5ο παιδί από τα 18 ενός φτωχού Πολωνού μετανάστη και μίας Τατάρης μητέρας. Στην ηλικία των 10 ετών έχασε τμήμα της ακοής του λόγω ασθένειας και ως εκ τούτου δεν έγινε δεκτός σε κάποιο σχολείο. Οπότε ο μικρός Κονσταντίν διάβαζε και μάθαινε στο σπίτι. Στα 13 του πεθαίνει και η μητέρα του. Ο μικρός Κονσταντίν λοιπόν, όντας εκ φύσεως ντροπαλός και όχι ιδιαίτερα κοινωνικός περνάει την ώρα του στο σπίτι, διαβάζοντας μαθηματικά, φυσική και μυθιστορήματα και ονειρευόμενος ταξίδια στ' αστέρια. Στα 16 του καταφέρνει να μετακομίσει στη Μόσχα όπου και έρχεται σε επαφή με το κίνημα του Ρωσικού κοσμινισμού (δεν ξέρω πως μεταφράζεται αυτό,
russian cosminism το λέει η wikipedia, βγάλτε μόνοι σας συμπέρασμα...
), ένα μίγμα φιλοσοφίας, θρησκείας, ηθικής και επιστήμης, που ανέδειξε πολλές πρωτοποριακές ιδέες, όπως η χρήση πυραύλων, η επίδραση του ήλιου στη βιολογία, κτλ και που είναι παντελώς άγνωστο στη δύση (όπως συμβαίνει συχνά με οτιδήποτε δεν είναι από τη δύση...). 3 χρόνια μετά ο πατέρας του ανησυχεί για την υγεία του γιού του (μιας και μαθαίνει πως είναι τόσο αφοσιωμένος στα βιβλία και στις ιδέες του που συχνά δεν τρώει καν) και για το αν θα καταφέρει να συντηρεί τον εαυτό του με όλες αυτές τις τρελές ιδέες του και τον φέρνει πίσω στο σπίτι. Ο 19χρονος Κονσταντίν περνάει τις εξετάσεις και διορίζεται δάσκαλος σε μία πόλη εκεί κοντά.
Κάπου εκεί παντρεύεται και αποκτά και παιδιά, χωρίς δυστυχώς να καταφέρνει να βρει οικογενειακή γαλήνη, μιας και το γιός του θα αυτοκτονήσει το 1902 και η κόρη του θα συλληφθεί από το τσαρικό καθεστώς στα 1911 για επαναστατική δραστηριότητα.
Ωστόσο, παρόλα τα οικογενειακά προβλήματα και το ότι ήταν σε μία μικρή πόλη, στη μέση του πουθενά και φυσικά παρόλο το ότι οι ιδέες του και τα πειράματά του δεν έλαβαν σχεδόν καθόλου υποστήριξη, ο Τσιολκόφσκυ δεν σταματάει να ονειρεύεται. Ήδη από τα χρόνια του στη Μόσχα (που κατά βάση τα πέρασε σε μία βιβλιοθήκη) είχε υπολογίσει ότι η μέθοδος διαστημικού ταξιδιού που προτείνει ο Ιούλιος Βερν στο βιβλίο του από τη γη στη σελήνη (ένα τεράστιο κανόνι) θα παρήγαγε τέτοια επιτάχυνση που θα σκότωνε τους ανθρώπους μέσα στο βλήμα. Στα 19 ή 20 του κατασκευάζει έναν φυγοκεντρητή για να μελετήσει τις επιπτώσεις των βαρυτικών δυνάμεων ... στα κοτόπουλα που χρησιμοποιούσε ως πειραματόζωα... Όταν στα 1880-81 υποβάλλει εργασία του στην Ρωσική Εταιρεία Χημείας - Φυσικής πάνω στη φυσική των αερίων, απογοητεύεται... Αυτό που ανακάλυψε μόνος του, είχε ήδη ανακαλυφθεί 25 χρόνια νωρίτερα, χωρίς αυτός να το μάθει...
, όπως ενημερώθηκε από τον διάσημο Χημικό Mendeleyev (ναι... αυτουνού που ο περιοδικός πίνακας των στοιχείων στοίχειωνε τις ατελείωτες ώρες της Χημείας στο Λύκειο...
). Αλλά δεν πτοείται... Λίγο αργότερα, γίνεται δεκτός ως μέλος της με την εργασία του πάνω στη βιολογία. Λίγο πιο πριν είχε δημοσιεύσει εργασία για τον εποικισμό του διαστήματος.
Μετά από αυτό κατά βάση ασχολείται με την (ανύπαρκτη τότε) αεροναυπηγική, με την (σχεδόν ανύπαρκτη) αεροδυναμική, με την (οκ... το μάθατε... ανύπαρκτη) πυραυλική και φυσικά με το (ναι... και αυτό το ίδιο...) ταξίδι σε άλλους πλανήτες και τον διαπλανητικό εποικισμό...
Δεν είναι περίεργο λοιπόν που οι περισσότεροι σύγχρονοί του δεν είχαν καμία υπόληψη για τις περίεργες ιδέες αυτού του περίεργου δασκαλάκου από την επαρχία, που ήδη από τα 1882 είχε γράψει άρθρο με ένα σχέδιο ενός πυραύλου.
Σχεδιάζει μεταλλικά αερόπλοια, πολύ πριν κατασκευαστούν. Στα 1892 κατασκευάζει την πρώτη αεροδυναμική σήραγγα στη Ρωσία και μία από τις πρώτες στον κόσμο, την οποία κατασκευάζει και λειτουργεί με τα πενιχρά οικογενειακά οικονομικά του και την οποία χρησιμοποιεί για τις ατελείωτες αεροδυναμικές μελέτες του. Συνολικά πειραματίστικε σε πάνω από 100 διαφορετικά σχέδια για αεροσκάφη. Στα 1894 (9 χρόνια πριν την πρώτη πτήση των αδερφών Wright
) προτείνει την κατασκευή ενός μεταλλικού αεροσκάφους (ας μην ξεχνάμε πως τα πρώτα αεροσκάφη ήταν φτιαγμένα από εύθραστα ξύλα ή μπαμπού και ύφασμα... ). Το αεροσκάφος αυτό που σχεδίασε τότε, κατέστη εφικτό να κατασκευαστεί και να πετάξει στα 1915...
Στα 1903 δημοσιεύει μία σειρά άρθρων σχετικών με την εξερεύνηση και αποίκιση του διαστήματος με χρήση πυραύλων τα οποία θεωρούνται ως τα πρώτα που προτείνουν πρακτικές και εφικτές λύσεις. Οι πύραυλοι που προτείνει (και που κατασκευάζει) τροφοδοτούνται από υγρό οξυγόνο και υδρογόνο (το υδρογόνο υγροποιήθηκε για πρώτη φορά το 1898), αφού είχε αποδείξει πως τα στερεά καύσιμα (με τα οποία παιδεύονταν για χρόνια οι ομόλογοί του σε Αμερική και Ευρώπη) δεν διαθέτουν την απαραίτητη ενέργεια για να διαφύγει ο πύραυλος από τη βαρύτητα της γης. Ακριβώς όπως το διαστημικό λεωφορείο, που κατασκευάστηκε 70 χρόνια αργότερα... Στα ίδια άρθρα διατυπώνει την εξίσωση Τσιολκόφσκυ, η οποία ορίζει τη σχέση μεταξύ της μάζας του πυραύλου όπως αυτής τροποποιείται με τη μείωση της μάζας του καυσίμου, την ταχύτητα των αερίων που εξέρχονται από την εξάτμιση και την τελική ταχύτητα του πυραύλου. Εξίσωση που χρησιμοποιείται σήμερα και θεωρείται ως η βάση της πυραυλικής. Μιας και τα άρθρα του δεν έφτασαν σε ιδιαίτερα μεγάλο κοινό, όλη αυτή η εργασία δεν έγινε ευρύτερα γνωστή και χρειάστηκε να ξανα-ανακαλυφθεί ανεξάρτητα από τον Τσιολκόφσκυ και τους ίδιους από τους Robbert Goddart στην Αμερική και Hermann Oberthand στη Γερμανία τη δεκαετία του '20.
Ήδη στα 1895 δημοσιεύει τα όνειρά του για ταξίδια στο διάστημα και στα 1896 για πιθανούς τρόπους επικοινωνίας με εξωγήινους. Σε άλλο έργο του εξερευνά πρακτικά προβλήματα ενός ταξιδιού με πύραυλο. Είναι ο πρώτος που συνειδητοποιεί πως οι αστροναύτες θα πρέπει να διαθέτουν στολή με πεπιεσμένο αέρα. Στα 1929 είναι ο πρώτος που περιγράφει πυραύλους πολλαπλών σταδίων (όπως είναι σχεδόν όλοι οι πύραυλοι σήμερα, τουλάχιστον όσοι μπορούν να ταξιδέψουν στο διάστημα).
Σχεδόν όλα αυτά έγιναν με το πενιχρό εισόδημα που του προσέφερε η εργασία του ως δασκάλου, μιας και η Ρωσική επιστημονική κοινότητα δεν μπορούσε να δει κάποια πρακτική εφαρμογή στις ασχολίες του. Σε έκθεση στην Αγία Πετρούπολη το 1914, όπου εξέθεσε μοντέλα των μεταλλικών αερόπλοιών του, δεν βρήκε καμία ανταπόκριση. Η δουλειά του ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του και το μόνο που κατάφερε είναι να πάρει ένα μικρό επίδομα από τη Ρωσική ακαδημία για την εργασία του με την αεροδυναμική του σήραγγα.
Όντας υποστηρικτής της κομμουνιστικής επανάστασης, οι τύχες του Τσιολκόφσκυ βελτιώθηκαν ελαφρώς μετά την επικράτηση των μπολσεβίκων. Στα 1919 έγινε μέλος της σοσιαλιστικής ακαδημίας και στα 1920 συνταξιοδοτήθηκε, λαμβάνοντας μία μικρή σύνταξη, χωρίς να σταματήσει τη δουλειά του. Στη δεκαετία του '20 συνέχισε να ασχολείται με πρακτικά ζητήματα γύρω από τους πυραύλους (επανείσοδος στην ατμόσφαιρα, καθοδήγηση, ψύξη, κτλ), ενώ από το 1921 ασχολούνταν και με την ιδέα του χόβερκραφτ, δημοσιεύοντας ένα εξαιρετικά σημαντικό paper στα 1927.
Παρόλο που η υποστήριξή του στην ευγονική είναι ένα μελανό σημείο στην προσωπικότητά του, ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκυ είναι ένας μοναδικός χαρακτήρας. Έχοντας λάβει ελάχιστη εκπαίδευση (πιθανώς και εξαιτίας αυτού...
μερικές φορές αναρωτιέμαι...
), κατάφερε να είναι όχι ένα, αλλά πολλά βήματα εμπρός από την εποχή του. Δημοσίευσε πάνω από 500 άρθρα, επιστημονικές εργασίες, βιβλία επιστημονικής φαντασίας, αλλά και έργα φιλοσοφικά, πάνω στην εξέλιξη του ανθρώπου και στον αποικισμό του διαστήματος. Προς μεγάλη απογοήτευση των σοβιετικών, πίστευε σε ένα είδος υπέρτατου όντος που ουσιαστικά είχε όλα τα είδη ζωής στο σύμπαν ως τις άβουλες μαριονέτες του. Στο τέλος της ζωής του προσεβλήθη από καρκίνο του στομάχου. Στα 1934, θέλοντας να έχει την εύνοια του καθεστώτος και να εξασφαλίσει κάποια σύνταξη για την οικογένειά του, παραχώρησε όλα του τα επιστημονικά συγγράμματα και εφευρέσεις στο δημόσιο. Στα 1935 πέθανε.
Παρόλο που σήμερα δεν είναι τόσο γνωστός, στις αρχές της διαστημικής εποχής έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο. Ο ηγέτης και κινητήριος μοχλός του Σοβιετικού διαστημικού προγράμματος Sergey Korolev επηρρεάστηκε καθοριστικά από το έργο του Τσιολκόφσκυ. Όταν οι Ρώσοι κατέλαβαν τη βάση του ναζιστικού πυραυλικού προγράμματος στο Πεενεμούντε, ανακάλυψαν ένα βιβλίο του Τσιολκόφσκυ που ανήκε στον Werner von Braun (αυτός που ήταν υπεύθυνος για το πυραυλικό πρόγραμμα των ναζί και αργότερα για το διαστημικό πρόγραμμα των ΗΠΑ), γεμάτο χειρόγραφες σημειώσεις του von Braun στα περιθώρια των σελίδων. Λίγο πριν πεθάνει, την Πρωτομαγιά του 1935, στην Κόκκινη πλατεία, η φωνή του 77χρονου Τσιολκόφσκυ ακούστηκε κατά τη διάρκεια των εορτασμών να λέει τα εξής:
Πλέον σύντροφοι, είμαι επιτέλους πεποισμένος πως ένα όνειρό μου - το διαστημικό ταξίδι - για το οποίο έχω θέσει τα θεωρητικά θεμέλια, θα πραγματοποιηθεί. Πιστεύω πως πολλοί από εσάς θα είστε μάρτυρες του πρώτου ταξιδιού πέρα από την ατμόσφαιρα. Στη Σοβιετξική Ένωση έχουμε πολλούς νέους πιλότους και τοποθετώ τις πιο τολμηρές μου ελπίδες πάνω σε αυτούς. Θα βοηθήσουν να πραγματοποιηθούν οι ανακαλύψεις μου και θα προετοιμάσουν τους χαρισματικούς κατασκευαστές του πρώτου διαστημικού οχήματος. Ήρωες και άντρες με κουράγιο θα εγκαινιάσουν τους αιθέρες: Από τη Γη στην τροχιά της Σελήνης, από τη Γη στην τροχιά του Άρη και ακόμα πιο πέρα. Από τη Μόσχα στο φεγγάρι, από την Καλούγκα (την πόλη που έμενε) στον Άρη!
Με την πλατεία να γεμίζει χειροκροτήματα, με πρώτον ποιον άλλον;;; Τον Στάλιν. 22 χρόνια αργότερα, ο Σπούτνικ θα έστελνε τα γνωστά του "μπιπ" από το διάστημα.
Θα κλείσω με μερικές φωτογραφίες του με κάποια από τα δημιουργήματά του:
Peugeot 206 1.6 110ps => not any more... bye bye...
Citroen C4 Picasso 1,8 => Η (Γουρου)Νίτσα => Πωλήθηκε!
MWB 320i Ε90 => Η μπεμπέκα