Παίρνω το καινούριο κράνος (να δω και αυτό τι θόρυβο κάνει κλπ), μπουφάν, γάντια.
Φεύγοντας περνάω από την αποθήκη και βρίσκω κάτι παλιές μπότες που είχα πάρει. Μία παρορμητική αγορά, όχι πολύ ωραία, αλλά μου φαίνονται χρήσιμες τώρα. 2 φορες τις εχω βαλει. Φοράω και στενό παντελόνι, γάμα τα. Δεν πειράζει, θα τις βάλω από πάνω, μπας και θα πάω για κανένα καφέ; Θα με δει κανένας; Μπα...
Θα πάω κάπου κοντά. Ας φτάσω νέα μάκρη και πάω μια βόλτα να ανεβοκατέβω το βουνό.
Μιας και βρήκα και την μλκιούλα που ελέγχει την πίεση ας ρίξω μια ματιά στα λάστιχα. 2.1/2.2 bar πρέπει να είναι. Τα βρήκα 1.5/2.4. Γαμώ. Ευτυχώς, παρότι Κυριακή βρίσκω γρήγορα ένα βενζινάδικο και διορθώνω. Βουρ για ν. μάκρη. Έχει κινησούλα, ειδικά μέχρι λίγο μετά τη Ραφήνα. Έχει βγει ο πρωινός κόσμος όλος έξω.
Φτάνω στην διασταύρωση που λέει για κηφησιά και στρίβω. Το βουνό ξεκινάει και προσπερνάω ορισμένους μέχρι να έχω ανοιχτό δρόμο μπροστά μου. Την θεωρία την έχουμε σε έναν βαθμό, μένει η προπόνηση και να ξυπνήσουμε/μάθουμε λίγο το σώμα και το μυαλό. Πολύ συντηρητικά ειδικά στην αρχή. Θα κάνουμε απλά πράγματα. Χαμηλή ταχύτητα, σωστή θέση σώματος, καλό έλεγχο του γκαζιού και λίγο σταθερές γραμμές. Πανεύκολο .....δεν είναι σε καμία περίπτωση στην κατάσταση μου. Συνεχώς λάθη, αλλά το θέμα είναι να τα βελτιώσουμε.
Σιγά σιγά, κάτι γίνεται. Αρχίζει το σώμα να βοηθάει περισσότερο, η μηχανή να γίνεται πιο σταθερή, η ταχύτητα ανεβαίνει λίγο, τα χέρια είναι χαλαρά. Η αναπνοή μου σίγουρα δεν είναι σωστή, αφού με πιάνω να κρατιέμαι, αλλά οκ, θα το δούμε.
Γενικά υπάρχουν κάποια αυτοκίνητα και όλοι πάνε σαν μλκες! Μιλάμε χαζεύουν και ψαρεύουν μονίμως αριστερά δεξιά. Δεν είμαστε για τέτοια και προσπαθώ να τους περάσω καθαρά για να ξαναπροσπαθήσω.
Η μηχανή πλέον δεν μου φαίνεται περίεργη στην στάση που κάθομαι και φαίνεται να πέφτει απίστευτα γρήγορα σε κάθε στροφή. Υπάρχει βέβαια ένας μεγάλος περιορισμός σε αυτήν και πιο συγκεκριμένα κάθεται πάνω της. Ο φόβος υποβόσκει και σε 2-3 στροφές κάνει έντονη την παρουσία του. Φωνάζει μπήκες πολύ γρήγορα κότα. Φάτη τώρα. Φυσικά δεν ισχύει, αλλά το μυαλό εκείνη τη στιγμή δεν είναι τόσο εκπαιδευμένο ωστέ να παρακούσει. Σήκωμα, τσίμπημα στα φρένα και ξανά κάτω. Μετά λες μλκία έκανα, έπρεπε να μείνω σταθερός στο γκάζι και θα έστριβε μια χαρά. Λες και τρέχω κιόλας. Δεν πειράζει, την επόμενη φορά. Όσο περνάνε οι στροφές, νιώθεις όλο και πιο άνετα και πλέον αρχίζεις να το διασκεδάζεις κιόλας.
Ένα 996 σου ανάβει τα φώτα στο δρόμο, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, Παίζουν από τρανσαλπ μέχρι σκούτερ και gs (λίγα).
Ανεβαίνει λίγο ο ρυθμός και φανερώνει ότι όλα δυσκολεύουν. Περισσότερα λάθη ξεπετάγονται και συχνότερα. Δεν πειράζει, είπαμε θα πάμε βόλτα με ασφάλεια πρωτίστως, όχι να την φάμε από εκεί που δεν το περιμένουμε. Λίγο πιο προσεκτικά και συνεχίζουμε.
Πέρασε η ώρα; Νομίζω ότι είμαι στο βουνό κανά 20λεπτο, αλλά το έχω κάνει 4 φορές. Τα αυτοκίνητα πλέον πολλαπλασιάστηκαν και είναι ακόμα χειρότερα. Ας σταματήσω 5 λεπτά να χαλαρώσω και ξεκινάω για το σπίτι.
Ωραία ήταν...
@dimik:
α
Παρέα πάντα δεκτή.