Τα τελευταία 14 χρόνια εργάζομαι σε εταιρία που εμπορεύεται οτιδήποτε έχει σχέση με το νερό. Από ένα λαστιχάκι μέχρι μηχανήματα και εξοπλισμούς δημοσίων έργων. Εν ολίγης ύδρευση-άρδευση-αποχέτευση και λίγο απο θέρμανση.
Meanwhile.
Το 2006 περίπου οι 4Τ ζητούσαν συντάκτη και φωτογράφο. Τσίμπησα φυσικά μιας και έμοιαζε με όνειρο αυτή η δουλειά και πήγα στα γραφεία στο Κορωπί(τότε). Για συντάκτης φυσικά. Με "ανέλαβε" ο Μ. Σταυρόπουλος να μου εξηγήσει το τι και πως.
- Ξέρεις απο μηχανολογία; Τι είναι ας πούμε αμορτισέρ ή εκκεντροφόρος ή ξερωγωτι;
- Ξέρω, μηχανικός-μηχανολόγος δεν είμαι φυσικά.
- Δεν πειράζει, θα τα μάθεις στην πορεία. Γερμανικά ξέρεις;
- Όχι δεν ξέρω.
- Δεν πειράζει θα τα μάθεις στην πορεία.
Προφανώς ζητούσαν απεγνωσμένα να πάρουν κάποιον. Ωστώσο μόλις ξεκινήσαμε να αναλύουμε το οικονομικό, όλα απομυθοποιήθηκαν. Θα έπρεπε εν ολίγης να είμαι συνέχεια σε ενα αεροπλάνο και να παίρνω μεικτά όσα έπαιρνα καθαρά τότε και ακόμα λιγότερα. Ψιλοστράβωσα και άρχισα να τα μασάω. Με είδε ο ΜΣ βλοσυρό καθώς ήμουν και μου είπε πως καμιά φορά τα όνειρα πρέπει να παραμένουν όνειρα. Για κερασάκι ανοίγει η πόρτα του γραφείου του και μπαίνει ο Μεγάλος. Ναι σωστά καταλάβατε, ο Καββαθάς ήταν. Λιγάκι μεσόκοπος ήταν με μπόλικα παραπανίσια κιλά, μακρύ μαλλί πιασμένο κοτσίδα! Γενικά έβγαζε μια κούραση, όμως αυτό δεν με εμπόδισε να τιναχτώ απο την καρέκλα και αφού μας σύστησε ο ΜΣ έκανα μια χειραψία την οποία λογικά δεν θα την ξεχάσω ποτέ μου. Φεύγοντας ύστερα απο 5 λεπτά και αφού με ξεπροβόδισαν και οι δυο τους(!!!) ο ΜΣ μου ζήτησε να του στείλω ενα κείμενο πάνω σε μια Μ3 Ε46 που είχε δοκιμάσει το περιοδικό στο προηγούμενο τεύχος, με δικά μου λόγια φυσικά. Απο πείσμα και μόνο -αν και είχα πάρει την απόφαση μου- του το έστειλα και την ίδια μέρα κιόλας με πήρε για να με ρωτήσει αν είχα αλλάξει γνώμη. Τα υπόλοιπα βρίσκονται στις πρώτες γραμμές του μίνι σεντονιού.
Αν το έχω μετανιώσει; δεν νομίζω και αν κρίνω και απο τα μετέπειτα σκαμπανεβάσματα του περιοδικού μαζί με μπόλικους μήνες απληρωσιάς, μάλλον καλά έκανα. Για το οτι έπρεπε βέβαια να είμαι και όλη την ώρα εκτός, δεν το βάζω καν στην ζυγαριά.
ΥΓ. Φεύγοντας απο τα γραφεία σκοντάφτουμε πάνω στον ΣΧ. Ούτε που να τον κλάσει ο boss... Μου φάνηκε κάπως τότε...