- 07 Σεπ 2019, 17:55
#603227
sknipper έγραψε:Πείτε μου τι κάνει κάτι να το πούμε ale, τι είναι η stout, IPA, lager, pilsner, weisse κλπ.Και τι στο καλό είναι η απαίσια guinness.
Δε θέλω μετάφραση ή απλή εξήγηση αλλά πρακτική γνώση για τη γεύση, τι κάνει η βύνη, τι κάνει ο λυκίσκος, τι κάνουν οι διαδικασίες ωρίμανσης κλπ. Για αυτό ρωτάω το πώς φτιάχνεται η μπύρα, για να καταλάβω τι να περιμένω διαβάζοντας σχόλια για κάποια μπύρα (πχ με έντονο λυκίσκο τι θα πει αυτό, σαν ποια γνωστή μπύρα μοιάζει κοκ.) ή διαβάζοντας τη σύνθεση-σχόλια στην ετικέτα.
Στην μπύρα τα πράγματα περιπλέκονται σχετικά με τις ονομασίες. Πολλές φορές μια μπύρα μπορεί να ανήκει σε διάφορες κατηγορίες και απλά αποφασίζει ο παρασκευαστής πως θα την ονομάσει. Κλασικό παράδειγμα οι lager και οι pilsner. Όλες οι pilsner είναι lager, αλλά όλες οι lager δεν είναι pilsner. Οπότε μια pilsner μπορεί να ονομαστεί και lager...
Στην πράξη:
- Lager: Η κλασική "ξανθιά", η πιο διαδεδομένη μπύρα του κόσμου. Διαφέρει από ελαφριά ζυθοποιήματα των 2-3 αλκοολικών βαθμών, μέχρι "δυναμίτες" των 16 βαθμών (οι πιο δυνατές που ξέρω). Χαμηλή ζύμωση, με κριθάρι και λίγο λυκίσκο. Οι pils έχουν περισσότερο λυκίσκο, για αυτό και είναι πιο πικρές.
- Ale: Η κλασική μεσαιωνική μπύρα, θερμής ζύμωσης, με βάση το κριθάρι. Υπάρχουν πολλοί τύποι, Αγγλικό, Βελγικό κλπ και συνήθως δεν έχουν λυκίσκο, άρα είναι πιο γλυκές. Πολλά ales όμως έχουν πάρα πολύ αλκοόλ (μέχρι 67% νομίζω η πιο δυνατή - μια Σκωτσέζικη "θερμοπυρηνική βόμβα"!!!) οπότε πικρίζουν λόγω του υπερβολικού αλκοόλ (κάτι ανάμεσα σε ουίσκι και καφέ ήταν η πιο δυνατή που έχω δοκιμάσει, η οποία ήταν μια Καναδέζικη με περίπου 40 βαθμούς - όσο έχει το ουίσκι). Τα χρώματα διαφέρουν από χρυσαφί/κεχριμπαρί μέχρι κατάμαυρο, αναλόγως της σύνθεσης (μέχρι και βύνη τύρφης έχουν οι πιο δυνατές). Μερικές από αυτές ωριμάζουν σε βαρέλια από ουίσκι, παίρνοντας την σχετική μυρωδιά, ενώ άλλες αρωματίζονται με καφέ ή κακάο. Ίσως η μπύρα με την μεγαλύτερη ποικιλία και διακυμάνσεις.
-Weiss: Γνωστή και ως wheat, λόγω του υψηλού ποσοστού σιταριού σε σχέση με το κριθάρι που διαθέτει. Αφιλτράριστη η μαγιά της, κάτι που της δίνει το θολό της χρώμα και απαιτεί ειδικό τρόπο σερβιρίσματος (αν δεν σας φέρουν το αντίστοιχο ποτήρι, δεν ξέρουν τι τους γίνεται). Από γεύση διαφέρει από ουδέτερη-γλυκιά, μέχρι ξινή, αν και συνήθως είναι προς το ξινό. Πολλές φορές αρωματίζεται με διάφορα συστατικά (φλούδες εσπεριδοειδών κλπ). Έχει διάφορες παραλλαγές, με την πιο γνωστή να είναι η dunkel, που είναι σκούρη weiss (contradiction in terms, but there you go) και συνήθως πιο γλυκιά.
- Stout: Η μαύρη, γνωστή και ως porter από τους αχθοφόρους του Λονδίνου που την προτιμούσαν. Η Guiness είναι ο πιο διάσημος εκπρόσωπος του είδους. Πικρή στην γεύση με μια υπόγλυκη και στυφή επίγευση.
- ΙΡΑ: Indian Pale Ale, που η μόνη σχέση που έχει με την Ινδία είναι ότι στέλνονταν εκεί από την Αγγλία για να την καταναλώσουν οι αποικιοκράτες.
Flat μπύρα με ουδέτερη γεύση, παραδοσιακά. Σήμερα όμως έχει κάποιες IPA που είναι τελείως διαφορετικές. Σκούρες και πολύ πικρές (λυκίσκος με το τσουβάλι), με αρώματα καφέ ή σοκολάτας.
Κινέζικες, ινδικές κλπ αηδίες δεν πίνουμε. Εξαιρούνται οι ιαπωνικές, ορισμένες εκ των οποίων είναι ενδιαφέρουσες (π.χ. Asahi).
Έχει και κάτι περίεργες που θέλουν ζέσταμα για να τις πιεις γιατί αλλιώς είναι πολύ πηκτές. Αυτά είναι κάτι περίεργα αγγλικά ales, συνήθως με γεύσεις και σύσταση φρούτων. Προσπαθώ να θυμηθώ την ονομασία μιας που είχε βάση την φράουλα και είχα δοκιμάσει στην Αγγλία, αλλά δεν μου έρχεται...
