Αυτά ήταν το Πειραματικό του Πανεπιστημίου και το Βαρβάκειο, η Ιωνίδειος Πειραιά, το Ζάννειο, τα Ανάβρυττα, η Ευαγγελική Σχολή.
Κάποια από αυτά , το Βαρβάκειο κυρίως και το Πειραματικό , ήταν η κορυφή της Δημόσιας Παιδείας και υπήρχε και η κόντρα με την ιδιωτική παιδεία , που τότε την σνομπάραμε , μιά και στα δημόσια σχολεία γινόταν δουλειά .
Στο Βαρβάκειο είχε έδρα το Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης , όπου οι καθηγητές μετεκπαιδεύονταν σε νέες τεχνικές διδασκαλίας , κάνοντας μάθημα στα παιδιά με ακροατήριο τους μετεκπαιδευόμενους καθηγητές .
Αυτά βέβαια συνέβαιναν την δεκαετία του 70 , που ήμουν μαθητής του Βαρβακείου .
Οταν ήρθε ο ΑΓΠ , είχε και αυτός τις ίδιες αντιλήψεις με το κολλεγιόπαιδο που είναι υπουργός σήμερα και έτσι μετά το 1985 οι εξετάσεις καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από κλήρωση , ώστε η απαξίωση της παιδείας να περάσει σε κάθε επίπεδο και βέβαια μετά όσοι μπορούσαν έστελναν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά .
Αλλά από ότι βλέπουμε και το γηραιό κολλεγιόπαιδο έχει τις ίδιες αντιλήψεις .
Μηδενική επαφή με την πραγματικότητα
1. Βάζουμε άριστους μαθητές (εξετάσεις για την είσοδο), χρησιμοποιούμε καθηγητές με "αυξημένα προσόντα"*, άρα το επίπεδο του μαθήματος και η απόδοση των μαθητών είναι αυξημένη.
2. Βάζουμε μαθητές με κλήρωση, άρα έχουμε αντιπροσωπευτικό δείγμα των μαθητών μιας ευρύτερης περιοχής (π.χ. του Πειραιά, για την Ιωνίδειο) και εφαρμόζουμε νέες μεθόδους διδασκαλίας, εξέτασης κτλ (ανάλογα τι θέλουμε να δοκιμάσουμε κάθε φορά) και βλέπουμε τα αποτελέσματα.
Είναι εμφανές ότι οποιαδήποτε μέθοδος κι αν εφαρμοστεί έχοντας άριστους μαθητές θα αποδειχθεί άριστη, άρα η θεωρία (1) δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αξιόπιστα για αξιολόγηση νέων μεθόδων διδασκαλίας ή κάποιου παρόμοιου παράγοντα μάθησης. Σε αυτή την περίπτωση η λύση (2) είναι μονόδρομος, αν θέλουμε οι εξεταζόμενες μέθοδοι να αξιολογούνται σε πραγματική βάση. Από την άλλη, αν θέλουμε τα σχολεία να είναι "άριστα" η λύση είναι η θεωρία (1). Ως κοινωνία πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στις δύο λύσεις, χωρίς κάθε φορά και ανάλογα με το κόμμα που έχει την εξουσία να ταλαντευόμαστε ανάμεσα στις δύο θεωρίες.
Δική μου άποψη - εφόσον π.χ. το Πειραματικό Αθηνών θέλει να δοκιμάζει πειραματικά την έρευνα που γίνεται στο ΕΚΠΑ - είναι ότι θα πρέπει να επιλεχθεί η λύση (2), διαφορετικά οποιαδήποτε έρευνα και τα αποτελέσματά της θεωρούνται εντελώς αναξιόπιστα, άρα δεν υπάρχει και νόημα να υπάρχει αυτό το είδος σχολείου.
Ευχαριστώ.
* Όσο αυξημένα είναι τα προσόντα κάποιου με διδακτορικό στην Φιλοσοφία της Μαδαγασκάρης ή με μεταπτυχιακούς τίτλους πληροφορικής πριν 15 χρόνια = σεμινάρια που αναγνωρίστηκαν ως μετ/κο στη συνέχεια (ως γνωστόν, αν είσαι στον συγκεκριμένο χώρο, γνωρίζεις αρκετά πράγματα που οι απέξω αγνοούν).
Οι απαντήσεις χρηστών ίσως περιέχουν διαστρεβλώσεις
Το κανάλι μου στο YouTube:
Προσωπική επικοινωνία:
Να έχεις κάποια πειραματικά με κλήρωση, ώστε να δεις το πως επιδρουν οι νέες τεχνικές σε ένα αντιπροσωπευτικό "pool" μαθητών, και ταυτόχρονα κάποια άλλα όπου θα μπαινουν με εξετάσεις και να μπορουν να λειτουργήσουν ως "κέντρα αριστείας".
Μπορώ να σου αναφέρω από το ένα από τα σχολεία που πηγαίνω πως, ενώ το επίπεδο των μαθητών είναι εξαιρετικά υψηλό (π.χ. 20% είναι στο Α, ενώ μόλις 20% είναι κάτω από τη βάση), η επίδραση που έχει αυτό το περιβάλλον στην ψυχολογία τους είναι εξαιρετικά αρνητική. Βρίσκονται συνεχώς σε εξαιρετικά μεγάλη ένταση. Η ενδεχόμενη αποτυχία (π.χ. όταν τους βάλεις κάποια δύσκολη άσκηση που δεν την περιμένουν) οδηγεί σε καταστάσεις εξαιρετικά "επικίνδυνες": κλάματα από τους "αποτυχόντες", εκρήξεις θυμού ανάμεσά τους, επιθέσεις σε καθηγητές, ειδικά σε αυτούς που τους βάζουν δύσκολα ή χαμηλούς βαθμούς. Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε έναν φαύλο κύκλο με μαθητές που έχουν εξαιρετικά ισορροπημένη προσωπικότητα (ασχέτως επιδόσεων) να αποφασίζουν να φύγουν λόγω κλίματος και σχέσεων με τους συμμαθητές τους, περισσότεροι καλοί - αλλά πιεσμένοι - μαθητές παίρνουν τη θέση τους και το παιχνίδι διαιωνίζεται. Παρά την επαφή μου με την Γ/θμια εκπαίδευση τέτοιο κλίμα δεν έχω συναντήσει πουθενά μέχρι σήμερα και, με τα δεδομένα που έχω δει ως τώρα, δε θα ήθελα να είμαι στο ίδιο σχολείο του χρόνου. Πόσο μάλλον ως μαθητής ή ακόμη και ως γονιός μαθητή. Με κανέναν τρόπο δε θα δεχόμουν το παιδί μου να πηγαίνει σε ένα περιβάλλον όπου οι συμμαθητές μεταξύ τους δεν λένε "χρόνια πολλά" μετά τις γιορτές γιατί ο ανταγωνισμός τους τρώει σαν σαράκι.
Ευχαριστώ.
Οι απαντήσεις χρηστών ίσως περιέχουν διαστρεβλώσεις
Το κανάλι μου στο YouTube:
Προσωπική επικοινωνία:
Για να μαζέψει όλους τους σημερινούς ή αυριανούς ψυχανώμαλους από μια ευρύτερη περιοχή, να τους εκπαιδεύσει στην τσατσιά, την απάτη, τον εκβιασμό και, στη συνέχεια, να τους αμολήσει στην κοινωνία, ώστε να καταστρέψουν όποιον βρουν στο πέρασμά τους, νομίζοντας ότι κάνουν το σωστό.
Οι απαντήσεις χρηστών ίσως περιέχουν διαστρεβλώσεις
Το κανάλι μου στο YouTube:
Προσωπική επικοινωνία:
Ευχαριστώ.
Οι απαντήσεις χρηστών ίσως περιέχουν διαστρεβλώσεις
Το κανάλι μου στο YouTube:
Προσωπική επικοινωνία:
Καλύτερο είναι ένα πιο χαλαρό κλίμα και πιο αντιπροσωπευτικό της κοινωνίας.
Η κοινωνία δεν έχει μόνον άριστους και τα παιδιά πρέπει να μάθουν να συνυπάρχουν με όλους, άριστους και μη.