- 11 Ιούλ 2017, 22:54
#416247
Τι να σου πω ρε Τρίφτη... Είμαι χαμένος από χτες. Και δεν ήμουν (hint ο χρόνος) καμιά γκρούπι τους. Ναι τους γούσταρα, ναι ήθελα με τα χίλια να τους δώ αλλά αυτό που έζησα χτες ξεπερνά κάθε φαντασία, ειδικά αν βάλεις το ρολερ κόστερ συναισθημάτων που πήγε κάπως έτσι:
Βγαίνω από το μετρό, και η ουρά ξεκινάει ΑΠΟ ΕΚΕΙ. Παίρνω τον Στέφανο και του λέω να ξεκινάει σιγά σιγά μπας και μπεί ποτέ.
Τα εισιτήρια ονομαστικά, ζητάνε ταυτότητες και εγώ δεν έχω τίποτα απάνω μου πέρα από τραπεζικές κάρτες. Το ότι ήταν στο όνομα του Στέφανου με ηρεμούσε λίγο μέχρι που ρωτάω έναν από την ασφάλεια " το εισιτήριο είναι στο όνομα φίλου, έρχεται , θα μπω μαζί του; " " ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ"
Ε ΡΕ ΠΣΤ ΔΙΑ, ΒΡΗΚΑΜΕ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΣΤΟ ΠΑΡΑ 1.5, ΕΙΜΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΕΞΩ, ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΣΩ ΤΟ ΛΑΙΒ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ;
Κάπου εκεί είμαι στο όριο να σηκωθώ να φύγω να τοιχωθώ σε ενα μπάρ και να βγώ μεθαύριο.
Έρχεται ως φτερωτός θεός ο Στέφανος, με λίγο πιρπιρι σε άλλον της ασφάλειας, περνάμε τον πρώτο έλεγχο. Φτάνουμε στον 2ο, ξαναπιρπιρι , Α ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΝ ΑΠΟ ΕΚΕΙ. Τελικά μέχρι να φτάσω στο ΑΠΟ ΕΚΕΙ, με τραβάει ένας τύπος να μου σκανάρει το εισιτήριο για να μην εμποδίζω και πλέον το Ηρώδειο ξεπροβάλλει.
Πάω προς τα μέσα, χωριζόμαστε με τον Στέφανο μιας και ήταν στο κάτω διάζωμα, και ψάχνω θέση πιο κεντρικά. Φρούτσες ήταν ήδη γεμάτο και σχεδόν 9, θα κάτσουμε πλάγια.
Βγαίνει ο Γκρολ, τσιμπιόμαστε , μας κάνει λίγο καμάκι, βγαίνουν και οι άλλοι, λένε 3-4 κομμάτια και ξεκινάει να μας γνωρίζει την μπάντα.
Εν τω μεταξύ, έχουν έρθει από το Crew, και κατεβάζουν από την δίπλα σειρά, άτομα στην αρένα 
Πότε σηκώθηκα και μπήκα στο μπούγιο, πότε βρέθηκα εδώ:
Να ανοίγω διάλογο με τον Γκρόλ (ΝΑΙ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕ 
) και να πετάει ΠΕΝΑ προς το μέρος μου, ε δεν το κατάλαβα.
Ο ίδιος κάθε 1-2 τραγούδια σταμάταγε να παίζει για λίγα δευτερόλεπτα και κοίταζε σαν χάνος τον Παρθενώνα και το θέατρο. Τα δώσαν όλα, όπως φαντάζομαι το κάνουν σε όλες τις συναυλίες τους, το κοινό παραδόξως δεν ήταν άνιωθο οπότε έδεσε το γλυκό. ΔΕν μπορώ να δώ αθλητικούς αγώνες και συναυλίες σε κονσέρβα, αλλά αυτό το ντοκιματέρ θα έχει μεγάλη συναισθηματική αξία για όσους ήμασταν εκεί. Ελπίζω να μεταφέρει κάτι και σε όσους το δούν.
Αν και μικρός, έχω γράψει αρκετά στο κοντέρ με τις συναυλίες και κονσέρτα, αμφιβάλλω αν θα έχω την τύχη να ξαναδώ σε αντίστοιχο μέρος , ένα τέτοιο γκρούπ, να κάνει τέτοια πράγματα. Ήμουν και επικά κωλόφαρδος να είμαι από σπόντα στην αρένα, γεγονός που έστειλε όλη την εμπειρία στο ταβάνι της. Αν είχε τέτοιο. Όσο εμπειρία ζωής ήταν ο Clapton στο Albert Hall (γιατί είναι ο κλάπτον και όχι γιατί έπαιξε σαν να ήταν πάλι 30 ), άλλο τόσο ήταν και το χθεσινό...
Στέφανε κάποια μέρα ελπίζω να καταφέρω έστω στο 1/10 να σε φτιάξω.
Τελευταία επεξεργασία από pierce21 και 11 Ιούλ 2017, 23:00, έχει επεξεργασθεί 1 φορά/ες συνολικά
I have great faith in fools; self-confidence my friends call it.
Το άλλο θέμα είναι προφανώς κάποιοι δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους και η "αρένα" των 40+40τμ δε γέμισε και προφανώς έδειχνε άσχημα στο βίντεο και γι' αυτό κατέβασαν κάποιο κόσμο κάτω. Εγώ είπα στη γυναίκα να κατέβουμε που είχα δει και άλλους γνωστούς αλλά στραβωμουτσούνιασε αλλιώς ήταν ανεπίτρεπτο ένας Στεφάν147 να παρακολουθάει FF από τους καθήμενους, έστω και όρθιος.
