Για θέματα γενικού ενδιαφέροντος, εκτός μηχανοκίνητων...
Άβαταρ μέλους
By georgetz
#558664
EDDIE_147 έγραψε:
georgetz έγραψε:Tαινίες που εξελίσσονται σε περιορισμένο χώρο θυμάμαι πρόχειρα θρίλερ με Κόλιν Φάρελ και Σάδερλαντ
(Τηλεφονικός Θάλαμος εβαπτίσθη εις την ελληνικήν ) , Reservoir Dogs κ το ανεκδιήγητο Oldboy στο remake που πρωταγωνιστούσε ο Μπρόλιν.

Αν εξαιρέσεις το τελευταίο, τα 2 πρώτα ήταν τουλάχιστον ενδιαφέροντα.




Πολύ σωστό ταινιάκι φαίνεται. Να προσθέσω στις ταινίες "κάπως περιορισμένου χώρου" το γνωστό γερμανικό Das Experiment και το All is Lost του Redford.
Για μένα ένα μικρό κομψοτέχνημα για άλλους μια υπερδιαγαλαξιακή παπαριά ολκής, έχει το τρόπο της.
Άβαταρ μέλους
By St.Devote
#558696
georgetz έγραψε: Να προσθέσω στις ταινίες "κάπως περιορισμένου χώρου" ...


Exam ( καταπληκτικό )
Saw ( νταξ για το Νο1 μιλάω )
Buried ( θέλει αντερα )

Πειράζει να γραψω και το Breakfast Club ...
Άβαταρ μέλους
By JarnoT
#558698 Πώς το έλεγαν κι εκείνο το Ιρανικό που εκτυλίσσεται ολόκληρο μέσα σε ένα άρμα μάχης;
Άβαταρ μέλους
By g8777
#558724 Das boot .-

Οχι εξ ολοκληρου γυρισμενο σε ενα χωρο, αλλα σκεψου να βλεπεις επι 2μιση ωρες στο σινεμα πως εισαι εγκλωβισμενος σε υποβρυχιο στον Β ΠΠ. :lipsealed:
Άβαταρ μέλους
By EDDIE_147
#558729 To Das Boot γαμάει αλλά σε σύγκριση με τα παραπάνω το λες και άπλα.

Jarno αναφέρεσαι στο Λίβανο (Ισραηλινή όχι Ιρακινή) το οποίο επίσης γαμάει και είναι φουλ κλειστοφοβικό.

Άβαταρ μέλους
By JarnoT
#558740 Αυτή ακριβώς! Και σωστά, Ισραηλινή είναι. Πολύ δυνατή.
Άβαταρ μέλους
By georgetz
#558894
St.Devote έγραψε:
georgetz έγραψε: Να προσθέσω στις ταινίες "κάπως περιορισμένου χώρου" ...


Exam ( καταπληκτικό )
Saw ( νταξ για το Νο1 μιλάω )
Buried ( θέλει αντερα )

Πειράζει να γραψω και το Breakfast Club ...


Exam : ειχε ωραία αισθητική, καλη σκηνοθεσία αλλα ουε καν που μου έχει μείνει πλεον.
Saw : ηταν σοκαριστικο το πρώτο
Buried : θυμάμαι, δεν το είδα, παραπαει κλειστοφοβικο :lol:

Χθες είδα το Vanishing με Gerard Butler, Mullan (ο γερος ναρκωτσιφλικας του Ozark)
που επίσης εκτυλίσσεται σε ενα μικρο φάρονησι.
Βασίζεται σε περίεργο αληθινό στορυ σε κατι μικρα isles αγγλικά, που εξαφανιστηκαν οι έμπειροι φυλακες αλλα ολα βρέθηκαν in order.

Καπου εγινε προβλέψιμο, καπου οι ερμηνείες παραεγιναν νευρωδεις, παιζει καλά γενικα απο τοπια - ηθοποιια - σκηνοθεσία, θυμίζει νορβηγικά θριλερ, παιζει και ο πρωταγωνιστής του εξαιρετικού Trapped.
Βλεπεται με δικια σας ευθυνη :lol:
Εικόνα
Άβαταρ μέλους
By NickTG
#558937 Επίσης σε ένα δωμάτιο είναι το Man from Earth καθώς και κυρίως σε περιορισμένο χώρο το Coherence.
Άβαταρ μέλους
By St.Devote
#558971 "Τι ταινία είδατε εχθές " ... Ναι το Die Hard ... όχι δεν το άλλαξα ( όχι πως το είχα ξεχάσει ) αλλά μου ξανά-άρεσε μετά χρόνια . Pure 80ήλα ( Nakatomi building ... πως να μην κάτσεις να το δεις ξανά )

υγ ... πριν από άπειρα χρόνια είχα δεί και το The Cube ... τότε μου είχε αρέσει , σήμερα δεν θυμάμαι τίποτα ( περι κλειστοφοβικών κτλ )
Άβαταρ μέλους
By belgarion
#558972 Το die hard είναι η καλύτερη χριστουγεννιάτικη ταινία ever

< Note >
Άβαταρ μέλους
By g8777
#558977
belgarion έγραψε:Το die hard είναι η καλύτερη χριστουγεννιάτικη ταινία ever

< Note >



Εικόνα

ΑΝΟΗΣΙΕΣ

Εικόνα

:adminpower: :adminpower: :adminpower: :adminpower: :adminpower:

Ο Βουγιουκλακης αφηγείται με άνεση μία ιστορία που σε κάθε της βήμα κινδυνεύει να χαρακτηριστεί γραφική ή ηθικοπλαστική. Παρ’ όλο που σε ορισμένα σημεία μοιάζει να προσπαθεί να πατρονάρει τον θεατή ( και ίσως ένα δίκιο να το έχει τελικά ο Garland) ωστόσο στο σύνολό της είναι έντιμη ως προς τις προθέσεις που διατηρεί απέναντι στον θεατή. Ο δημιουργός δεν ξεφεύγει σε φλύαρες ηθικολογίες αντίθετα εμμένει ουσιαστικά στην θεμελιώδη εναγώνια απορία που αποτελεί βάση της υπόθεσης: «Πως θα ήταν ο κόσμος αν ο καθένας από εμάς γνωριζε να αλλαξει θερμοσιφωνα;». Μία ερώτηση που, για να είμαστε ειλικρινείς, όλοι έχουμε κάνει στον εαυτό μας και η οποία, υπό το πρίσμα των αντιδράσεων του πρωταγωνιστή της ταινίας, αποκτά ειδικό βάρος. Παρ’ όλο που η ταινία θεωρείται κατεξοχήν feelgood movie ωστόσο θα πρέπει να σας πω πως ο Βουγιουκλακης οδηγεί τον ήρωά του στη γαλήνη μέσα από πόνο, από άρνηση, από στέρηση, από αυτολύπηση που οδηγεί συχνά στην αυτοκαταστροφή. Και αυτό το κάνει χωρίς ευκολίες. Γιατί ούτε η ζωή είναι εύκολη. Ο ήρωας μας δεν είναι σούπερ – ήρωας, είναι ένας άνθρωπος που αμφιταλαντεύεται διαρκώς, που οδηγείται να σκεφτεί μέχρι και την αυτοκτονία και που η ζωή του διδάσκει με σκληρές εικόνες ότι τα καθημερινά, τα μικρά είναι πολλές φορές εξίσου σημαντικά με τα μεγάλα και τα προβεβλημένα. Αυτή η προσέγγιση καθιστά την ταινία περίεργα αισιόδοξη, όμως η τελική γεύση παραμένει ότι η παρουσία του καθένα από εμάς είναι σημαντική και έχει ξεχωριστή αξία τουλάχιστον για τους ανθρώπους που αποτελούν το στενό κοινωνικό μας περιβάλλον. Η ταινία πραγματεύεται τον αφανή ήρωα της καθημερινότητας, αυτόν που δεν θα μνημονεύσει η ιστορία για μεγάλα κατορθώματα αλλά που η παρουσία του ζεσταίνει τις καρδιές των ανθρώπων γύρω του και βελτιώνει την ζωή τους. Η ταινία μιλάει για τον καθένα από εμάς, που αντιμετωπίζει την κάθε βλαβη με γενναιότητα και εντιμότητα.


Asimov, μεταπτυχιακη εργασια, 1991
Άβαταρ μέλους
By belgarion
#558978
g8777 έγραψε:
belgarion έγραψε:Το die hard είναι η καλύτερη χριστουγεννιάτικη ταινία ever

< Note >



Εικόνα

ΑΝΟΗΣΙΕΣ

Εικόνα

:adminpower: :adminpower: :adminpower: :adminpower: :adminpower:

Ο Βουγιουκλακης αφηγείται με άνεση μία ιστορία που σε κάθε της βήμα κινδυνεύει να χαρακτηριστεί γραφική ή ηθικοπλαστική. Παρ’ όλο που σε ορισμένα σημεία μοιάζει να προσπαθεί να πατρονάρει τον θεατή ( και ίσως ένα δίκιο να το έχει τελικά ο Garland) ωστόσο στο σύνολό της είναι έντιμη ως προς τις προθέσεις που διατηρεί απέναντι στον θεατή. Ο δημιουργός δεν ξεφεύγει σε φλύαρες ηθικολογίες αντίθετα εμμένει ουσιαστικά στην θεμελιώδη εναγώνια απορία που αποτελεί βάση της υπόθεσης: «Πως θα ήταν ο κόσμος αν ο καθένας από εμάς γνωριζε να αλλαξει θερμοσιφωνα;». Μία ερώτηση που, για να είμαστε ειλικρινείς, όλοι έχουμε κάνει στον εαυτό μας και η οποία, υπό το πρίσμα των αντιδράσεων του πρωταγωνιστή της ταινίας, αποκτά ειδικό βάρος. Παρ’ όλο που η ταινία θεωρείται κατεξοχήν feelgood movie ωστόσο θα πρέπει να σας πω πως ο Βουγιουκλακης οδηγεί τον ήρωά του στη γαλήνη μέσα από πόνο, από άρνηση, από στέρηση, από αυτολύπηση που οδηγεί συχνά στην αυτοκαταστροφή. Και αυτό το κάνει χωρίς ευκολίες. Γιατί ούτε η ζωή είναι εύκολη. Ο ήρωας μας δεν είναι σούπερ – ήρωας, είναι ένας άνθρωπος που αμφιταλαντεύεται διαρκώς, που οδηγείται να σκεφτεί μέχρι και την αυτοκτονία και που η ζωή του διδάσκει με σκληρές εικόνες ότι τα καθημερινά, τα μικρά είναι πολλές φορές εξίσου σημαντικά με τα μεγάλα και τα προβεβλημένα. Αυτή η προσέγγιση καθιστά την ταινία περίεργα αισιόδοξη, όμως η τελική γεύση παραμένει ότι η παρουσία του καθένα από εμάς είναι σημαντική και έχει ξεχωριστή αξία τουλάχιστον για τους ανθρώπους που αποτελούν το στενό κοινωνικό μας περιβάλλον. Η ταινία πραγματεύεται τον αφανή ήρωα της καθημερινότητας, αυτόν που δεν θα μνημονεύσει η ιστορία για μεγάλα κατορθώματα αλλά που η παρουσία του ζεσταίνει τις καρδιές των ανθρώπων γύρω του και βελτιώνει την ζωή τους. Η ταινία μιλάει για τον καθένα από εμάς, που αντιμετωπίζει την κάθε βλαβη με γενναιότητα και εντιμότητα.


Asimov, μεταπτυχιακη εργασια, 1991
Διαφωνώ, μία κόκκινη βεντούζα στο εξώφυλλο δεν κάνει την ταινία χριστουγεννιάτικη. Και σαφώς ο ήρωας δεν έχει ιδέα πώς να επισκευάσει ένα θερμοσίφωνο.

< Note >
Άβαταρ μέλους
By cabala10
#559059