Για θέματα γενικού ενδιαφέροντος, εκτός μηχανοκίνητων...
Άβαταρ μέλους
By KiloMeater
#29173 Ανοιγω αυτο το θεμα για business talk, θεματα σχετικα με εργασια, projects, προβληματισμούς , εμπειρίες κτλ
Άβαταρ μέλους
By KiloMeater
#29174 σε 2-3 εβδομάδες ξεκιναει ενα Cobit5 training που καταφερα και μπηκα
εχει κανεις εμπειρία; φαινεται ενδιαφέρον , εχει να κανει με governance & management of Enterprise IT
τα πιστοποιητικά του αξίζουν; γενικα τα κυνηγώ τα πιστοποιητικα γιατι εχω διαπιστώσει οτι παρολο που στην ελλάδα τα περναμε στα γρήγορα, εξω ανοίγουν πόρτες, η πιο συγκεκριμένα, η έλλειψή τους σου κλείνει στα μούτρα πολλές.
Άβαταρ μέλους
By KiloMeater
#29175 Ειχα ξανα αναφερει κατι σχετικο στο παλαιο φορουμ και ειχε πεσει λιγο κραξιμο, αλλα το ξαναφερνω στην επιφάνεια μιας και ειχα σχετική συζήτηση με τη σύζηγο
Ο περισσοτερος κοσμος βλεπω εχει μια συγκεκριμενη αποψη για τη δουλεια, παμε δουλεουουμε προσεχουμε μη μας εκμεταλλευτουνε, γυρναμε και μετα ζουμε τη ζωη μας.
Εγω δε μπορω να τη δω τη δουλεια ετσι, και αν μου συνεβαινε πιστευω θα ημουνα δυστυχισμενος.
Δεν μπορω να κανω αυτο το διαχωρισμό, μου ειναι εξισου σημαντικα τα θεματα που συμβαινουν εντος και εκτος δουλειας, θα σκεφτω τα οικογενειακα μερικες φορες οταν ειμαι στο γραφειο, και θα σκεφτω και τα εργασιακα συχνα οταν ειμαι σπιτι, χωρις να τα διαχωριζω.
Οπως ασχολουμαι χωρις ωραριο με παθος με τα παιδια μου πχ, ασχολουμαι το ιδιο και με τη δουλεια μου, ανεξαρτητα τι ωρα/μερα ειναι. Μιας και ξυπναω και νωρις, με πολυ ευχαριστηση θα φτιαξω ενα καφε ~5αμ θα ανοιξω το laptop και θα ασχοληθω ενα 2ωρο με emails , τιποτα πραγματα που θελουνε review κτλ , πριν να παω στο γραφειο. Μαλιστα το βρισκω και πολυ ανακουφιστικο να εχω κανει αυτη την προεργασια με το που θα εχω παει, γιατι μου δινει μια αισθηση οτι ξεκιναω τη μερα ΄καθαρα' εχωντας τακτοποιησει ολα τα τρεχοντα, και μπορω να αφοσιωθω σε πιο δυσκολα θεματα που θελουνε δημιουργικη σκεψη.
Ποτε δεν εχω νιωσει οτι με εκμεταλλευεται κανεις. Ακομα και αν θα κατσω οπως πριν λιγο, Σαββατο βραδυ να μιλησω μια ωρα τηλεωνο με εναν colnsultant αμερικανο που δεν προλαβαμε να τελειωσουμε χθες ως προετοιμασια για μια παρουσιαση που εχουμε απο κοινου αρχη εβδομαδας στο board. Ουτε θυμαμαι ποτε να εχω πει σε κανεναν 'δε θα προλαβω' , ΄δεν μπορω', ουτε εχω μετανιωσει ποτε για το οτι δεν το ειπα.
Ισα ισα που μου δινει ενεργεια, με κανει να ξυπναω με ορεξη το πρωι, Οσο πιο μεγαλα challenges προκυπτουν τοσο πιο ενδιαφερον το βρισκω. Οκ υπαρχουνε μερες που θα γυρισω και απλα εχει καει ο εγκεφαλος , θελω να κατσω μια ωριτσα να πιω μια μπυρα να πω μια μ@λ@κια να συνελθω αλλα ουτε αυτο με χαλαει, το νιωθω καπως οπως γυρνας μετα απο μια μεγαλη βολτα με το ποδηλατο και εισαι λιωμα αλλα γουσταρεις, μονο που ειναι mental exersice :-)
Ως εκ τουτου θεωρω λιγω βλακεια το 'work-life balance' με την κλασσικη ερμηνεια, δουλεουμε αλλα με ρεγουλα να εχουμε και ζωη, απλα γιατι δε βλεπω γιατι πρεπει να ειναι διαχωρισμενα , απο εδω και απο εκει.
Άβαταρ μέλους
By corsair
#29189
KiloMeater έγραψε:Ειχα ξανα αναφερει κατι σχετικο στο παλαιο φορουμ και ειχε πεσει λιγο κραξιμο, αλλα το ξαναφερνω στην επιφάνεια μιας και ειχα σχετική συζήτηση με τη σύζηγο
Ο περισσοτερος κοσμος βλεπω εχει μια συγκεκριμενη αποψη για τη δουλεια, παμε δουλεουουμε προσεχουμε μη μας εκμεταλλευτουνε, γυρναμε και μετα ζουμε τη ζωη μας.
Εγω δε μπορω να τη δω τη δουλεια ετσι, και αν μου συνεβαινε πιστευω θα ημουνα δυστυχισμενος.
Δεν μπορω να κανω αυτο το διαχωρισμό, μου ειναι εξισου σημαντικα τα θεματα που συμβαινουν εντος και εκτος δουλειας, θα σκεφτω τα οικογενειακα μερικες φορες οταν ειμαι στο γραφειο, και θα σκεφτω και τα εργασιακα συχνα οταν ειμαι σπιτι, χωρις να τα διαχωριζω.
Οπως ασχολουμαι χωρις ωραριο με παθος με τα παιδια μου πχ, ασχολουμαι το ιδιο και με τη δουλεια μου, ανεξαρτητα τι ωρα/μερα ειναι. Μιας και ξυπναω και νωρις, με πολυ ευχαριστηση θα φτιαξω ενα καφε ~5αμ θα ανοιξω το laptop και θα ασχοληθω ενα 2ωρο με emails , τιποτα πραγματα που θελουνε review κτλ , πριν να παω στο γραφειο. Μαλιστα το βρισκω και πολυ ανακουφιστικο να εχω κανει αυτη την προεργασια με το που θα εχω παει, γιατι μου δινει μια αισθηση οτι ξεκιναω τη μερα ΄καθαρα' εχωντας τακτοποιησει ολα τα τρεχοντα, και μπορω να αφοσιωθω σε πιο δυσκολα θεματα που θελουνε δημιουργικη σκεψη.
Ποτε δεν εχω νιωσει οτι με εκμεταλλευεται κανεις. Ακομα και αν θα κατσω οπως πριν λιγο, Σαββατο βραδυ να μιλησω μια ωρα τηλεωνο με εναν colnsultant αμερικανο που δεν προλαβαμε να τελειωσουμε χθες ως προετοιμασια για μια παρουσιαση που εχουμε απο κοινου αρχη εβδομαδας στο board. Ουτε θυμαμαι ποτε να εχω πει σε κανεναν 'δε θα προλαβω' , ΄δεν μπορω', ουτε εχω μετανιωσει ποτε για το οτι δεν το ειπα.
Ισα ισα που μου δινει ενεργεια, με κανει να ξυπναω με ορεξη το πρωι, Οσο πιο μεγαλα challenges προκυπτουν τοσο πιο ενδιαφερον το βρισκω. Οκ υπαρχουνε μερες που θα γυρισω και απλα εχει καει ο εγκεφαλος , θελω να κατσω μια ωριτσα να πιω μια μπυρα να πω μια μ@λ@κια να συνελθω αλλα ουτε αυτο με χαλαει, το νιωθω καπως οπως γυρνας μετα απο μια μεγαλη βολτα με το ποδηλατο και εισαι λιωμα αλλα γουσταρεις, μονο που ειναι mental exersice :-)
Ως εκ τουτου θεωρω λιγω βλακεια το 'work-life balance' με την κλασσικη ερμηνεια, δουλεουμε αλλα με ρεγουλα να εχουμε και ζωη, απλα γιατι δε βλεπω γιατι πρεπει να ειναι διαχωρισμενα , απο εδω και απο εκει.



1) φυσικα και θα κάνεις οτι σε ευχαριστει ή οπως το νοιώθεις... αλλα μην εχεις την παραμικρή εντύπωση οτι οποιοσδήποτε αλλος το βλέπει το θέμα οπως εσύ και θα θέλει να σε ακούσει για τα εργασιακά σας ΕΚΤΟΣ εργασιακού ωραριου.

2) Αν εισαι workaholic try to restrain yourself. Εσυ μπορεί να θες να δουλευεις και 24 ωρες την μέρα. Οι συνάδελφοί σου ομως ΟΧΙ. Γιατι δεν πληρωνονται τόσο και γιατί εχουν και μια ζωή να ζήσουν. Αν τώρα εσύ ετοιμάζεις την δουλειά απ το σπίτι και τα ετοιμάζεις ολα νωρίτερα θα κερδίσεις α) γαλλικες εκφράσεις πίσω απο την πλάτη σου, απο τους συναδέλφους σου... και οτι μπορεί να σημαίνει για το περιβάλλον που βρίσκεσε β) ο προιστάμενος αφου βλεπει τι καλός που είσαι θα σε πετάει κι αλλα στην πλάτη μέχρι που θα κλατάρεις... αλλα δεν θα φταιει αυτός αλλα εσυ.

3) Για την ώρα γουστάρεις... ισως γιατι αντέχεις. Θα ερθει ο καιρός που δεν θα αντέχεις.

4) Το να πεις "δεν μπορώ", "δεν προλαβαίνω" ειναι ανθρώπινο και θεμίτο. Το "προλαβαίνω ολα" παλι ΟΧΙ.
Άβαταρ μέλους
By mjacob
#29214 Εγώ πάλι θα το έπιανα λίγο διαφορετικά.

Αφού σου αρέσει kiloMeater αυτή η φάση και σε γεμίζει κλπ, γιατί δεν κυνηγάς κάποιο career path ή κάποια ενασχόληση γενικότερα στην οποία αυτό που περιγράφεις να είναι το δεδομένο για όλους;

Γιατί έτσι όπως τα γράφεις (κάπως με ένα "παράπονο"), εκεί που είσαι τώρα δεν συμβαίνει αυτό. Και φαντάζομαι μάλλον λογικό για ένα "τύπου κρατικό" φορέα.
Και αυτό που σου γράφει ο corsair είναι απολύτως σωστό. Δεν υπάρχει λόγος να γίνεσαι ή να φαίνεσαι μ@λ@κας (με την καλή έννοια) στους συναδέλφους σου, αλλά ούτε και να μην κάνεις αυτό που πραγματικά θες.

Γιατί λοιπόν δεν κυνηγάς κάτι, εκεί που στ' αλήθεια αυτή η προσέγγιση της δουλειάς είναι προαπαιτούμενο, όλοι γύρω σου θα το κάνουν και θα είναι αυτονόητο;

Και αφού σου αρέσουν και τα challenges μάλιστα, εκεί θα το έχεις πραγματικά. Γιατί τώρα, αυτό που υποστηρίζεις ότι κάνεις, το κάνεις ουσιαστικά από χόμπυ. Μιας που δεν απαιτείται (αλλιώς θα ήταν αυτονόητο για όλους τους συναδέλφους σου, προϊσταμένους σου κλπ), το σταματάς όποτε θες, επιλέγεις ποιες μέρες θα το κάνεις και ποιες όχι κ.ο.κ. Καταλαβαίνεις φυσικά ότι αν πας κάπου που αυτά δεν γίνονται από χόμπυ, παύουν αυτές οι επιλογές. Το κάνεις ή φεύγεις. Αλλά έτσι είναι και τα challenges, σωστά;
Άβαταρ μέλους
By Nikos!
#29287 Είναι δύσκολο να πετύχεις ένα σωστό work-life balance όταν έχεις απαιτητική θέση που λόγω των υποχρεώσεών της υπάρχει μεγάλος όγκος δουλειάς και έχεις αρκετά πράγματα στο κεφάλι σου.

Πολλές φορές κι εγώ κάνω λίγο δουλειά το Σαββατοκύριακο γιατί τότε υπάρχει ηρεμία και χρόνος για να σκεφτώ. Ή τυγχάνει να μιλάω ΣΚ με κάποιους πελάτες μου λόγω κάποιου σημαντικού deadline/project.

Όμως η δουλειά, πρέπει να μένει στην άκρη όταν είναι τα παιδιά στη μέση και δε πρέπει να νιώθουν ότι έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Εκεί έρχεται το work-life balance και εκεί πρέπει να βρεθεί ισορροπία πιστεύω.
Άβαταρ μέλους
By xenos
#29291 Εμενα η ερωτηση μου ειναι η εξης. Η οικογενεια σου πως αντιμετωπιζει αυτη την "ευσυνειδησια" πο εχεις; Δλδ δεν πιστευουν οτι καποια απο αυτα που κανεις σπιτι ειναι περιττα και οτι θα μπορουσες να αφοσιωθεις σε πιο οικογενειακες ασχολιες;

Εγω πιστευω οτι δουλευεις για να ζεις κ οχι το αντιθετο. Θα περασουν τα χρονια και τι θα εχει μεινει; Θα αναγνωριζουν την αξια σου ποιοι; Τα αφεντικα; Στα @@ μας θα πω εγω. Κανε τη δουλεια σου καλα, αλλα ζησε τη ζωη σου καλυτερα με αυτους που ενδιαφερονται για σενα.


< >
Άβαταρ μέλους
By QsisVTS
#29295
corsair έγραψε:2) Αν εισαι workaholic try to restrain yourself. Εσυ μπορεί να θες να δουλευεις και 24 ωρες την μέρα. Οι συνάδελφοί σου ομως ΟΧΙ. Γιατι δεν πληρωνονται τόσο και γιατί εχουν και μια ζωή να ζήσουν.

έχω την εντύπωση ότι εδώ είναι όλο το ζουμί, με τα ανάλογα χρήματα μπορείς να θυσιάσεις κάποια πράγματα, δυστυχώς βλέπω ότι αυτό που γίνεται συχνά είναι ότι με λίγα χρήματα οι απαιτήσεις είναι υψηλές

βέβαια πολλοί θα παραπονεθούν έτσι κι αλλιώς ή κάποια στιγμή απλά δε θα αντέξουν, το ζητούμενο για μένα είναι να αμοίβεται (όσο γίνεται καλύτερα) η προσπαθειά σου ώστε να αποκτάς κίνητρο, διαφορετικά το βρίσκω απόλυτα λογικό να μη σε ενδιαφέρει και ιδιαίτερα και να ασχολείσαι απλά μέχρι το επίπεδο που δεν κινδυνεύεις να χάσεις τη δουλειά σου.
Άβαταρ μέλους
By Nikos!
#29299
xenos έγραψε:Εμενα η ερωτηση μου ειναι η εξης. Η οικογενεια σου πως αντιμετωπιζει αυτη την "ευσυνειδησια" πο εχεις; Δλδ δεν πιστευουν οτι καποια απο αυτα που κανεις σπιτι ειναι περιττα και οτι θα μπορουσες να αφοσιωθεις σε πιο οικογενειακες ασχολιες;

Εγω πιστευω οτι δουλευεις για να ζεις κ οχι το αντιθετο. Θα περασουν τα χρονια και τι θα εχει μεινει; Θα αναγνωριζουν την αξια σου ποιοι; Τα αφεντικα; Στα @@ μας θα πω εγω. Κανε τη δουλεια σου καλα, αλλα ζησε τη ζωη σου καλυτερα με αυτους που ενδιαφερονται για σενα.


< >


Σε μένα αναφέρεσαι?
Άβαταρ μέλους
By QsisVTS
#29300 στον ts μάλλον απευθύνεται
Άβαταρ μέλους
By xenos
#29304 Στον kilometer που εχει την αποψη αυτη απευθυνομαι πρωτιστως.


< >
Άβαταρ μέλους
By bibendum
#29313
QsisVTS έγραψε:
corsair έγραψε:2) Αν εισαι workaholic try to restrain yourself. Εσυ μπορεί να θες να δουλευεις και 24 ωρες την μέρα. Οι συνάδελφοί σου ομως ΟΧΙ. Γιατι δεν πληρωνονται τόσο και γιατί εχουν και μια ζωή να ζήσουν.

έχω την εντύπωση ότι εδώ είναι όλο το ζουμί, με τα ανάλογα χρήματα μπορείς να θυσιάσεις κάποια πράγματα, δυστυχώς βλέπω ότι αυτό που γίνεται συχνά είναι ότι με λίγα χρήματα οι απαιτήσεις είναι υψηλές

βέβαια πολλοί θα παραπονεθούν έτσι κι αλλιώς ή κάποια στιγμή απλά δε θα αντέξουν, το ζητούμενο για μένα είναι να αμοίβεται (όσο γίνεται καλύτερα) η προσπαθειά σου ώστε να αποκτάς κίνητρο, διαφορετικά το βρίσκω απόλυτα λογικό να μη σε ενδιαφέρει και ιδιαίτερα και να ασχολείσαι απλά μέχρι το επίπεδο που δεν κινδυνεύεις να χάσεις τη δουλειά σου.


Εγω γιατι το βλεπω παντα αυτο;
Άβαταρ μέλους
By GTS
#29320 Γιατι ετσι δουλευει το συστημα της αγορας εργασιας.
Άβαταρ μέλους
By bibendum
#29324
mjacob έγραψε:Εγώ πάλι θα το έπιανα λίγο διαφορετικά.

Αφού σου αρέσει kiloMeater αυτή η φάση και σε γεμίζει κλπ, γιατί δεν κυνηγάς κάποιο career path ή κάποια ενασχόληση γενικότερα στην οποία αυτό που περιγράφεις να είναι το δεδομένο για όλους;

Γιατί έτσι όπως τα γράφεις (κάπως με ένα "παράπονο"), εκεί που είσαι τώρα δεν συμβαίνει αυτό. Και φαντάζομαι μάλλον λογικό για ένα "τύπου κρατικό" φορέα.
Και αυτό που σου γράφει ο corsair είναι απολύτως σωστό. Δεν υπάρχει λόγος να γίνεσαι ή να φαίνεσαι μ@λ@κας (με την καλή έννοια) στους συναδέλφους σου, αλλά ούτε και να μην κάνεις αυτό που πραγματικά θες.

Γιατί λοιπόν δεν κυνηγάς κάτι, εκεί που στ' αλήθεια αυτή η προσέγγιση της δουλειάς είναι προαπαιτούμενο, όλοι γύρω σου θα το κάνουν και θα είναι αυτονόητο;

Και αφού σου αρέσουν και τα challenges μάλιστα, εκεί θα το έχεις πραγματικά. Γιατί τώρα, αυτό που υποστηρίζεις ότι κάνεις, το κάνεις ουσιαστικά από χόμπυ. Μιας που δεν απαιτείται (αλλιώς θα ήταν αυτονόητο για όλους τους συναδέλφους σου, προϊσταμένους σου κλπ), το σταματάς όποτε θες, επιλέγεις ποιες μέρες θα το κάνεις και ποιες όχι κ.ο.κ. Καταλαβαίνεις φυσικά ότι αν πας κάπου που αυτά δεν γίνονται από χόμπυ, παύουν αυτές οι επιλογές. Το κάνεις ή φεύγεις. Αλλά έτσι είναι και τα challenges, σωστά;


Ειναι πολυ πιθανο να μην του αρεσει σε τετοια περιπτωση αυτο. Γιατι θα ειναι αναγκασμενος να το κανει αυτο και δεν θα το κανει απο επιλογη του. Επισης τωρα μπορει να νοιωθει οτι ξεχωριζει απο τους υπολοιπους και αυτο να τον κανει να αισθανεται καλυτερα ενω σε περιπτωση που ειναι ολοι στο ιδιο επιπεδον να τον φρικαρει.

Το θεμα εργασια ειναι πολυπλοκο και απαιτει ισορροπιες για την καλυτερη αποδοση ολων.
Άβαταρ μέλους
By mjacob
#29334 Όντως.
Εν τοιαύτη περιπτώσει όμως, μάλλον προσεγγίζεται κάτι τύπου "καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη". Και μάλιστα βάζοντας ένα χοντρό παράγοντα "εκ του ασφαλούς". Κάτι που δεν συνάδει με το όλο περί challenges, η δουλειά μου με γεμίζει κλπ σκεπτικό.