Για θέματα γενικού ενδιαφέροντος, εκτός μηχανοκίνητων...
Άβαταρ μέλους
By g8777
#258012 Busse τα ειλικρινά μου συλλυπητήρια. Και αν μετράει η προσωπική μου γνώμη αυτές τις ώρες αυτό που είναι το πιο δύσκολο απ όλα είναι να βρεις τη δύναμη όχι να αποχαιρετησεις τη σάρκα σου και ένα κομμάτι του είναι σου, αλλά να μπορέσεις να συνεχίσεις το ταξίδι όσο το δυνατόν πιο ακεραιος , ιδίως αν υπάρχουν και άλλα παιδιά πίσω. Καλό κουράγιο εύχομαι και να θυμάσαι, ισχύς εν τη ενώσει. :(
Άβαταρ μέλους
By bibendum
#258014 Oτι και να πουμε ειναι ελαχιστο. Τα συλλυπητηρια μου.

Αυτο που λεει ο g8777 ειναι πολυ σημαντικο. Σε τετοιες περιπτωσεις τα υπολοιπα παιδια δεν χανουν μονο αδερφο αλλα και γονεις.
Άβαταρ μέλους
By 224v
#258079 Συλλυπητήρια Γιάννη, όπως αναφέρθηκε είναι πολύ βαρύ γονείς να θαβουν τα παιδιά τους... Έχω και εγώ παρόμοια περίπτωση και δεν έχω το κουράγιο να μιλήσω με τους γονείς, και ας Έχουν αλλά τρία παιδιά.
Άβαταρ μέλους
By koubeast
#258082 Συλλυπητήρια Busso :( Ότι και να πει κανείς, δεν υπάρχουν λόγια σε αυτές τις περιπτώσεις.
Άβαταρ μέλους
By bill33
#258130 Τα θερμά μου συλλυπητήρια .Κουράγιο σε αυτούς που έμειναν πίσω.
Άβαταρ μέλους
By junior gt
#258350 Συλληπητήρια και κουράγιο σε όλους σας και κυρίως στους γονείς της κοπέλας κι από μένα :(
Άβαταρ μέλους
By Mark
#258357 Συλλυπητήρια... Δεν υπάρχει πιο δυσάρεστο. Κουράγιο στους γονείς. :(

<(4G-LTE)
Άβαταρ μέλους
By dekouk
#258364 Δύσκολες καταστάσεις. Καλή δύναμη στην οικογένεια της. Σε παρόμοια κατάσταση μία οικογένεια είναι σε φάση από στιγμή σε στιγμή να φύγει το κορίτσι 15 /16...Όταν βλέπω την μαμά της διπλα της λυγίζω από μέσα μου Δεν μπορώ να φανταστώ τα συναισθήματα της . παρηγοριέμαι από τη γαληνη στο πρόσωπο της μικρής. Μου φαίνονται τόσο λίγα τα προβλήματα μου και οι έννοιες μου....

< >
Άβαταρ μέλους
By trident1971
#258488
dekouk έγραψε:Μου φαίνονται τόσο λίγα τα προβλήματα μου και οι έννοιες μου....


Ακριβως. Περιπτωσεις σαν και αυτές, ειναι το μηνυμα (για οσους νιώθουν να το καταλαβουν) οτι τα "προβληματα μας" τις περισσοτερες φορες δεν ειναι πραγματικα προβλήματα, αλλα ανούσια ευκαιρία για γκρίνια απο καλομαθημενους ανθρωπους.

Τα θερμα μου συλλυπητηρια Busso.
Άβαταρ μέλους
ByF&G
#259419 Τα θερμά μου συλλυπητήρια αγαπητέ Busso!!!!

1η ξεδέρφη μου έπασχε απο Μεσογειακή Αναιμία και έφυγε απο την ζωή πολύ νέα. Αφου πρώτα είδε τον πατέρα της να 'φευγει' απο εγκεφαλικό επεισόδιο. Τργική φιγούρα η σύζυγός του που έμεινε εντελώς μόνη με μόνη της παρέα τις αναμνήσεις!!!

Δύσκολες καταστάσεις !!!!!!
Άβαταρ μέλους
By JimClark
#405224 Είναι αυτή η αξία που δίνουμε στα βιώματά μας. Αυτά τα ηχοχρώματα, τα ερεθίσματα, οι στιγμές που συνταξιδεύουν και χαρακτηρίζουν την ύπαρξή μας.

Τις προάλλες βρέθηκα στην πατρίδα Ξάνθη για ένα γάμο ενός καλού μου φίλου. Στον επίλογο έκανα το κλασσικό δρομολόγιο από Ξάνθη προς τις παραλίες που κάθε καλοκαίρι βίωνα με τους γονεις.

Με τον πατέρα να κρατάει εναλλαξ ή το φτυάρι για δόλωμα ή τον κουβά για ψάρεμα. Με τη μητέρα να κρατά ενα δυο βιβλία κ να διευθύνει το μάζεμα ξύλων για τη βραδυνή φωτιά στην οποία καιγόταν ευλαβικά μελιτζάνες για σαλάτα ή / και καλαμπόκια.

In mèdia res...

Ξάνθη Βαφαίικα στάση για παγωτό στη διασταύρωση, Γενισέα με τη γυφτοσυνοικία (κανένας μεταμοντέρνος ρατσιστικός χαρακτηρισμός), Πεζούλα με την τεράστια κατηφόρα που τώρα μου φαίνεται μια απλά κατωφέρεια, Μάνδρα και ίσια μπροστά παραλία πριν τις κατασκηνώσεις... Legend of my mind...

Εικόνα

Άπειρα απογεύματα και βράδυα με τη βραδυνή αλλαξιά ρούχων, το Autàn, μπόλικες ιστορίες, τραγούδια, νουθεσίες και προκαταλήψεις. Πίσω δεξιά τα κόκκινα εναλλάξ λαμπυρίζοντα φώτα (βλέπε και νιώσε στην κάτω φώτο στο κέντρο) των Κεραιών της Φωνής της Αμερικής στο Εράσμιο να λάμπουν πάνω κάτω σταν ιστόγραμμα ισοστάθμισης του Βραδυνού soundtrack της ησυχίας των αναμνήσεων και των ξερών ξυλόχορτων να σκάνε.


Εικόνα

Δώδεκα μισή, "μία και κάτι" τα παφλάζοντα βήματα του πατέρα που σιμώνουν μέσα στα ρηχά νερά της ψαροθάλασσας σήμαιναν το μάζεμα. Σύντομη αποτίμηση της ψαριάς ένας κουβάς μουρμούρες και σπάροι κυρίως, φόρτωμα του Άγγλου (Austin Allegro ως το 1991 - Rover 416 gsi μετέπειτα) και επιστροφή στα 30λίγα χλμ για το σπίτι.

Σε αυτήν την αμμούδα μεγάλωσα πολλά καλοκαίρια. Οχι τουριστική παραλία, με το backround των φτωχο-βαρκων να λικνίζονται στο ρυθμό των κυμάτων και τα απίστευτα παιχνίδια της άμπωτης / πλήμμυρας που καθόριζαν πόσο μέσα θα καθόσουν για φωτιά. Με τις ξέρες μέσα στη θάλασσα να έχουν εφήμερα αμμουδερά κάστρα για μερικές ώρες...

Εικόνα

Πλέον, σε κάθε, μα κάθε ευκαιρία επισκέπτομαι και μου έρχονται ...

...εκείνες οι στιγμές με τον κυρ Γιάννη να αδημονεί να βρέξει τα πόδια με το σκουλήκι (δόλωμα), να φύγει μέσα, να θέλει να δραπετεύσει σαν εμένα που με αφήνεις σε ένα υψίπεδο με την κάμερα και ένα macrοφακό να "ψαρέψω" πεταλούδες και μυρωδιές..

... εκείνες οι στιγμές με την κυρα Ρωξάνη που μαζεύαμε τα ξυλαράκια, χαζο-"μπατσεύαμε" (κάναμε μπάνιο) στα ρηχά με τις ώρες κ καθόμασταν δίπλα στη φωτιά με δισεκατομμύρια άστρα πάνω από το κεφάλι μας...

Και τώρα άγουμε. Φέρουμε και καθοδηγούμε τη νέα γενιά. Την αφήνουμε να περπατήσει. Να βραχεί. Να μυρίσει το ιώδιο. Να εκτιμήσει, από τώρα. Να τσαλαπατήσει το χαλί απο καύκαλα μυδιών σωλήνων και φύκια. Να δεί το καβούρι να περπατάει πλάγια, να μπαίνει στο νερό και να σκάβει τη νέα κρυψώνα του. Να δημιουργούμε το νέο ηχόχρωμα...

Σαν κύματα...

Εικόνα

Εικόνα