Συνειδητοποιοω πλεον οτι δεν κοιτας μονο εμπρος, αρχιζεις να κοιτας και πίσω, και υποπτευομαι οσο περνανε τα χρονια το «πισω» θα μετραει ολο και πιο πολυ και με βαση αυτο θα βιωνεις και το παρον. Αν εισαι ικανοποιημενος και ευχαριστημενος με οτι καταφερες , θα μπορεις να απολαυσεις το σημερα περισσοτερο .
Παράπονο δεν εχω.... εφτασα μεχρι εδω εχωντας τους γονεις μου και μια αγαπημένη οικογένεια.
Τα φερε βεβαια η ζωη που σκορπισαμε απο εδω και απο εκει σε διάφορες χώρες αλλα καταφερνουμε και ειμαστε σε επαφη καθημερινά.’ Τα παιδακια μου μεγαλωνουνε και γινονται κανονικοι ανθρωποι, εδω που ειμαστε μονοι εχουμε δεθει και πιο πολυ ακομα.
Εργασιακα νιωθω οτι μεχρι στιγμης τίμησα το χρονο που μου δώθηκε και οποιες ευκαιριες βρεθηκανε εμπρος μου. Μια δυο περιπτωσεις που απαιτησαν γενναιες αποφασεις με ρισκο, τις πηρα , δεν μπορω να φανταστω πως θα ηταν αν έμενα να με την αμφιβολι να με τρωει για παντα ...»what if”….. Παιξανε και κατι σφαλιαρες (κυριως θεματα υγειας) αλλα χρησιμα ειναι ολα, σε εξοικειωνουνε με τη θνητη φυση σου και βλεπεις τα πραγματα στη ρεαλιστικη τους διάσταση.
10 χρονια πισω δεν θα μπορουσα να φανταστω στο ελαχιστο τη ζωη μου οπως ειναι σημερα... υποθετω το ιδιο και για τα επομενα 10, καλά να μαστε. Προβλεψη δεν εχει νοημα να κανω, μονο ευχομαι να ειμαι σε θεση να κοιταξω πισω μετα απο δεκα χρονια και να ειμαι ικανοποιημενος με τις επιλογες μου.
Και συνεχίζουμε......