- 20 Ιαν 2018, 20:39
#476209
Όχι ρε γαμώτο, να τον χαίρεστε.
Εγώ έκανα σε 3 βαπόρια με τον ίδιο 1ο, σε ένα με Doxford και 2 με Sultzer, ήταν πάντα με το βιβλίο στο χέρι και έτοιμος να μετρήσει ότι ξηλώναμε, από τα Holset turbo των ηλεκτρικών των Paxman μέχρι τα turbo της ABB που φόραγαν οι Sultzer, βγάζαμε τον στρόβιλο και τον βάζαμε σε ένα μεγάλο χαμηλό βαρέλι που είχαμε και τον αφήναμε όλη τη νύχτα στο νερό να μαλακώνουν και να διαλυθούν τα κατάλοιπα της καύσης και το άλλο πρωϊ με ξύλινες σπάτουλες ξύναμε προσεκτικά τα πτερύγια του.
Μια φορά μπήκε πρωϊ στην Doxford να μετρήσει με το φίλερ τα διάκενα στα κομβία βάσης του στροφάλου με τον 2ο και δεν μας είπε ότι θα μείνει μέσα μόνος να ρίξει μια ματιά στο παξιμάδι της μπιέλας του επάνω εμβόλου και έκλεισα όλες τις πόρτες της μηχανής αφήνοντας τον μέσα και βγήκε κατάμαυρος αργά το απόγευμα αππό την μέση της μηχανής από τον οχετό της σάρωσης, πάλι καλά που είχαμε βγάλει τις επάνω πόρτες,
το μόνο που είπε ήταν, έκανα |λογοκρισία| που δεν είπα στον 2ο ότι θα μείνω ακόμα μέσα.
Αφεντάκης Νίκος από την Αμφιάλη, αν ζεί ακόμα καλή του ώρα, εξαίρετος μηχανικός και άνθρωπος, με ήθελε πάντα δίπλα του όταν κάναμε λεπτοδουλειές, ήμουνα και ο μόνος που δούλευα καλά το οξυγόνο, αυτός ήταν άριστος τορναδόρος.
Εκεί στο πλοίο ( στο Mayfair Prestige της Mavroleon brothers ) που είχε την doxford οι ηλεκτρικές ήταν δύο με ατμό και DC ρεύμα, δικύλινδρες, το πλοίο ήταν φορτηγοποστάλι με δύο ακομοδέσια, η μια έπαθε βλάβη όταν είμαστε κάπου στον Καναδά, σε ένα χωριό έξω από το Μόντρεαλ μέσα στο ποτάμι όταν έσπασε ένα χιτώνιο και έπιασε ο αθεόφοβος γιατί δεν ήθελε να κροσάρουμε τον Ατλαντικό με μια ηλεκτρική να φτιάξει χιτώνιο από σωλήνες που είχαμε spare για άλλες δουλειές, μας πήρε 3 ημέρες αλλά τα καταφέραμε, ενισχύσαμε εξωτερικά τη σωλήνα με ραφές και την καθαρίσαμε στη διάμετρο στον τόρνο και το θηρίο δούλεψε.
Άλλη φορά μπαλώσαμε με εσωτερικό πουκάμισο από λαμαρίνα ένα σάπιο μαντεμένιο καπάκι από την μια Jacket που τρύπησε γιατί δεν μας έπερνε ο χρόνος να μας στείλουν στις Ινδίες άλλο από την Αγγλία, και εκεί δεν υπήρχε ίδιο που να ταιριάζει, είχαμε φτιάξει και τορνάκι που το βιδώναμε επάνω στον συλλέκτη της ηλεκτρικής και τον πέρναμε πάσο, μετά ξεμικάρισμα κλπ.
Ρε τι θυμάμαι ο άνθρωπος σαββατιάτικα.
Aυτό είναι
Mayfair virginia, πουλήθηκε από την LOF στην Mavroleon Bros και μετονομάστηκε σε Mayfair Prestige, έκανα 18 μήνες εκεί, τον καιρό εκείνο για να σου κάνει τα εισητήρια επιστροφής η εταιρία έπρεπε να κλείσεις 12 μήνες αν ήσουνα Ευρώπη ή 18 μήνες αν είσουνα Ασία.
Πάντως εγώ αν και μηχανικός έμενα στο εμπρός κομοδέσιο, είχα απόλυτη ησυχία από θορύβους και μια τεράστια καμπίνα λες και ήμουνα καπετάνιος, το πλοίο όπως προείπα ήταν φορτηγοποστάλι, δεξαμενόπλιο με μπίγες και έπερνε και επιβάτες στην προηγούμενη ζωή του, οπότε ήμουνα μέσα στην πολυτέλεια, είχαμε 8 Ινδούς καμαρωτάκια, δεν προλάβαινες να βγάλεις τη φόρμα δσου και την έπερναν και την έπλεναν για να τους δώσεις χαρτζιλίκι στο λιμάνι, έτρωγα στην εμπρός τραπεζαρία με τους αξ/κούς της κουβέρτας, εκεί πήγα δόκιμος και σε 3 μήνες με έκανε 3ο ο αρχιμηχανικός της εταιρίας σε μια επίσκεψη του μετά από μια έντονη αλλά κόσμια συζήτηση με επιχειρήματα που είχα που δεν μπορούσε να μην παραδεχθεί. Όλα μου τα λίγα χρόνια που ταξίδεψα ήμουνα στην Mavroleon, δεν άλλαξα εταιρία, πέρασα πολύ καλά.
Σε αυτό έκανα 14 μήνες, ήταν SD14 από τα λεγόμενα και αντιλίμπερτυ που έφτιαχνε ο Μαυρολέων στα δικά του ναυπηγεία στο Σάτερλαντ, είχε 5κύλινδρη sultzer
Εγώ έκανα σε 3 βαπόρια με τον ίδιο 1ο, σε ένα με Doxford και 2 με Sultzer, ήταν πάντα με το βιβλίο στο χέρι και έτοιμος να μετρήσει ότι ξηλώναμε, από τα Holset turbo των ηλεκτρικών των Paxman μέχρι τα turbo της ABB που φόραγαν οι Sultzer, βγάζαμε τον στρόβιλο και τον βάζαμε σε ένα μεγάλο χαμηλό βαρέλι που είχαμε και τον αφήναμε όλη τη νύχτα στο νερό να μαλακώνουν και να διαλυθούν τα κατάλοιπα της καύσης και το άλλο πρωϊ με ξύλινες σπάτουλες ξύναμε προσεκτικά τα πτερύγια του.
Μια φορά μπήκε πρωϊ στην Doxford να μετρήσει με το φίλερ τα διάκενα στα κομβία βάσης του στροφάλου με τον 2ο και δεν μας είπε ότι θα μείνει μέσα μόνος να ρίξει μια ματιά στο παξιμάδι της μπιέλας του επάνω εμβόλου και έκλεισα όλες τις πόρτες της μηχανής αφήνοντας τον μέσα και βγήκε κατάμαυρος αργά το απόγευμα αππό την μέση της μηχανής από τον οχετό της σάρωσης, πάλι καλά που είχαμε βγάλει τις επάνω πόρτες,
το μόνο που είπε ήταν, έκανα |λογοκρισία| που δεν είπα στον 2ο ότι θα μείνω ακόμα μέσα.Αφεντάκης Νίκος από την Αμφιάλη, αν ζεί ακόμα καλή του ώρα, εξαίρετος μηχανικός και άνθρωπος, με ήθελε πάντα δίπλα του όταν κάναμε λεπτοδουλειές, ήμουνα και ο μόνος που δούλευα καλά το οξυγόνο, αυτός ήταν άριστος τορναδόρος.
Εκεί στο πλοίο ( στο Mayfair Prestige της Mavroleon brothers ) που είχε την doxford οι ηλεκτρικές ήταν δύο με ατμό και DC ρεύμα, δικύλινδρες, το πλοίο ήταν φορτηγοποστάλι με δύο ακομοδέσια, η μια έπαθε βλάβη όταν είμαστε κάπου στον Καναδά, σε ένα χωριό έξω από το Μόντρεαλ μέσα στο ποτάμι όταν έσπασε ένα χιτώνιο και έπιασε ο αθεόφοβος γιατί δεν ήθελε να κροσάρουμε τον Ατλαντικό με μια ηλεκτρική να φτιάξει χιτώνιο από σωλήνες που είχαμε spare για άλλες δουλειές, μας πήρε 3 ημέρες αλλά τα καταφέραμε, ενισχύσαμε εξωτερικά τη σωλήνα με ραφές και την καθαρίσαμε στη διάμετρο στον τόρνο και το θηρίο δούλεψε.
Άλλη φορά μπαλώσαμε με εσωτερικό πουκάμισο από λαμαρίνα ένα σάπιο μαντεμένιο καπάκι από την μια Jacket που τρύπησε γιατί δεν μας έπερνε ο χρόνος να μας στείλουν στις Ινδίες άλλο από την Αγγλία, και εκεί δεν υπήρχε ίδιο που να ταιριάζει, είχαμε φτιάξει και τορνάκι που το βιδώναμε επάνω στον συλλέκτη της ηλεκτρικής και τον πέρναμε πάσο, μετά ξεμικάρισμα κλπ.
Ρε τι θυμάμαι ο άνθρωπος σαββατιάτικα.
Aυτό είναι
Mayfair virginia, πουλήθηκε από την LOF στην Mavroleon Bros και μετονομάστηκε σε Mayfair Prestige, έκανα 18 μήνες εκεί, τον καιρό εκείνο για να σου κάνει τα εισητήρια επιστροφής η εταιρία έπρεπε να κλείσεις 12 μήνες αν ήσουνα Ευρώπη ή 18 μήνες αν είσουνα Ασία.
Πάντως εγώ αν και μηχανικός έμενα στο εμπρός κομοδέσιο, είχα απόλυτη ησυχία από θορύβους και μια τεράστια καμπίνα λες και ήμουνα καπετάνιος, το πλοίο όπως προείπα ήταν φορτηγοποστάλι, δεξαμενόπλιο με μπίγες και έπερνε και επιβάτες στην προηγούμενη ζωή του, οπότε ήμουνα μέσα στην πολυτέλεια, είχαμε 8 Ινδούς καμαρωτάκια, δεν προλάβαινες να βγάλεις τη φόρμα δσου και την έπερναν και την έπλεναν για να τους δώσεις χαρτζιλίκι στο λιμάνι, έτρωγα στην εμπρός τραπεζαρία με τους αξ/κούς της κουβέρτας, εκεί πήγα δόκιμος και σε 3 μήνες με έκανε 3ο ο αρχιμηχανικός της εταιρίας σε μια επίσκεψη του μετά από μια έντονη αλλά κόσμια συζήτηση με επιχειρήματα που είχα που δεν μπορούσε να μην παραδεχθεί. Όλα μου τα λίγα χρόνια που ταξίδεψα ήμουνα στην Mavroleon, δεν άλλαξα εταιρία, πέρασα πολύ καλά.
Σε αυτό έκανα 14 μήνες, ήταν SD14 από τα λεγόμενα και αντιλίμπερτυ που έφτιαχνε ο Μαυρολέων στα δικά του ναυπηγεία στο Σάτερλαντ, είχε 5κύλινδρη sultzer
Τελευταία επεξεργασία από 21 quadra και 20 Ιαν 2018, 20:52, έχει επεξεργασθεί 1 φορά/ες συνολικά
