- 13 Δεκ 2017, 17:04
#463802
Για να φωτίσω λίγο τα εσωτερικά των σχολείων (και για μη νομίζετε ότι ΔΕ σας λένε από νωρίς αν θα απεργήσουν επειδή θέλουν να σας ζορίσουν), η απεργία είναι μια πονεμένη ιστορία.
Τα καλά σενάρια είναι να απεργούν όλοι ή κανείς, γιατί τότε ξέρουν όλοι τι θα κάνουν. Αυτό όμως είναι σπάνιο.
Το πιο σύνηθες είναι να είναι μοιρασμένοι, όπου αρχίζει το μπάχαλο. Γιατί;
Διότι όσοι πάνε στο σχολείο, είναι υποχρεωμένοι να τα κάνουν όλα. Την εφημερία αυτών που λείπουν, να πάρουν τηλέφωνο τους γονείς των μαθητών που απεργούν οι δάσκαλοί τους, να κάνουν τα κενά τους, να κρατήσουν όσα παιδιά είναι στο ολοήμερο (εφόσον λείπουν οι αντίστοιχοι εκπαιδευτικοί). Ως εκ τούτου, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να πας σχολείο πριν τις 8, να φύγεις μετά τις 4, να είσαι συνέχεια τέρμα γκάζι χωρίς λεπτό ησυχίας, να έχεις την τάξη σου και ταυτόχρονα μέριμνα για όλο το υπόλοιπο σχολείο. Ενημέρωση των γονιών στην πόρτα, τηλέφωνο σε άλλους για παιδιά που τα παράτησαν ή έρχονται με τα πόδια μόνα τους, μηδέν κενά, κανονικό μάθημα και ολοήμερο στα καπάκια. Ταυτόχρονα με την όλη ευθύνη και τρέξιμο, λούζεσαι τη συντεχνιακή κατακραυγή ότι είσαι απεργοσπάστης κι ότι καλά κάνεις και τραβάς το λούκι για όλους. Εννοείται ότι όσοι έχουν ολοήμερο ή εφημερία είναι οι πρώτοι που απεργούν, άσχετα αν ελάχιστοι εξ αυτών κατεβαίνουν στην πορεία.
Μου έχει τύχει πολλάκις να μη θέλω να απεργήσω αλλά να αναγκάζομαι γιατί θα είμαστε μόνο 2-3 άτομα και θα σκάσουν όλα τα παραπάνω στην καμπούρα μας, οπότε λουκέτο και γεια σας. Δε θες να ξεχωρίζεις και σαν τη μύγα μες στο γάλα, δε γίνεται να είναι όλο το σχολείο κλειστό εκτός από έναν.
Για αυτό αργούν κάποιοι να ενημερώσουν αν θα κάνουν απεργία. Είναι από αυτούς που θέλουν να δουλέψουν αλλά περιμένουν να δουν πώς θα διαμορφωθεί η πλειοψηφία των συναδέλφων.
....
