- 05 Ιουν 2019, 23:14
#586972
Σαν σήμερα εκτελέστηκε ένας άνθρωπος που ίσως ελάχιστοι γνωρίζουν σήμερα και μου έχει ζητηθεί να γράψω εδώ και καιρό, αλλά όλο και κάτι άλλο μου ερχόταν και το ξεχνούσα. Και μάλιστα σήμερα που είπα να γράψω, τυχαία, είδα πως σαν σήμερα έχασε τη ζωή του! Δεν έπαιζα κανένα τζόκερ καλύτερα;;
Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα την ιστορία του, αλλά όσο την έψαχνα, τόσο πιο ενδιαφέρουσα μου φάνηκε...
Ένας άνθρωπος που από κάπου στην Βενετοκρατούμενη Κεφαλλονιά έφτασε να κατέχει σημαντική εξουσία σε μία άγνωστη και εξωτική για τους Ευρωπαίους χώρα στην άλλη άκρη του κόσμου. Μιλάω για τον Κωνσταντίνο Γεράκη ή Gerachi ή Constantin Phaulkon, γιο ενός χωρικού σε ένα χωριό της Κεφαλλονιάς και ουσιαστικό δικτάτορα του Σιάμ, της σημερινής Ταϊλάνδης. Σαν σήμερα πριν από 331 χρόνια εκτελέστηκε στα πλαίσια μίας επανάστασης που έθεσε οριστικό τέλος στα σχέδιά του. Ή μήπως δεν ήταν ακριβώς έτσι;;;
Ποιος όμως ήταν ο Κωνσταντίνος Γεράκης; Πέρα του ότι γεννήθηκε στον Άσσο της Κεφαλλονιάς και ότι σε ηλικία 12 ετών, από πατέρα ταβερνιάρη (και γιο του κυβερνήτη του νησιού) και Βενετσιάνα μητέρα, μπάρκαρε με ένα αγγλικό πλοίο, δεν γνωρίζουμε πολλά για τη ζωή του. Έκανε αρκετά ταξίδια στη Μεσόγειο, μετανάστευσε στην Αγγλία, υπηρέτησε στο Βασιλικό Ναυτικό, ταξίδεψε στην Ινδία και γενικά στις Ανατολικές Ινδίες (=Ινδονησία), κάποια στιγμή ασπάζεται τον Αγγλικανισμό και γύρω στα 1670 βρίσκεται στο Μπατάμ της Ιάβας της σημερινής Ινδονησίας και τότε αποικίας της Ολλανδικής Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών ως υπάλληλος της Βρετανικής Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών. Μην σας ξενίζει το ότι μία εταιρεία είχε αποικίες. Τότε, ευρωπαϊκές αυλές έδιναν το δικαίωμα σε ιδιωτικές εταιρείες όχι μόνο να εμπορεύονται μονοπωλιακά σε συγκεκριμένα μέρη του κόσμου, αλλά και να δημιουργούν αποικίες και να συντηρούν στρατούς για να προστατεύουν τα συμφέροντά τους. Οι δύο αυτές εταιρείες που ανέφερα, η Ολλανδική και η Βρετανική Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών ήταν οι ισχυρότερες, με την Ολλανδική να αποικιοποιεί σημαντικό μέρος της σημερινής Ινδονησίας, να κατέχει το ισχυρότερο ναυτικό στην Ασία και να κυριαρχεί για αιώνες στο εξαιρετικά προσοδοφόρο εμπόριο μπαχαρικών από την Ινδονησία προς την Ευρώπη, που απέφερε αμύθητα πλούτη στους εργαζόμενους, τους μετόχους της και στο Ολλανδικό κράτος, που για ένα διάστημα, βασιζόμενο στα πλούτη αυτά έγινε μία παγκόσμια δύναμη. Αντίστοιχα και η Βρετανική Εταιρεία, κατέκτησε αποικίες στην Ινδία και σταδιακά όλη τη χώρα (άμεσα ή έμμεσα) και έφτασε να διαθέτει πανίσχυρες στρατιωτικές δυνάμεις.
Ο φίλος μας ο Γεράκης λοιπόν, παρόλο που δεν είχε κάποια ιδιαίτερη εκπαίδευση από μικρός έδειξε πως ήταν εξαιρετικά έξυπνος με μεγάλη έφεση στις γλώσσες. Εκτός από Ελληνικά, μιλάει άπταιστα Λατινικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Πορτογαλικά, Μαλαισιανά και Ταϊλανδέζικα και αποδεικνύεται και εξαίρετος έμπορος. Παρόλο που η Βρετανική Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών είχε το μονοπώλιο του εμπορίου για τη Βρετανία με αυτές τις περιοχές, η εφαρμογή αυτών των νόμων εκείνη την εποχή στην άλλη άκρη του κόσμου ήταν, ας πούμε, κάπως προβληματική και πολλοί έμποροι εκμεταλλεύονται τις διάφορες ευκαιρίες για να πλουτίσουν ανεξάρτητα από την Εταιρεία. Ο Γεράκης έρχεται σε επαφή με έναν τέτοιον έμπορο, ο οποίος είναι και αυτός που θα τον φέρει για πρώτη φορά στο Σιάμ. Μάλιστα, όταν ο καπετάνιος του πλοίου που έφερε και τους δύο στο Σιάμ αρνείται να αφήσει τον Γεράκη να κατέβει από το πλοίο, σκαρφίζονται ένα σχέδιο για να κάνουν τον καπετάνιο να πιστέψει πως ο Γεράκης "εξαφανίστηκε" και να φύγει χωρίς αυτόν. Λίγο αργότερα ξαναβρίσκεται στο Μπατάμ στην υπηρεσία της Εταιρείας και βρίσκει την ευκαιρία της ζωής του: Κατά τη διάρκεια των εορτασμών για τα γενέθλια του βασιλιά Καρόλου Β ο πυροβολητής που θα "έριχνε" τους εορταστικούς κανονιοβολισμούς κατά λάθος στέλνει ένα αναμμένο βαρελάκι με πυρίτιδα μέσα σε μία γεμάτη πυριτιδαποθήκη. Όλοι τρέχουν να κρυφτούν, ο Γεράκης όμως συνειδητοποιεί πως αυτό είναι μάταιο και πως η μόνη τους ελπίδα είναι κάποιος να βγάλει το αναμμένο βαρελάκι από εκεί μέσα. Έτσι, ψύχραιμα μπαίνει στην πυριτιδαποθήκη και επιστρέφει με το ένοχο βαρελάκι στα χέρια του. Για την ηρωική του αυτή πράξη ανταμείβεται με ένα σημαντικό χρηματικό ποσό από την Εταιρεία και αγοράζει ένα πλοίο και το φορτίο του με σκοπό να τα πουλήσει με κέρδος αλλού. Και λίγο αργότερα βρίσκεται στην Ταϊλάνδη. Μάλιστα η ιστορία για το πως έφτασε στη βασιλική αυλή είναι μία ακόμα χαρακτηριστική του χαρακτήρα του. Με τον συνέταιρό του που εμπορεύονταν εκτός του μονοπωλίου της Εταιρείας, έμαθαν ότι μία πόλη είχε επαναστατήσει εναντίον του βασιλιά της Ταϊλάνδης και αποφάσισαν πως ο ανεφοδιασμός των επαναστατών με όπλα και πολεμοφόδια θα ήταν ιδιαίτερα επικερδής υπόθεση. Έτσι φόρτωσαν ένα πλοίο με καπετάνιο τον Γεράκη και έπλευσαν προς την επαναστατημένη πόλη, η οποία βρίσκονταν υπό πολιορκία από τις δυνάμεις του βασιλιά. Ωστόσο, το πλοίο τους βυθίστηκε σε μία καταιγίδα και ο Γεράκης βρέθηκε αιχμάλωτος του στρατηγού του βασιλιά, ο οποίος φυσικά αμέσως τον υποψιάστηκε τόσο για λαθρεμπόριο, όσο και για το ότι πήγαινε να βοηθήσει του επαναστάτες. Αλλά αυτό που δεν περίμενε ήταν ο ξένος αυτός να του μιλήσει στα Ταϊλανδέζικα. Και κουβέντα στην κουβέντα ο Γεράκης καταφέρνει να τον πείσει ότι ούτε λαθρέμπορος είναι, ούτε κάνει κάτι περίεργο, απλά πήγαινε να εμπορευτεί τα αγαθά του σε κάποιες πόλεις λίγο παρακάτω...
Και μάλιστα ο συνέταιρός του πείθει τον στρατηγό να χρησιμοποιήσει τις εξαιρετικές γλωσσικές ικανότητες του Γεράκη και να τον κάνει ουσιαστικά κάτι σαν διερμηνέα του υπουργού εξωτερικών του βασιλιά της Ταϊλάνδης...
Ας δούμε όμως λίγο την κατάσταση στην Ταϊλάνδη. Η χώρα είναι μία από τις ελάχιστες στην περιοχή της που δεν έγινε ποτέ αποικία των δυτικών. Ένας αρχαίος λαός με πολιτισμό χιλιετιών, που εκείνη την εποχή είχε μόλις αρχίσει να συνέρχεται από μία ταπεινωτική ήττα από τη γειτονική Μπούρμα (Βιρμανία) και η χώρα, υπό τον ενεργητικό βασιλιά Ναράι, ήταν η πρώτη στην περιοχή που συνειδητοποίησε την ανάγκη εκσυγχρονισμού της. Μία χώρα που βρίσκονταν στο μέσο του ανθούντος εμπορίου μεταξύ Κίνας, Ανατολικών Ινδιών, Ινδίας και Ευρώπης, αποκομίζοντας σημαντικά κέρδη, ενώ μαζί με την Κίνα ήταν η μόνη χώρα που είχε το δικαίωμα να εμπορεύεται με την απομονωμένη Ιαπωνία. Ανέκαθεν το εμπόριο ήταν στην καρδιά της Ταϊλάνδης, ωστόσο πλέον η χώρα καταλάβαινε πως έπρεπε να εκσυγχρονιστεί. Οι Ευρωπαίοι έμποροι και ιεραπόστολοι εμφανίστηκαν στις αρχές του 16ου αιώνα (κάπου στα 1514) και οι επαφές ήταν σε γενικές γραμμές φιλικές. Μάλιστα οι Ευρωπαίοι ιεραπόστολοι έγραφαν πόσο ξαφνιάζονται με την θρησκευτική ελευθερία που επικρατούσε στη χώρα. Ο βασιλιάς Ναράι είδε φυσικά πως οι Ευρωπαίοι δεν είχαν και τις πιο αγαθές προθέσεις για την χώρα του και προσπαθούσε να παίξει τον έναν με τον άλλον προκειμένου να βγει αυτός κερδισμένος από τις αντιπαλότητες των ξένων εμπόρων, όπως έκαναν και οι προκάτοχοί του με επιτυχία. Συγκεκριμένα, ήθελε να περιορίσει την επιρροή των Ολλανδών, φοβούμενος πως η Ταϊλάνδη θα είχε την ίδια τύχη με την Ιάβα. Έτσι αρκετά πριν την άφιξη του Γεράκη στην αυλή του, καλωσόρισε τους Γάλλους ιεραπόστολους, τους έδωσε γη για να χτίσουν μοναστήρια και τους άφησε απόλυτη ελευθερία να κηρύξουν τη θρησκεία τους. Βέβαια, αυτή του η πράξη είχε καθαρά πολιτικό περιεχόμενο, ωστόσο οι Γάλλοι πίστεψαν πως ήθελε να βαφτιστεί...
Αντίστοιχα, υπήρξε και μία πολυδιαφημισμένη ανταλλαγή πρεσβειών μεταξύ του Λουδοβίκου του 14ου και του Ναράι.
Σε ένα τέτοιο κλίμα, ένας πολύγλωσσος και πολυταξιδεμένος Ευρωπαίος ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητος για τον βασιλιά. Κέρδισε την εμπιστοσύνη του και σε σύντομο χρονικό διάστημα έφτασε να έχει σημαντική επιρροή στο βασίλειο. Ποτέ δεν δέχτηκε κάποια επίσημη θέση (σε αντίθεση με το τι λένε οι περισσότερες πηγές στο ίντερνετ), μάλλον φοβούμενος τη ζήλια και την έχθρα των ντόπιων (ένας βάσιμος φόβος όπως θα αποδεικνύει η εκτέλεσή του), ωστόσο λειτουργούσε σαν ένας άτυπος υπουργός εξωτερικών. Ο ίδιος ο βασιλιάς Ναράι, του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη και ο Γεράκης δεν του έδωσε λαβή για κάτι διαφορετικό. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος της Γαλλίας του απένειμε τίτλο ευγενίας για τις υπηρεσίες του προς τη Γαλλία και στις επιστολές του προς αυτόν, τον αποκαλούσε "Αγαπητέ μου". Βέβαια, η τόσο μεγάλη επιρροή ενός ξένου στον βασιλιά της Ταϊλάνδης δεν κάθισε καθόλου καλά με τους ντόπιους αριστοκράτες και κυκλοφορούσαν διάφορες φήμες ότι ήθελε να κάνει τη χώρα Γαλλική αποικία (οι στενές σχέσεις με τους Γάλλους είχαν ξεκινήσει πριν φτάσει ο Γεράκης στην αυλή, η πρεσβεία της χώρας στη Γαλλία έφτασε εκεί το 1680, πριν καν εμφανιστεί ο Γεράκης στην αυλή του βασιλιά Ναράι, ενώ οι πρώτοι Γάλλοι ιεραπόστολοι έφτασαν 20 χρόνια νωρίτερα). Άλλες φήμες, όταν ο βασιλιάς αρρώστησε βαριά και η ουσιαστική διοίκηση της χώρας ήταν στα χέρια του, έλεγαν πως ήθελε να βάλει έναν αχυράνθρωπο στον θρόνο για να έχει αυτός την ουσιαστική δύναμη. Ο Γεράκης σίγουρα δεν ήταν και ο πιο αθώος άνθρωπος του κόσμου. Γράφτηκε πως δεν υπήρχε περίπτωση να ενδιαφερθεί για οτιδήποτε, εάν αυτό δεν περιελάμβανε σημαντικό προσωπικό του κέρδος. Και μάλλον αυτό έχει μία βάση. Το μόνο ίσως που έκανε από αγνή αγάπη ήταν ο γάμος του με την Πορτογαλο-Ινδο-Γιαπωνέζα γυναίκα του, για χάρη της οποίας ασπάστηκε και πάλι τον Καθολικισμό και από την οποία απέκτησε δύο γιους (ο ένας εκ των οποίων πέθανε σε μικρή σχετικά ηλικία).
Αυτές είναι και οι φήμες που κυκλοφορούν κατά βάση στο ίντερνετ και σήμερα, ωστόσο δεν είμαι σίγουρος πόσο βάση έχουν, καθώς
αυτό εδώ έχει αρκετά πειστικά επιχειρήματα για το ότι είναι παντελώς αβάσιμες. Φαίνεται πως απλά ένας φιλόδοξος θετός αδερφός του βασιλιά ήθελε να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να πάρει ο ίδιος τον θρόνο, χρησιμοποιώντας αυτές τις φήμες για να κερδίσει οπαδούς, υποκινώντας την ξενοφοβία των συμπατριωτών του. Αξίζει να σημειώσω πως απ' ότι φαίνεται ο Γεράκης κατάφερε όχι μόνο να εμποδίσει τα σχέδια των Ολλανδών (που για ένα διάστημα προσπαθούσαν να τον δολοφονήσουν), αλλά και τα αντίστοιχα των Περσών που επίσης είχαν σημαντική επιρροή στη χώρα. Όμως ο σφετεριστής τα κατάφερε. Σαν σήμερα λοιπόν, στις 5/6/1688, ο Κωνσταντίνος Γεράκης, που γεννήθηκε ο ταπεινός γιος ενός ταβερνιάρη στην Κεφαλλονιά και έφτασε να γίνει ο έμπιστος σύμβουλος του βασιλιά της Ταϊλάνδης, ζώντας σε ένα υπερπολυτελές σπίτι και έχοντας αποκτήσει τεράστια περιουσία, εκτελέστηκε μετά από βασανιστήρια από τον σφετεριστή του θρόνου της Ταϊλάνδης, με τον βασιλιά Ναράι να παρακολουθεί ανήμπορος και βαρύτατα άρρωστος, χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι, παρόλες τις προσπάθειές του.
Σε ότι αφορά την Ταϊλάνδη, η χώρα αφού επιτυχημένα απέφυγε τις "σειρήνες" των Ολλανδών και των Περσών, υπό τους διαδόχους του βασιλιά Ναράι κλείστηκε στον εαυτό της και περιόρισε δραστικά τις επαφές της με τον έξω κόσμο. Κατάφερε ωστόσο να παραμείνει ανεξάρτητη και σίγουρα αυτός ο γλωσσομαθής Έλληνας έπαιξε έναν ρόλο σε αυτό. Ίσως με όχι και τόσο αγνά κίνητρα, ίσως πάλι και όχι...
Peugeot 206 1.6 110ps => not any more... bye bye...
Citroen C4 Picasso 1,8 => Η (Γουρου)Νίτσα => Πωλήθηκε!
MWB 320i Ε90 => Η μπεμπέκα
Απλά του βγάζουμε το καπέλο! 
