- 09 Νοέμ 2017, 00:20
#451909
Σαν σήμερα (ΟΚ, σαν χθες, είπαμε... αυτές τις μέρες λειτουργώ με χρονοκαθυστέρηση
) ο κόσμος ήρθε πάνω κάτω.
Πριν μερικούς μήνες οι Ρώσοι επαναστάτησαν και αποκαθήλωσαν αιώνες τσαρικού καθεστώτος και στη θέση του εγκατέστησαν τη διακυβέρνηση που ονομάστηκε "προσωρινή". Προκυρήχθηκαν εκλογές για τον Δεκέμβριο του 1917, οι οποίες δεν έγιναν ποτέ.
Γιατί στις 7/11/1917 (25/10/1917 με το παλιό ημερολόγιο που χρησιμοποιούσε η αυτοκρατορική Ρωσία) οι μπολσεβίκοι εισβάλλουν και καταλαμβάνουν κυβερνητικά κτίρια και στις 8/11/2017 τα πρώην χειμερινά ανάκτορα του τσάρου και νυν έδρα της προσωρινής κυβέρνησης, υπό τον Alexandr Kerensky, ο οποίος μόλις και μετά βίας (χρησιμοποιώντας ένα Ρενώ που δανείστηκε από την αμερικανική πρεσβεία - το μόνο όχημα που μπόρεσε να βρει που να λειτουργούσε - και αποφεύγοντας στο παρά πέντε οδοφράγματα και άλλα εμπόδια) κατορθώνει να διαφύγει.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως... Μετά τη Φεβρουαριανή επανάσταση (που ονομάστηκε έτσι επειδή πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 1917...
παλιό - νέο ημερολόγιο... ) η Ρωσία βυθίζονταν σταδιακά σε ένα άνευ προηγουμένου χάος. Ο στρατός, ενώ
έδειξε πολύ θετικά σημάδια υπό σωστή ηγεσία, υπέφερε από την ανικανότητα των διοικητών του και τη γενική ανοργανωσιά και διαφθορά που υπήρχε σε όλες τις βαθμίδες. Η επανάσταση του Φεβρουαρίου έφερε το τελειωτικό χτύπημα και ενώ αρχικά η νέα κυβέρνηση υποσχέθηκε να τερματίσει τη συμμετοχή της χώρας στον Α παγκόσμιο πόλεμο, που την έφερε στο χείλος της καταστροφής, εν τέλει συνέχισε να πολεμάει, με ανόητες επιθέσεις και καταστροφικές απώλειες εκατοντάδων χιλιάδων στρατιωτών, επιδεινώνοντας μία ήδη άθλια οικονομική κατάσταση.
Μέσα στο χάος των απανωτών στρατιωτικών καταστροφών, των συνεχιζόμενων απεργιών, της πείνας και της ανέχειας για το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού, διάφορες ομάδες επαναστατών βρήκαν πρόσφορο έδαφος. Οι μπολσεβίκοι (το πιο ακραίο κομμάτι του κομμουνιστικού κόμματος), υπό την ηγεσία του άλλοτε εξόριστου Λένιν (τον οποίο γύρισαν οι Γερμανοί στη Ρωσία με την ελπίδα να συντελέσει στο χάος), με τις υποσχέσεις τους για ψωμί, γη και ειρήνη κέρδιζαν συνεχώς έδαφος και κατάφεραν σταδιακά να κυριαρχίσουν στο πανίσχυρο σοβιέτ της πρωτεύουσας, της Αγίας Πετρούπολης. Παρόλο που μία αποτυχημένη στάση τον Ιούλιο τους οδήγησε τον Λένιν και πάλι στην εξορία (στη γειτονική Φινλανδία όμως αυτή τη φορά και υπό την καθοδήγηση του Στάλιν) και την ηγεσία τους με κυρίαρχη μορφή τον Τρότσκυ στη φυλακή (αλλά με τον Στάλιν να κατορθώνει να διαφύγει και να αναλαμβάνει ως εκτελεστικός ηγέτης του κόμματος), μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου οι συνθήκες είχαν αλλάξει σε τέτοιο βαθμό που όχι μόνο ο Λένιν είχε επιστρέψει στην Πετρούπολη, αλλά και όλοι οι φυλακισμένοι μπολσεβίκοι είχαν απελευθερωθεί. Τι είχε μεσολαβήσει;;;
Μα... η υπόθεση
Κορνίλωφ, όπου ο στρατηγός Lavr Kornilov, ο αρχηγός των Ρωσικών ενόπλων δυνάμεων κινήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1917 για την κατάληψη της εξουσίας στη χώρα, πιστεύοντας πως είχε την υποστήριξη τόσο του στρατού, όσο και σημαντικού τμήματος του πληθυσμού και της προσωρινής κυβέρνησης. Ωστόσο, ο ηγέτης της προσωρινής κυβέρνησης Κερένσκυ δεν είχε διάθεση να παραδόσει τα όπλα και καθαίρεσε τον Κορνίλωφ, ζητώντας ταυτόχρονα τη βοήθεια του μόνου παράγοντα ο οποίος μπορούσε να την προσφέρει: Των μπολσεβίκων. Απελευθέρωσε τους ηγέτες τους και μοίρασε όπλα σε περίπου 40 χιλιάδες μπολσεβίκους για να υπερασπιστούν την πρωτεύουσα. Αυτό δεν χρειάστηκε εν τέλει, μιας και οι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι ήταν μέλη του κόμματος των μπολσεβίκων και είτε με απεργίες, είτε με σαμποτάζ κατέστησαν τη χρήση του σιδηροδρόμου, και άρα τη μετακίνηση των στρατευμάτων του Κορνίλωφ προς την πρωτεύουσα, αδύνατη. Επιπλέον, ο Κορνίλωφ βασίστηκε στην πίστη των στρατιωτών του, οι οποίοι όμως ήταν μεταξύ των διαταγών του, των διαταγών της κυβέρνησης και των κελευσμάτων των μπολσεβίκων. Πολλοί απλά έφυγαν. Οι λιποταξίες, σε συνδυασμό με την αδυναμία μετακίνησης και εφοδιασμού, καθώς και με τη γενική κατάρρευση της πειθαρχίας, τερμάτισαν το κίνημα σε 3 μόλις μέρες.
Ωστόσο, τώρα ο Κερένσκυ είχε να αντιμετωπίσει δεκάδες χιλιάδες οπλισμένους μπολσεβίκους στην ίδια την πρωτεύουσα, οι οποίοι δεν είχαν καμία διάθεση να τον υποστηρίξουν, αλλά ταυτόχρονα ήταν και η μόνη δύναμη ικανή να επιβάλλει τη θέλησή της. Ακόμα και ο Κερένσκυ βασίζονταν στους μπολσεβίκους πλέον. Δεν υπήρχε δύναμη ικανή να τους αντισταθεί στην πρωτεύουσα και σε πολλές πόλεις.
Στις 5/11/1917 (23/10 με το παλιό) η κεντρική επιτροπή των μπολσεβίκων αποφάσισε πως ήρθε ο καιρός για την επανάσταση, με τον Λένιν να εκφράζει τη σιγουριά του για την επιτυχία της. Η επανάσταση δεν ήταν καν μυστική πλέον. Ο Κερένσκυ ήξερε λεπτομέρειες και πολλές από αυτές είχαν δημοσιευτεί και σε εφημερίδες... Αλλά κανείς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα πλέον. Το κόμμα αύξανε σταδιακά τη δύναμή του και στις 7/11 ξεκίνησε την εκτέλεση του σχεδίου του για την κατάληψη της εξουσίας, καταλαμβάνοντας κυβερνητικά κτίρια, κόμβους επικοινωνιών, κτλ. Οι ελάχιστες δυνάμεις που είχε υπό τις διαταγές της η προσωρινή κυβέρνηση, δεν είχαν καμία τύχη. Έτσι, όταν στις 8/11 οι μπολσεβίκοι έφεραν πυροβολικό μπροστά από τα χειμερινά ανάκτορα, οι ελάχιστοι φρουροί των ανακτόρων υποχώρησαν. Η επανάσταση είχε πετύχει.
Και μάλιστα ουσιαστικά αναίμακτα. Αλλά δυστυχώς αυτό δεν θα κρατούσε για πολύ. Δύο μόλις μέρες μετά την επεισοδιακή απόδρασή του από την πρωτεύουσα ο Κερένσκυ εισήλθε ιππεύοντας ένα λευκό άλογο στα προάστια της πόλης, ηγούμενος ενός σώματος Κοζάκων και με τις επιδοκιμασίες των κατοίκων. Ωστόσο ήταν υπεύθυνος για τους πρώτους θανάτους της επανάστασης (στρατιώτες που δεν παραδόθηκαν και πυροβολήθηκαν από τους Κοζάκους του Κερένσκυ) και στα μάτια του λαού ήταν πλέον ένα με τους μισητούς τσάρους του παρελθόντος που πάντα έστελναν τους Κοζάκους για να καταπνίξουν στο αίμα τα αιτήματα του λαού για δικαιοσύνη, ενώ και ο ίδιος ο Κερένσκυ ήταν πολύ "λίγος" για το έργο που ήθελε να αναλάβει.
Επιπλέον, η Ρωσία διαλύονταν. Μία μέρα μετά την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων, στις 9/11, οι μενσεβίκοι (οι πιο μετριοπαθείς) κατέλαβαν την εξουσία στη Γεωργία. Την επόμενη οι Κοζάκοι ανακύρηξαν τη δικιά τους χώρα και η κατάσταση εκτροχιάστηκε πολύ σύντομα, ενώ οι μπολσεβίκοι ξεκίνησαν αμέσως να εφαρμόζουν το πρόγραμμά τους (εθνικοποίηση τραπεζών, τραπεζικών λογαριασμών και γαιών, κτλ), οι Γερμανοί προέλαυναν ακατάσχετα και οι επαναστάσεις και αποσχίσεις λαών που στέναζαν υπό την τσαρική μπότα ήταν καθημερινές. Τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει πλέον τον εμφύλιο πόλεμο...
Τον πιο αιματηρό εμφύλιο πόλεμο στην Ευρώπη, έναν πόλεμο που είδε ίσως περισσότερους νεκρούς από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, που είδε την επέμβαση ξένων δυνάμεων (και της Ελλάδας), την ανάδυση νέων χωρών και εν τέλει τη δημιουργία μίας νέας υπερδύναμης στη θέση της τσαρικής Ρωσίας: Την Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, μέσα από τις στάχτες ενός καταστροφικού εμφυλίου και μίας εξίσου καταστροφικής εισβολής λίγα χρόνια αργότερα...
Όποια και αν είναι η άποψή του καθενός για τα γεγονότα και την ιδεολογία, ένα πράγμα είναι χωρίς αμφιβολία πιστεύω: Ο κόσμος άλλαξε με έναν μοναδικό και συγκλονιστικό τρόπο εκείνες τις κρύες μέρες του Νοεμβρίου (ή Οκτωβρίου, εξαρτάται πως μετράει κανείς...
) του 1917 στην Πετρούπολη. 2 μέρες ήταν αρκετές για μία άνευ προηγουμένου αλλαγή, τις επιπτώσεις της οποίας ακόμα νιώθουμε, σε όλο τον κόσμο. Είναι λίγες οι φορές που κάποια γεγονότα αλλάζουν τον κόσμο με τρόπο τόσο αποφασιστικό και δραματικό, και η Οκτωβριανή επανάσταση είναι μία από αυτές τις φορές.
Ελπίζω από τότε να έχουμε βάλει λίγο μυαλό και να μην χρειαστούν ποταμοί αίματος την επόμενη φορά (αν υπάρξει ποτέ επόμενη φορά).
Peugeot 206 1.6 110ps => not any more... bye bye...
Citroen C4 Picasso 1,8 => Η (Γουρου)Νίτσα => Πωλήθηκε!
MWB 320i Ε90 => Η μπεμπέκα
Μαζί με μένα φυσικά που γράφω από τη δουλειά και δεν ξέρω αν αξίζει να γυρίσω σπίτι ή να το πάρω σερί μέχρι Πέμπτη απόγευμα (όπως όταν υπηρετούσα). 
από τους προβοκάτορες 
Για εμένα το βασικό πρόβλημα του καθεστώτος ήταν η ανελευθερία. Και γι' αυτό πιστεύω πως κατέρρευσε. Και αν έπρεπε να καταπιέζει τον κόσμο για να ζήσει, καλώς έκανε και κατέρρευσε.
