- 12 Σεπ 2019, 09:29
#604245
Επίσης να προσθέσω οτι στο ελληνικό μπάσκετ γενικα δεν υπάρχουν χρήματα αλλα οι παίχτες σε νεαρες ηλικιες σπάνια το προσμετρούν είτε για να θέσουν υψηλότερους στόχους είτε για να επενδύσουν σε άλλα πράγματα πέραν του αθλητισμού.. Επειδη εχω 2 3 "σειρές" μου που κατεληξαν αρκετες σεζον στην Α1 (εχω μαρκαρει και Θαναση Αντετοκούμπο σε 4-5 άμυνες
) μιλαμε πως ακομα και σε ομάδες - μεγαλα ονόματα της Α1, βασικά πράγματα, οπως το να μη χρωστανε ενοικια στο σπιτι του παίχτη ή να μη του κοβουν τη θερμανση δεν θεωρουνται ακριβώς δεδομενα..
Απ τη μια εχουμε τέτοιες καταστάσεις αλλα απ την αλλη η "κουλτουρα" του αθλητή στη χωρα παραμενει συνδυασμενη με "πλουτο" , "καταξιωση" κλπ.
Στις νεες ηλικιες 16-22 ετων, οι παιχτες, οι οικογένειες και οι managers έχουν (ή στην περίπτωση των τελευταίων , καλλιεργούν) την προσδοκία ότι με το που κλεισεις ενα συμβόλαιο στην Α1 εχεις εξασφαλισει το μελλον σου..Εχουμε δηλαδη ενα παραδοξο ουσιαστικά λεφτα να δινουν μονο 2 3 ομαδες σ ολη την Ελλάδα, αλλα ταυτόχρονα οι παιχτες στη συντριπτική πλειοψηφία τους να θεωρουν οτι "πιάστηκαν" με μια μεταγραφη στον ΠΑΟΚ π.χ. με αποτέλεσμα να μη συνεχίζουν να δουλεύουν και να τρωνε τα λιγα τους λεφτα στην "καλη ζωη" , ζώντας ουσιαστικά τη φοιτητικη ζωη που δεν ειχαν την ευκαιρία να ζήσουν ως αθλητες.
Και κάπου εδώ πέραν της έλλειψης παιδείας από γονείς, παίχτες και περίγυρο, μπαίνει το κομμάτι της παντελούς αποσύνδεσης σχολείου/εκπαίδευσης - αθλητισμού, στην πλειοψηφία των αθλητών όσοι καταλήγουν επαγγελματίες, το ίδιο το σύστημα τους έχει αναγκάσει ουσιαστικά να παρατήσουν το σχολείο. Όταν δεν έχουν κουράσει στιγμή το κεφάλι τους να διαβάσουν, να σπουδάσουν, κοινωνικά είναι φυσικό να τους είναι πιο δύσκολο να διαχειριστούν καταστάσεις.