alex έγραψε:ετσι ξεκινησα βελονισμο και ομοιοπαθητικη..και ειμαι καλα.
Μετά από αυτά τι να σου κάνει η πραγματική ιατρική!
alex έγραψε:ετσι ξεκινησα βελονισμο και ομοιοπαθητικη..και ειμαι καλα.
alex έγραψε:το ηξερα οτι καποιοι εδω θα μου την πεσουν μολις το ανεφερα..
alex έγραψε:λογικο παντου υπαρχουν ανθρωποι που ζουν μεσαιωνα..
Ove20 έγραψε:alex έγραψε:το ηξερα οτι καποιοι εδω θα μου την πεσουν μολις το ανεφερα..
Με αυτά που γράφεις και πολύ ευγενικά σου απαντούν.alex έγραψε:λογικο παντου υπαρχουν ανθρωποι που ζουν μεσαιωνα..
Καθρέπτη έχεις? Ακου βελονισμό και ματζούνια εν έτει 2021.
Οι oμοιοπαθητικοί ισχυρίζονται πως ο Ιπποκράτης πιθανόν έχει θεμελιώσει την ομοιοπαθητική περίπου το 400 π.Χ., όταν υπαγόρευε τη χρήση μιας μικρής δόσης μανδραγόρα για θεραπεία μανίας, γνωρίζοντας πως αυτό προκαλεί μανία σε πολύ μεγαλύτερες δόσεις.[27] Το 16ο αιώνα, ο πρωτοπόρος της φαρμακολογίας Παράκελσος υποστήριξε πως σε μικρές δόσεις «αυτό που προκαλεί αρρώστια στον άνθρωπο, επίσης τον θεραπεύει.»[28] Ο Σάμουελ Χάνεμαν (1755–1843) έδωσε στην ομοιοπαθητική το όνομά της και διεύρυνε τις αρχές της στα τέλη του 18ου αιώνα. Εκείνη την εποχή, η κλασική ιατρική χρησιμοποιούσε μεθόδους όπως αφαίμαξη και κάθαρση, καθώς και πολύπλοκα μείγματα όπως η θερακή (ή θεριακή) Βενετίας, η οποία παρασκευαζόταν από 64 ουσίες, όπως όπιο, μύρο και σάρκα οχιάς.[29] Αυτές οι θεραπείες συχνά προκαλούσαν την επιδείνωση των συμπτωμάτων, με ενίοτε μοιραία αποτελέσματα.[30][31] Ο Χάνεμαν απέρριψε αυτές τις πρακτικές – οι οποίες εκθειάζονταν για πολλούς αιώνες[32] – ως παράλογες και μη συνιστώμενες.[33] Αντί για αυτές, υποστήριζε τη χρήση μεμονωμένων φαρμάκων σε μικρότερες δόσεις και προωθούσε μια άυλη, βιταλιστική προσέγγιση της λειτουργίας των ζωντανών οργανισμών, πιστεύοντας πως οι ασθένειες έχουν πνευματικά, όπως και φυσικά αίτια.[34]
Ο έννοιες του Χάνεμαν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης: Σάμουελ Χάνεμαν
Ο όρος «ομοιοπαθητική» επινοήθηκε από τον Χάνεμαν και για πρώτη φορά εμφανίστηκε στον τύπο το 1807.[35] Ο Χάνεμαν επινόησε την ομοιοπαθητική ενώ μετέφραζε μια ιατρική διατριβή του Σκωτσέζου γιατρού και χημικού Ουίλιαμ Κάλλεν (William Cullen) στα Γερμανικά. Μιας και ήταν σκεπτικός απέναντι στη θεωρία του Κάλλεν, που αφορούσε τη χρήση της κιγχόνης για τη θεραπεία της ελονοσίας, ο Χάνεμαν κατάπιε μια ποσότητα του φλοιού της προκειμένου να ερευνήσει τι θα συνέβαινε. Ως αποτέλεσμα, εμφάνισε πυρετό, ρίγος και αρθραλγία: συμπτώματα παρόμοια με αυτά της ελονοσίας. Μετά από αυτό το πείραμα, ο Χάνεμαν έφτασε στην πεποίθηση πως όλα τα αποτελεσματικά φάρμακα προκαλούν συμπτώματα σε υγιείς οργανισμούς, όμοια με αυτά των ασθενειών που θεραπεύουν, σύμφωνα με το «νόμο των ομοίων» που είχαν προτείνει οι γιατροί της αρχαιότητας.[36] Μια καταγραφή των αποτελεσμάτων της κατάποσης φλοιού κιγχόνης από τον Όλιβερ Ουέντελ Χόλμς (Oliver Wendell Holmes, Sr.), που έχει δημοσιευτεί το 1861, απέτυχε να αναπαράγει τα συμπτώματα που ανέφερε ο Χάνεμαν.[37]:128 Ο νόμος των ομοίων του Χάνεμαν αποτελεί ένα αξίωμα, και όχι ένα φυσικό νόμο.[38] Μεταγενέστερη επιστημονική έρευνα δείχνει πως η κιγχόνη θεραπεύει την ελονοσία επειδή περιέχει κινίνη, η οποία καταστρέφει το παράσιτο Plasmodium falciparum που προκαλεί τη νόσο, λειτουργία που δεν σχετίζεται με τα συμπτώματα του κιγχονισμού.[39]
Ομοιοπαθητική επαλήθευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Χάνεμαν άρχισε να ερευνά την επίδραση που έχουν διάφορες ουσίες στον ανθρώπινο οργανισμό, η διαδικασία που αργότερα έγινε γνωστή ως «ομοιοπαθητική επαλήθευση» (αγγλ. "homeopathic proving"). Σε αυτά τα πειράματα οι εθελοντές καλούνταν να ερευνούν τις ενέργειες που προκαλούνται από την κατάποση διαφόρων ουσιών, με ακριβή καταγραφή συμπτωμάτων καθώς και των προϋποθέσεων υπό τις οποίες αυτά εμφανίζονταν.[40] Μια συλλογή επαληθεύσεων δημοσιεύτηκε το 1805, και μια δεύτερη συλλογή των 65 φαρμάκων εμφανίστηκε στο βιβλίο του, Materia Medica Pura, το 1810.[41]
Ο Χάνεμαν είχε την πεποίθηση πως οι μεγάλες δόσεις φαρμάκων που προκαλούσαν όμοια συμπτώματα θα οδηγούσαν στην επιδείνωση της ασθένειας, και συνιστούσε την ισχυρή αραίωση αυτών των ουσιών. Πίστευε πως η τεχνική που επινόησε για την παρασκευή των διαλυμάτων θα μπορούσε να συντηρήσει τις θεραπευτικές ιδιότητες μιας ουσίας, αφαιρώντας ταυτόχρονα τις επιβλαβείς.[9] Κατά την άποψή του, αυτή η διαδικασία αφύπνιζε και ενίσχυε τις «πνευματοειδείς θεραπευτικές δυνάμεις των ακατέργαστων ουσιών».[42] Το 1810 ο Χάνεμαν ολοκλήρωσε και δημοσίευσε μια πλήρη επισκόπηση του νέου ιατρικού συστήματός του στο σύγγραμμα Όργανο της ορθολογικής θεραπευτικής τέχνης (Organon der rationellen Heikunst, 1810). Η 6η έκδοση του συγγράμματος, που δημοσιεύτηκε το 1921, χρησιμοποιείται από τους ομοιοπαθητικούς ακόμα και σήμερα.[43]
Ομοιοπαθητικό φάρμακο παρασκευασμένο από το Rhododendron tomentosum. Η αραίωση 15C σημαίνει πως το αρχικό διάλυμα αραιώθηκε στο 1/1030 της αρχικής του ισχύος. Δεδομένου ότι αυτό το μικρό δείγμα περιέχει τάξεις μεγέθους λιγότερα από 1030 μόρια, η πιθανότητα να περιέχει έστω και ένα μόριο του αρχικού φυτού είναι ιδιαίτερα μικρή.
Μιάσματα και νοσήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο Όργανο της ορθολογικής θεραπευτικής τέχνης, ο Χάνεμαν εισήγαγε την έννοια των «μιασμάτων» ως «μολυσματικών στοιχείων» που αποτελούν τη βάση των χρόνιων παθήσεων.[44] Ο Χάνεμαν είχε συνδέσει το κάθε μίασμα με συγκεκριμένα νοσήματα, και πίστευε πως η αρχική έκθεση στα μιάσματα προκαλεί τοπικά συμπτώματα, όπως δερματοπάθειες ή αφροδισιακά νοσήματα. Όταν όμως αυτά τα συμπτώματα καταπιέζονται με τη χρήση φαρμάκων, η πραγματική αιτία προχωρά πιο βαθιά και αρχίζει να εκδηλώνεται με τη μορφή παθήσεων των εσωτερικών οργάνων.[45] Σύμφωνα με τις αρχές της ομοιοπαθητικής, η θεραπεία των ασθενειών που γίνεται με την απευθείας αντιμετώπιση των συμπτωμάτων τους, όπως μερικές φορές συμβαίνει στη συμβατική ιατρική, δεν είναι αποτελεσματική επειδή όλα τα «νοσήματα συνήθως συνδέονται με κάποια κρυμμένη, βαθιά ριζωμένη, υποκείμενη χρόνια, ή κληρονομική τάση».[46] Το αντίστοιχο υποκείμενο μίασμα παραμένει, και τα βαθιά ριζωμένα νοσήματα μπορούν να θεραπευτούν μόνο με την αφαίρεση της βαθύτερης διατάραξης της ζωτικής δύναμης.[47]
Ο Χάνεμαν αρχικά παρουσίασε μόνο τρία μιάσματα, από τα οποία το πιο σημαντικό ήταν η ψώρα, την οποία ο Χάνεμαν συσχέτιζε με κάθε είδους δερματοπάθεια που εμπεριέχει το στοιχείο της φαγούρας. Σύμφωνα με τον Χάνεμαν, η ψώρα υποτίθεται ότι προέρχεται από την καταπιεσμένη ψωρίαση, και αποτελεί ένα θεμέλιο για πολύ περισσότερα νοσήματα. Ο ίδιος πίστευε πως η ψώρα ήταν η αιτία νοσημάτων όπως η επιληψία, ο καρκίνος, ο ίκτερος, η κώφωση και ο καταρράκτης.[48] Έκτοτε, έχουν προταθεί και άλλα μιάσματα, μερικά από τα οποία αντικαθιστούν μια ή παραπάνω από τις προτεινόμενες λειτουργίες της ψώρας, όπως μιάσματα φυματίωσης και καρκίνου.[45]
Ο νόμος της επιδεκτικότητας συνεπάγεται ότι η αρνητική κατάσταση του νου μπορεί να προσελκύσει υποθετικές οντότητες που ονομάζονται «μιάσματα», οι οποίες μπορούν να εισβάλλουν στο σώμα και να προκαλέσουν συμπτώματα ασθενειών.[49] Ο Χάνεμαν απέρριψε την ιδέα της αρρώστιας ως ξεχωριστής ή ξένης οντότητας, και επέμενε πως ήταν πάντα μέρος του «ζωτικού συνόλου».[50] Ο Χάνεμαν επινόησε την έκφραση «αλλοπαθητική ιατρική», η χρήση της οποίας αποτελούσε υποτιμητική αναφορά στην παραδοσιακή δυτική ιατρική.[51]
Η μιασματική θεωρία του Χάνεμαν παραμένει αντικείμενο διαμάχης στους κύκλους των ομοιοπαθητικών ακόμα και στη σύγχρονη εποχή. Η θεωρία των μιασμάτων έχει χαρακτηριστεί ως εξήγηση την οποία ο Χάνεμαν ανέπτυξε προκειμένου να προστατέψει το σύστημα της ομοιοπαθητικής όταν ήρθε αντιμέτωπος με τις αποτυχίες των θεραπειών του, καθώς και την αδυναμία του να καλύψει τους εκατοντάδες τύπους νοσημάτων, να εξηγήσει την προδιάθεση σε ασθένειες, τους γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, και το μοναδικο ιατρικό ιστορικό του κάθε ασθενή.[52]:148–9
19ος αιώνας: αύξηση της δημοτικότητας και πρώιμη κριτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον 19ο αιώνα η ομοιοπαθητική έφτασε το αποκορύφωμα της δημοτικότητάς της. Η εισαγωγή της στις Ηνωμένες Πολιτείες έγινε το 1825 χάρη στον Χανς Μπιρτς Γκραμ (Hans Birch Gram), μαθητή του Χάνεμαν.[53] Η πρώτη σχολή της ομοιοπαθητικής των Η.Π.Α. άνοιξε το 1835, ενώ το 1844 ιδρύθηκε η πρώτη εθνική ιατρική ένωση των Ηνωμένων Πολιτειών, το Αμερικανικό Ινστιτούτο της Ομοιοπαθητικής (American Institute of Homeopathy). Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, δεκάδες ομοιοπαθητικά ιδρύματα εμφανίστηκαν στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες.[54] Μέχρι το 1900, τα ομοιοπαθητικά κολλέγια στις Ηνωμένες Πολιτείες έφτασαν τον αριθμό των 22, με 15.000 να ασκούν την ομοιοπαθητική πρακτικής.[55] Καθώς η ιατρική πρακτική της εποχής βασιζόταν σε αναποτελεσματικές, και συχνά επικίνδυνες θεραπείες, οι πελάτες των ομοιοπαθητικών συχνά παρατηρούσαν καλύτερα αποτελέσματα από τους ασθενείς των γιατρών της εποχής.[56] Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, έστω και αναποτελεσματικά, ήταν σχεδόν απίθανο να προκαλέσουν ζημιά, με συνέπεια τη μικρότερη πιθανότητα θανάτου των ασθενών που τα χρησιμοποιούσαν.[43] Η σχετικά μεγάλη επιτυχία της ομοιοπαθητικής στη διάρκεια του 19ου αιώνα ίσως να οδήγησε στην εγκατάλειψη των αναποτελεσματικών και βλαβερών θεραπειών της αφαίμαξης και κάθαρσης, και στη μετάβαση σε πιο αποτελεσματική ιατρική που βασίζεται σε επιστημονικές αρχές.[31] Μία από τις αιτίες της αυξανόμενης δημοτικότητας της ομοιοπαθητική ήταν η φαινομενική της επιτυχία στη θεραπεία μολυσματικών επιδημικών νοσημάτων.[57] Κατά τη διάρκεια των επιδημικών ασθενειών του 19ου αιώνα, όπως της χολέρας, τα ομοιοπαθητικά νοσοκομεία συχνά παρουσίαζαν χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας από τα συμβατικά νοσοκομεία, στα οποία χρησιμοποιούνταν θεραπείες που συχνά ήταν επιβλαβείς και είχαν ελάχιστη ή καμία αποτελεσματικότητα στην καταπολέμηση των ασθενειών.[58]
Από τη στιγμή της δημιουργίας της, η ομοιοπαθητική ήταν στόχος κριτικής από την επιστημονική κοινότητα. Ο Τζον Φορμπς (Sir John Forbes), προσωπικός γιατρός της Βασίλισσας Βικτωρίας, το 1843 ανέφερε πως οι εξαιρετικά μικρές δόσεις της ομοιοπαθητικής συχνά χλευάζονταν ως άχρηστες και «προσβολή στην ανθρώπινη λογική».[59] Ο Τζέϊμς Γιανγκ Σίμσον (James Young Simpson) το 1853 είχε σχολιάσει τα φάρμακα υψηλής αραίωσης υποστηρίζοντας πως «ουδέν δηλητήριο, όσο ισχυρό και να είναι, το δισεκατομμυριοστό ή δεκάκις εκατομμυριοστό του οποίου θα επηρέαζε ελάχιστα τον άνθρωπο ή θα έβλαπτε μια μύγα.»[60] Ο Αμερικανός γιατρός και συγγραφέας του 19ου αιώνα Όλιβερ Ουέντελ Χολμς (Oliver Wendell Holmes, Sr.) υπήρξε επίσης έντονος κριτής της ομοιοπαθητικής και το 1842 δημοσίευσε μια έκθεση με τον τίτλο Η Ομοιοπαθητική και οι Συγγενικές της Αυταπάτες (Homœopathy and Its Kindred Delusions).[37] Τα μέλη του Γαλλικού Ομοιοπαθητικού Συλλόγου (French Homeopathic Society) το 1867 παρατήρησαν πως μερικοί από τους κυριότερους ομοιοπαθητικούς της Ευρώπης όχι μόνο εγκατέλειπαν την πρακτική της παροχής απειροελάχιστων δόσεων αλλά και πλέον δεν την υπερασπίζονταν.[61] Η τελευταία αμερικανική σχολή που δίδασκε αποκλειστικά ομοιοπαθητική έκλεισε το 1920.[43]
Η αναβίωση στον 20ο αιώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Κανονισμοί και επικράτηση της ομοιοπαθητικής
Σύμφωνα με τον Πολ Ούλριχ Ούνσουλντ (Paul Ulrich Unschuld), το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας ήταν γοητευμένο από την ομοιοπαθητική, και ξόδευε μεγάλα ποσά για την έρευνα των μηχανισμών λειτουργίας της, χωρίς όμως θετικά αποτελέσματα. Ο Ούνσουλντ επίσης υποστηρίζει πως έκτοτε η ομοιοπαθητική δεν έχει ριζωθεί στις Ηνωμένες Πλιτείες, αλλά παρέμεινε εδραιωμένη στην Ευρωπαϊκή νοοτροπία.[62] Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο Κανονισμός Τροφίμων, Φαρμάκων και Καλλυντικών του 1938 (Food, Drug, and Cosmetic Act, το οποίο έχει προτείνει ο Ρόϋαλ Κόπλαντ (Royal Copeland), γερουσιαστής από τη Νέα Υόρκη και ομοιοπαθητικός γιατρός) αναγνώρισε τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα ως φάρμακα. Τη δεκαετία του 1950, μόνο 75 αποκλειστικοί ομοιοπαθητικοί εξασκούσαν την πρακτική στις Ηνωμένες Πολιτείες.[63] Αργότερα όμως, από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας των 1970, η ομοιοπαθητική επέστρεψε δυναμικά και οι πωλήσεις ορισμένων ομοιοπαθητικών εταιρειών δεκαπλασιάστηκαν.[64] Ορισμένοι ομοιοπαθητικοί αποδίδουν την αναβίωση στον Έλληνα ομοιοπαθητικό Γιώργο Βυθούλκα (George Vithoulkas), ο οποίος έχει διεξάγει «πλήθος ερευνών για την ενημέρωση των σεναρίων και τη βελτίωση των θεωριών και πρακτικής της ομοιοπαθητικής» ξεκινώντας τη δεκαετία των 1970,[65][66] όμως οι Έρνστ και Σινχ (Ernst and Singh) θεωρούν πως αυτή συνδέεται με την άνοδο του κινήματος New Age.[32] Όπως και να έχει, οι αλυσίδες φαρμακευτικών εταιρειών αναγνώρισαν την επιχειρηματική ευκαιρία της πώλησης των ομοιοπαθητικών φαρμάκων.[67] Ο Μπριούς Χούντ (Bruce Hood) διατύπωσε την άποψη πως η αύξηση της δημοτικότητας της ομοιοπαθητικής τον τελευταίο καιρό μπορεί να οφείλεται στις συγκριτικά μακρύτερες ιατρικές επισκέψεις, καθώς οι ομοιοπαθητικοί είναι πρόθυμοι να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στους ασθενείς τους, καθώς και στην παράλογη προτίμηση «βιολογικών» προϊόντων, τα οποία κατά την αντίληψη των καταναλωτών αποτελούν το θεμέλιο των ομοιοπαθητικών φαρμάκων.[68]
Φάρμακα και θεραπείες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης: Λίστα ομοιοπαθητικών φαρμάκων
Ομοιοπαθητικό φάρμακο Rhus toxicodendron, που παράγεται από το φυτό Toxicodendron radicans.
Ένα φάρμακο φτιαγμένο από D αραιώσεις επικίνδυνων υλικών και βακτηρίων όπως αλλαντίαση, εσερίχια κόλι, θύμος αδένας αγνώστου προέλευσης, πνευμονία, ψευδομονάδες, αμοιβάδες, σαλμονέλα, οστρακιά, σταφυλόκοκκος, στρεπτόκοκκος και φυματίωση. Επίσης αναγράφεται η αιθανόλη με περιττή της αραίωση σε οινόπνευμα.
Οι ομοιοπαθητικοί βασίζονται σε δυο ειδών καταλόγους όταν συνταγογραφούν φάρμακα: materia medica και ευρετηριολόγια (αγγλ. repertory). Το ομοιοπαθητικό materia medica είναι μια συλλογή από «εικόνες φαρμάκων», ταξινομημένα αλφαβητικά κατά «φάρμακο». Αυτές οι καταχωρήσεις περιγράφουν τα συμπτώματα που αντιστοιχούν σε κάθε φάρμακο. Ένα ομοιοπαθητικό ευρετηριολόγιο είναι ένας πίνακας συμπτωμάτων που περιλαμβάνει λίστες φαρμάκων που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένα συμπτώματα.[69]
Στη διαδικασία παρασκευής των ομοιοπαθητικών φαρμάκων χρησιμοποιούνται διάφορα ζωϊκά, φυτικά, ανόργανα και συνθετικά υλικά. Τα παραδείγματά τους περιλαμβάνουν τα arsenicum album (τριοξείδιο αρσενικού), natrum muriaticum (χλωριούχο νάτριο ή αλάτι), Lachesis muta (δηλητήριο ενός είδους κροταλία), όπιο και thyroidinum (ορμόνες θυρεοειδή αδένα). Οι ομοιοπαθητικοί επίσης χρησιμοποιούν φάρμακα που ονομάζονται «νοσώδη» (από το νόσος, ασθένεια) φτιαγμένα από μολυσμένα ή παθολογικά παράγωγα όπως κοπρικές, ουρητικές και αναπνευστικές εκκενώσεις, αίμα και ιστούς.[70] Ομοιοπαθητικά φάρμακα παρασκευασμένα από υγιή δείγματα ονομάζονται "σαρκώδη".
Μερικοί σύγχρονοι ομοιοπαθητικοί έχουν μελετήσει πιο αποκρυφιστικά θεμέλια φαρμάκων, γνωστά ως "imponderables" επειδή δεν προέρχονται από κάποια ουσία, αλλά από την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία η οποία υποτίθεται πως «αιχμαλωτίζεται» στο οινόπνευμα ή λακτόζη, όπως οι Ακτίνες Χ[71] και το ηλιακό φως.[72] Ορισμένοι ομοιοπαθητικοί χρησιμοποιούν τεχνικές που οι συνάδελφοί τους θεωρούν αμφισβητήσιμες. Αυτές περιλαμβάνουν «χάρτινα φάρμακα», όπου η ουσία και η αραίωση σημειώνονται σε κομμάτια χαρτιού τα οποία είτε καρφιτσώνονται στα ρούχα του ασθενούς, ή τοποθετούνται στις τσέπες τους, ή βάζονται κάτω από ποτήρια με νερό τα οποία προσφέρονται στους ασθενείς, καθώς και την εφαρμογή της ραδιονικής στη διαδικασία παρασκευής των φαρμάκων. Τέτοιες πρακτικές έχουν αποδοκιμαστεί από τους κλασικούς ομοιοπαθητικούς ως αβάσιμες θεωρίες που αγγίζουν τα όρια της μαγείας και της δεισιδαιμονίας.[73][74]
Προετοιμασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γουδί και γουδοχέρι που χρησιμοποιούνται για τη σύνθλιψη στερεών, όπως του χαλαζία και οστράκων των στρειδιών, σε ομοιοπαθητικά φάρμακα
Στην παρασκευή φαρμάκων, οι ομοιοπαθητικοί εφαρμόζουν μια διαδικασία που ονομάζεται «δυναμοποίηση» (potentization ή dynamization), κατά την οποία ένα υλικό διαλύεται σε οινόπνευμα ή απεσταγμένο νερό και έπειτα αναταράσσεται βίαια με 10 απότομα χτυπήματα πάνω σε ένα ελαστικό σώμα ("succussion").[8][75] Ο Χάνεμαν προωθούσε τη χρήση ουσιών που προκαλούσαν συμπτώματα όμοια με αυτά της αρρώστιας από την οποία έπασχε ο ασθενής, όμως ανακάλυψε πως οι μη αραιωμένες δόσεις επιδείνωναν τα συμπτώματα και την κατάσταση του ασθενούς, μερικές φορές προκαλώντας επικίνδυνη τοξική αντίδραση. Γι'αυτό το λόγο πρότεινε την αραίωση αυτών των ουσιών, καθώς πίστευε πως η δυναμοποίηση ενεργοποιούσε τη «ζωτική ενέργεια» της αραιωμένης ουσίας[76] και την ενίσχυε. Προκειμένου να διευκολύνει τη διαδικασία, ο Χάνεμαν προσέλαβε έναν σελοποιό για να του κατασκευάσει μια ειδική ξύλινη σανίδα καλυμμένη με δέρμα σε μια της πλευρά, με γέμιση από τρίχες αλόγου.[77] Αδιάλυτα στερεά, όπως ο χαλαζίας και όστρακο των στρειδιών, διαλύονται με τη σύνθλιψή τους με λακτόζη (κονιορτοποίηση).
Αραιώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Ομοιοπαθητικές αραιώσεις
Στην ομοιοπαθητική τακτικά χρησιμοποιούνται τρείς λογαριθμικές κλίμακες ισχύος. Ο Χάνεμαν δημιούργησε την «εκατοστιαία», ή «C κλίμακα», αραιώνοντας μια ουσία με συντελεστή του 100 σε κάθε στάδιο. Ο Χάνεμαν προτιμούσε την εκατοστιαία κλίμακα για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ένα διάλυμα 2C απαιτεί την αραίωση μιας ουσίας σε αναλογία 1 προς 100, και ένα μέρος από το διάλυμα που προκύπτει αραιώνεται ξανά σε αναλογία 1 προς 100. Το τελικό διάλυμα περιέχει ένα μέρος της αρχικής ουσίας σε 10,000 μέρη του διαλύματος.[78] Η αραίωση 6C επαναλαμβάνει αυτή τη διαδικασία έξι φορές, καταλήγοντας στην αραίωση της αρχικής ουσίας με συντελεστή των 100−6=10−12 (ένα μέρος σε ένα τρισεκατομμύριο ή 1/1,000,000,000,000). Υψηλότερες αραιώσεις ακολουθούν την ίδια λογική. Σύμφωνα με τις αρχές της ομοιοπαθητικής, ένα διάλυμα υψηλότερης αραίωσης θεωρείται πως έχει μεγαλύτερη δραστικότητα, οπότε οι ομοιοπαθητικοι υποστηρίζουν πως τα φάρμακα που προκύπτουν από υψηλότερες αραιώσεις έχουν και πιο ισχυρή και βαθύτερη δράση.[79] Το τελικό προϊόν συχνά είναι τόσο αραιωμένο, που δεν διαφέρει σε τίποτα από τη διαλυτική ουσία (καθαρό νερό, ζάχαρη ή οινόπνευμα).[9][80][81] Υπάρχει επίσης και δεκαδική κλίμακα (η οποία αναγράφεται ως "X" ή "D") όπου το φάρμακο αραιώνεται με συντελεστή του 10 σε κάθε στάδιο.[82]
Ο Χάνεμαν συνιστούσε τη χρήση της αραίωσης 30C στις περισσότερες περιπτώσεις (δηλαδή, αραίωση με συντελεστή του 1060).[8] Στις μέρες του, δεν ήταν παράλογη η υπόθεση πως τα φάρμακα μπορούσαν να αραιωθούν επ'άπειρον, καθώς η έννοια του ατόμου ή του μορίου ως της μικρότερης δυνατής μονάδας χημικής ουσίας μόλις άρχιζε να αναγνωρίζεται. Η υψηλότερη αραίωση που έχει εύλογες πιθανότητες να περιέχει έστω και ένα μόριο της αρχικής ουσίας είναι 12C.
Αυτό το μπουκάλι περιέχει arnica montana D6, δηλαδή η κατ'όνομα αραίωση είναι ένα μέρος στο εκατομμύριο (10-6).
Οι επικριτές και υποστηρικτές της ομοιοπαθητικής συχνά επιχειρούν να εξηγήσουν τις τυπικές αραιώσεις χρησιμοποιώντας αναλογίες.[83] Ο Χάνεμαν, σύμφωνα με μερικές αναφορές, αστιευόταν πως η πιο κατάλληλη μέθοδος αντιμεώπισης μιας επιδημίας θα ήταν το άδειασμα ενός μπουκαλιού με δηλητήριο στη Λίμνη της Γενεύης, εαν αυτή μπορούσε να αναταραχθεί 60 φορές.[84][85] Σύμφωνα με ένα άλλο παράδειγμα που έδωσε ένας επικριτής της ομοιοπαθητικής, ένα 12C διάλυμα ισοδυναμεί με «μια πρέζα αλάτι στο Βόρειο και Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό μαζί»,[84][85] σύγκριση που είναι σχετικά ακριβής.[86] Ένα τρίτο μιας σταγόνας κάποιας αρχικής ουσίας αραιωμένο σε όλο το νερό της Γης θα κατέληγε σε φάρμακο με συγκέντρωση των περίπου 13C.[87][83][88] Ένα δημοφιλές φάρμακο κατά της γρίπης είναι μια 200C αραίωση συκωτιού πάπιας, και προωθείται με το όνομα oscillococcinum. Καθώς ολόκληρο το παρατηρήσιμο σύμπαν περιέχει περίπου 1080 άτομα, η αραίωση ενός μορίου στο παρατηρήσιμο σύμπαν θα ήταν της τάξεως των 40C. Επομένως, το oscillococcinum θα απαιτούσε 10320 επιπλέον σύμπαντα απλά για να περιέχεται ένα μόριο στην τελική ουσία.[89] Οι χαρακτηριστικές υψηλές αραιώσεις συνήθως θεωρούνται ως το πιο επίμαχο και απίστευτο στοιχείο της ομοιοπαθητικής.
Ove20 έγραψε:Το ότι γράφεις κατεβατά δεν σε κάνει εξυπνότερο. Η ομοιοπαθητική δεν είναι ιατρική. και -
Συνέχισε τον αγώνα σου να μας πείσεις.
alex έγραψε:Ove20 έγραψε:Το ότι γράφεις κατεβατά δεν σε κάνει εξυπνότερο. Η ομοιοπαθητική δεν είναι ιατρική. και -
Συνέχισε τον αγώνα σου να μας πείσεις.
οταν εχω πει 3 φορες οτι δεν ειναι ιατρικη και εσυ το ξαναλες με κανει σιγουρα εξυπνοτερο απο εσενα.
τα αλλα τωρα που λες σιγουρα ειναι λογια του κενου ,οχι συζητησης..αδιαφορω.
alex έγραψε:λογικο παντου υπαρχουν ανθρωποι που ζουν μεσαιωνα..
alex έγραψε:
διαβασε να μορφωθεις και να ανοιξουν τα ματια σου και τα μυαλα σου και μαθε οτι η ομοιπαθητικη στηριζεται στον ιπποκρατη που ορκιζονται και οι ιατροι της ιατρικης που κερεις,ωπα αλλα και την ομοιοπαθητικη ιατροι την ασκουν τωρα που το διαβασες,τι εκπληξη για σενα
τα εμβολια οπως διαβαζετε και η ομοιπαθητικη εχουν κοινη μεθοδο,χορηγηση με αραιοποιηση των συστατικων που την προκαλουν.ωπ τι εγινε τωρα τριπλα και γκολ και πας να ξανακοιταξεις εσυ τωρα τον καθρεπτη σου?
mirage έγραψε:Ενταξει alex το έχουμε καταλάβει και απο το θεμα με τα λάδια, και απο όπου αλλού γράφεις, είσαι γάτα και τα ξέρεις ολα. Παμε παρακάτω τωρα.
Ove20 έγραψε:alex έγραψε:Ove20 έγραψε:Το ότι γράφεις κατεβατά δεν σε κάνει εξυπνότερο. Η ομοιοπαθητική δεν είναι ιατρική. και -
Συνέχισε τον αγώνα σου να μας πείσεις.
οταν εχω πει 3 φορες οτι δεν ειναι ιατρικη και εσυ το ξαναλες με κανει σιγουρα εξυπνοτερο απο εσενα.
τα αλλα τωρα που λες σιγουρα ειναι λογια του κενου ,οχι συζητησης..αδιαφορω.
Εγώ να δεις πόσο αδιαφορώ για το «κήρυγμα σου».
Νίκος Παππάς έγραψε:alex έγραψε:Νίκος Παππάς έγραψε:alex έγραψε:
καλα και αυτοικανοποιηση αν κανεις 100 φορες την ημερα δεν θα πεθανεις αλλα μια κραμπα θα την παθεις
Α κοιτα να δεις. Μεγαλωσα με την αντιληψη οτι η πολλη μ@λ@κι@ τυφλωνει, και βλεπω μια χαρα, οποτε αλλο ενα hoax καταρριπετται
η' σε κανει χαζο
Τωρα αυτο στην πιατσα λεγεται "παρε , βαλε" , αλλα δεν θα πεσω χαμηλα
είμαι στο 3ο επεισόδιο... το οποίο απαιτεί "[…]
2020-2013 ηταν και το κουλαδι ο φεττελ?Πως εγινε […]
ΔΟΞΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ https://[…]
Σε ρωτώ ευθέως, αν ήσουν ο John Elkann και είχες […]
Ο μικρός μου πάλι (11 χρονών) έχει λίγο καιρό που […]
Βρέθηκε και δεύτερος μετά τον Τάκη, ο αρχιάμπαλος […]
Έβαλα να το δω κονσέρβα Αντ1+ (ΤΟΣΟ μλκς). Θεε και[…]