- 24 Ιουν 2017, 11:55 #410222 Μόνον εσύ έκανες την σύνδεση αυτή, εγώ όχι. Το μόνον που ήθελε να δείξει το link είναι πως δεν είναι η πρώτη φορά που μας τα κάνεις τσουρέκια για τα @@ σου και το πόσο γαμάτος (σε αντίθεση με κάποιους άλλους...) είσαι.
Επειδή έχεις κουράσει απίστευτα πολύ και επειδή κάνεις δεν έχει καμία όρεξη να ασχολείται, σταμάτα εδώ, ήδη σου χαρίστηκαν αρκετά κρίνοντας από τα διαγραμμένα. Και η υπομονή έχει κάποια όρια.

- 24 Ιουν 2017, 12:17 #410233

Δεν ισχυουν αυτα τα πραγματα. Στις περισσοτερες περιπτωσεις ψυχοθεραπεια και φαρμακευτικη αγωγη πανε μαζι.
Στην Αγγλια πχ τους ασθενεις τους παρακολουθει μια ομαδα τριων ατομων. Ο ψυχιατρος που ειναι ο leader ας πουμε (αυτος παρακολουθει κλινικα τον ασθενη και οριζει και την αγωγη), ο ψυχολογος που κανει ψυχοθεραπεια στον ασθενη (αυτος μπορει να ειναι και ψυχιατρος με αντιστοιχη ειδικοτητα) και ο κοινωνικος λειτουργος ο οποιος συνεργαζεται με την οικογενεια του ασθενους.
Αυτο το μοντελο προσπαθουν να εφαρμοσουν και στην Ελλαδα ακομα και σε κρατικα νοσοκομεια.
Εγκλεισμος γινεται ΜΟΝΟ εαν ο ασθενης κριθει οτι ειναι επικινδυνος για τον εαυτο του η για τους αλλους και γινεται ΜΟΝΟ με εισαγγελικη εντολη. Και προφανως δε σημαινει οτι οποιος παιρνει φαρμακευτικη αγωγη την παιρνει μονο οταν ειναι ετοιμος να φουνταρει απο το μπαλκονι.
Και last but not least σαφως και τα χαπια δε θεραπευουν μονο τα συμπτωματα. Τα σημερινα φαρμακα μπορουν να θεραπευσουν και τις αιτιες.
Ενταξει κι εγω γιατρος δεν ειμαι. Αλλα αυτα ειναι αβ οποιον γιατρο και να ρωτησετε.

Να ξαναπούμε τι έγραψα:

Τα χάπια είναι χρήσιμα αν η ψυχοθεραπεία δεν μπορεί να αποδώσει. Είναι αναγκαία αν το άτομο είναι έτοιμο να φουντάρει από το μπαλκόνι, πάσχει από σοβαρές ψυχικές νόσους, χρήζει νοσηλείας ή και εγκλεισμού.

Τα χάπια θεραπεύουν, φυσικά, μόνο συμπτώματα.
Ένα καλός ψυχίατρος οφείλει, πριν γράψει φάρμακα, να ελέγξει τον ασθενή. Κάποιοι γράφουν χάπια αβέρτα, επειδή το ζητάει ο πελάτης. Χρεώνουν φυσικά.

Τα χάπια μπορούν να προκαλέσουν εξάρτηση, σωματική και ψυχολογική. Αν γίνεται, καλύτερα να αποφεύγονται.

Η ψυχοθεραπεία είναι ό,τι καλύτερο, αλλά μπορεί να κοστίσει και να διαρκέσει κάμποσο καιρό. Θεραπεύει όμως (αναλόγως το πού θα πέσεις).

Προσοχή στους "ψυχοθεραπευτές" που δεν είναι πτυχιούχοι κλινικοί ψυχολόγοι. Πάει κάποιος και παίρνει ένα χαρτί, συχνά επιπέδου μεταπτυχιακού μ' έκαψες ή και χειρότερα, και ανοίγει γραφείο "ψυχικής υποστήριξης".
Δεν θα γράψει "ψυχολόγος", γιατί θα τού περάσουν χειροπέδες. Αλλά μοστράρει ως ψυχολόγος.
Αυτοί μπορεί να κάνουν μεγάλη ζημιά, γιατί συχνά προσφέρουν "βοήθεια" που μπορεί κάποιος να βρεί σε βιβλιαράκια "αυτο"θεραπείας ή ακόμα και στον ταξιτζή ή τον μπαρμπέρη του. Η ψυχοθεραπεία δεν είναι φιλική κουβεντούλα. Κι ας μοιάζει τέτοια κάποιες φορές.

Λοιπόν, η ψυχοθεραπεία προηγείται της εξέτασης από ψυχίατρο, γιατί εξ ορισμού είναι πιο ήπια αντιμετώπιση ψυχικών παθήσεων και στοχεύει στην επίλυση προβλημάτων, όχι στην επικάλυψή τους με φαρμακευτική αγωγή.

Στην πράξη, αν κάποιος ξεκινήσει από ψυχίατρο, θα φύγει με μερικά χαπάκια στην τσέπη, που θα τον συνεφέρουν, αλλά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις θα τον ΘΕΡΑΠΕΥΣΟΥΝ.

Πότε θα τον θεραπεύσουν; Όταν οι κρίσεις πανικύ, οι φοβίες κλπ οφείλονται σε σωματικούς παράγοντες και όχι σε άλλα ζητήματα (σχέσεις, κοινωνικότητα, εργασιακό περιβάλλον, οικογένεια, καθημερινότητα, παιδική ηλικία, ψυχικά τραύματα κ.ο.κ.).
Αν δηλαδή υπάρχουν πχ ορμονικές διαταραχές, τα φάρμακα είναι απαραίτητα εξαρχής.
Αν όχι, τότε ρίχνεις μπογιά στην υγρασία - νομίζω είναι κατανοητό αυτό που λέω.

Όταν λοιπόν υπάρχει ψυχική νόσος, τα φάρμακα απλώς θεραπεύουν τη συμπτωματολογία - όχι την αιτία. Και μετά δημιουργούν εξάρτηση, όπως είπα. Δεν μπορείς να κοιμηθείς, να λειτουργήσεις, να κάνεις οτιδήποτε χωρίς αυτά.
Μάλιστα, συχνά παύουν να ενεργούν μετά από ένα διάστημα, οπότε ψάχνει ο ψυχίατρος για άλλο φαρμακευτικό σχήμα που να ενεργεί στον συγκεκριμένο ασθενή.
Εννοείται ότι στις βαριές ψυχικές νόσους (διπολική διαταραχή, ακραία επιθετικότητα, αυτοκαταστροφικές τάσεις), τα φάρμακα είναι αναγκαία.
Μόνο που εδώ μιλάμε για "αγχώδεις διαταραχές/κρίσεις πανικού/φοβίες". Δηλαδή παθήσεις που καταρχήν πρέπει να καλύπτονται με ψυχοθεραπεία και μόνο αν είναι άμεση ανάγκη, με μια συντηρητική και πρόσκαιρη χρήση φαρμάκων.

Είχα δει σε ιστοσελίδα ψυχιάτρου τιμοκατάλογο χαπακώματος: 1 μήνα τόσο, 3 μήνες τόσο, 6 μήνες τόσο. Για τη συνταγογράφηση. Έλα τώρα να μού πεις ότι ο συγκεκριμένος θα κάτσει να δει αν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πρέπει να χαπακωθεί ο ασθενής, ενώ θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημά του από κάποιον ψυχαναλυτή.

Υπάρχουν βέβαια και ψυχίατροι που αν διαπιστώσουν ότι κάποιο πρόβλημα μπορεί να λυθεί χωρίς φαρμακευτική αγωγή, στέλνουν τον ασθενή σε ψυχολόγο (της προκοπής). Και φυσικά το αντίστροφο, ψυχολόγοι που διαπιστώνουν σοβαρά προβλήματα που χρήζουν δραστικής αντιμετώπισης, στέλνουν τον ασθενή σε ψυχίατρο να τού γράψει φάρμακα.

Κατ'αρχας για την οικονομια της κουβεντας ας κανουμε την παραδοχη οτι μιλαμε για εμπειρους, γνωστες και τιμιους επαγγελματιες.
Σαφως υπαρχουν και αυτοι οι γιατροι που σου γραφουν φαρμακα με το τσουβαλι με το αζημιωτο οπως και υπαρχουν και οι τσαρλατανοι δηθεν ψυχοθεταπευτες, διαλογιστες κλπ. Οποτε αυτη η κουβεντα δεν τελειωνει.
Τιποτα δεν προηγειται της επισκεψης σε ψυχιατρο. Οταν νοιωθεις καπως η οταν εχεις ψυχοσωματικα συμπτωματα (συνηθως τοτε ειναι που αρχιζεις το ψαξιμο) το πρωτο που πρεπει να κανεις ειναι να δεις ενα ψυχιατρο. Και προφανως δε σημαινει οτι οταν πας στον ψυχιατρο θα φυγεις με ενα τσουβαλι χαπια. Οπως οταν ποναει το ποδι σου πας στον ορθοπεδικο και αναλογα με τη σοβαροτητα αυτος μπορει να σε στειλει σε ενα φυσιοθεραπευτη η να σε στειλει στο χειρουργειο.
Μαλλον εχεις μπερδεψει τις εννοιες της ψυχοθεραπειας και της συνεδριας. Με την ψυχοθεραπεία τελειωνεις μια θεραπεια, δεν ξεκινας. Δεν ειναι μια η δυο η τρεις επισκεψεις. Ειναι ενας ολοκληρος κυκλος επισκεψεων.
Ξεκινας με μια δυο η τρεις συνεδριες με εναν ψυχιατρο ο οποιος θα προσπαθησει να καταλαβει το ειδος και τη σοβαροτητα της καταστασης αλλα και του χαρακτηρα του ασθενους οπως και του περιβαλλοντος και αναλογως θα προχωρησει.
Ξαναλεω οτι ειναι μεγα σφαλμα οτι τα φαρμακα θεραπευουν μονο τα συμπτωματα.
Προφανως και υπαρχουν και ανιατες περιπτωσεις (λιγοτερες απο παλια) οπου τα φάρμακα δε σε γιατρευουν αλλα σε κανουν να μπορεις να ζησεις και να διαχειριστεις την ασθενεια σου.
Και προφανως φαρμακα δεν παιρνουν μονο οσοι ειναι για εγκλεισμο η πανε να φουνταρουν απο το μπαλκονι.
Και σε αυτα υπαρχει ενα ranking απο ηπια σε πιο βαρια η και συνδιασμος περισσοτερων απο ενα.

Ζούμε εξεγερμένοι, ΟΧΙ σα ρουφιάνοι και προσκυνημένοι...
R21

- 24 Ιουν 2017, 12:42 #410247

Μόνον εσύ έκανες την σύνδεση αυτή, εγώ όχι. Το μόνον που ήθελε να δείξει το link είναι πως δεν είναι η πρώτη φορά που μας τα κάνεις τσουρέκια για τα @@ σου και το πόσο γαμάτος (σε αντίθεση με κάποιους άλλους...) είσαι.
Επειδή έχεις κουράσει απίστευτα πολύ και επειδή κάνεις δεν έχει καμία όρεξη να ασχολείται, σταμάτα εδώ, ήδη σου χαρίστηκαν αρκετά κρίνοντας από τα διαγραμμένα. Και η υπομονή έχει κάποια όρια.

Μιλάμε για μεγάλο ΠΑΠΑΡΑ όμως.

Το μόνο που είπα είναι ότι δεν είναι όλες οι δίδυμες κυήσεις εξωσωματικές και ότι οι εξωσωματικές δεν είναι ντροπή. Ούτε ότι είμαι γαμάτος και σπέρνω παιδιά, ούτε αν τα παιδιά μου έγιναν φυσικά ούτε με εξωσωματική (που δεν αφορά κανέναν στο κάτω κάτω), ούτε υπερηφανεύτηκα. Το μόνο που είπα ότι βρέθηκε κάποιος και είπε τη |λογοκρισία| "μη δίνετε συγχαρητήρια στους μπαμπάδες για τα δίδυμα, μπορεί να είναι με εξωσωματική".

Εσύ όμως χρησιμοποιείς τα παιδιά μου για να την πεις σε εμένα. Μιλάμε για |λογοκρισία| ΕΠΙΚΩΝ διαστάσεων όμως.

Α και για να ξέρεις, από κοντά αν ανέφερες τα αγέννητα παιδιά μου για οποιαδήποτε αφορμή, θα μέτραγες δόντια στο πάτωμα, το λιγότερο. Και το ίδιο θα έλεγε κάθε πατέρας, κανονικός ή μελοντικός.
+ warn. Mod

- 24 Ιουν 2017, 13:03 #410262 Μην σβηστεί το μήνυμα παρακαλώ. Να μείνει ως έχει για να φαίνεται ανάγλυφα ο τρόπος που μιλάει όπως και η χαμηλή αντιληπτική ικανότητα του εν λόγω.
Δεν χρειάζεται καν απάντηση στο ίδιο ύφος, μιλάμε πως υπάρχει πρόβλημα όντως, όχι αστεία.
Όσο για το ποιος θα μετρούσε δόντια, καλύτερα να κοιτάξεις λίγο στον καθρέφτη, γίνεσαι γελοίος.

- 24 Ιουν 2017, 13:23 #410275 Συγκίνηση. Περίμενα 3 χρόνια γι αυτό.
Κουβουσουνουμου ευχαριστούμε

He who makes a beast of himself gets rid of the pain of being a man.

- 24 Ιουν 2017, 13:57 #410284 O Kacey μπορεί να μας άφησε χρόνους, αλλά τουλάχιστον η Sunshine Band του μένει ακόμα εδώ. Πουτάνα όλα.

Tό τοι νομισθὲν τῆς ἀληθείας κρατεῖ.

- 25 Ιουν 2017, 15:40 #410572

δεν είναι η πρώτη φορά που μας τα κάνεις τσουρέκια για τα @@ σου και το πόσο γαμάτος (σε αντίθεση με κάποιους άλλους...) είσαι.

Τι φάση;

Τα @@ του κουβουσουνου;

"I've seen things you people wouldn't believe; Attack ships on fire, off the shoulder of Orion. I watched C-beams glitter in the darkness at Tannhauser gate. All those moments will be lost, in time. Like.. Tears... In rain"