- 23 Ιουν 2017, 21:56
#410082
junior gt έγραψε:Δεν ισχυουν αυτα τα πραγματα. Στις περισσοτερες περιπτωσεις ψυχοθεραπεια και φαρμακευτικη αγωγη πανε μαζι.
Στην Αγγλια πχ τους ασθενεις τους παρακολουθει μια ομαδα τριων ατομων. Ο ψυχιατρος που ειναι ο leader ας πουμε (αυτος παρακολουθει κλινικα τον ασθενη και οριζει και την αγωγη), ο ψυχολογος που κανει ψυχοθεραπεια στον ασθενη (αυτος μπορει να ειναι και ψυχιατρος με αντιστοιχη ειδικοτητα) και ο κοινωνικος λειτουργος ο οποιος συνεργαζεται με την οικογενεια του ασθενους.
Αυτο το μοντελο προσπαθουν να εφαρμοσουν και στην Ελλαδα ακομα και σε κρατικα νοσοκομεια.
Εγκλεισμος γινεται ΜΟΝΟ εαν ο ασθενης κριθει οτι ειναι επικινδυνος για τον εαυτο του η για τους αλλους και γινεται ΜΟΝΟ με εισαγγελικη εντολη. Και προφανως δε σημαινει οτι οποιος παιρνει φαρμακευτικη αγωγη την παιρνει μονο οταν ειναι ετοιμος να φουνταρει απο το μπαλκονι.
Και last but not least σαφως και τα χαπια δε θεραπευουν μονο τα συμπτωματα. Τα σημερινα φαρμακα μπορουν να θεραπευσουν και τις αιτιες.
Ενταξει κι εγω γιατρος δεν ειμαι. Αλλα αυτα ειναι αβ οποιον γιατρο και να ρωτησετε.
Να ξαναπούμε τι έγραψα:
manosky έγραψε:Τα χάπια είναι χρήσιμα αν η ψυχοθεραπεία δεν μπορεί να αποδώσει. Είναι αναγκαία αν το άτομο είναι έτοιμο να φουντάρει από το μπαλκόνι, πάσχει από σοβαρές ψυχικές νόσους, χρήζει νοσηλείας ή και εγκλεισμού.
Τα χάπια θεραπεύουν, φυσικά, μόνο συμπτώματα.
Ένα καλός ψυχίατρος οφείλει, πριν γράψει φάρμακα, να ελέγξει τον ασθενή. Κάποιοι γράφουν χάπια αβέρτα, επειδή το ζητάει ο πελάτης. Χρεώνουν φυσικά.
Τα χάπια μπορούν να προκαλέσουν εξάρτηση, σωματική και ψυχολογική. Αν γίνεται, καλύτερα να αποφεύγονται.
Η ψυχοθεραπεία είναι ό,τι καλύτερο, αλλά μπορεί να κοστίσει και να διαρκέσει κάμποσο καιρό. Θεραπεύει όμως (αναλόγως το πού θα πέσεις).
Προσοχή στους "ψυχοθεραπευτές" που δεν είναι πτυχιούχοι κλινικοί ψυχολόγοι. Πάει κάποιος και παίρνει ένα χαρτί, συχνά επιπέδου μεταπτυχιακού μ' έκαψες ή και χειρότερα, και ανοίγει γραφείο "ψυχικής υποστήριξης".
Δεν θα γράψει "ψυχολόγος", γιατί θα τού περάσουν χειροπέδες. Αλλά μοστράρει ως ψυχολόγος.
Αυτοί μπορεί να κάνουν μεγάλη ζημιά, γιατί συχνά προσφέρουν "βοήθεια" που μπορεί κάποιος να βρεί σε βιβλιαράκια "αυτο"θεραπείας ή ακόμα και στον ταξιτζή ή τον μπαρμπέρη του. Η ψυχοθεραπεία δεν είναι φιλική κουβεντούλα. Κι ας μοιάζει τέτοια κάποιες φορές.
Λοιπόν, η ψυχοθεραπεία προηγείται της εξέτασης από ψυχίατρο, γιατί εξ ορισμού είναι πιο ήπια αντιμετώπιση ψυχικών παθήσεων και στοχεύει στην επίλυση προβλημάτων, όχι στην επικάλυψή τους με φαρμακευτική αγωγή.
Στην πράξη, αν κάποιος ξεκινήσει από ψυχίατρο, θα φύγει με μερικά χαπάκια στην τσέπη, που θα τον συνεφέρουν, αλλά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις θα τον ΘΕΡΑΠΕΥΣΟΥΝ.
Πότε θα τον θεραπεύσουν; Όταν οι κρίσεις πανικύ, οι φοβίες κλπ οφείλονται σε
σωματικούς παράγοντες και όχι σε άλλα ζητήματα (σχέσεις, κοινωνικότητα, εργασιακό περιβάλλον, οικογένεια, καθημερινότητα, παιδική ηλικία, ψυχικά τραύματα κ.ο.κ.).
Αν δηλαδή υπάρχουν πχ ορμονικές διαταραχές, τα φάρμακα είναι απαραίτητα εξαρχής.
Αν όχι, τότε ρίχνεις μπογιά στην υγρασία - νομίζω είναι κατανοητό αυτό που λέω.
Όταν λοιπόν υπάρχει ψυχική νόσος, τα φάρμακα απλώς θεραπεύουν τη συμπτωματολογία - όχι την αιτία. Και μετά δημιουργούν εξάρτηση, όπως είπα. Δεν μπορείς να κοιμηθείς, να λειτουργήσεις, να κάνεις οτιδήποτε χωρίς αυτά.
Μάλιστα, συχνά παύουν να ενεργούν μετά από ένα διάστημα, οπότε ψάχνει ο ψυχίατρος για άλλο φαρμακευτικό σχήμα που να ενεργεί στον συγκεκριμένο ασθενή.
Εννοείται ότι στις βαριές ψυχικές νόσους (διπολική διαταραχή, ακραία επιθετικότητα, αυτοκαταστροφικές τάσεις), τα φάρμακα είναι αναγκαία.
Μόνο που εδώ μιλάμε για "αγχώδεις διαταραχές/κρίσεις πανικού/φοβίες". Δηλαδή παθήσεις που καταρχήν πρέπει να καλύπτονται με ψυχοθεραπεία και μόνο αν είναι άμεση ανάγκη, με μια συντηρητική και πρόσκαιρη χρήση φαρμάκων.
Είχα δει σε ιστοσελίδα ψυχιάτρου τιμοκατάλογο χαπακώματος: 1 μήνα τόσο, 3 μήνες τόσο, 6 μήνες τόσο. Για τη συνταγογράφηση. Έλα τώρα να μού πεις ότι ο συγκεκριμένος θα κάτσει να δει αν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πρέπει να χαπακωθεί ο ασθενής, ενώ θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημά του από κάποιον ψυχαναλυτή.
Υπάρχουν βέβαια και ψυχίατροι που αν διαπιστώσουν ότι κάποιο πρόβλημα μπορεί να λυθεί χωρίς φαρμακευτική αγωγή, στέλνουν τον ασθενή σε ψυχολόγο (της προκοπής). Και φυσικά το αντίστροφο, ψυχολόγοι που διαπιστώνουν σοβαρά προβλήματα που χρήζουν δραστικής αντιμετώπισης, στέλνουν τον ασθενή σε ψυχίατρο να τού γράψει φάρμακα.
)
) είσαι σε αντιπαράθεση.
