- 16 Μάιος 2017, 16:38
#395831
Anonymous Founder έγραψε: Ο αναισθησιολόγος ή ο οποιοσδήποτε δεν γίνεται να αρνείται να κάνει την δουλειά του. Βρίσκεται εκεί και πληρώνεται για κάποιον λόγο. ΔΕΝ του επιτρέπεται να "διαλέγει" τι θα κάνει. Θα κάνει αυτό που απαιτείται γιατί πάνω απ' όλα είναι τα δικαιώματα του ασθενούς και όχι του γιατρού.
Δεν είναι απλό το παραπάνω;
...
Ο γιατρός βρίσκεται εκεί για να κάνει μια δουλειά. Αν τον εμποδίζει ο ηθικός του κώδικας, είναι ΔΙΚΟ ΤΟΥ πρόβλημα και όχι του ασθενούς.
Αν το νησί δεν έχει άλλο αναισθησιολόγο που διατίθεται να κάνει την δουλειά του, θα πρέπει όλοι όσοι είναι ηθικά ευαίσθητοι να βρουν την λύση που ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ για τους ασθενείς τους (τους οποίους πληρώνονται για να εξυπηρετούν).
Νομίζω είναι αρκετά απλό και σαφές.
Ο νομοθέτης μπορεί να εξαναγκάστηκε να βάλει αυτή την ανοησία στο νόμο για τον φόβο των Ιουδαίων, αλλά εμείς οι υπόλοιποι δεν φταίμε σε κάτι. Προσωπικά, αν άκουγα κάτι τέτοιο από γιατρό σε δημόσιο νοσοκομείο, θα του έλεγα να κόψει το λαιμό του να βρει μια λύση, δεν γίνεται να επιλέγει αυτός ποιους θα εξυπηρετήσει. Αν δεν γουστάρει, ας φύγει από το δημόσιο σύστημα παροχής υγείας.
Απλά και όμορφα.
Απλά και όμορφα, αυτά έγραψες.
Εσύ τόνισες με κεφαλαία ότι στον γιατρό δεν επιτρέπεται να διαλέγει (ενώ τελικά επιτρέπεται με βάση μια κατά τη γνώμη σου ανοησία που υπάρχει βέβαια και σε άλλες χώρες χωρίς ιδιαίτερο θρησκευτικό υπόβαθρο). Επίσης είπες ότι ο ηθικός κώδικας του εκάστοτε γιατρού πάνω σε ένα ζήτημα που καλώς ή κακώς ολόκληρα συνέδρια με θέματα βιοηθικής* δεν έχουν καταφέρει να βγάλουν μια άκρη, είναι πρόβλημα του ιδίου, προφανώς γιατί στο petrolheads.gr έχουμε consensus. Υποθέτω ότι στο mormonspetrolheads.com έχουν άλλη οπτική βέβαια. Επίσης, μας υπενθύμισες ότι οι γιατροί πληρώνονται για να εξυπηρετούν τους ασθενείς τους, και τόνισες πως απαιτείται από το γιατρό, ειδικά του δημόσιου νοσοκομείου, να κόψει το λαιμό του για να βρει λύση. Και αν ο ίδιος δεν μπορεί, του έδωσες και την επιλογή να παραιτηθεί.
Ε, δεν είναι έτσι, τι να κάνουμε τώρα; Και σου ξαναλέω: Δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία, υπάρχει -δεν μπορώ να εγγυηθώ για όλες τις χώρες του κόσμου- τέτοια δικλείδα στα συστήματα υγείας. Mέχρι και φοιτητές ιατρικής σε ορισμένες χώρες έχουν το δικαίωμα να αρνηθούν να παρακολουθήσουν έκτρωση. Τώρα, εάν εγώ ή εσύ διαφωνούμε πάνω σε αυτό, θεωρώντας το οπισθοδρομικό, τι να σου πω;
Και εν πάση περιπτώσει, στην τελική το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με τον γιατρό. Έχει να κάνει με το σύστημα. Ο γιατρός επικαλείται νόμιμο δικαίωμά του, το σύστημα που του έδωσε αυτή τη δυνατότητα πρέπει να βρει τρόπο να καλύψει τις ανάγκες των γυναικών. Είτε καλύπτοντας με κάποιον που θα κάνει διακοπές κύησης, είτε στέλνοντας τις γυναίκες κάπου αλλού. Ταλαιπωρία; Φυσικά, ποιος το αρνείται; Αλλά εφόσον το ελληνικό σύστημα δίνει το δικαίωμα στον Έλληνα μαιευτήρα να πράξει κατά συνείδηση σε κάτι πολύ συγκεκριμένο (ο γιατρός δε λέει "κωλύομαι ηθικά να κάνω λαπαροσκοπικές υστερεκτομές", μόνο για συγκεκριμένες διακοπές κύησης), τότε είναι το σύστημα που θα πρέπει να κόψει το λαιμό του για να εξυπηρετηθεί η Σαμιώτισσα. Η οποία προφανώς και πρέπει να εξυπηρετηθεί. (Και παρεμπιπτόντως, ποιος είπε ότι δεν μπορεί η γυναίκα να επιλέξει την διακοπή της κύησης - προς τον Qsis αυτό)
* Η βασική διαφωνία στα συνέδρια έγκειται στο απλό ερώτημα: Πότε ξεκινά η ζωή νομικά; Από τη γονιμοποίηση; Από την ανίχνευση καρδιακού παλμού; Από τον τοκετό; Γιατί από εκείνη τη στιγμή ξεκινούν και τα έννομα συμφέροντα του ανθρώπου ως υπόσταση. Αν κάποιος θεωρεί το σχηματισμό ζυγωτού ή τον πρώτο καρδιακό παλμό ως αρχή της ζωής, τότε η έκτρωση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως φόνος. Κάποιος άλλος θα μπορούσε να θεωρήσει τη γέννηση ως αρχή της ζωής. Χιλιάδες γυναίκες που κυοφορούν θα σας πουν ότι νιώθουν κάτι πολύ ζωντανό κάθε μέρα μέσα τους.
ΥΓ: Δεν είμαι μαιευτήρας, να εξηγούμαστε