- 11 Φεβ 2017, 00:51
#363524
Μερικές φορές κάποιες ιστορίες αποκτούν μία δικιά τους δυναμική. Γίνονται θρύλοι, ικανοί να κάνουν τους ανθρώπους να τρέξουν στην άλλη άκρη του κόσμου κυνηγώντας φανταστικά πλούτη και αμύθητες ποσότητες χρυσού και φυσικά ριψοκινδυνεύοντας την ίδια τους τη ζωή. Η μυθική
Χρυσή Πόλη ή καλύτερα, ο Χρυσός Άνδρας (El dorado ή όπως εξελίχθηκε ο μύθος η χαμένη πόλη του Eldorado) είναι ίσως ένα από τα πιο κλασσικά παραδείγματα. 'Ενας θρύλος για τον οποίο έγραψε ο Πόε στο ποίημά του Eldorado, όπως και στο Paradise Lost ο John Milton...
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως... Είμαστε στα τέλη του 15ου και στις αρχές του 16ου αιώνα και οι Ισπανοί μόλις έχουν ανακαλύψει ότι πηγαίνοντας δυτικά από την Ισπανία δεν θα φτάσεις στην Κίνα ή στην Ινδία, αλλά σε μία νέα (γι' αυτούς) ήπειρο: την Αμερική. Φυσικά είναι μία ήπειρος πολύ γνωστή στα εκατομμύρια των ανθρώπων που ζούσαν εκεί για χιλιετίες, αλλά αυτό είναι μία λεπτομέρεια.
Τρομεροί και υπέροχοι πολιτισμοί και τεράστιες αυτοκρατορίες κυβερνούσαν μεγάλα κομμάτια αυτής της ηπείρου, αλλά οι Ισπανοί καταφέρνουν, εκμεταλλευόμενοι α) τις εσωτερικές διαφωνίες στα κράτη αυτά, β) την τεχνολογία τους (οι Αμερικάνοι ήταν ακόμα στη λίθινη εποχή) και τα άλογά τους (άγνωστα στην Αμερικανική ήπειρο τότε) και γ) τις άπειρες ασθένειες που μετέφεραν στην ήπειρο και στις οποίες οι ντόπιοι δεν είχαν ανοσία, να καταστρέψουν τις τεράστιες αυτές αυτοκρατορίες, να κατακτήσουν τα εδάφη τους (δημιουργώντας μία τεράστια
αυτοκρατορία) και να αποκτήσουν σημαντικές ποσότητες χρυσού και ασημιού. Που ήταν και ο λόγος για την όλη ιστορία... Κανείς από τους εγκληματίες και αγιογδύτες που κατέκτησαν την ήπειρο για τους καθολικότατους βασιλείς της Καστίλλης και της Αραγωνίας δεν ενδιαφέρονταν για εξερευνήσεις και για δόξα. Όλοι ήθελαν λεφτά. Και τα βρήκαν. Συχνά οι ιθαγενείς φορούσαν χρυσά κοσμήματα, χωρίς οι Ισπανοί να μπορούν να καταλάβουν το πόση αξία τους έδιναν (σίγουρα όχι τόσο μεγάλη όσο οι άπληστοι τυχοδιώκτες από την άλλη άκρη του κόσμου) και οι Ευρωπαίοι φρόντιζαν να τους κάνουν να τα αποχωρίζονται, δια της ωμής βίας συνήθως... Μυθική (αν και απολύτως αληθινή) παραμένει η ιστορία για τα λύτρα που πλήρωσαν οι Ίνκα για την απελευθέρωση του αυτοκράτορα
Αταχουάλπα. Όταν οι Ισπανοί δολίως τον έπιασαν αιχμάλωτο, ο αυτοκράτορας (που κατάλαβε πως μόνο το χρυσάφι ενδιέφερε αυτούς τους απατεώνες) υποσχέθηκε ότι αν τον άφηναν ελεύθερο θα τους γέμιζε όλο το το
δωμάτιο στο οποίο κρατούνταν 1 φορά με χρυσάφι και 2 φορές με ασήμι. Κάτι που δέχτηκαν οι Ισπανοί, οι Ίνκα πραγματοποίησαν, αλλά εν τέλει δεν ελευθέρωσαν τον Ίνκα και τον εκτέλεσαν λίγο αργότερα.
Αλλά ποτέ δεν βρήκαν τα αμύθητα πλούτη που οι ίδιοι έπεισαν τον εαυτό τους ότι υπήρχαν στην ήπειρο. Βρήκαν τα περίφημα ορυχεία ασημιού στο
Ποτοσί και
Ζακατέκας, τα οποία έφεραν απίστευτα πλούτη στην Ισπανική αυτοκρατορία (υπολογίστηκε ότι στην Ισπανία τον 16ο αιώνα εισέρευσαν περίπου 2τρισ. δολάρια σε σημερινή αξία από τις κτήσεις της στην Αμερική και κυρίως από τα ορυχεία αυτά
), αλλά τα ορυχεία δεν ήταν τα εύκολα πλούτη που ονειρεύονταν οι επαγγελματίες αντεροβγάλτες που πήγαν για να κατακτήσουν την Αμερική.
Κάπου εκεί, ίσως και λίγο νωρίτερα, οι Ισπανοί άκουσαν για ένα μυστηριώδες βασίλειο στα βουνά της σημερινής Κολομβίας. Ήταν λέει ένα βασίλειο, που είχε τόσα πλούτη σε χρυσό και πολύτιμα πετράδια που όταν ενθρονίζονταν ένας καινούριος βασιλιάς, πασαλείβονταν σε όλο του το σώμα με χρυσόσκονη, φόρτωνε μία βάρκα με χρυσάφι και πολύτιμα πετράδια, πήγαινε στη μέση μίας λίμνης και αφού έριχνε τα χρυσά αντικείμενα στη λίμνη, ως προσφορά στους θεούς του, ξέπλενε τη χρυσόσκονη από πάνω του...
Ένας πραγματικός χρυσός άνδρας ή στα Ισπανικά El Dorado!
Το περίεργο είναι πως αυτός ο θρύλος είχε μία βάση στην πραγματικότητα. Λίγα χρόνια μετά την εκτέλεση του Ίνκα Αταχουάλπα οι Ισπανοί ήρθαν σε επαφή με τη φυλή των
Μουίσκα στα βουνά όχι μακριά από τη σημερινή Μπογκοτά, την πρωτεύουσα της Κολομβίας. Για τους Μουίσκα (που παρεπιπτόντως εγκαταστάθηκαν σε αυτή την περιοχή την ίδια περίοδο που στην Ελλάδα εγκαταστάθηκαν οι Δωριείς, άσχετο, αλλά αφού το ξέρω, να μην το πω;;;
) πολλές λίμνες και ποτάμια είχαν ιδιαίτερη συμβολική και θρησκευτική σημασία και ένας τρόπος προσφοράς προς τους θεούς τους ήταν να ρίχνουν πολύτιμα πετράδια και σκεύη από πολύτιμα μέταλα σε αυτά. Οι Μουίσκα ήταν μία σχετικά χαλαρή συνομοσπονδία διαφόρων βασιλέων, κάτι σαν τους Αχαιούς στην προ-Ομηρική Ελλάδα, που κατοικούσαν σε μία περιοχή με εύφορα χωράφια και ορυχεία πλούσια σε πολίτιμους λίθους και αλάτι. Εμπορεύονταν τρόφιμα και τα προϊόντα των ορυχείων τους σε μία μεγάλη περιοχή και είχαν μία ευημερούσα και αρκετά πλούσια κοινωνία. Μέχρι που ήρθαν σε επαφή με τους Ευρωπαίους ή μάλλον τις ασθένειές τους. Μέσα σε 100 χρόνια περίπου ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 65 με 85% (
) από τις άπειρες επιδημίες και τα όπλα και τα άλογα των Ισπανών και οι αδίστακτες πρακτικές τους εξαφάνισαν τον υπέροχο πολιτισμό τους.
Δεν ξέρουμε αν όντως οι βασιλιάδες των Μουίσκα είχαν τόσο χρυσάφι για να ρίχνουν στις λίμνες τους τόσο μεγάλες ποσότητες κάθε λίγο... Μάλλον όχι. Μάλλον οι φήμες αυτές ήταν απλά φήμες. Συχνά οι ντόπιοι έλεγαν ιστορίες στους Ισπανούς για πλούτη κάπου μακριά, απλά για να τους κάνουν να φύγουν και να τους αφήσουν ήσυχους.
Όμως οι Ισπανοί βρήκαν αυτή τη λίμνη. Είναι η λίμνη
Γκουαταβίτα. Στα 1545, μερικά από τα κοθώρνια αποφάσισαν να αποξηράνουν τη λίμνη αυτή. Μάζεψαν αρκετές εκατοντάδες ιθαγενείς (χρησιμοποιώντας πειστικά επιχειρήματα φαντάζομαι και καθόλου βία), τους έδωσαν κουβάδες και τους είπαν να κάνουν αλυσίδες και ν' αδειάσουν το νερό της λίμνης...
Το περίεργο είναι πως μετά από 3 μήνες κατάφεραν να ρίξουν τη στάθμη του νερού κατά 3 μέτρα! Και το ακόμα πιο περίεργο είναι πως όντως βρέθηκαν διάφορα χρυσά αντικείμενα στον βυθό! Η αξία τους υπολογίστηκε σε 3-4Κ πέσος (σε σημερινή αξία γύρω στα 100Κ δολάρια), όχι πολλά, αλλά σίγουρα ενθαρρυντικά. Η συγκεκριμένη προσπάθεια δεν μπορούσε να συνεχιστεί, αλλά στα 1580 ένας άλλος απατε... ε... συγνώμη επιχειρηματίας (
) από την Μπογκοτά κατάφερε σκάβοντας να ρίξει τη στάθμη της λίμνης κατά 20 μέτρα! Μέχρι που τόνοι χώματος κατέρρευσαν πάνω στους εργάτες του...
Η δεύτερη αυτή προσπάθεια απέδωσε 12Κ πέσος χρυσό. Αλλά δεν είχε συνέχεια. 2 αιώνες και κάτι αργότερα, ο Alexander von Humbolt (μία ιστορία μόνος του αυτός) υπολόγισε με βάση αυτά ότι συνολικά η λίμνη κρύβει πάνω από 300εκ. δολάρια σε χρυσό! Το πως το βρήκε αυτό, ο θεός και η ψυχή του...
Στα 1898 συστάθηκε μία εταιρεία από κάτι απατεώνες και κατάφερε να στεγνώσει τελείως τη λίμνη για να βρει τεράστιες ποσότητες χρυσού, αξίας... 500 λιρών...
Στα 1965 η κυβέρνηση της Κολομβίας ανακύρηξε τη λίμνη προστατευόμενη περιοχή για να σταματήσει τον κάθε ηλίθιο να καταστρέφει το περιβάλλον...
Εν ολίγοις, δεν βρέθηκε ποτέ κάποιος ουσιαστικός θησαυρός στη χώρα των Μουίσκα. Αυτό όμως δεν σταμάτησε τον θρύλο. Οι Ισπανοί ανακάλυψαν το Περού (και τους Ίνκα) αναζητώντας τον χρυσό άντρα. Το ίδιο και τον Αμαζόνιο και πολλούς από τους παραπόταμους του... Αργότερα όταν οι Ισπανοί κατέκτησαν την πρωτεύουσα των Ίνκα περιμένοντας να βρουν τεράστιες ποσότητες χρυσού (άλλωστε μία αυτοκρατορία που σε χρόνο dt γέμισε ένα δωμάτιο με χρυσό, σίγουρα θα έχει πολύ περισσότερο στην πρωτεύουσά της, έτσι δεν είναι;;; ), βρήκαν ένα @...
Αλλά οι Ίνκα τους περίμεναν και μπορεί απλά να εξαφάνισαν τα χρυσά τους κοσμήματα ή ιερά αντικείμενα (για τους Ίνκα ο χρυσός ήταν τα δάκρυα του ήλιου, που ήταν ο μεγαλύτερος θεός τους), για να μην τα πιάσουν στα χέρια τους οι απατεώνες.
Η αναζήτηση δεν σταμάτησε όμως ποτέ. Οι Ισπανοί (και άλλοι ευρωπαίοι, δεν είχαν μόνο οι Ισπανοί άπληστους απατεώνες!
ακόμα και
αυτός ο μπάρμπας έψαξε, χωρίς αποτέλεσμα, έρευνα που τον οδήγησε στο να χάσει τον γιό του και να εκτελεστεί ο ίδιος, με την κατηγορία ότι κόντεψε να προκαλέσει πόλεμο με την Ισπανία, παραβαίνοντας τις εντολές του βασιλιά) έψαξαν παντού. Στη Χιλή, στην Παραγουάη, στη Γουιάνα και σε πολλά άλλα μέρη. Ακόμα οι ίδιοι οι Ισπανοί κάποιες φορές που ήθελαν να ξεφορτωθούν μερικούς από τους χειρότερους απατεώνες τους τους ενθάρρυναν να ξεκινήσουν να βρουν το ElDorado, αναζήτηση που αν και συνήθως κατέληγε στον θάνατο των "εξερευνητών" από τις κακουχίες και τις ασθένειες στη ζούγκλα, μία τουλάχιστον φορά κατέληξε σε
επανάσταση ενός θεότρελου εναντίον του Ισπανικού στέματος... και φυσικά πάντα σε άπειρες καταστροφές και θανάτους για τους ντόπιους, που δεν έφταιγαν σε τίποτα...
Αλλά τίποτα. Ακόμα. Οι τελευταίες αναζητήσεις έγιναν το 2000-2001 στο Περού, χωρίς φυσικά αποτέλεσμα. Εκτός από γεωγραφικές ανακαλύψεις και την (καταστροφική για τους Αμερικάνους) επέκταση της παρουσίας των Ευρωπαίων στη Νότια Αμερική, οι αναζητήσεις αυτές κατέστρεψαν και άπειρα χρυσά αντικείμενα των Αμερικάνων. Αντικείμενα που οι "πολιτισμένοι" Ευρωπαίοι έλιωσαν για το χρυσάφι τους, αλλά η αξία τους για το τι είχαν να μας διδάξουν για τους πολιτισμούς της περιοχής ήταν πολύ μεγαλύτερη από το χρυσάφι που περιήχαν...
Αυτή είναι λοιπόν με λίγα (sic
) λόγια η ιστορία της χρυσής πόλης ή του χρυσού άντρα, του El Dorado, του "Χρυσού". Όχι του Τέρη Χρυσού!
Μία ιστορία απληστίας, καταστροφής για υπέροχους πολιτισμούς και εκατομμύρια ανθρώπους και μίας ιστορίας που δεν ήξερα ιδιαίτερα, μέχρι που φίλτατος συνφορουμίτης με προέτρεψε να ψάξω. Τον ευχαριστώ ιδιαίτερα!
Φυσικά καμία ιστορία για το Eldorado δεν θα ήταν ολοκληρωμένη χωρίς την απαραίτητη φωτογραφία του χρυσού κομψοτεχνήματος που αναπαριστά την τελετή των Μουίσκα:
Peugeot 206 1.6 110ps => not any more... bye bye...
Citroen C4 Picasso 1,8 => Η (Γουρου)Νίτσα => Πωλήθηκε!
MWB 320i Ε90 => Η μπεμπέκα
και πυροδοτώντας τρείς πυρηνικές κεφαλές 
