Και εγώ ψιλοπαραδοσιακός είμαι σε αυτό το θέμα. Έχω 1 μωρό και θα της δώσω το όνομα της μάνας μου. Αν κάνω 2ο και είναι αγόρι θα του δώσω το όνομα του πατέρα μου. Αναπληρωματικές επιλογές είναι τα ονόματα των πεθερικών μου. Κάποια σκόρπια σχόλια:
- Με τη γυναίκα μου απλά το κουβεντιάσαμε κάποια στιγμή και μάθαμε ότι είχαμε την ίδια άποψη. Χάρηκα γιατί διαπίστωσα για άλλη μια φορά ότι ταιριάζουμε πολύ σε όλα τα θέματα.
- Δε θα έβγαζα τα ονόματα γονιών/πεθερικών αν δε μας άρεσαν. Αυτό είναι 1η προυπόθεση.
- Ο πεθερός μου όταν το έμαθε, ψιλοτσίνισε αν και ο ίδιος στα 2 παιδιά του έβγαλε τα ονόματα των 2 του γονιών (2 μέτρα και 2 σταθμά ο πεθερούλης).
- Εμένα προσωπικά δε μου αρέσει να δίνονται 2 ή ακόμα χειρότερα 3 ονόματα σε ένα παιδί. Μου δείχνει αδυναμία των γονιών να συμβιβαστούν και απλά είναι πρόβλημα για το παιδί σε όλα τα επίσημα έγγραφα.
Περιστατικό:
Αδερφή φίλου στην Αθήνα είχε καταλήξει με τον άντρα της να βγάλουν το παιδί το όνομα της μάνας της. Κανονίζουν τη βάφτιση, τυπώνουν το όνομα του παιδιού σε προσκλήσεις, μπαλόνια, στολισμούς χώρων κτλ. Κάνα μισάωρο πριν το μυστήριο την πέφτει άσχημα η μάνα του πατέρα στον πατέρα και τον πείθει να αλλάξει και να δώσουν στο εγγόνι το δικό της όνομα (ήταν μεγάλος μπούλης ο μπαμπάς).
Πάει και αυτός στα μουλωχτά και ενημερώνει μόνο τον παπά. Οπότε όλοι το έμαθαν από τα χείλη του παπά την ώρα του μυστηρίου. Φυσικά γίνανε ρόμπα, φυσικά κλυδωνίστηκαν οι σχέσεις όλων με όλους και μερικά χρόνια αργότερα χώρισαν. Ότι να' ναι...