- 19 Μάιος 2017, 15:52 #397167 Αυτος που σε τραβαει πανω δεν σου ειπε για τα εξοδα, φορους κλπ?

Δεν νομιζω οτι δεν θα μπορεσεις να γυρισεις πισω αλλα βεβαια θα ειναι ερωτηματικο τι θα βρεις σε τι κατασταση θα ειναι η χωρα σε 5 χρονια κλπ Μπορει και να μην μπορεις για τους λογους που εγραψα παραπανω (δηλ να εισαι αρκετα εμπηρος και ακριβος).

[sknipper]

- 19 Μάιος 2017, 15:52 #397168 Φίλος που σπούδασε στο Austin και έζησε San Francisco, επέστρεψε Ελλάδα με καλή δουλειά για μερικά χρόνια αλλά είδε ότι δεν πάει πουθενά και παντρεμένος πλέον ξαναγύρισε εκεί. Μου επιβεβαίωσε για εξοντωτικούς ρυθμούς εργασίας και μόνο 5-10 μέρες άδειας. Εργάζεται στο χώρο του ΙΤ.
Έχοντας μείνει στο Miami για μερικές εβδομάδες η κατάσταση είναι πολύ πιο χαλαρή σε σχέση με άλλα μέρη των ΗΠΑ οπότε ίσως ανάλογα με την περιοχή και τον επαγγελματικό χώρο να υπάρχουν διαφορές. Αλλά οι 10 μέρες άδειας δεν καταπίνονται εύκολα...

Έχω γνωστό Ελβετό παντρεμένο με Ελληνίδα και παιδί που ζούσαν Αγγλία, Ελλάδα, Ελβετία και τώρα Καναδά, σε πανεπιστήμιο στο Edmonton, βόρεια του Calgary (άρα πολύ κρύο). Γενικά ευχαριστημένοι αλλά της Θεσ/κιάς της λείπει η Ελλάδα.
Έχω κι άλλη γνωστή γιατρό που παντρεύτηκε Έλληνα που ζούσε στον Καναδά και τον ακολούθησε, μάλλον ευχαριστημένη είναι αλλά την έχω χάσει.
Μια από τη δουλειά σχεδίαζε να φύγει με τον μουσικό σύζυγό της για Καναδά και ψάχνανε μέρη. Είχαν βρει μια περιοχή στα νότια του Καναδά, κάπου ανατολικά του Vancouver που ο καιρός είναι πολύ πιο ήπιος.
Έχοντας ζήσει στη Σουηδία αγαπητέ Θωμά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί λατρεύεις τόσο το κρύο. Ναι μεν προτιμώ κρύο με ήλιο παρά συννεφιά αλλά δεν είναι μόνο το χιόνι και οι σχετικοί περιορισμοί (γλυστράς με τα πόδια ή με το αυτοκίνητο, δεν μπορούν να αλατίσουν τα πάντα) αν και οι κωλιές με το λεωφορείο μετά το αρχικό σόκ δεν με πειράξανε. Γιατί δεν μιλάμε για το απλό κρύο μέχρι -5, -10 αλλά για το σοβαρό κρύο από -20 και κάτω. Υπάρχει μεγάλη διαφορά για τον οργανισμό άσχετα αν μερικοί δεν νιώθουν το κρύο Εκεί πλέον περιορίζονται σημαντικά οι επιτρεπόμενες δραστηριότητες και αυξάνονται οι κίνδυνοι για τη ζωή, Δεν είναι ντυνόμαστε καλά και πάμε βόλτα να πάρουμε καθαρό αέρα…. Ειδικά αν φυσάει το -20 γίνεται -30 και βγάλε.
Πάντως υπάρχουν σημαντικές διαφορές σε κοινωνικές συνήθειες, κουλτούρα κλπ από πόλη σε πόλη αλλά δε θυμάμαι λεπτομέρειες.

Βασικά καλό είναι πάει κανείς να δει από κοντά την κατάσταση και τρόπο ζωής προτού κάνει την μετάβαση. Ιδανικά σε μορφή προσωρινής εργασίας / μετεκπαίδευσης ώστε να ζήσει σαν εργαζόμενος και όχι σαν τουρίστας.

Για Βαρσοβία δεν ξέρω πολλά αλλά μάλλον σε κάποιους τομείς είναι πολύ καλύτερα από όσο νομίζουμε οι περισσότεροι. Συμφωνώ όμως ότι δεν πας εκεί για να γυρίσεις Ελλάδα αλλά κυρίως σαν σκαλί για να πας σε άλλη χώρα.

aka onyx !

- 19 Μάιος 2017, 15:56 #397174 Σιγά μην κάτσω να κάνω συζήτηση με τον GTS που ονειρεύεται δουλειά με 20πλάσια απ την ελλάδα στο εξωτερικό και στολή αστροναύτη με -6

Ο Χάρης κάτι είδε και θέλει να κάνει ένα βήμα, γι αυτό τον ρώτησα τί ακριβώς παίζει. Δεν νομίζω ότι μιλάει για δουλειά γραφείου στη Βαρσοβία. Η Βαρσοβία εχει εκτιναχθεί τα τελευταία χρονια κι εκεί ως expat πας για κάτι σοβαρό που δεν βρίσκουν στην ντόπια αγορά.
Για να ειμαι ειλικρινής έτσι όπως το έγραψε νόμιζα ότι ήταν πέσιμο απ την εταιρία του για θέση έξω.

- 19 Μάιος 2017, 16:03 #397179 5πλασια ειπα εγω αλλα στο καθαρο που σωζεις καθε μηνα (μετα τα νοικια και εξοδα)...αν τα υπολογισεις θα δεις οτι ειναι δυνατον

πχ 1500 στην Ελλαδα 1000 εξοδα το μηνα-> 500 καθαρα
4000 αλλου - 2000 εξοδα-> 2000 καθαρα

αρα 4πλασιο μηνιαιο οφελος.

αν περιορισεις τα εξοδα γινεται και 5πλασιο

Για τα αλλα που γραφεις διαβασε λιγο το ποστ παραπανω του Σκνιππερ.

Οσο αφορα τους μισθους ξερω καλα τους μισθους εξω και ποσο σου μενουν αν εχεις μια καλη δουλεια και εξαλλου τουλαχιστον για τον Καναδα οι μισθοι σε οτι οργανισμο εχει σχεση με δημοσιο δημοσιευονται τοσο στις προκυρηξεις οσο και σε λιστες με ολους τους υπαλληλους που περνουν >$100κ βασει νομου αρα καποιος ξερει τι περιμενει λιγο πολυ αν παρει μια παρομοια δουλεια.

Τελευταία επεξεργασία από GTS και 19 Μάιος 2017, 16:16, έχει επεξεργασθεί 2 φορά/ες συνολικά

- 19 Μάιος 2017, 16:06 #397181

καλά πόσοι πήγαν έξω και γύρισαν επειδή βρήκαν καλή δουλειά στην ελλάδα;

Γιατί, πόσες καλές δουλειές υπάρχουν στην Ελλάδα;;;

Κράτα τις κεραίες ανοιχτές, αλλά την κουβεντούλα για το πόσο γαμάτη είναι η Βαρσοβία, κάντην με άλλον, εγώ ως γνωστόν θέλω να βρέχω τα πόδια μου στην Μεσόγειο...

Άμα πας εσύ, θα σου στέλνω μέρα παρά μέρα έναν κουβά νερό από τον Θερμαϊκό!



Πέρα από την πλάκα, η λογική πάω για λίγο και ξαναγυρνάω σε 1-2 χρόνια δεν παίζει σήμερα, εκτός πολύ εξαιρετικών περιπτώσεων...

Peugeot 206 1.6 110ps => not any more... bye bye...

Citroen C4 Picasso 1,8 => Η (Γουρου)Νίτσα => Πωλήθηκε!

MWB 320i Ε90 => Η μπεμπέκα

- 19 Μάιος 2017, 16:18 #397185 Οι δουλειές υπάρχουν, απλά θέλει τύχη. Εγώ είμαι σίγουρα από τους τυχερούς, αλλά γνωρίζω και αρκετό κόσμο που έχει καλή δουλειά, δεν είμαστε ένας ή δύο...
Απλώς η καλή δουλειά θα σου συμβεί στο... άσχετο, δύσκολα προγραμματίζεται κάτι τέτοιο. Και αυτό που του προτάθηκε του bibendum μια αντίστοιχη περίπτωση είναι.
Όπως και να 'χει, εγώ δεν αποκλείω κάτι και ποτέ, αναλόγως των συνθηκών και των καταστάσεων. Και για την αφεντιά μου, είχα στο μυαλό μου να πάω στο Κατάρ για 1-2 χρόνια αν τα πράγματα πηγαίναν άσχημα εδώ (η πρόταση υπήρχε στο τραπέζι και τα λεφτά ήταν καλά), αλλά προτίμησα να μείνω εδώ (δεν θ' αναλύσω τους λόγους ξανά).
Ο GTS έχει και τα δίκια του σ' αυτό που λέει. Και επειδή έχει ζήσει έξω αρκετά χρόνια, έχει μια βαρύτητα παραπάνω ο λόγος του. Η ζωή ενός expat γίνεται βαρύτερη και δυσκολότερη όσο τα χρόνια περνάνε. Δύσκολα πετυχαίνεις την ίδια κοινωνικοποίηση με την χώρα σου, και τα λεφτά δεν μπορούν να κάνουν κάτι σ' αυτό.

- 19 Μάιος 2017, 16:45 #397189 Τι παραπάνω κοινωνικοποίηση έχει η χώρα μας;

Όσο για το κρύο, πολύ γελάω με τους νότιους που έρχονται Σαλονίκη π.χ. και την βρίσκουν Σουηδία.

- 19 Μάιος 2017, 16:47 #397190 Αλλιώς ταιριάζεις με τους συμπατριώτες σου. Ανεξάρτητα την χώρα.
Όσο για το κρύο της Θεσσαλονίκης, ας πούμε πως αυτό δεν είναι το μεγαλύτερό της πρόβλημα...

- 19 Μάιος 2017, 16:57 #397192 Έχοντας ζήσει κι εγώ χρόνια στο εξωτερικό, νομίζω ότι είναι θέμα ατόμου, όχι εθνικότητας. ΟΚ, μερικά πράγματα είναι στάνταρ (π.χ. αν θες να ρίξεις τις ζεμπεκίες σου με τις ρετσινάρες/ουισκάρες σου, θέλεις Έλληνες για παρέα), αλλά πολλές φορές οι ξένοι είναι καλύτερη παρέα από τους Ελληναράδες. Συχνά προτιμούσα να βγω με Άγγλους φίλους για καφρο-βρετανική διασκέδαση, παρά να πάω στα μαγαζιά που μαζεύονταν η παροικία με την ελληνοβλαχιά που έζεχνε.

Πολλά τα προβλήματα της Σαλονίκης, είμαι ο πρώτος που το παραδέχεται. Βασικά έχει τα ελαττώματα μιας μεγαλούπολης (υπερπληθυσμός, κίνηση, βρωμιά κλπ) χωρίς κάποιο από τα πλεονεκτήματα της. Αλλά όποιος νομίζει ότι έχουμε ψωφόκρυο (εκτός από φέτος που ήταν η πρώτη φορά που παραδέχτηκα κι εγώ ότι έχει πραγματικά κρύο, -17 είχα τα βράδια στο μέρος μου) είναι απλά φλώρος.

- 19 Μάιος 2017, 17:00 #397194 Θύμησέ μου γιατί είναι κακή η ελληνοβλαχιά και καλή η καφροβρετανική;

Ι need a six month vacation, twice a year.

- 19 Μάιος 2017, 17:02 #397195 Η κοινωνικοποίηση παραμένει διαφορετική.

Η "παρέα" που μπορείς να κάνεις σε μια έξοδο, πιθανώς όχι. Και δεν έχει σημασία.
Συνολικά όμως, τι "φιλίες" μπορείς να κάνεις, και τι κοινωνικοποίηση σε βάθος χρόνου, όχι δεν είναι ίδια. Και σε καμία χώρα δεν είναι ίδια με μια άλλη. Διαφοερτικοί λαοί συμπεριφέρονται διαφορετικά. Και αυτό σαφώς παίζει τεράστιο ρόλο για έναν άνθρωπο.

Γενικά εγώ θα έλεγα ότι το να πας έξω από μια ηλικία και μετά, μόνος σου (δλδ χωρίς γυναίκα, ή χωρίς να έχεις κάποιους φίλους εκεί) έχει θέμα στο κομμάτι κοινωνικοποίησης.

- 19 Μάιος 2017, 17:05 #397196

Το ψωμί της ξενιτιάς είναι πικρό
το νερό της θολό και το στρώμα σκληρό
τα λεφτά που αποκτάς τα βλαστημάς
υποφέρεις πονάς την πατρίδα ζητάς

Κλέφτρα ξενιτιά τα παλληκάρια κλέβεις
μάγισσα κακιά με τα λεφτά μαγεύεις
πάντα μ’ απονιά χωρίζεις μάνες και παιδιά

Κάνε Παναγιά η ξενιτιά να πάψει
κι άλλη μάνα πια για χωρισμό μην κλάψει
κι όλα τα παιδιά στο σπίτι τους να `ρθουν ξανά

Το ψωμί της ξενιτιάς είναι ξερό
και με δάκρυ πικρό το `χω βρέξει κι εγώ
πιο καλά στο φτωχικό ψωμί κι ελιά
παρά χίλια καλά στην πικρή ξενιτιά

Κλέφτρα ξενιτιά τα παλληκάρια κλέβεις
μάγισσα κακιά με τα λεφτά μαγεύεις
πάντα μ’ απονιά χωρίζεις μάνες και παιδιά

Κάνε Παναγιά η ξενιτιά να πάψει
κι άλλη μάνα πια για χωρισμό μην κλάψει
κι όλα τα παιδιά στο σπίτι τους να `ρθουν ξανά

- 19 Μάιος 2017, 17:07 #397197 @elteo:

Γιατί ποτέ δεν είδα Βρετανό να θάβει τον άλλον πίσω από την πλάτη του, αν είχε πρόβλημα θα του έσπαγε τα μούτρα μετά από το 5ο pint. Γιατί δεν έβλεπες δηθενιές και ξιπάσματα, αν τους προσέγγιζες θα σε αγκάλιαζαν. Γιατί δεν θα υπήρχε κουτσομπολιό την άλλη μέρα, θα ξυπνούσες με ένα κεφάλι καζάνι και θα έπαιρνες τον άλλον να δεις αν ζει, δεν θα φοβόσουν τι θα έλεγαν τα πηγαδάκια για το τι έγινε την προηγουμένη.

Δεν λέω ότι είναι άγιοι, καμία σχέση. Απλά μου ταιριάζει η ευθεία προσέγγιση που έχουν. Είναι και ρατσιστές και αν δεν σε θεωρήσουν good enough (δεν μιλάς καλά την γλώσσα, είσαι από καμιά περίεργη χώρα κλπ) δεν θα σε κάνουν φίλο. Ισχύει για όλους τους βόρειους αυτό πάντως.

- 19 Μάιος 2017, 17:09 #397198

Είναι και ρατσιστές και αν δεν σε θεωρήσουν good enough (δεν μιλάς καλά την γλώσσα, είσαι από καμιά περίεργη χώρα κλπ) δεν θα σε κάνουν φίλο. Ισχύει για όλους τους βόρειους αυτό πάντως.

Ενω οι Ελληνες τρεχουν στα hot spots να βρουν Συριους να τους καλεσουν για τσιπουρα

- 19 Μάιος 2017, 17:11 #397199

Η κοινωνικοποίηση παραμένει διαφορετική.

Η "παρέα" που μπορείς να κάνεις σε μια έξοδο, πιθανώς όχι. Και δεν έχει σημασία.
Συνολικά όμως, τι "φιλίες" μπορείς να κάνεις, και τι κοινωνικοποίηση σε βάθος χρόνου, όχι δεν είναι ίδια. Και σε καμία χώρα δεν είναι ίδια με μια άλλη. Διαφοερτικοί λαοί συμπεριφέρονται διαφορετικά. Και αυτό σαφώς παίζει τεράστιο ρόλο για έναν άνθρωπο.

Γενικά εγώ θα έλεγα ότι το να πας έξω από μια ηλικία και μετά, μόνος σου (δλδ χωρίς γυναίκα, ή χωρίς να έχεις κάποιους φίλους εκεί) έχει θέμα στο κομμάτι κοινωνικοποίησης.

Θέμα ανθρώπου. Το παρατηρούσα με τον αδελφό μου στο εξωτερικό. Αυτός κλειστός, εγώ έχω ακόμα καλούς φίλους (με την κυριολεκτική έννοια, που θα μπορέσω να ζητήσω και αίμα αν χρειαστεί που λέει ο λόγος) μετά από 20+ χρόνια.