- 16 Σεπ 2019, 17:00
#604844
Αλλού είναι το πρόβλημα με το νερό της βρύσης:
Tό τοι νομισθὲν τῆς ἀληθείας κρατεῖ.
Το τελευταίο διάστημα όλο κ περισσότερο αισθανόμαστε τον νόστο εντονότερο. Ιδίως μετά τη γέννηση του δεύτερου μας γιου. Η
είναι χωρίς βοήθεια από συγγενείς, κυρίως λόγω λόγων υγείας που δεν επιτρέπουν, και έχει επιφορτιστεί 24-7 με τα παιδιά. Ο μεγάλος στα 3 κ κάτι πάει παιδικό. Έχουμε ευτυχώς μια κυρία που έρχεται μερικές ώρες το απόγευμα κ παίζει με τον μεγάλο μερικές την εβδομάδα, βοηθά με τον μικρότερο κτλ. Αλλά εξαιτίας προβλημάτων υγείας στην Ελλάδα κ πολλών ακόμη παραγόντων (δε θέλουμε να ζήσουμε προσωπικά μιας ζωή στο εξωτερικό, δεν ήταν άλλωστε αυτός ο στόχος μας, φύγαμε για να εκπαιδευτούμε κ να επιστρέψουμε) έχουμε θέσει έναν ορίζοντα 4 ετών ώστε να επιστρέψουμε (κάνουμε όνειρα και ο Θεός γελά μαζί μας λένε). Πρέπει να κάνω το βήμα κ ό,τι γίνει. Ξέρουμε ότι στο εξωτερικό θα έχουμε κάποια άνεση όπως φαίνεται τα ερχόμενα χρόνια, αλλά τόσο για τη όσο κ για εμένα δεν είναι το ζητούμενο αν θα κυκλοφορεί κανείς με την τελευταία σούπερ ντούπερ 911 ή αν θα έχει 10 Louis Vuitton και 5 ρολόγια να βάλει. Προσωπικά μας έχουν λείψει τα καθημερινά πράγματα. Θέλουμε να μπορούμε να πάμε ένα θερινό σινεμά, ένα μπάνιο στη θάλασσα χωρίς να πάρουμε το αεροπλάνο, μια καλοκαιρινή βόλτα στην παραλία όποτε θέλουμε...Που θα καταλήξει όλο αυτό κ πως, δεν ξέρω. Ελπίζω σε Αθήνα ή Θεσσαλονίκη. Εμπειρία επαγγελματική θα έχω αρκετή πιστεύω. Έχω την εμπειρία με την ομάδα κ έχω πίσω μου ήδη αρκετά χειρουργεία (6-10 καθημερινά τουλάχιστον τα τελευταία 6 χρόνια) με μερικά από αυτά σχετικά σπάνια στην Ελλάδα, πχ αρθροσκόπηση ισχίου, ενδοσκοπικά σπονδυλικής στήλης. Γνωριμίες έχω κάποιες αλλά λίγες. Δεν είμαι κ κώλος με βρακί.
Βέβαια αυτό το "4 χρόνια" με αγχώνει κάπως. Στην τελική αν δεν κάτσει με τη μία, σκέφτομαι να πάει η οικογένεια κ να δουλεύω part time Ελλάδα-Γερμανία για 1-2 χρόνια. Θα μου εξασφαλίζει αυτό τα έξοδα διαβίωσης μέχρι να προσαρμοστώ.
Γενικά αν κ έχουμε φίλους, κυρίως Έλληνες, κ τα παιδιά παίζουν κτλ, δε νιώθουμε φυσικά σαν την Ελλάδα. Εγώ με τη δουλειά ξεχνιέμαι, αλλά κ πάλι δε λέει αυτό κάτι. Έχουμε κ οι 2 το C2 πτυχίο στη γλώσσα, πήραμε τη γερμανική υπηκοότητα, κάνουμε παρέα με μερικούς Γερμανούς αλλά παρόλα αυτά ποτέ δε θα αισθανθώ πατρίδα τη Γερμανία. Και είναι λογικό άλλωστε. Άλλοι ίσως τα καταφέρνουν καλύτερα από εμάς στις χώρες που πήγαν. Εμείς όχι... Γι' αυτό κ τώρα που τα γράφω ακούω Μητροπάνο και όχι Helene Fischer
Leone di Mare.
When the going gets tough, the tough get going
When the going gets tough, the tough get going
