Τα δεδομένα:
- Ηλικία: 37 Μαίων πάμε για 38.
- Οικ. Κατάσταση: 1 παιδι <2 χρονων και σύζυγος πρακτικά άνεργη.
Τα οικονομικά δεδομένα μας δεν είναι άσχημα (υπάρχει ακίνητη περιουσία, ιδιόκτητο σπίτι, και καποιες οικονομίες ας πούμε κάποιες 10δες χιλ).
Στην παρούσα κατασταση υπάρχει ας πούμε εξασφαλισμένη μια άνετη ζωή (για αυτές τις συνθήκες που υπαρχουν) + τις γιαγιάδες παππούδες κλπ για βοήθεια με το παιδι αν χρειαστεί κλπ.
Η εθελούσια μου βγαίνει κάπου ενα 60αρι αν τα πάρω όλα τώρα και υπάρχει και επιλογή 2ετους άδειας με κανονικές αποδοχές (όπως τώρα) και μετα απόλυση.
Δεν κρύβω ότι το σκεφτόμουν σοβαρά (αν τα λεφτά ηταν περισότερα, όπως περιμέναμε, θα τα έπαιρνα) γιατί θεωρώ οτι θα μπορουσα να κάνω κάτι που με αντιπροσωπεύει - "γεμίζει" περισσότερο.
Αυτό βέβαια μάλλον προϋποθέτει μετανάστευση καθώς όλοι ξέρουμε τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν εδώ.
Το θεμα είναι οτι δεν έχω ιδέα τι θα μπορούσε να είναι αυτό....
Επιλογές για εργασία στο εξωτερικο θα ηταν Λονδίνο ή Δουβλίνο κατ αρχάς (λόγω συγγενών που είναι ήδη εκεί και θα βοηθούσαν αρχικα να μείνω και να ψαξω) ή οπουδήποτε αλλου στην Ευρώπη ή Αμερική που θα μπορούσα να επιχειρησω κάτι αντίστοιχο. Ακόμη και κυριολεκτικά (δλδ ιδρύοντας κάποια εταιρία, παλι βέβαια δεν έχω ιδέα τι και πως ή ποιο μέρος του διαθέσιμου κεφαλαίου θα μπορουσα να διαθεσω).
Βέβαια ο συντηρητικος εαυτός μου φωνάζει κατσε στ αυγά σου και μην ξεβολευεσαι.... και λογικά αυτό θα επικρατήσει, αλλά γιατί να μην το συζητήσουμε?

Οποιαδήποτε αποψη, παρατήρηση, τρολαρισμα δεκτά! :D