Για θέματα γενικού ενδιαφέροντος, εκτός μηχανοκίνητων...
Άβαταρ μέλους
By 224v
#810224 Γιος φιλου καθηγητού ΕΜΠ, έκανε ιατρική Ελλάδα,και πήγε USA, για ειδίκευση, σε αποκατάσταση τραυματιών. έχω αυτή την ενημέρωση που γράφτηκε πιο πάνω, μόνο που αυτός παντρεύτηκε και Αμερικανίδα συνάδελφο του. είναι από ότι μαθαίνω από τις κορυφές εκεί, αλλά σε λίγα χρόνια θα αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό, και εάν έρθει εδώ δεν ξέρω πως θα αφομοιωθεί εδώ.

.
Άβαταρ μέλους
By sknipper
#810269 Ο κομπιουτεράς φίλος που εζησε πολλά χρόνια εκεί όλο τη λέει για τον αδελφό του επίσης κομπιουτερά που παντρεύτηκε αμερικανίδα και αμερικανοποιήθηκε και ξέμεινε εκεί. Δεν ξέρω τι παίζει, μπορεί ο αδελφός να είναι πολύ ευχαριστημένος εκεί.
Γενικά η ζωή στην ξενιτιά δεν είναι το ίδιο για όλους. Ανάλογα με τον επαγγελματικό χώρο, επίπεδο, προοπτικές, προηγούμενη εμπειρία, τροπος ζωής και απόψεις για τη ζωή, ανάγκες κλπ, ιδιαιτερότητες της χώρας, ιδιατερότητες της κάθε προσωπικότητας και οικογένειας, όλα θα παίξουν το ρόλο τους. Κάποιοι μένουν γιατί δεν μπορούν αλλιώς, κάποιοι γυρνάνε γιατί δεν αντέχουν, άλλοι μένουν γιατί τους ταιριάζει και όλα πάνε καλά, άλλοι μένουν με στόχο να γυρίσουν κλπ. Βασικά δεν μπορούμε να τους βάλουμε όλους στο ίδιο τσουκάλι.
Άβαταρ μέλους
By PeterPan
#810305 Όπως τα λέει ο σκνίπερ…

Ο καθένας μένει όπου θέλει για τους δικούς του λόγους. Το θέμα είναι αν στο τέλος η ζωή που ζήσαμε να πέρασε καλά και να άξιζε. Καλό θα ήταν να μην το μετανιώσει κανείς, γιατί τα χρόνια τελικά περνούν γρήγορα…

Όλοι κάνουμε συμβιβασμούς, ο καθένας για τους δικούς του λόγους…
Άβαταρ μέλους
By PeterPan
#811823 Μίλησα πριν 1 εβδομάδα με τον διευθυντή μου και του είπα πως αποφασίσαμε η οικογένεια να επαναπατριστεί ώστε τα παιδιά να πάνε σε σχολείο στην Ελλάδα.

Εγώ του προσέφερα να εργαστώ part time από τον Οκτώβριο και το δέχτηκε. Στην αρχή μου είπε πως είναι μεγάλο λάθος κτλ, αλλά του εξήγησα σχετικά με τα παιδιά και το δέχτηκε. Προχθές μου τηλεφώνησε και ο άλλος διευθυντής που είναι υπεύθυνος για τα οικονομικά περισσότερο και μου είπε πως το καταλαβαίνει και πως θα με βοηθήσουν να προσαρμόσω το πρόγραμμα. Γενικά είναι μια win-win situation.

Καλό νέο αυτό, γιατί τουλάχιστον εργασιακά δε θα έχω στο εξωτερικό μεγάλες αλλαγές, θα συνεχίσω το διδακτορικό χωρίς προβλήματα και θέλω με τους συγκεκριμένους να έχω επαφές, δλδ μια καλή συναδελφική σχέση στο μέλλον. Και επίσης έτσι θα μπορώ να βγάζω τα πάγια έξοδα έχοντας ένα στάνταρ εισόδημα. Στους άλλους 2 μεγαλύτερους συναδέλφους που διατηρούν ιατρείο στη Γερμανία και χειρουργούν σε εμάς δεν έχουν όλως περιέργως μειώσει το συμβόλαιο, δλδ τους δίνουν 45 ώρες την εβδομάδα. Πως γίνεται αυτό δεν καταλαβαίνω. Θα ρωτήσω λογιστή στην Ελλάδα τις μέρες που έρχομαι τώρα για Πάσχα, γιατί λογικά θα με συμφέρει να μπω στο brain gain με μειωμένη φορολογία σε Ελλάδα και να έχω φορολογική κατοικία σε Ελλάδα, εργαζόμενος 50% στη Γερμανία.
Απλώς πρέπει να τους ζητήσω να μου δώσουν συμβόλαιο 50% και τα υπόλοιπα χρήματα σαν bonus. Η τακτική του bonus παίζει σε εμάς στην κλινική, έτσι είχαμε μ.ο. και ένα σοβαρό ποσό +70% extra πέρα από το συμβόλαιο μας, πράγμα σπάνιο σε Γερμανία.

Ελπίζω να πάει καλά το σχέδιο... Μέχρι τώρα οκ.
Άβαταρ μέλους
By GTS
#811828 Ωραια αν μπορεις να το κανεις ετσι. Το διαμερισμα στην γερμανια θα το κρατησεις για να μενεις οταν πας; Για εμενα που ημουν στη αλλη ακρη του κοσμου η Γερμανια ειναι κοντα στην Ελλαδα δεν θα εβλεπα τον λογο επαναπατρισμου (οκ για τα παιδια) αλλα ο καθενας εχει τους δικους του λογους.
Άβαταρ μέλους
By PeterPan
#811830 Το διαμέρισμα θα το νοικιάσω, δε θέλω να το πουλήσω. Δε συμφέρει να μένω εκεί, μιας και το κόστος του είναι περί τα 2.500€/μήνα. Οπότε συμφέρει να το νοικιάσω. Στο νοσοκομείο έχουμε ανακαινισμένους ξενώνες με κυρία που τους καθαρίζει, οπότε θα ζητήσω από εκεί. Εγώ θα μένω δύο 6ήμερα το μήνα, οπότε με βολεύει ταμάμ.
Άβαταρ μέλους
By sknipper
#811963
PeterPan έγραψε:Μίλησα πριν 1 εβδομάδα με τον διευθυντή μου και του είπα πως αποφασίσαμε η οικογένεια να επαναπατριστεί ώστε τα παιδιά να πάνε σε σχολείο στην Ελλάδα.
Απομονώνω το από πάνω. Θέλετε έτσι κι αλλιώς να γυρίσετε και λέτε τα παιδιά σαν δικαιολογία ή όντως θέλετε να πάνε τα παιδιά σε σχολείο στην Ελλάδα. Αν το πρώτο πάσο. Αν το δεύτερο, γιατί; Γιατί να μην μείνετε εκεί και να πάνε σχολείο εκεί;
Το ρωτάω γιατί για εμάς ένας από τους λόγους που αποφασίσαμε να μείνουμε έξω ήταν και το ότι δεν θέλαμε να πάει σε ελληνικό σχολείο στην ελληνική πραγματικότητα (όχι ο πιο σημαντικός λόγος αλλά μέτρησε λιγάκι). Και σίγουρα όχι σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Βέβαια θεωρούμε ότι αν και νιώθει ελληνίδα και γράφει και διαβάζει ελληνικά θα ζήσει και θα σπουδάσει αλλού.
Όπως είπαμε ο καθένας επιλέγει όπως κρίνει και τον βολεύει, δεν κατηγορώ, δεν νουθετώ, απλά ρωτάω να μάθω το σκεπτικό. Αν δεν είμαι αδιάκριτος.
Άβαταρ μέλους
By PeterPan
#811981
sknipper έγραψε:
PeterPan έγραψε:Μίλησα πριν 1 εβδομάδα με τον διευθυντή μου και του είπα πως αποφασίσαμε η οικογένεια να επαναπατριστεί ώστε τα παιδιά να πάνε σε σχολείο στην Ελλάδα.
Απομονώνω το από πάνω. Θέλετε έτσι κι αλλιώς να γυρίσετε και λέτε τα παιδιά σαν δικαιολογία ή όντως θέλετε να πάνε τα παιδιά σε σχολείο στην Ελλάδα. Αν το πρώτο πάσο. Αν το δεύτερο, γιατί; Γιατί να μην μείνετε εκεί και να πάνε σχολείο εκεί;
Το ρωτάω γιατί για εμάς ένας από τους λόγους που αποφασίσαμε να μείνουμε έξω ήταν και το ότι δεν θέλαμε να πάει σε ελληνικό σχολείο στην ελληνική πραγματικότητα (όχι ο πιο σημαντικός λόγος αλλά μέτρησε λιγάκι). Και σίγουρα όχι σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Βέβαια θεωρούμε ότι αν και νιώθει ελληνίδα και γράφει και διαβάζει ελληνικά θα ζήσει και θα σπουδάσει αλλού.
Όπως είπαμε ο καθένας επιλέγει όπως κρίνει και τον βολεύει, δεν κατηγορώ, δεν νουθετώ, απλά ρωτάω να μάθω το σκεπτικό. Αν δεν είμαι αδιάκριτος.
Ο μεγάλος θα πάει πρώτη δημοτικού, οπότε τώρα είναι το μεταίχμιο. Είχαμε αποφασίσει ότι θέλουμε να πάνε στην Ελλάδα σχολείο και απλώς έφτασε πλέον ο χρόνος για την επιστροφή. Τώρα γιατί και πως, αυτά είναι αποφάσεις του καθενός. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, υπάρχει αυτό που θέλει ο καθένας.

Εφόσον μπορέσω να πατάω σε δύο βάρκες στην αρχή είμαι λίγο καθησυχασμένος για το άγχος της μετάβασης.
Άβαταρ μέλους
By 224v
#811982 Και εγώ γύρισα από Μ.Ανατολη για τα σχολεία των παιδιών. Δεν το μετάνιωσα, αλλά αν ήμουν Ευρώπη ίσως δεν επέστρεφα. Όπως λες είναι οικογενειακή απόφαση.

.
Άβαταρ μέλους
By kubiak
#811987
PeterPan έγραψε:Τώρα γιατί και πως, αυτά είναι αποφάσεις του καθενός. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, υπάρχει αυτό που θέλει ο καθένας.
Κάθε απόφασή μας οδηγεί σε καταστάσεις με συν και πλην, ζυγίζουμε, αντιμετωπίζουμε και προχωράμε...

PeterPan έγραψε:Εφόσον μπορέσω να πατάω σε δύο βάρκες στην αρχή είμαι λίγο καθησυχασμένος για το άγχος της μετάβασης.
Από οικονομικής πλευράς εννοείς...
Άβαταρ μέλους
By sknipper
#812324
kubiak έγραψε:
PeterPan έγραψε:Εφόσον μπορέσω να πατάω σε δύο βάρκες στην αρχή είμαι λίγο καθησυχασμένος για το άγχος της μετάβασης.
Από οικονομικής πλευράς εννοείς...
Ίσως εννοεί γενικότερα, δεν είναι μόνο το οικονομικό, είναι πολλά άλλα θέματα, και επιλογές και logistics.
Πάντως ένας παλιός μου αφεντικός μου είχε πεί, όταν έχεις ένα πόδι σε ένα μέρος κι ένα σε άλλο πρόσεχε που είναι ο κώλος σου.... :lol:
Άβαταρ μέλους
By KiloMeater
#812456
sknipper έγραψε:….
Πάντως ένας παλιός μου αφεντικός μου είχε πεί, όταν έχεις ένα πόδι σε ένα μέρος κι ένα σε άλλο πρόσεχε που είναι ο κώλος σου.... :lol:


Κορυφαία ατάκα !
Την κρατάω
Άβαταρ μέλους
By GTS
#812486 Έχει γεμίσει ξένους η Ελλάδα που έρχονται γιατί είναι φθηνά έξω σε σχέση με άλλες χώρες όποτε καλό που επιστρέφουν και οι Έλληνες.


< >
Άβαταρ μέλους
By PeterPan
#812491
kubiak έγραψε:
PeterPan έγραψε:Τώρα γιατί και πως, αυτά είναι αποφάσεις του καθενός. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, υπάρχει αυτό που θέλει ο καθένας.
Κάθε απόφασή μας οδηγεί σε καταστάσεις με συν και πλην, ζυγίζουμε, αντιμετωπίζουμε και προχωράμε...

PeterPan έγραψε:Εφόσον μπορέσω να πατάω σε δύο βάρκες στην αρχή είμαι λίγο καθησυχασμένος για το άγχος της μετάβασης.
Από οικονομικής πλευράς εννοείς...
Για πολλούς και διάφορους λόγους, ένας εκ των βασικότερων κ το οικονομικό. Αν όλα πάνε καλά, δε θα έχω το άγχος… Άλλοι είναι το ψυχολογικό και το επιστημονικό.

Είχα και μία συνάντηση αυτές τις ημέρες με ένα ιδιωτικό νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη στο οποίο ως πρώτη επιλογή θα ήθελα και επιθυμούσα να εργαστώ και τους παρουσίασα τί ξέρω και τί κάνω, και μπορώ να πω πως με μεγάλη μου χαρά συμφωνήσαμε. Ελπίζω να πάνε καλά και 1-2 ακόμη βασικά πράγματα, όπως συνεργασίες με μερικούς συναδέλφους που ξέρω από εξωτερικό και επιστρέφουν και ορισμένων που είναι ήδη στην Ελλάδα.

Θα δείξει το μέλλον βέβαια… ακόμη είναι πολύ νωρίς…
Άβαταρ μέλους
By sknipper
#812581
PeterPan έγραψε:Είχα και μία συνάντηση αυτές τις ημέρες με ένα ιδιωτικό νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη στο οποίο ως πρώτη επιλογή θα ήθελα και επιθυμούσα να εργαστώ και τους παρουσίασα τί ξέρω και τί κάνω, και μπορώ να πω πως με μεγάλη μου χαρά συμφωνήσαμε. Ελπίζω να πάνε καλά και 1-2 ακόμη βασικά πράγματα, όπως συνεργασίες με μερικούς συναδέλφους που ξέρω από εξωτερικό και επιστρέφουν και ορισμένων που είναι ήδη στην Ελλάδα.

Θα δείξει το μέλλον βέβαια… ακόμη είναι πολύ νωρίς…
Ιδιωτικό νοσοκομείο είναι, εφόσον δεν είσαι τσαρλατάνος/σαμάνος από το τιμπουκτού, πελάτες θα φέρεις ναι θα σου πούνε, δεν είναι κατόρθωμα. Βέβαια ξέρω υπάρχουν κι άλλες λεπτομέρειες. Το βασικό θέμα είναι να σε βρίσκουνε οι πελάτες/ασθενείς, εκεί είναι που μετράνε οι "συνεργασίες" γιατί θέλει καιρό μέχρι να αποκτήσεις "όνομα" και να σου έρχονται απευθείας.
Κράτα τις επαφές σου με έξω μέχρι να σιγουρευτείς για την ποιότητα των συνεργασιών, τον τρόπο χειρισμού των Ελλήνων ασθενών που διαφέρουν από τους ξένους κλπ.
Επίσης σκέψου την πιθανότητα να πουλάς υπηρεσίες σε Γερμανούς, πχ να έρχονται να κάνουν την αρθροπλαστική τους στην Ελλάδα, πακέτο με αποκατάσταση και διακοπές. Το οργανώνεις με ένα γερμανό να έρχεται και μαζί να κάνετε 1-2 μέρες φούλ το μήνα ή το 15ήμερο. Στην Τουρκία γίνεται χαμός με ιατρικό τουρισμό (δυστυχώς το μαθαίνουμε από τις επιπλοκές). Η Ελλάδα ξέρω πάει καλά στον τομέα σε τεχνητή γονιμοποίηση.