petrolheads.gr

Είναι 1977 και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος γράφει τους στίχους και ο Απόστολος Καλδάρας μελοποιεί το τραγούδι "Γιε μου".
Ο Σταμάτης Κόκοτας το ερμηνεύει και αφήνει στην Ιστορία έναν Ύμνο με απίστευτα λόγια. Ένα τραγούδι όπου ο μύθος του λέει ότι αναφέρεται σε δύο περιπτώσεις:

—“Αφιερωμένο στον Αλέξανδρο, υιό του Ωνάση, για τη δολοφονία του μετά από πτώση του αεροπλάνου του και φυσικά σε όλα τα παιδιά που θάψαν οι γονείς τους.”

—“Το τραγούδι γράφτηκε για ένα πατέρα με ναρκομανή γιό. Τότε, τέλη δεκαετίας 70, άρχισε να μπαίνει η πρέζα στη ζωή μας. Και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος τα λέει όλα εδώ….είσαι είκοσι χρονών κι όμως γερνάς………Γιέ μου, είν οι άνθρωποι απάνθρωποι καλέ μου, οι αρχόντοι είν εμπόροι του πολέμου και γελούν όταν το δάκρυ μας κυλά. Ως κι οι φίλοι σου χαρήκανε, Θεέ μου που ’χεις πέσει τώρα τόσο χαμηλά”.

Μια απίστευτη φωνή με ανεπανάληπτα γυρίσματα. Αν και δηλωμένος Παναθηναϊκός, έχει τραγουδήσει πολλά τραγούδια για τον Πειραιά.

ΥΓ: Το τραγούδι αυτό αρχικά ο Παπαδόπουλος το έγραψε με πολιτική χροιά. Αλλά επειδή ο Καλδάρας δεν ήθελε να το ηχογραφήσει όπως ήταν, τον παρακάλεσε ν' αλλάξει κάποιες λέξεις ώστε να γίνει πιο λαϊκό και ηχογραφήθηκε όπως το ξέρουμε
Τώρα δυο λόγια για το δίσκο: Ο δίσκος αυτός, ο οποίος εκδόθηκε στις 9 Μαρτίου του 1977, ήταν ο 2ος ολοκληρωμένος κύκλος τραγουδιών που έκανε ο Καλδάρας σε συνεργασία με το Λευτέρη Παπαδόπουλο μετά το Βυζαντινό Εσπερινό. Σε κάποια τραγούδια τις 2ες φωνές κάνει ο συνθέτης

1946

Τζιμάκος

" don't worry babe, του 'ριξα χυλόπιτα. "

«Ατάκα» από το ιταλικό attacca, το οποίο είναι μουσικός όρος. Η δε σημείωσή του στο πεντάγραμμο, σημαίνει ν' αρχίσει το επόμενο μουσικό κομμάτι άμεσα και χωρίς να μεσολαβήσει παύση.

Η λέξη πέρασε στο θέατρο και, φυσικά, στον κινηματογράφο, όπου σημαίνει πως δίνεις την άμεση απάντηση που αξίζει, σε μία παρατήρηση του συνομιλητή σου.

ολόφρεσκο

Ένα απίθανο λαρύγγι ο Θέμης

Έι καπετάνιε θέλεις ένα ναύτη ακόμα
που είμαι τάχα στεριανός ποια διαφορά
να ‘ξερες πόσο φαρμάκι ήπιε αυτό το στόμα
και τι ναυάγια έχω ζήσει στη στεριά

Ό,τι αγάπησα μου το ‘κλεψε το χώμα
η αγαπημένη μου πλαγιάζει σ’ άλλο στρώμα
και οι παλιόφιλοι με πρόδωσαν ακόμα
Ισκαριώτηδες μ’ ένα φιλί στο στόμα
έι καπετάνιε θέλεις ένα ναύτη ακόμα

Έι καπετάνιε θέλεις ένα ναύτη ακόμα
θέλω να βλέπω μοναχά ωκεανό
μ’ έχει κουράσει η αδικία μ’ έχει κάνει λιώμα
και να γυρνάω σ’ ένα σπίτι αδειανό

Ό,τι αγάπησα μου το ‘κλεψε το χώμα
η αγαπημένη μου πλαγιάζει σ’ άλλο στρώμα
και οι παλιόφιλοι με πρόδωσαν ακόμα
Ισκαριώτηδες μ’ ένα φιλί στο στόμα
έι καπετάνιε θέλεις ένα ναύτη ακόμα

Έχει ανατριχιάσει και το πληκτρολόγιο

Το 1987 ένας καλλιτέχνης από τους κορυφαίους όλων των εποχών, ο Γιάννης ο Πάριος, δίνει στο Θεό αυτή την ανεπανάληπτη τραγουδάρα.