Μια δουλεια που μου αρεσε απο μικρος, οταν τα καλοκαιρια με επαιρνε ο πατερας μαζι του και με εβαζε να κανω διαφορες μικροδουλειες και που την αγαπησα οσο μαθαινα τα μυστικα της.
Απο την Δεκεμβρη του 1988 που απολυθηκα απο τον στρατο εγινε το επαγγελμα μου, εμαθα να κοβω, να καρφωνω, να βαφω με πιστολι η πινελο, να αναμιγνυω χρωματα για να φτιαξω το επιθυμητο.
Στοκαρισμα, τριψιμο, μονταρισμα ειχα μαθει μικροτερος.
Εκεινες τις εποχες αγοραζαμε την κορνιζα αβαφη σε βεργες.
Το πραγματικα δυσκολο της δουλειας ηταν το χρυσωμα. Sealer, surfacer, γομολακα, mixion, χρυσωμα, ξανα γομολακα, βερνικι, πατινες
Τοτε καταλαβα τον πατερα που μου ελεγεοτι, οσο την μαθαινεις, τοσο την αγαπας μεχρι να γινει αλκοολικι.
Απο το 1997 που η ειχειρηση περασε στο ονομα μου, καταργηθηκε το βαφειο γιατι θα επρεπε να παω σε βιοτεχνικο παρκο, οποτε αρχισαμε να δουλευουμε με ετοιμη βιομηχανικη κορνιζα, κρατωντας ομως καποια χειροποιητα σχεδια , τα οποια πλεον ελαχιστοι πληρωνουν
Δεν ξερω τι μου επιφυλλασει το μελλον αφου πλεον εχουν δυσκολεψει πολυ τα πραγματα, θα ηθελα πολυ να παρω συνταξη απο αυτη την δουλεια και ισως αν φτιαξουν τα πραγματα και του αρεσει, να μαθω στον γιο μου την δουλεια.
Fiat Panda 7,6l/100km