Για θέματα γενικού ενδιαφέροντος, εκτός μηχανοκίνητων...
Άβαταρ μέλους
By JimClark
#219345 ... στον εγωισμό μου το χρεώνω

Ανοίγω αυτό το θέμα για να πούμε τι μετανιώσαμε στη ζωή μας.

Είμαι φαν του ότι "όλα γίνονται για κάποιο σκοπό", "κάθε εμπόδιο για καλό", "ποτέ δεν ξέρεις" παρ όλα αυτά, μεγάλοι άντρες (πουτ@ν@κια της μοίρας μας δλδ) είμαστε όλο και κάτι χοντρό θα έχουμε κάνει που έχουμε μετανιώσει. Και βάζω μάλλον το πιο "χοντρό" μου σφαλματάκι.

2008. Έχω τελειώσει το στρατό. 1 χρόνο θητεία. 02 / 2007 ως 02 / 2008. Έχω μετακομίσει μέσα του 2006 άπό την Ξάνθη στην Σαλονίκη, σε μια πόλη που ξέρω 2 3 άτομα, και μια τύπισσα το ως τότε ΠΟΕΓΤΑ* πλάσμα, μοναδικό στη ζωή μου, κόλλημα τρελό, πουλώ και τη μάνα μου για δαύτην.

* = Πλασμένοι Ο Ένας Για Τον Άλλο

Σε αναζήτηση δουλειάς 1 2 μήνες μετά τα λελέ, μιλούσα με ένα εκλεκτό πουτσοφάνταρο, αυτός 9μηνο. Ηλεκτρολόγος Μηχανικός κ αυτός, προ κρίσης τότε, τελείωσε 3 μηνες πριν από μένα. Τον παίρνω τηλεφώνημα όταν λελέδιασα, του λέω πώς πάει πάμε κανα καφέ; Καμιά δουλειά παίζει κτλ; Α, μου λέει:
-"εγώ έπιασα δουλειά στη Μέτκα".
Λέω -"τη γνωστή Μέτκα, όμιλος Μυτιληναίου;" Άντε ρε συ μπράβο; Παίζει καμια θέση άραγε;"
-"δεν έχεις να χάσεις τπτ. Στείλε ένα βιογραφικό κ θα πω οτι είσαι καλό χαρτί" μου λέει.

Στην κουβέντα όπως το ανέφερα, το παιδί τότε έκανε "πρακτική" 6 μήνες στους ΑΗΣ της Πτολεμαΐδας. Όλα τα έξοδα πληρωμένα, 1300 ευρά αρχικά τότε, διανυκτερεύσεις σε χοτέλι, διατροφή, τα πάντα όλα. The works...

Ε, λέω, that's it. Θα το κάνω κ γω. Θα γκρινιάζει η γκόμενα λίγο, αλλά οκ, θα γυρίζω σαββατοκύριακα σπίτι. Τα λεφτά είναι καλούτσικα (για τότε εποχές)..

Πάω συνέντευξη, βρίσκω τον μποςς, του λέω
-"έρχομαι συστημένος από τον τάδε"
-"α ναι"
-"ΗΜΜΥ είμαι, τάδε περγαμηνές (μηδενικές) τι φάση λέω τώρα, πρέπει να κάνω 6 - 8 μήνες στους ΑΗΣ;" κ μετά δουλειά γραφείου;
-"α όχι έχει κλείσει το προτζεκτ αυτό" λέει ο μποςς εκεί "τώρα στέλνουμε για 9 - 12 μήνες στα Ασπρα Σπίτια Βοιωτίας για εκπαίδευση, στα εργοστάσια λουμίνας" κ μετά σε φέρνουμε προς τα εδώ.

Το σκέφτηκα ίσα με 8 δευτερόλεπτα, και ήταν το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσα να κάνω να αρνηθώ τη θέση αυτή, για
α. Να μη γκρινιάζει η γκόμενα και να την έχω κοντά μου (χωρίσαμε 1.5 χρόνο μετά)
β. να είμαι κοντά στη μαμά (έγινα σαλονικιός κ γω)
γ. είναι μακρυά (δε με αναγνωρίζω)
δ. ε, θα βρω κάποια δουλειά στη Σαλονίκη μωρέ, του κερατά

Αυτά όλα αρχές Απρίλη 2008. Πάσχα του 2008 πέρασα με ένα άλλο φίλο από στρατό. Πού; Στην Αντίκυρα Βοιωτίας.
Και τί έβλεπα απέναντι;
Τα εργοστάσια Λουμίνας.

Κι ο εργοδότης μου μέσα κλαίει. Φεύγω λέει...


Και έβγαζα φωτογραφίες τους απέναντι...
Εικόνα
Και έβαζα 8 χρόνια μετά τίτλο "Μετανιώνω..."

Ο φίλος δούλεψε 8 συνοπτά έτη στη Μέτκα και έκανε σπιτικό, τώρα είναι στην Ελβετία νομίζω, στη μέση τάση της ΑΒΒ.

Εγώ δούλεψα στη Φάγε που έκλεισε βάζοντας γάλατα στα ράφια των carφούρ παρέα με τα ποντίκια, στα so easy winnet για 8.1 ευρώ την ώρα που κλείσανε, σε μια από τις 12.345 εταιρίες φωτοβολταικών για 1000 μπλοκάκι ευρώ που έκλεισε, στο ΤΕΙ Νέων Μουδανιών έκτακτος εδτπ για 420 το μήνα που έκλεισε και τώρα είμαι περήφανος που με το σπαθί μου, αβυσμάτωτος μπήκα και επιβιώνω σε μια από τις πιο αξιοπρεπείς και σωστές εταιρίες της Ελλαδίτσας, τη σήμερον ημέρα για 500 καθαρά το μήνα μεγαλώνοντας ένα παιδί, ακόμη με τα λεφτά του μπαμπά εννοείται.

Πάουερ :superman:

In medias res

2014 και πριν τη παρούσα φάση, ξανα βρίσκομαι μετά από κοντά 2 έτη ανεργίας, απελπισμένος, με τον παιδί στη Μέτκα. Βγαίνουμε μετά από τόσο καιρό ένα καφέ, τον ρωτάω πώς είναι τα πράματα, μου λέει οτι δυσκολεύει η φάση αλλά είναι ακόμα εκεί. Τον ρωτάω αν υπάρχει κάτι, all over again.

Μου λέει πέρνα για interview. Ψάχνουμε για mercenaries.

Ditto, συνέντευξη με το ίδιο άτομο, με θυμόταν κι όλας ο μποςς (μλκς από τους λίγους εγώ, γαρ). Μου λέει τώρα δεν υπάρχει ούτε Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας, ούτε Μαύρα Αντίσκηνα Φθιώτιδας. Τώρα διάλεξε το εξής ένα:

Συρία και μόνο 2 χρόνια, με 2500 χιλιάρικα + ασφάλεια, έξοδα διαμονής κ 6 αεροπορικά πάνε έλα στην Ελλάδα στο Deir Ali υπο στρατιωτικό καθεστώς, μεταφερόμενος από το αεροδρόμιο ως τις εγκαταστάσεις με τεθωρακισμένο όχημα και εγγυημένο safelife container 4 επί 6 με ερκοντίσιον. Και η κατάσταση ήταν τόσο τραγική που το σκεφτόμουν και ήμουν ψιλο έτοιμος να πάω.


2,λίγο χρόνια μετά, πρώτη φορά κλείνω χρόνο σε κάποιο εργασιακό περιβάλλον (μήπως κάνω κάτι λάθος; είχε πει ένας φίλος κάποτε που βρήκε ευκαιριακές καταστάσεις και βολεύτηκε και αυτή ήταν η τελευταία κουβέντα που του επέτρεψα να μου πει, μετά έπαιξε ΤΝ γείωση)

Για πείτε κ σεις. Δεν είναι ανάγκη να είναι εργασιακό. Μπορεί να είναι διαπροσωπικό, αποφάσεις, πράξεις ζωής κτλ...
Άβαταρ μέλους
By kovathe
#219353 Απο που ν' αρχίσω κ που να τελειώσω....
Επιφυλασσομαι για αύριο.
Το θέμα είναι οτι παντα θα βρεις κάτι να μετανιώσεις γιατί απλούστατα δε θα μπορούσες να ξέρεις τη μετέπειτα τροπή των γεγονότων. Εκ των υστέρων όλα είναι πιο καθαρά.
Ωραίο τοπικ πάντως.
Άβαταρ μέλους
By Chris
#219354
kovathe έγραψε:Το θέμα είναι οτι παντα θα βρεις κάτι να μετανιώσεις γιατί απλούστατα δε θα μπορούσες να ξέρεις τη μετέπειτα τροπή των γεγονότων. Εκ των υστέρων όλα είναι πιο καθαρά.


Αυτο βασικα. Κι εγω εκ των υστερων θα μπορουσα να εχω μετανιωσει για 1000δες πραγματα, αλλα δεν αξιζει
Άβαταρ μέλους
By JimClark
#219357 Νταξ ναι. Ο καθένας μπορεί να συμπληρώσει οτι ο ένας μετά το γύρισε στα ναρκωτικά από το χρήμα κ ο άλλος κέρδισε το τζόκερ και και και, αλλά όλο κ κάτι θα έχετε "ψιλο" ως "σκυλο" - μετανιώσει. Για αυτό άνοιξα το παρόν τόπικ. :innocent:
Άβαταρ μέλους
By Chris
#219378 Για τον τροπο που φερθηκα σε ανθρωπους που με αγαπουσαν κι εφυγαν, για τους φιλους που ξεκοψα, για τις στεναχωριες και απογοητευσεις που εδωσα στους γονεις μου, για τις συνεντευξεις που εκαψα απο το αγχος. Στο τελος ολα καλα ομως

Εχω μεινει αρκετα weekends στα ασπρα σπιτια παρεπιπτοντως, δουλευουν κατι φιλοι (μια απο τις συνεντευξεις που εκαψα), αν με επαιρναν πηγαινα χθες, ηρεμια, μακρια και τοσο κοντα στην αθηνα, παρνασσος διπλα, θαλασσα, γεματο τρελομηχανικους, παρανταις
Άβαταρ μέλους
By bibendum
#219379 ...ναι αλλα τωρα τζιμ κορακλα...και παδες...

μετανιωνω που εμπιστευτηκα 2 φιλους αφεντικα για δουλεια...με εκμεταλευτηκαν αμφοτεροι δεν μου εδωσαν τιποτα...χαμενα 3 χρονια...καλοπληρωμενα μεν...μονο οφελος οτι ειδα τη φαση "παλευω με τα σκατα" και εκτιμω το καλο εργασιακο περιβαλλον πλεον

φαση που εχουμε συζητησει στο αλλο νημα
καλο εργασιακο περιβαλλον --> σεβασμος στην δουλεια --> προσεχουμε για να χουμε
Άβαταρ μέλους
By QsisVTS
#219383 Δε μετανιώνω για τίποτα γιατί ότι επέλεξα να κάνω με έκαναν αυτόν που είμαι και σε γενικές γραμμές αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου

Αντικειμενικά έχω κάνει αρκετές "λάθος" επιλογές, αλλά αυτό ήθελα τις περισσότερες φορές οπότε δεν έχει νόημα να το σκέφτομαι απλά να μάθω από αυτές και να συνεχίσω προσπαθώντας για το καλύτερο
Άβαταρ μέλους
By bibendum
#219384 και ενα σχετικο ασμα...

Άβαταρ μέλους
By vice246
#219393 Συμφωνω απολυτα με τον @Qsis… δεν μετανιωνω για οτι εκανα…
μετανιωνω ομως για πολλα που δεν εκανα….
Μετανιωνω γιατι ειχα της ψ~λης μου το χαβά… και δεν αφιέρωσα τον χρονο που επρεπε στις κοράκλες μου…

Μετανιωσα, γιατι προχθες, χωρις σπουδαιο λογο μάλωσα τον γιο… δεν τον εχω συνηθισει σε τετοια…. αλλα εχθες το πρωί τον ζητησα συγνωμη και ολα ΟΚ….
Άβαταρ μέλους
By trident1971
#219443 Ρε guys, σκεφτειτε τι ακριβως λετε:
Οτι θα θελατε να μπορουσατε να εχετε προβλεψει το μελλον...

και που ξερετε οτι αν ειχατε παρει την "αλλη" αποφαση θα ηταν ολα πρίμα τωρα? Γιατι σορρυ, το "τωρα ειναι σκατα", δεν ειναι επιχειρημα ή δειγμα της "καλης" αλλης πλευρας.

kovathe έγραψε:...απλούστατα δε θα μπορούσες να ξέρεις τη μετέπειτα τροπή των γεγονότων. Εκ των υστέρων όλα είναι πιο καθαρά.


ΑΥΤΟ. Hindsight is 100% που λεμε και στο χωριο μου.


Καθε "αποφαση" που παιρνουμε, καθε "ενεργεια" που κανουμε, ασχετως αποτελεσματος, εχει να κανει με τα δεδομενα της στιγμης εκεινης και με την ιστορια/συνηθειες/πιστευω/μηχανισμους σκεψης του καθενος. Το τι θα συμβει ειναι απόρροια αυτων. Αν πρεπει κατι να θελουμε να διορθωσουμε ολοι μας, ειναι να κανουμε καλυτερη τη διαδικασια ληψης αποφασεων, (με οποια κριτηρια θεωρει ο καθενας πιο λογικα) ωστε να φτανουμε παντα στην "καλυτερη" αποφαση για καθε στιγμη με βαση τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ κριτηρια.

Και στην τελικη, τα "λαθη", (που οπως ειπαμε παραπανω, δεν ειναι κατι χειροπιαστο, αφου δεν μπορεις να ξερεις τι θα γινοταν, μονο οτι τωρα δεν ειναι καλα) ειναι μεσα στο προγραμμα, ουτε βραστο αυγο δεν βγηκε ποτε με τη μια σωστο, ποσο μαλλον ενα προϊον σκεψης που περιμενουμε να λειτουργησει και αμεσα, αλλα και να μας "βγει καλο" σε βαθος 10ετιας.

Και μην ξεχνατε, οτι στην πραγματικοτητα, ολα τα πραγματα για τα οποια σιχτιριζουμε και μετανιωνουμε, για καποιον αλλον διπλα μας ειναι θησαυρος ανεκτιμητος. Για να παρω τα παραπανω παραδειγματα**, καποιος δεν εχει καθολου δουλεια (ουτε με 500αρικο/μηνα), καποιος αλλος δεν εχει φιλους για να μπορει να ξεκοψει, καποιος παραπερα δεν εχει παιδια να μαλωσει και να φιλιωσει μετα.
Ειμαστε ολοι πιο τυχεροι απο οτι νομιζουμε.

**επειδη αναφερθηκαν, οχι για να σας την πω.
Άβαταρ μέλους
By Giuseppe Busso
#219446 @JimClark
Με "άγγιξες".

Κοίτα η ζωή έχει τόσα ωραία πράγματα. Αναλόγως το δρόμο που τραβάς, κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις.
Είναι βέβαια και στο ανθρώπινο DNA να ποθεί ό,τι δεν έχει και να θεωρεί δεδομένο ό,τι έχει.

Πιστεύω δεν, ότι κάθε άνθρωπος ξέρει πραγματικά μέσα, αν έχει μετανιώσει για κάτι. Είναι αρκετά εγωιστικό να λες ότι δεν έχεις μετανιώσει για κάτι.
Άβαταρ μέλους
By dimviii
#219448 πολυ σωστος ο τριαινας. :s_thumbsup
Άβαταρ μέλους
By Serf
#219457 Είναι άλλο πράγμα το "θα έπρεπε να είχα διαλέξει τη δουλεια στη ΜΕΤΚΑ για καλύτερη επαγγελματική εξέλιξη" απο το "μετανιώνω που δεν τη διαλεξα". Είμαι σίγουρος οτι ο Τζίμης ο Κλαρκ δεν το μετανιώνει. Γιατί η επιλογή του αυτή οδήγησε στο να γνωρίσει τη γυναικα του που έφερε στον κοσμο το παιδι τους. Κι αυτό δε νομιζω να το αλλάζει για μια δουλειά.
Άβαταρ μέλους
By lemon3
#219463 Πώς και δεν το άνοιξα εγώ αυτό το θέμα :iconcool:

Τι να πρωτοθυμηθώ, το ότι γείωσα το Georgetown για διδακτορικό οικονομικά; Για να έρθω στην αγαπημένη μου πατρίδα και να είμαι απόφοιτος λυκείου γιατί "δεν αναγνωρίζονται οι σπουδές σας κύριε, πρέπει να δώσετε όλα τα μαθήματα" :help: :svivhaha:

Το ότι παράτησα το Phd (σε άλλο πανεπιστήμιο) γιατί α) δεν ταιριάζανε τα χνώτα μου με τον καθηγητή και β γιατί δεν την πάλεψα να βλέπω τους δικούς μου να γερνάνε, στις 2 φορές το χρόνο που γυρνούσα για "διακοπές";

Το ότι δεν έκατσα να δουλέψω στην εταιρία της πρώην κουνιάδας με το σκεπτικό "γ@μησε τους όλους, σώγαμπρος θα πάω";

Το ότι στην ουσία παράτησα την πιό τέλεια σχέση που είχα ποτέ α) για να μη γίνω σώγαμπρος :lol: και β) καλύτερα στον τόπο σου και γ) τότες είχαμε στην περιοχή περισσότερες cayenne και από το ντουμπάι, κυκλοφορούσε το χρήμα.

Το ότι γύρισα ελλάδα (αιτία των 2 παραπάνω) για να ασχοληθώ με πρωτογενή τομέα και εμπορία προϊόντων αυτού με αποτέλεσμα; Τι αποτέλεσμα, να πασχίζουμε να κρατήσουμε την επιχείρηση εν λειτουργία.

Τέσπα, μπορώ να γράφω ώρες, αλλά στο δια ταύτα προκοπή εδώ δεν βλέπω. Ψάχνομαι πλέον για έξω :roll:
Άβαταρ μέλους
By kovathe
#219486 Δε λέμε οτι θα θέλαμε να έχουμε προβλέψει το μέλλον, απλα γνωρίζοντας την κατάληξη πολλές φορες μετανιώνεις για μια επιλογή που δεν έκανες που ΙΣΩΣ να είχε διαφορετική κατάληξη που θα προτιμουσες.

Ας πω και γω μερικά δικά μου:
1η επιλογή ζωής ας πούμε εκεί γύρω στην β-γ λυκείου που παρατησα το μπάσκετ για να "αφοσιωθω" στο διάβασμα υποκύπτοντας και σε οικογενειακές πιέσεις. Η εναλλακτική (σύμφωνα και με τον τοτε προπονητή μου) ηταν να αφοσιωθω στο άθλημα μου με καθημερινές προπονήσεις (τεχνική κυρίως μέχρι και 8 ωρες....) ακόμη και αν αυτό σήμαινε να χάσω 1-2 χρονιές σχολείο (έτσι κι αλλιως τελικά έφαγα 8 χρόνια στο πανεπιστήμιο)...
Σύμφωνα με τον coach πάντα, ίσως και να έφτανα α' εθνική ως 1-2 (είχα και βρωμοσουτο).
Πολύ μικρές πιθανότητες βέβαια, μεγαλος ανταγωνισμός, πολύ πιθανό ένας τραυματισμός να τα γμησει όλα αλλά ποτε δεν ξέρεις και τελικά ποτε δε θα μάθουμε τι θα μπορούσε να γίνει...


Άλλο που μετανιώνω είναι που τελικά μου πήρε 8 χρόνια να τελειώσω τη σχολή (ενω θα μπορουσα σε λιγοτερο απο 4 και με άριστα, αλλά εκανα ιδιαίτερα και "φοιτητική ζωή" δλδ ξενύχτια κάθε μέρα και πολλες και διάφορες μαλακιες) και μετα που δεν κυνήγησα ακαδημαϊκή καριέρα στο εξωτερικό κ συγκεκριμένα στις ΗΠΑ ( καθηγητής μου απ το μεταπτυχιακό ηταν και στο UCLA ).
Τελικά κατεληξα απο σποντα εκεί που είμαι τώρα αφού έδωσα εξετάσεις τυχαία (έδινε και η τοτε κοπελα μου -τώρα σύζυγος) και με προέτρεψε να δώσω κι εγω. Τελικά αυτή δεν πέρασε και μπηκα εγω.. Τα υπολοιπα οδήγησαν εδω που είμαστε σήμερα (καθόλου άσχημα αλλά υπάρχει και ενα τεράστιο what if?)...
Τελευταία επεξεργασία από kovathe και 13 Φεβ 2016, 14:52, έχει επεξεργασθεί 2 φορά/ες συνολικά