Είμαι και ήμουν φαν της asics. Ξεκίνησα τρέξιμο σε πολύ αργή ηλικία (το 2010) όταν για 2 μηνες μου πήραν το δίπλωμα σε μια κλήση - κάμερα ταχύτητας που είχε γίνει 2 χρόνια πριν (Αγ. Μάμας - Χαλκιδικής). Τότε είχα στην ιδιοκτησία μου τα kayano 15 Που τυχαία πήρα για τα πολλά περπατοχιλιόμετρα της δουλειάς (ήμουν της Φάγε - merchandiser), το οποίο σήμαινε πάνε έλα ορθοστασίας στα ράφια να τακτοποιήσεις / ανεφοδιάσεις γιαούρτια γάλατα κτλ + όταν το πρόγραμμα ειχε κέντρο πόλης + το πήγαινε έλα μεταξύ καταστημάτων.
Να'ναι καλά ο Τάσος Καμαριωτίδης (αθλητής με πολλές συμμετοχές σε trail events κτλ) στη Λασσάνη που περνούσα (just run νομιζω λεγόταν) από το μαγαζί του πριν το '12 /'13 γίνει mizuno store και μου πρότεινε για τον ποδαρότυπό μου τα nimbus και υπερ-χρήσιμες συμβουλές για τον αρχάριο που ήμουν.
Ήρθε η ανεργία και πάμπολλα χλμ γινόταν στη Χαλκιδική σε άσφαλτο ή στο χωριό, πάλι σε άσφαλτο. Τα nimbus (12, 13, 15 και 17) ήταν οι κύριες επιλογές μέχρι που το ποσοστό των χλμ έγινε σχεδόν αποκλειστικά στο γηπεδάκι της γειτονιάς που είναι χόρτο πατημένο / σκληρό χώμα που λασπώνει όμως όταν βραχεί.
Τα Salomon τα γνώριζα από τα χαμηλά μποτάκια και τα XT wings 2 τα οποία είχα αγοράσει ως αθλητοορειβατικό πιο πολύ για τις κατσαβραχόβολτες που έκανα 1-2 καλοκαίρια στο χωριό της γυναίκας (μιλάμε για περπάτημα 5-6 χλμ σε ημερήσια βάση για πολλές μέρες). Την πρώτη φορά πριν 3 χρόνια που δοκίμασα (διστακτικά μεν) να αγοράσω το ultra με τις μικρές τάπες και να δοκιμάσω σκέφτηκα ότι ήταν σαν να τρέχω με slick λάστιχα σε dirt track.
Δεν είναι το θέμα της πρόσφυσης καθ αυτό, αλλά το πάτημα το transition, η κατευθυντικότητα με ένα τέτοιου είδους παπούτσι γίνεται πιο σωστά.
Επίσης, μετά το 15άρι της asics είχα παράπονα για τα υλικά. π.χ. μετά από ούτε 80 100 χλμ σκιζόταν το ύφασμα του κολλάρου που καλύπτει τον Αχίλλειο και σιγά σιγά ξυνόταν και η επένδυση, σε σημείο που προκαλουσε ερεθισμούς / φουσκάλες. Salomon αποδεικνύονται ακόμα σκυλιά, δε με έχει προδώσει κάποιο σε θέμα συναρμολόγησης, υλικών κτλ. Απλά δεν είναι για όλα τα γούστα / πόδια.
Έπειτα ήρθε το αδιαμφισβήτο speedcross για τις βροχερές μέρες (το συγκεκριμένο άνετα το επιλέγεις και για ψιλο-ορειβατικά tasks) που για αυτό το λόγο και μόνο αγοράστηκε σε gtx (βρεγμένο με λασπούρα μπορεί να ζυγίζει 500 - 600 γρ και αυτό φαίνεται στο ρυθμό). Πλην όμως σε κρατάει στεγνό .-
To sonic 2 αγοράστηκε απλά γιατί το βρήκα 60% έκπτωση. Πανάλαφρο, αερίζει το πόδι όπως εγώ μετά απο 2 πιάτα φασολάδα
, σωστό για άσφαλτο, με απίστευτη διαχείριση των κραδασμών για παππούτσι βάρους 200 gr, όχι όμως για πολλά χλμ. Για τον χοντρότυπό μου ειναι tops 10 - 12 χλμ. Τα περισσότερα από αυτά τα έχει γράψει στο πανηπειρωτικό στα Γιάννενα και στα παλιά Χαλκιδικιώτικα λημέρια όταν βρίσκεται ευκαιρία κ πηγαίνω.