Βγήκα προ ημερών για ανίχνευση μεταχειρισμένου συγκεκριμένου μοντέλου για δικό μου άνθρωπο και γνώρισα δυο ωραίους φιδέμπορες.
Ο ένας είναι στο Ν.Ψυχικό, όνομα εταιρείας Motorlease ( Τουρνικιώτης
= τρομπάρισμα από την εποχή που είχε τη Subaru,σήμερα με τα μεταχειρισμένα έχει ξεφύγει τελείως).
Μου έδειξαν το αυτοκίνητο σ ένα υπόγειο με μια λάμπα φθορίου στα 10 μέτρα μακριά και την πλευρά του συνοδηγού κολλημένη στον τοίχο. Ενώ είχαμε κλείσει ραντεβού για να δω το αυτοκίνητο, ο παπάρας που παρίστανε τον πωλητή, αποπειράθηκε να μου πουλήσει το παραμύθι πως από Πειραιά- Ψυχικό το αυτοκίνητο είχε πουληθεί. Παραβλέπω το γεγονός πως άλλο επίπεδο εξοπλισμού είχε στη φωτό και άλλο αυτοκίνητο ήταν εκεί, παραβλέπω το παραμύθι του κι αρχίζω να σκαλίζω το όχημα απαντώντας στις ερωτήσεις του παπάτζα.
- Πως σκέφτεσαι να πληρώσεις;
-Κασέρι.
-Α, μα δεν είναι για εσένα αυτό το αυτοκίνητο
- Δηλαδή;
- Ένας άνθρωπος σαν κι εσένα δεν είναι γι αυτό το αμάξι
(ήμουν ντυμένος με ολόσωμη φόρμα συνεργείου γιατί έβαφα κάτι ταβάνια και παίζει να είχα ένα κιλό πλαστικό παντού επάνω μου
)
-Και τι προτείνεις αφού αυτό πουλήθηκε και δεν είναι για το επίπεδό μου;
-Αυτό (δείχνει πιο κάτω στην σκοτεινή υπόγα το επόμενο μοντέλο από τον τύπο που κοιτούσα. Τιμή 3Κ πάνω
)
-Τα κλειδιά;
-Επάνω είναι.
Βάζω μπρος το αφήνω να δουλεύει, και αρχίζω να κατεβάζω τα λάστιχα κάτω απ τον ουρανό περιμετρικά στο τελάρο που ακουμπάει η πόρτα.
-Τι κάνεις εκεί;
-Κοιτάω να δω αν έχει φάει βροντίδι. Αν όχι το πήρα τώρα
(Παραμύθι φούρναρης.
-(ενοχλημένος) Όλα μας τα αυτοκίνητα είναι ατρακάριστα.
Έχω φτάσει ήδη ρεζέρβα και τη σηκώνω να δω εσωτερικά την ώρα που λέει την παπαριά και βλέπω τρία κιλά στόκο άβαφο.
-Μπουρδέλο ποιοτικό έλεγχο έχει αυτή η εταιρεία -του λέω-. Κρίμα και την είχα σε εκτίμηση
. Πάω τώρα να σκεφτώ ποια μάρκα να πάρω αφού αυτή που ήθελα είναι απατεώνες.
Παίζει να είναι ακόμη εκεί στην υπόγα
Φιδέμπορος Νο2
Ζύμπας,Ζυμπάς πως διάολο τον λένε. Λαμπράκη στο Κερατσίνι.
Είναι και αντιπρόσωπος της Nissan τρομάρα του.
Έχει ένα μπουρδελοκτίριο δίπλα στα Nissan με έναν πάνχοντρο ιδρωμένο και έναν κλαρινογαμπρό που με βλέπει, με ρωτάει με ύφος τέζα βαριεστημένο τι θέλω κι όταν του λέω ήρθα να δω αυτό (δείχνωντας το αυτοκίνητο απ έξω) μέ γράφει στα παπάρια του και συνεχίζει να μαλακίζεται στο τηλέφωνο μάλλον με κάποια γκόμενα. (Σημείωση με σημασία. Το εν λόγω αυτοκίνητο το πασάριζε με λίγα χλμ και πραγματικά. Πίσω στην πέμπτη πόρτα αν κοίταγες λίγο προσεκτικά έβλεπες το ίχνος από ένα αυτοκόλλητο. Bitros
)
Στα δέκα λεπτά που περίμενα, βαρέθηκα να ακούω τα παπούτσια μου να κάνουν γλιτς γλιτς απ τη βρώμα στο πάτωμα, κουράστηκαν τα μάτια μου να βλέπουν τις πιο άπλυτες τζαμαρίες και αυτοκίνητα που έχω δει μέχρι τώρα και όταν το τυπίδιο τελείωσε το τηλεφώνημα μου λέει:
-Το είδες το αμάξι; Να φέρω κλειδιά;
-Ε βέβαια.
Σηκώνεται πάει, τα φέρνει, βγαίνουμε έξω και του λέω:
-Συγγνώμη, πάω να φέρω λίγο τα τσιγάρα μου απ τ αυτοκίνητο γιατί βλέπω πως θα κάτσω ώρα εδώ...χαρτιά, άδειες... ξέρεις τώρα....είμαι ψημένος
Χαμογελάει ο |λογοκρισία| σαν χάνος, κάνε δουλειά σου μου λέει, στρίβω το στενό μπαίνω στ αυτοκίνητο και φεύγω.
Αν λοιπόν δείτε αγγελία ποτέ απ αυτά τα νούμερα προσπεράστε ή αν έχετε όρεξη πηγαίνετε να κάνετε την πλάκα σας