- 02 Μαρ 2015, 14:04
#83736
1990, 999cc, 45 αλογα.
Ακομα θυμαμαι οταν το πρωτοαγορασαμε δευτερο χερι (ημ/νια αδυνατο να θυμηθω, γυρω 1998) και με το πατερα ξυναμε ταπετσαριες και ουρανους για να περασουμε τις καινουργιες. Φυγανε τα παντα απο μεσα του και ντυθηκε με νεες οπως και νεα αφρολεξ. Μπηκε ραδιο μιας και δεν ειχε εργοστασιακα, η μηχανη εγινε ρεκτιφιε, βαφτηκε ολο, αλλαχτηκαν λαστιχα, λαμπες, πλαστικα, αυθεντικα οσα μπορουσα να βρω, και βγηκε στους δρομους να τους βαλει φωτια.
Το θυμαμαι με μεγαλυτερη νοσταλγια απο το πρωτο πραγματικα δικο μου, cz3.
Οχι γιατι ειναι σουπερ ουαου η ξεχωριζει σε καποιο τομεα.
Βασικα ισως ακριβως για το αντιθετο.
Εμαθα να οδηγω σε αυτο, δεν του κολλησα στο πισω τζαμι το Ν απο εγωισμο οτι "εγω ξερω" (τρομαρα μου), με αντεξε και το αντεξα. Ποσα σβησιματα επειδη αφησα δυνατα το συμπλεκτη, ποσους κοφτες να δουμε τελικη, ποσα τεστ με τον εαυτο μου να δουμε ποσο λιγη σουπερ μπορω να καψω αλλα και τα διαολεμενα κοψιματα οταν το φιλτρο της βενζινης μπουκωνε και επρεπε να το αλλαξω αλλα μεχρι τοτε ανοιγα το καπω και το χτυπαγα μιας και ηταν σε κοινη θεα μπροστα.
Ποσα πρωινα να θελω να παω μαθημα στο πανεπιστημιο, εξω να εχει γυρω στους 0 βαθμους και αυτο να αποφασιζει οτι κανει πολυ κρυο για να παρει μπρος και το ειχα ξυπνησει ξαφνικα.
Ποση ευχαριστηση οταν επαιρνε τελικα και ενιωθα να το φροντιζω οταν το αφηνα να ζεσταθει πριν βαλω 1η και σιγα σιγα ερχοταν και ο ζεστος αερας για τα χερια μου.
Αναμνησεις απο τα καλοκαιρια στη Κεφαλονια που δεν το σκεφτομασταν μηπως λερωσουμε τη ταπετσαρια με αλατια (καθε χειμωνα ειχε βιολογικο
), απο την ιδιαιτερη μυρωδια οταν εμπαινες μεσα και ηταν στον ηλιο που μονο αυτο το μαυρο ιταλικο πλαστικο φαινεται να βγαζει, απο την παλη με τη ζεστη γιατι προφανως δεν υπηρχε αρκουδι και τα εγκαυματα στα χερια γιατι ποιος να σκεφτει να βαλει πετσετα στο τιμονι οταν βλεπαμε το νερο μπροστα και τρεχαμε?
Και εννοειται τις τρομαρες σε φιλους οταν τους διδασκα εισαγωγη στην υπερστροφη με 20-25 χιλιομετρα με τα 13αρια ελαστικα και τρομαζαν
αλλα και τα τετακε απο το πουθενα οπου για ανεξηγητους λογους βρισκομουν αναποδα στο ρευμα μου μετα απο 5 δευτερα παλης με το τιμονι που το ακολουθουσε ενα "τι εγινε ρε |λογοκρισία|?" απο το κολλητο, χωρις να εχει καταλαβει κανεις μας γιατι αποφασισε να γλυστρισει.
Τα ηρεμα βραδια που βγαιναμε και το κασετοφωνο ειχε volume 2 για να παιζει αχνα απο πισω το hotel california αλλα και τα nah neh nah και puerto rico απο vaya con dios.
Το να ανεβουμε στον Αινο ηταν αθλος απο μονος του και το ευχαριστιομουν περισσοτερο γιατι εδινε αξια στην αναβαση.
Βασικα ισως να ηταν μονο αυτο. Ευχαριστιομουν και εκτιμουσα πιο πολυ την οδηγηση, το ταξιδι, τις στιγμες μαλλον γιατι ειχα μοχθησει.
Μου αρεσε να το αφηνω να κρυωσει και να ακουω τα τικ τακ των μεταλλων οσο οι υπολοιποι κοιτουσαν τη θεα.
Επρεπε να κανω και προσευχη να αντεξουν τα φρενα γιατι παντα εβραζαν στο γυρισμο.
Πουληθηκε για 800 ευρω πριν 8 χρονια με 80κ χιλιομετρα.
Εντωμταξυ ο πατερας ειχε αγορασει μια alfa 145 και εγω αρκετα χρονια αργοτερα ενα cz3.
Λιγοτερο (πολυ λιγοτερο ισως) στην alfa και περισσοτερο στο mitsubishi ηταν παρουσα η αισθηση του αδιαφορου. Μπορει να ειχα γκαζια πλεον, μπορουσα αξιοπρεπως να κανω προσπεραση και ολα τα κομφορ που ερχονται με την εξελιξη. Αλλα κατι αλλο μου ελειπε και ακομα δεν μπορω να εξηγησω τι. Παντως σιγουρα δεν ξαναμπηκαμε με νερα μετα απο μπανιο.
Παρακαλω εισαγετε σχολια οτι ειμαι μαζοχας και μου αρεσει το παιδεμα απο κατω.
ΥΓ. Η επιλογη του να ξοδευτουν τοσα χρηματα για την αποκασταση του συγκεκριμενου παντακιου ηρθε μετα απο πολυχρονη συμβιωση με ενα μαυρο παντα 800cc. Ειχε μονιμα θεμα με τη ρυθμιση μειγματος, τις πλατινες και τις ασφαλειες που τις εκαιγε και εκαναν τσαφ στα αριστερα των ποδιων του οδηγου. Εχω σκορπιες εικονες απο δαυτο αλλα καμια φωτο. Ηταν το πρωτο αυτοκινητο που οδηγησα ποτε μου, στα 17 μου στο αεροδρομιο στη Κεφαλονια χειμωνα, που ειχε αδεια ευθεια.
Θυμαμαι να ρωταω τον πατερα τι ειναι αυτα εκει πισω και να μου απανταει "Σουστες".
Α και το τασακι με το συρομενο καλυμα που επιανε στη κολωνα διπλα στα ποδια του οδηγου.
ΥΓ2. Το αυτοκινητακι στα δεξια του ταμπλω, ποσο γαματο.
O oδηγος που το ετρεχε λεγοταν Σταματης Σουρβελης.
Το συγκεκριμενο αυτοκινητο πραγματικα θα μπορουσα να το πω το αγαπημενο μου για διαφορους λογους τεχνικους αλλα επειδη εχω ζησει παρα πολλα μεσα του. Βολτες με την 
.Το είχα σε εποχές που δούλευα στην Αρτα ενω έμενα Γιαννενα και είχε μεγάλη σημασία να ξέρεις οτι μπορείς να περάσεις εύκολα οτιδήποτε βρεις στην Κανέτα.Το έδωσα γιατι είχα ήδη κάνει 120.000χλμ σε 4 χρόνια και χάλασε το mechatronik του κιβωτίου ενώ είχε και αρκετά ακριβή συντήρηση.Το αστείο είναι οτι το μεκατρονικ χάλασε και στον επόμενο που το πήρε κανα χρόνο μετα 
Αν θα το ξανα αγόραζα?Ναι αλλά χωρίς το καταραμένο dsg 
Σκοντάρα;