Mini Countryman S - σύντομη βόλτα
Πριν λίγες μέρες ο κουμπάρος μου πήρε ένα μεταχειρισμένο countryman S με καμιά 30αριά χιλιάδες χιλιόμετρα του 2011 και κατάφερα χθες να βρω λίγο χρόνο να το πάω μια μικρή βόλτα. Δυστυχώς μόνο Αττική Οδό βγήκαμε και σε κάποιους δρόμους μέσα στα Β. Προάστια, οπότε δε κατάφερα να το δω σε στροφές.
Εμφανισιακά είναι πολύ εντυπωσιακό, μου αρέσει. Είναι και ωραίο χρώμα (μολυβί με λευκή οροφή), έχει μαύρες ζάντες και xenon οπότε φαίνεται πολύ επιθετικό.
Όταν μπαίνεις στο εσωτερικό όμως, σε πιάνει λίγο μια απογοήτευση με τη ποιότητα των υλικών και της εργονομίας. Σκληρά πλαστικά, όχι τόσο καλά σε υφή, κάθεσαι στο κάθισμα και τρίζει το υποβραχιόνιο, ψάχνεις να βρεις από που ανοίγει το παράθυρο και άλλα πολλά. Καθόλου οδηγοκεντρικό το εσωτερικό λοιπόν. Θέση δε κατάφερα να φτιάξω γιατί δεν είχα χρόνο να το ψάξω και γενικώς βιαζόμασταν.
Πολύ θετικές εντυπώσεις όμως μου άφησε το αυτοκίνητο στο οδηγικό κομμάτι, διότι σε αυτό της άνεσης με απογοήτευσε. Ας ξεκινήσουμε από το δεύτερο. Πάρα πολύ σκληρό, κοπανάει αρκετά (λόγω runflat) και μου θύμισε πάρα πολύ το si. Γενικώς έχει αυτή τη BMWδο-αίσθηση και εδώ περνάμε στα θετικά. Το νιώθεις στιβαρό, έχει γεμάτο τιμόνι, βαρύ και ωραίο σασμάν. Ο συμπλέκτης όμως δε μου πολυ-άρεσε γιατί ήθελε λίγο παραπάνω πατινάρισμα για να ξεκινήσει και είναι καινούριος.
Στον ανοιχτό δρόμο είναι ευθύβολο, σταθερό και γενικώς σου εμπνέει εμπιστοσύνη. Συνολικά στο δρόμο μου θύμισε πολύ BMW προηγούμενης γενιάς.
Πάμε τώρα στο μοτέρ. Ωραίος ήχος, μπάσος και από τις 3000 στροφές και πάνω σκοτώνει ειδικά από 3η και μετά. Δευτέρα κάπως μακριά αλλά μετά μαζεύει χιλιόμετρα για πλάκα. Κάτω από 3000 στροφές, έχει ένα μικρό lag.
Εντάξει μέτριο θα το έλεγα συνολικά αλλά πολύ καλό στο οδηγικό κομμάτι, τώρα να δούμε αν θα του βγάλει ζημιές.