- 06 Σεπ 2017, 19:10
#431480
Κι ένα χιουμοριστικό γιατί το προηγούμενο ήταν λίγο βαρύ .
Εκεί που έχω ξαπλώσει σε μια απέλπιδα προσπάθεια να χωνέψω το αρνί, καθότι Πάσχα και προσπαθώ να ισορροπήσω το τασάκι στην κοιλιά, ακούω τον χαρακτηριστικό ήχο κλήσης των looney tunes που έχω ειδικά για τον φίλο μου τον Περικλή. Φυσικά δεν έχω καμμιά διάθεση να σηκωθώ, αλλά μάλλον θα έκανε τίποτα βουντού γιατί εγώ φιλικά σας προειδοποιώ,να το ξέρετε. Αν τυχόν έχετε σκοπό να αποκοιμηθείτε με το τασάκι αγκαλιά, φροντίστε να σβήσετε καλά το τελευταίο τσιγάρο γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να μπει η καύτρα μέσα από το παντελόνι της πυτζάμας και να σηκωθείτε έντρομοι κάνοντας χορευτικές κινήσεις που θα ζήλευε και ο Μιχαλάκης ο Τζάκσον στο μουνγουοκ. Τον παίρνω εγώ τηλέφωνο το λοιπόν και μου σκάει το κορυφαίο :
-Αύριο πάμε για ράφτινγκ. Το κανόνισα.
-Εσύ ρε τρόμπα φοβάσαι όταν περνάμε από ποτάμι πάνω από γέφυρα.
-Ελα, υπερβολές. Εφτά το πρωί πέρνα να με πάρεις να μαζέψουμε και τους υπόλοιπους. Πόση ώρα είναι μέχρι τα Γρεβενά;
-Σε μια ωρίτσα σας έχω εκεί.Να φύγουμε στις 8;
-Δεν θα τρέχεις. Σε περιμένω στις εφτά.
-Ρε σου λέω μια ωρίτσα δρόμος είναι. Έχω ξαναπάει εκεί.Άσε να φύγουμε στις 8.
-Είπα και ελάλησα. Εφτά και πέντε το αργότερο να είσαι εδώ.
Ακόμα λοιπόν ο ήλιος δεν έχει ανατείλει και εγώ νυστάζω έξω από το σπίτι του φίλου μου του Περικλή. Με συνοπτικές διαδικασίες μαζεύω και τους άλλους 2 και ξεκινάμε. Ήδη από την αρχή φαινόταν ότι θα περάσουμε καλά.
-Μην τρέχεις ρε. Είναι βρεγμένος ο δρόμος.
-Φοράω βροχολάστιχα.
-Βρακολάστιχα; Χαμήλωσε ρε τη μουσική πρωί πρωί.
-Μην κολλάς στην νταλίκα ρε.
-Μου έδωσε η μάνα μου ταπεράκι.
-Τι έχει μέσα;
-Δεν ξέρω. Το ξέχασα.
-Να φάω λίγο τσουρέκι μέσα στο αυτοκίνητο;
Οχτώ και πέντε ήμασταν στο σημείο του ραντεβού, μια ώρα νωρίτερα δηλαδή. Εγώ τους είχα προειδοποιήσει αλλά λένε ότι φταίει ότι δεν έπεσα κάτω από 150 χλμ/ώρα και κάτι τέτοια χαζά. Κάποια στιγμή με το καλό έφτασαν και οι υπεύθυνοι για το ράφτινγκ με βάρκες, στολές και όλο τον υπόλοιπο εξοπλισμό. Αφού βρήκα στολή να με χωράει, μας έβαλαν παρεά και 3 γυναίκες στη βάρκα για να συμπληρώσει, ήρθε η ώρα για να μας μάθει ο οδηγός πως θα κουνήσουμε τη βάρκα.
-Πάμε όλοι μπροστά. Σε παρακαλώ μην τον χτυπάς με το κουπί.
-Πάμε όλοι πίσω. Όχι μην φοβάσαι. Είναι φυσιολογικό να έχει νερά μέσα η βάρκα. Όχι δε χρειάζεται να τα βγάλεις με τη χούφτα σου.
-Να με προσέχετε όλη την ώρα. Όχι δεν έχει μηχανή η βάρκα. Εσείς θα κάνετε κουπί.
-Τα δύο παιδιά μπροστά είναι και μηχανόβιοι. Μην τους φοβάσαι στις στροφές. Δώσε τέρμα γκάζι. Έλα ρε πόνεσε το κεφάλι μου. Μην με βαράς με το κουπί.
Για να μην τα πολυλογώ κοτσάραμε και μια go pro στο κράνος του φίλου μου του Πάνου, που είναι ο πιο κοντός για να έχουμε πιο θεαματικά πλάνα από χαμηλά και ξεκινήσαμε.Βέβαια εγώ όλο κι όλο είδα ένα βιντεάκι 30 δευτερόλεπτα κι αυτό από την παραλία πριν ξεκινήσουμε, αλλά ο Περικλής ορκίζεται ότι θα μου τα στείλει όλα τα βίντεο. Όλά πήγαιναν καλά, αν εξαιρέσεις ότι μας έδωσαν τον πιο αργό οδηγό και δε μας άφηνε να κάνουμε κόντρες με τις άλλες βάρκες. Η πρόταση μου να αφήσουμε τις γυναίκες στην όχθη και να τις παραλάβουμε στο γυρισμό για να κουβαλάμε λιγότερο βάρος απορρίφθηκε γιατί λέει ότι δε θα γυρνούσαμε από εκεί και κάτι τέτοιες δικαιολογίες.
Κάνουμε μια στάση σε κάποια φάση για ανασυγκρότηση και εντελώς τυχαία, σπρώχνω τον φίλο μου τον Πάνο και πέφτει από τη βάρκα. Και με το μηχανάκι τα ίδια κάνει αλλά όλο εμένα κατηγορούνε.
-Ρε είναι βαθιά. Δεν πατώνω.
-Ρε Πανούλη αγόρι μου, εσύ δεν πατώνεις ούτε στην όχθη, με ύψος 1,30.
-Ρίχτε του ένα σωσίβιο καλέ. (Μια από τις γυναίκες)
-Μα φοράει σωσίβιο κυρία μου.
-Ωχ, ένα ψόφιο ψάρι. Πιάσε Περικλή (Ο Πάνος).
Τρομάζει και ο Περικλής από το ψάρι που τον πήρε στο μάτι, παρτον κι αυτον μέσα στο νερό . Μαζεύουμε τους ναυαγούς και συνεχίζουμε μέχρι την αποφράδα στιγμή που αρχίζει να κατηφορίζει το ποτάμι. Παίρνει φόρα η βάρκα, βγάζω αγκώνες εγώ στη πατημένη δεξιά, τον κόβω όμως τον οδηγό ότι είναι κουλομαρίας και πάει και μας καρφώνει σε ένα κορμό στην άκρη της όχθης. Έβγα με τα όλα της δηλαδή. Κάνω κάτι ζογκλερικά που είδα στο Μάτριξ για να μη φάω το κλαδί στη μάπα και εκεί που όλα πήγαιναν καλά, βρίσκομαι μέσα στο νερό και η βάρκα αναποδογυρισμένη από πάνω μου. Μετά από κάνα δεκάλεπτο, λέω πολύ έκατσα μέσα, ας βγώ έξω. Σηκώνομαι, το νερό μέχρι το γόνατο. Μετράω κεφάλια, λείπει ο Πάνος. Τελικά μετά από ενδελεχή έρευνα ανακαλύπτουμε ότι ο καημένος όπως έπεσε, τον πλάκωσε μια από τις κυρίες με απόβαρο όσο ένα SCANIA φορτωμένο μπετόν και δεν είχε καταλάβει ότι είχε άνθρωπο από κάτω της. Νόμιζε ότι πατάει σε βράχια. Αφού τον απεγκλωβίσαμε, εντάξει σε αυτόν το νερό έφτανε μέχρι το στήθος, οπότε ήταν λίγο πιο δύσκολο, η υπόλοιπη διαδρομή κύλησε χωρίς ιδιαίτερα απρόοπτα.
Αφού εξαφανίσαμε τα μπισκότα που είχαν την ευγενή καλοσύνη να μας κεράσουν τα παιδιά που οργάνωνουν το όλο θέμα, πήραμε το δρόμο του γυρισμού και πάλι μέσα σε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα.
-Ρε χαμήλωσε τη μουσική. Δεν ακούω τίποτα.
-Ρε βραχήκε το βρακί μου. Μούφα αδιάβροχες οι στολές.
-Μην κολλάς στο φορτηγό.
-Μου έδωσε η μάνα μου ταπεράκι. Αλλά το ξέχασα.
-Πρόσεχε ρε το δρόμο.
-Να φάω λίγο τσουρέκι; Ή δε τρως μέσα στο αυτοκίνητο;
Πάντως καλά περάσαμε. Τώρα λέμε να πάμε σε κανένα πιο δύσκολο ποτάμι γιατί αυτό μας φάνηκε πολύ εύκολο αλλά θα ξεκινήσουμε καμμιά ώρα αργότερα αυτή τη φορά. Αν ψήνεται κανένας μου λέει για να μη κουβαλάμε γυναίκες που και κουπί δεν κάνουν και μας πλακώνουν στις τούμπες. Α , ναι. Όποιος έρθει να φέρει και ταπεράκι μαζί γιατί ο Περικλής το ξεχνάει.