Γενικά αυτοκινητιστικά θέματα
Άβαταρ μέλους
By PaNick67
#398548 Ω ναι! Μπράβο! Ωραία αφήγηση και ακόμα πιο ωραία εμπειρία!

Από το Redmi Note 4
Άβαταρ μέλους
By DAP
#398820 Νομιζω οτι οποιος αγαπαει το αυτοκινητο πρεπει να παει στο Καλοξυλο....Θα εχει αναμνησεις για ολη την υπολοιπη ζωη του.....Ακριβο,ξακριβο το εισιτηριο εχει μηδαμινη αξια για αυτα που θα δεις,αυτα που θα ακουσεις και αυτα που θα μυρισεις.....
Άβαταρ μέλους
By cavallino
#398937 Έτσι ακριβώς! Απλά μη δώσετε "ραντεβού στη Stratos", θα χαθεί η μπάλα!
Άβαταρ μέλους
By DAP
#398987
cavallino έγραψε:Έτσι ακριβώς! Απλά μη δώσετε "ραντεβού στη Stratos", θα χαθεί η μπάλα!


:lol: :lol: :lol: :lol:
Θα μου επιτρεψεις cavallino να λυσω τις αποριες οσων δεν καταλαβαν τουτα τα απο πανω......

Με τον Μανο δωσαμε ραντεβου μεσω του παλιου φορουμ να συναντηθουμε στο Goodwood μια ορισμενη μερα και ωρα "στη Στρατος".....

Εκεινος πηγε και στηθηκε στο ραλιαρικο περιπτερο και γω καποιες εκατονταδες μετρα μακρυα στις Λαντσια δρομου.....Στις Στρατος και οι δυο ,βεβαιως....

Συναντηθηκαμε και γνωριστηκαμε στην Αθηνα λιγους μηνες μετα.....
Άβαταρ μέλους
By 21 quadra
#399007 Kλασσικός Cavalino, δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από τον Μάνο, σπάνια εμφανίζεται, σπάνια μιλάει, σπάνια περιγράφει, κάτι σαν σπάνιο εξάρτημα ή ενθύμιο από το Μαρανέλο την εποχή του γέρου ένα πράμα, ένας ταξιδευτής της φαντασίας μας. :s_drinks
Άβαταρ μέλους
By cavallino
#399167 :s_howdy

Ευχαριστώ σας!
Άβαταρ μέλους
By cavallino
#399210 Έχω πολλά! Αλλά με τα δικά σου σίγουρα δεν συγκρίνονται.
Άβαταρ μέλους
By markvag
#429221 :yahoo: :yahoo: :yahoo: :yahoo: :yahoo: :yahoo: :yahoo: :yahoo:
Άβαταρ μέλους
By elvet
#429332 :yahoo: :yahoo:
Τακτοποιούσα προχθές την αποθήκη με νέα ράφια και βρήκα τα τεύχη του Drive, οπότε διάβασα όλα τα κόμικ των 3 πρώτων χρόνων
Άβαταρ μέλους
By blinkys
#431476 Η Κ ήταν από τα πρώτα άτομα που γνώρισα στη σχολή. Κόρη μεγαλοβιομήχανου από την Αθήνα. Δεν την έλεγες άσχημη, ίσα ίσα που είχε κάψει αρκετές καρδιές. Απλά εγώ ποτέ δεν την είδα σαν γκόμενα. Μακρύ σγουρό μαλλί, συνήθως βαμμένο σε κάποια απόχρωση του κόκκινου και μεγάλα πράσινα μάτια που πάντα σε κοιτούσαν με απορία. Με την πρώτη ματιά την περνούσες για εντελώς χαζή. Στη συνέχεια καταλάβαινες πως απλά είχε το χάρισμα της αφέλειας. Παιδική σχεδόν αφέλεια συνδυασμένη άψογα με μια αιώνια αφηρημάδα και αδιαφορία για κάθε λογής τυπικότητες. Έχει μείνει στην ιστορία η περίπτωση που σηκώθηκε γυμνή από το κρεββάτι για να ανοίξει στον σπιτονοικοκύρη της που χτυπούσε επίμονα το κουδούνι , μόνο και μόνο για να τον αφήσει να περιμένει σοκαρισμένος στην πόρτα όσο αυτή έπεσε και ξανακοιμήθηκε.

Περάσαμε πολλά με την Κ. Αλλά απ’ όλα ένα σκηνικό έχει χαραχτεί στη μνήμη μου. Μόλις είχα γυρίσει σπίτι από τη δουλειά και πάλευα να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά. Έπαιζε και φρέσκο αίσθημα εκείνο τον καιρό και ήθελα να είμαι ξεκούραστος για το βράδυ. Το κινητό όμως είχε άλλη άποψη. Σηκώθηκα βλαστημώντας γιατί πρώτον δεν το έκλεισα και δεύτερον γιατί το είχα αφήσει μακριά απο το κρεββάτι. Το σήκωσα βαριεστημένα για να ακούσω μια μίξη απο ακατάληπτες κουβέντες και κλάμματα. Ψύχραιμα το έκλεισα και πήρα τηλέφωνο τον κολλητό . Αυτός σίγουρα θα ήξερε. Με λίγα λόγια μου είπε ότι η Κ μάλλον ήταν έγκυος και να τσακιστώ να πάω από το σπίτι της.

Τους βρήκα, παραδόξως, σε ήρεμη κατάσταση. Ο κολλητός να έχει γεμίσει ότι τασάκι υπήρχε στο σπίτι και η Κ να έχει τελειώσει την μισή παραγωγή χαρτομάντηλων της αθηναικής χαρτοποιιας. Ρώτησα τι είχε συμβεί. Έπιασα κάτι ασυνάρτητα αλλά ήταν αρκετά για να βγάλω νόημα. Καθυστέρηση... σεξ χωρίς προφυλάξεις. Το έπιασα το νόημα. Συγκράτησα το αυθόρμητο μάθημα σεξουαλικής αγωγής που είχα στο μυαλό μου και πήρα τηλέφωνο τον –εκείνο τον καιρό-δεσμό της . Δούλευε σε ένα συνεργείο λίγο πιο κάτω οπότε πετάχτηκα. Δεν του είπα τίποτα αλλά του ζήτησα το αυτοκίνητο για να πάω την Κ στο γιατρό γιατί ζαλιζόταν. Παρέλειψα φυσικά να του πω το αληθινό πρόβλημα. Είναι γνωστό ότι δύο τύποι χωρίς ψυχραιμία είναι καλύτερα από τρεις τυπους χωρίς ψυχραιμία όταν θες να ηρεμήσεις μια γυναίκα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Παρέλειψα επίσης να του πω ότι δεν εχω δίπλωμα οδήγησης.

Φυσικά όταν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά. Εκείνη την μέρα δεν είχε πάει με το δικό του αυτοκίνητο για δουλειά . Είχε πάρει το αυτοκίνητο ενός θείου του που έμενε στο Παρίσι και είχε έρθει για διακοπές,, για σέρβις. Διστακτικά μου έδωσε τα κλειδιά. Κάτι μουρμούρισε για το ότι αν το γρατζουνίσω θα με βρουν τσιμενταρισμένο στον πάτο της θάλασσας αλλά δεν έδωσα σημασία. Το βλέμμα μου έιχε καρφωθεί σε μια απαστράπτουσα άσπρη Citroen DS. Οι σταγόνες της βροχής έκαναν τις καμπύλες της να μοιάζουν ακόμα πιο όμορφες. Το μόνο αυτοκίνητο που του πάει η βροχή. Σχεδόν ξέχασα την Κ. Αν δεν με έπαιρνε τηλέφωνο ακόμα εκεί θα ήμουν να χαζεύω την «Θεά».

Παρατήσαμε τον κολλητο να φυλάει το σπίτι, γιατί η Κ φυσικά είχε χάσει για πολλοστή φορά τα κλειδια της, και πήραμε το δρόμο για το νοσοκομείο. Το αυτοκίνητο είχε έντονη μυρωδιά από κάποιο βαρύ καπνό. Του ταίριαζε όμως τόσο που δεν κάπνισα εκεί μέσα όσο και να το ήθελα. Πάρκαρα μακριά από τα διάφορα Χιουντάι και Σέατ που γέμιζαν ασφυκτικά το πάρκινγκ των επισκεπτών, αγνοώντας την γκρίνια της Κ.

Μετά από δυο ώρες αναμονής και αφού ο γιατρός μας βεβαίωσε πολλές φορές ότι δεν θα γίνουμε γονείς, ναι με πέρασε για τον «πατέρα», μπήκαμε και πάλι μέσα στο αυτοκίνητο για να επιστρέψουμε. Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν ένιωθα τίποτα . Οδηγούσα σαν ρομπότ. Δεν έστριψα για το κέντρο της πόλης που ήταν το σπίτι της Κ. Αντίθετα ακολούθησα τον περιφερειακό. Λίγα λεπτά αργότερα ανηφορίζαμε ένα δρόμο γεμάτο στροφές. Άρχισα να οδηγώ πιο γρήγορα. Το αυτοκίνητο έστριβε χωρίς κόπο. Είχε γραμμένα στα παλιά του Μισελέν το ολισθηρό οδόστρωμα και τις απότομες στροφές.

Η Κ είχε αποκοιμηθεί στο δίπλα κάθισμα σκεπασμένη με το μπουφαν μου. Η βροχή δυνάμωνε.
Σταμάτησα σε ένα παρκινγκ και άνοιξα το παράθυρο. Είχε νυχτώσει και τα φώτα της πόλης έμοιαζαν όμορφα από εκει πάνω. Ακουγόταν μόνο η βροχή και το απαλό κροτάλισμα από τα μέταλλα της Γαλλίδας που κρύωναν. Το χώμα μύριζε από τη βροχή. Έψαξα για τσιγάρο. Σκατά. Η Κ κοιμόταν πάνω στην τσέπη του μπουφάν που είχε μέσα το πακέτο.Δεν μου έκανε καρδιά να την ξυπνήσω. Έψαξα γύρω γύρω στο αυτοκίνητο και στα τυφλά βρήκα ενα πακέτο. Ευτυχώς ο θείος κάπνιζε. Άναψα ένα και ο βαρύς καπνός με γέμισε ευφορία. Πίεσα μια κασέτα που υπήρχε πάνω στο περίεργο κασετόφωνο και πάτησα το play. Ακούστηκε ένα μικρό βουητό και ξαφνικά μια "περίεργη" φωνή (πολύ αργότερα έμαθα ότι ήταν ο Jacques Brell) γέμισε τον χώρο.

Je ne sais pas pourquoi la pluie
Quitte là-haut ses oripeaux
Que sont les lourds nuages gris
Pour se coucher sur nos coteaux

Έμεινα εκεί λοιπόν, ένας πιτσιρικάς χωρίς δίπλωμα, με ξένο αυτοκίνητο και ξένο τσιγάρο, με μια «ξένη» όμορφη κοκκινομάλλα με πράσινα μάτια να κοιμάται στο διπλανό κάθισμα, να ακούω τη βροχή και να αναρωτιέμαι παρεά με τον Jacques γιατί η βροχή...