Γενικά αυτοκινητιστικά θέματα
Άβαταρ μέλους
By PaNick67
#431479 Αυτό το φόρουμ απέκτησε τον δικό του " στουκερμαν"

Γράψε βιβλίο τώρα!


Από το Redmi Note 4
Άβαταρ μέλους
By blinkys
#431480 Κι ένα χιουμοριστικό γιατί το προηγούμενο ήταν λίγο βαρύ .

Εκεί που έχω ξαπλώσει σε μια απέλπιδα προσπάθεια να χωνέψω το αρνί, καθότι Πάσχα και προσπαθώ να ισορροπήσω το τασάκι στην κοιλιά, ακούω τον χαρακτηριστικό ήχο κλήσης των looney tunes που έχω ειδικά για τον φίλο μου τον Περικλή. Φυσικά δεν έχω καμμιά διάθεση να σηκωθώ, αλλά μάλλον θα έκανε τίποτα βουντού γιατί εγώ φιλικά σας προειδοποιώ,να το ξέρετε. Αν τυχόν έχετε σκοπό να αποκοιμηθείτε με το τασάκι αγκαλιά, φροντίστε να σβήσετε καλά το τελευταίο τσιγάρο γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να μπει η καύτρα μέσα από το παντελόνι της πυτζάμας και να σηκωθείτε έντρομοι κάνοντας χορευτικές κινήσεις που θα ζήλευε και ο Μιχαλάκης ο Τζάκσον στο μουνγουοκ. Τον παίρνω εγώ τηλέφωνο το λοιπόν και μου σκάει το κορυφαίο :

-Αύριο πάμε για ράφτινγκ. Το κανόνισα.
-Εσύ ρε τρόμπα φοβάσαι όταν περνάμε από ποτάμι πάνω από γέφυρα.
-Ελα, υπερβολές. Εφτά το πρωί πέρνα να με πάρεις να μαζέψουμε και τους υπόλοιπους. Πόση ώρα είναι μέχρι τα Γρεβενά;
-Σε μια ωρίτσα σας έχω εκεί.Να φύγουμε στις 8;
-Δεν θα τρέχεις. Σε περιμένω στις εφτά.
-Ρε σου λέω μια ωρίτσα δρόμος είναι. Έχω ξαναπάει εκεί.Άσε να φύγουμε στις 8.
-Είπα και ελάλησα. Εφτά και πέντε το αργότερο να είσαι εδώ.

Ακόμα λοιπόν ο ήλιος δεν έχει ανατείλει και εγώ νυστάζω έξω από το σπίτι του φίλου μου του Περικλή. Με συνοπτικές διαδικασίες μαζεύω και τους άλλους 2 και ξεκινάμε. Ήδη από την αρχή φαινόταν ότι θα περάσουμε καλά.

-Μην τρέχεις ρε. Είναι βρεγμένος ο δρόμος.
-Φοράω βροχολάστιχα.
-Βρακολάστιχα; Χαμήλωσε ρε τη μουσική πρωί πρωί.
-Μην κολλάς στην νταλίκα ρε.
-Μου έδωσε η μάνα μου ταπεράκι.
-Τι έχει μέσα;
-Δεν ξέρω. Το ξέχασα.
-Να φάω λίγο τσουρέκι μέσα στο αυτοκίνητο;

Οχτώ και πέντε ήμασταν στο σημείο του ραντεβού, μια ώρα νωρίτερα δηλαδή. Εγώ τους είχα προειδοποιήσει αλλά λένε ότι φταίει ότι δεν έπεσα κάτω από 150 χλμ/ώρα και κάτι τέτοια χαζά. Κάποια στιγμή με το καλό έφτασαν και οι υπεύθυνοι για το ράφτινγκ με βάρκες, στολές και όλο τον υπόλοιπο εξοπλισμό. Αφού βρήκα στολή να με χωράει, μας έβαλαν παρεά και 3 γυναίκες στη βάρκα για να συμπληρώσει, ήρθε η ώρα για να μας μάθει ο οδηγός πως θα κουνήσουμε τη βάρκα.

-Πάμε όλοι μπροστά. Σε παρακαλώ μην τον χτυπάς με το κουπί.
-Πάμε όλοι πίσω. Όχι μην φοβάσαι. Είναι φυσιολογικό να έχει νερά μέσα η βάρκα. Όχι δε χρειάζεται να τα βγάλεις με τη χούφτα σου.
-Να με προσέχετε όλη την ώρα. Όχι δεν έχει μηχανή η βάρκα. Εσείς θα κάνετε κουπί.
-Τα δύο παιδιά μπροστά είναι και μηχανόβιοι. Μην τους φοβάσαι στις στροφές. Δώσε τέρμα γκάζι. Έλα ρε πόνεσε το κεφάλι μου. Μην με βαράς με το κουπί.

Για να μην τα πολυλογώ κοτσάραμε και μια go pro στο κράνος του φίλου μου του Πάνου, που είναι ο πιο κοντός για να έχουμε πιο θεαματικά πλάνα από χαμηλά και ξεκινήσαμε.Βέβαια εγώ όλο κι όλο είδα ένα βιντεάκι 30 δευτερόλεπτα κι αυτό από την παραλία πριν ξεκινήσουμε, αλλά ο Περικλής ορκίζεται ότι θα μου τα στείλει όλα τα βίντεο. Όλά πήγαιναν καλά, αν εξαιρέσεις ότι μας έδωσαν τον πιο αργό οδηγό και δε μας άφηνε να κάνουμε κόντρες με τις άλλες βάρκες. Η πρόταση μου να αφήσουμε τις γυναίκες στην όχθη και να τις παραλάβουμε στο γυρισμό για να κουβαλάμε λιγότερο βάρος απορρίφθηκε γιατί λέει ότι δε θα γυρνούσαμε από εκεί και κάτι τέτοιες δικαιολογίες.

Κάνουμε μια στάση σε κάποια φάση για ανασυγκρότηση και εντελώς τυχαία, σπρώχνω τον φίλο μου τον Πάνο και πέφτει από τη βάρκα. Και με το μηχανάκι τα ίδια κάνει αλλά όλο εμένα κατηγορούνε.
-Ρε είναι βαθιά. Δεν πατώνω.
-Ρε Πανούλη αγόρι μου, εσύ δεν πατώνεις ούτε στην όχθη, με ύψος 1,30.
-Ρίχτε του ένα σωσίβιο καλέ. (Μια από τις γυναίκες)
-Μα φοράει σωσίβιο κυρία μου.
-Ωχ, ένα ψόφιο ψάρι. Πιάσε Περικλή (Ο Πάνος).

Τρομάζει και ο Περικλής από το ψάρι που τον πήρε στο μάτι, παρτον κι αυτον μέσα στο νερό . Μαζεύουμε τους ναυαγούς και συνεχίζουμε μέχρι την αποφράδα στιγμή που αρχίζει να κατηφορίζει το ποτάμι. Παίρνει φόρα η βάρκα, βγάζω αγκώνες εγώ στη πατημένη δεξιά, τον κόβω όμως τον οδηγό ότι είναι κουλομαρίας και πάει και μας καρφώνει σε ένα κορμό στην άκρη της όχθης. Έβγα με τα όλα της δηλαδή. Κάνω κάτι ζογκλερικά που είδα στο Μάτριξ για να μη φάω το κλαδί στη μάπα και εκεί που όλα πήγαιναν καλά, βρίσκομαι μέσα στο νερό και η βάρκα αναποδογυρισμένη από πάνω μου. Μετά από κάνα δεκάλεπτο, λέω πολύ έκατσα μέσα, ας βγώ έξω. Σηκώνομαι, το νερό μέχρι το γόνατο. Μετράω κεφάλια, λείπει ο Πάνος. Τελικά μετά από ενδελεχή έρευνα ανακαλύπτουμε ότι ο καημένος όπως έπεσε, τον πλάκωσε μια από τις κυρίες με απόβαρο όσο ένα SCANIA φορτωμένο μπετόν και δεν είχε καταλάβει ότι είχε άνθρωπο από κάτω της. Νόμιζε ότι πατάει σε βράχια. Αφού τον απεγκλωβίσαμε, εντάξει σε αυτόν το νερό έφτανε μέχρι το στήθος, οπότε ήταν λίγο πιο δύσκολο, η υπόλοιπη διαδρομή κύλησε χωρίς ιδιαίτερα απρόοπτα.

Αφού εξαφανίσαμε τα μπισκότα που είχαν την ευγενή καλοσύνη να μας κεράσουν τα παιδιά που οργάνωνουν το όλο θέμα, πήραμε το δρόμο του γυρισμού και πάλι μέσα σε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα.

-Ρε χαμήλωσε τη μουσική. Δεν ακούω τίποτα.
-Ρε βραχήκε το βρακί μου. Μούφα αδιάβροχες οι στολές.
-Μην κολλάς στο φορτηγό.
-Μου έδωσε η μάνα μου ταπεράκι. Αλλά το ξέχασα.
-Πρόσεχε ρε το δρόμο.
-Να φάω λίγο τσουρέκι; Ή δε τρως μέσα στο αυτοκίνητο;

Πάντως καλά περάσαμε. Τώρα λέμε να πάμε σε κανένα πιο δύσκολο ποτάμι γιατί αυτό μας φάνηκε πολύ εύκολο αλλά θα ξεκινήσουμε καμμιά ώρα αργότερα αυτή τη φορά. Αν ψήνεται κανένας μου λέει για να μη κουβαλάμε γυναίκες που και κουπί δεν κάνουν και μας πλακώνουν στις τούμπες. Α , ναι. Όποιος έρθει να φέρει και ταπεράκι μαζί γιατί ο Περικλής το ξεχνάει.
Άβαταρ μέλους
By blinkys
#431489
Νίκος Παππάς έγραψε:Αυτό το φόρουμ απέκτησε τον δικό του " στουκερμαν"

Γράψε βιβλίο τώρα!


Από το Redmi Note 4


Υπάρχει εδώ και πολύ καιρό σαν σκέψη :oops:

saxon_747 έγραψε:Ωραίος... Με ταξιδεψες...
Η όμορφη κοπέλα τι απέγινε;


Ζει στην Αθήνα, παντρεμένη με ένα πολύ καλό παιδί κι έχει κι ένα υπέροχο κοριτσάκι.
Άβαταρ μέλους
By dimviii
#431498 η βαρια αφηγηση με την ΝτιΕς γαμει!! :metalo:
Άβαταρ μέλους
By Andreasdik
#431506 Πολύ ωραίες ιστορίες!!
Με τη 2η ακόμα γελάω!!
Άβαταρ μέλους
By bibendum
#431507 |λογοκρισία| blinkys γαμανε οι ιστοριες σου που περιεχουν τσιγαρο, κρυο, παγκακια, βροχη, μοναχικες σκεψεις :)
Άβαταρ μέλους
By blackpug106
#431536 @Blinkyyyyyy'ssssss

Θυμάμαι ένα blog με έναν Κακό λύκο.... Καλά θυμάμαι??? :iconcool:

Εύγε Μαζντοτεκνο μου. :iconcool:
Άβαταρ μέλους
By blinkys
#431588 Θενκς σε όλους :s_howdy

blackpug106 έγραψε:@Blinkyyyyyy'ssssss

Θυμάμαι ένα blog με έναν Κακό λύκο.... Καλά θυμάμαι??? :iconcool:

Εύγε Μαζντοτεκνο μου. :iconcool:


Το έφαγε η έλλειψη χρόνου φίλε. Υπάρχει πρόταση από ένα σάιτ για κείμενα σε στυλ ονειροκριτη που είχα γράψει για εδώ, αλλά θα δείξει.
Άβαταρ μέλους
By markvag
#431616
blinkys έγραψε:
Νίκος Παππάς έγραψε:Αυτό το φόρουμ απέκτησε τον δικό του " στουκερμαν"

Γράψε βιβλίο τώρα!


Από το Redmi Note 4


Υπάρχει εδώ και πολύ καιρό σαν σκέψη :oops:



Εικόνα

:rtfm:

Εξαιρετικός, όπως πάντα! :metalo:
Άβαταρ μέλους
By blinkys
#439299 Άυγουστος μήνας και η ζέστη στο συνεργείο ήταν αποπνικτική. Οι τρεις απασχολημένες ράμπες και το γεμάτο πάρκινγκ πελατών προδίδουν ότι μιλάμε για αρκετά χρόνια πριν, που λεφτά υπήρχαν. Οι δυο από τους τρεις μηχανικούς λείπουν με άδεια και έχει πέσει όλη η δουλειά στον ένα μάστορα που έμεινε και στον πιτσιρικά που δούλευε εκεί τα καλοκαίρια κάνοντας διάλλειμα από διαφορικές εξισώσεις και ολοκληρώματα. Ο ηλεκτρολόγος δεν μετράει γιατί τότε η συγκεκριμένη εταιρεία έδινε δώρο τα A/C με κάθε καινούργιο αυτοκίνητο και δεν προλάβαινε ούτε να διαβάσει την αγαπημένη του αθλητική εφημερίδα που ερχόταν κάθε πρωί παρέα με το κολατσό του.

Ο πιτσιρικάς ήμουν εγώ. Ο μάστορας ήταν ο Γιάννης. Εκεί που λοιπόν που τρέχω σαν το Βέγγο να αλλάξω λάδια-φίλτρο και στα 3 αυτοκίνητα που είχα σηκωμένα στη ράμπα ακούω μια γνώριμη φωνή να βρίζει και γέλια από πελάτες. Το αφεντικό είχε πιάσει τον Γιάννη να κοιμάται μέσα σε ένα αυτοκίνητο, όπως έμαθα αργότερα. Και όταν φυσικά τον ρώτησε τι έκανε εκεί, ο Γιάννης απάντησε με απόλυτη φυσικότητα «Δοκίμαζα το A/C ρε αφεντικό!» .
Όταν είχε όρεξη για δουλειά, ήταν απίστευτα καλός μάστορας. Από τους παλιούς που πρώτα επισκευάζουν και σαν έσχατη λύση παραγγέλνουν νέο ανταλλακτικό. Το κακό ήταν πως σχεδόν ποτέ δεν είχε όρεξη για δουλειά. Πολλές φορές για σοβαρές βλάβες έπαιρνε τα αυτοκίνητα και πλήρωνε φίλους του μηχανικούς να τα φτιάξουν. Τι πλήρωνε δηλαδή που μονίμως χρωστούσε.

Δύο πράγματα ενδιέφεραν τον Γιάννη. Η παλιά του Τζούνιορ και όλες μα όλες οι γυναίκες. Ψηλές, κοντές, αδύνατες, χοντρές όλες του άρεσαν. Και αυτό πριν πιει. Όταν έπινε, του άρεσαν ακόμα και οι ελάχιστες που δεν τον ενδιέφεραν όταν ακόμα μπορούσε να περάσει αλκοτέστ. Κάθε βράδυ έπαιρνε ένα από τα μεταχειρισμένα που είχαμε για πούλημα, αγόραζε κι ένα μπουκάλι ουίσκυ και γυρνούσε όλη νύχτα παρέα με κάποια κατάκτηση μέχρι να τελειώσει το ουίσκυ ή η βενζίνη .
Ένα ολόκληρο καλοκαίρι δουλέψαμε μαζί. Το κινητό του μονίμως με φραγή γιατί μονίμως ήταν απλήρωτο. Όταν τον έχανα, τον έβρισκα σε μια καντίνα εκεί κοντά. Εκεί δούλευε μια Ρωσσίδα που στα νιάτα της ίσως ήταν όμορφη. Ο χρόνος όμως δεν της είχε φερθεί πολύ ευγενικά και κάπου εκεί στην 4η δεκαετία της ζωής της δε βλεπόταν ούτε αν είχες κατεβάσει ολόκληρο αποστακτήριο. Αυτά ήταν ψιλά γράμματα όμως για τον Γιάννη. Στο μαγαζί να γίνεται χαμός κι αυτός να πίνει μπύρες και να απαντάει «ντα, ντα όμορφη» σε ότι και να έλεγε η Ρωσσίδα.

Λίγο πριν τελειώσουν οι καλοκαιρινές μου διακοπές ήρθε ενας πελάτης με πρόβλημα στο σασμάν. Στην καντίνα στη θέσης της Ρωσσίδας δούλευε μια άλλη κοπέλα, 10 κιλά πιο χοντρή αλλά και περίπου 20 χρόνια νεότερη. Όσο να πεις κάποια αναβάθμιση. Από το τηλέφωνο μου έδινε οδηγίες πως να κατεβάσω το σασμάν. Όταν τελικα το κατέβασα, ήρθε για μισή ώρα, το επισκεύασε και πάλι τηλεφωνικά με καθοδήγησε να το ανεβάσω. Σαν από θαύμα αυτό το σασμάν δουλεύει ακόμα και σήμερα.

Εμένα δεν με ενοχλούσε που δεν δούλευε. Ίσα ίσα που είχα αναβαθμιστεί και θέλοντας και μη μάθαινα. Επίσης δεν έλεγε όχι σε ότι ηλίθια ιδέα είχα. Οι δοκιμές μας συνήθως ήταν πιο αυτοκίνητο θα βγάλει περισσότερα χιλιόμετρα ανάμεσα στα 2 φανάρια που είχε ο δρόμος που οδηγούσε στην αντιπροσωπεία που δουλεύαμε. Βέβαια το αφεντικό και οι πελάτες μάλλον δεν συμμερίζονταν την άποψη μου.

Όταν δεν μιλούσε για γυναίκες , με ζάλιζε με την Άλφα του. Την είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του και σε μια σπάνια κίνηση αυτοσυγκράτησης, δεν έφαγε το μηνιάτικο σε ένα βράδυ και από 1.3 αναβαθμίστηκε σε 2 λιτρη η Τζούνιορ. Τον είχα πρήξει να με πάει βόλτα, αλλά όλο κάτι είχε να τελειώσει . Πότε περίμενε καινούργια καρμπυρατέρ, πότε δεν είχε λάστιχα, πότε ήθελε να φτιάξει μια φλάντζα που έχανε. Στο νου μου είχα μια κατακόκκινη απαστράπτουσα Άλφα σαν αυτές που χάζευα στα περιοδικά.

Δύο Σεπτεμβρίου, στα γενέθλια μου, ήταν η τελευταία μέρα που πήγα για δουλειά. Ο Γιάννης άφαντος. Αυτό δεν ήταν περίεργο. Περίεργο ήταν πως το αφεντικό δεν γκρίνιαζε. Κάπου εκεί στο μεσημεράκι επιτέλους φάνηκε. Όχι με φόρμα εργασίας αλλά με ένα κουστούμι, το οποίο μάλλον είχε επίσης κληρονομήσει από τον πατέρα του. Με χαιρέτησε και κλείστηκε στο γραφείο του αφεντικού. Έμεινα να χαζεύω την Άλφα. Κάποτε ήταν όντως κόκκινη. Τώρα ήταν όμως σκουριασμένη. Όπου δεν υπήρχε σκουριά , υπήρχε στόκος.

Από τη θέση του συνοδηγού κατέβηκε η Ρωσσίδα από την καντίνα. Της έφτιαξε κάποιος καφέ και έκατσε στην έκθεση να χαζεύει τα καινούργια αυτοκίνητα. Όταν βγήκε ο Γιάννης μου έκανε νόημα. Το έπιασα αμέσως, παράτησα το Saab ενός περίεργου φαρμακοποιού και άνοιξα την πόρτα του συνοδηγού. Με το που έκατσα διαπίστωσα ότι πρώτον το κάθισμα ήταν σπασμένο και κουνιόταν και δεύτερον ότι το πάτωμα στα πόδια μου είχε μια τεράστια τρύπα. Η Άλφα ζορίστηκε λίγο αλλά τελικά πήρε μπροστά. Όπως βγαίναμε από την αντιπροσωπεία χάζευα τον δρόμο να περνάει κάτω από τα πόδια μου.

Με το που βγήκε στην ευθεία σανίδωσε το γκάζι και εκεί διαπίστωσα ότι ούτε η πόρτα έκλεινε καλά και έμπαινε αέρας. Ίσα που έβαλε τρίτη φτάσαμε στην καντίνα. Δεν πήγαινε καθόλου άσχημα τελικά η Άλφα. Μπροστά από την καντίνα είχε ένα μεγάλο άνοιγμα. Βόλευε να παρκάρουν οι πελάτες και καμμιά φορά έστηναν και πλαστικά τραπέζια και καρέκλες. Ο Γιάννης κατέβασε δευτέρα και τράβηξε χειρόφρενο, το οποίο φυσικά δεν έπιασε. Σχεδόν σταμάτησε , κάρφωσε πρώτη και άρχισε τις σβούρες. Στην αρχή τα καρμπυρατέρ μπέρδεψαν αλλά σχεδόν αμέσως καθάρισε το μοτερ και οι φορτηγατζήδες που περίμεναν στην ουρά για βρώμικο γέμισαν σκόνη. Η Άλφα γυρνούσε χωρίς πολύ κόπο. Εγώ πάλευα να κρατηθώ από την χαλασμένη πόρτα και ο Γιάννης γελούσε.

Όταν μερικοί πελάτες κινήθηκαν απειλητικά προς το μέρος μας, έβαλε δευτέρα και με γύρισε πίσω στο μαγαζί. Κατέβηκα και τον χαιρέτησα. Δεν πέρασαν ούτε πέντε λεπτά όταν τον είδα να περνάει πάλι μπροστά απο το μαγαζί. Στη σπασμένη θέση του συνοδηγού καθόταν η πιτσιρίκα από την καντίνα. Την Ρωσσίδα που μας άφησε αμανάτι, την πήγε σπίτι στο σχόλασμα ο ηλεκτρολόγος.

Να σαι καλά ρε Γιάνναρε, όπου κι αν βρίσκεσαι. Κι ακόμα μου χρωστάς μια δοκιμή με την Άλφα να δούμε πόσα θα βγάλει από φανάρι σε φανάρι.