- 12 Σεπ 2014, 00:13 #8098

Ελ Έι Ντι Έι μέρος 1ον.


Τζιτζιφιές Καλλιθέας, Ιούλιος 1997. Η προπόνηση μόλις έχει τελειώσει, τα σκάφη πλύθηκαν και σκεπάστηκαν, τα βρεγμένα ρούχα μπήκαν στις τσάντες, σάντουιτς και φραπέ στην καφετέρια. Δύο σκάφη, δύο πληρώματα, 4 άτομα.

- Ρε σεις, θα πάμε στο παγκόσμιο?
- ... πού γίνεται φέτος?
- Βόρεια Γαλλία... κάπου κοντά στη Βρέστη νομίζω, στου διαόλου τη μάνα.
- Χμ... λεφτά έχουμε? Αυτοκίνητο? Τρέιλερ για 2 σκάφη? Για προπονητή ούτε λόγος, ότι κάνουμε μόνοι μας.
- Εμάς θα χώσει χρήμα ο όμιλος.
- Εμείς θα ζητιανέψουμε από τους πατεράδες.
- Οκ, με αμάξι και τρέιλερ τι κάνουμε? Τρέιλερ υπάρχει παρατημένο ένα εδώ δίπλα, με ένα σέρβις θα είναι ΟΚ. Αμάξι όμως?
- Πίκρα... ο πατέρας δεν δίνει το Feroza με τίποτα.
- Πίκρα... ο Τσίγκος δεν τραβάει τρέιλερ, αν το σύρουμε με τα χέρια πιο γρήγορα θα φτάσουμε...
- (2 μαζί με μια φωνή) πίκρα, εμείς δεν έχουμε καν δίπλωμα, όχι αυτοκίνητο... αλλά για κάτσε... ρε Βαγγέλη, ο πατέρας σου δεν έχει ένα Niva που πηγαίνει βόλτα το σκύλο?

Με τα πολλά, ο πατέρας του Βαγγέλη το έδωσε το Niva. Το τρέιλερ πήγε στο μάστορα, μπήκαν φρέσκα ζαντολάστιχα, ρουλεμάν, γρασάρισμα στη μπίλια, βάψιμο τα σάπια, έγινε κουκλι. Πάμε να δούμε το Ελ Έι Ντι Έι τώρα...

Ωραίο είναι ρε σεις, κόκκινο! Χμ... από το εσωτερικό λείπουν κομμάτια ολόκληρα, τα έχει φάει ο σκύλος! Ντάξει, ροτβάιλερ είναι ρε, δαγκώνει λιγάκι, δεν θα κολλήσουμε σ'αυτό. Μηχανικά τι λέει το 'ργαλείο? Κάτσε να δούμε... 70 καυτά αλόγατα, χίλια εξακόσια καρμπυρατεράτα λέμε, μόνιμη 4κίνηση, κοντές σχέσεις, κοτσαδόρος οκ... Πάμε και στα άσχημα ρε Βάγγο?

- Νταξ' παίδες, το αμάξι δεν φρενάρει, καίει και διάφορα πραγματάκια κατά καιρούς, μίζες, φανάρια κλπ, θα το πάμε στο Θανάση το μάστορα να το κάνει τζάμι.

Το ΕλΕιΝτιΕι πήγε στο μάστορα, βγήκε τζάμι. Φρένα, ηλεκτρικά, λάδια, ξίδια, φίλτρα...

- Πότε ξεκινάμε ρε?
- Κάτσε να δούμε... 17-24 Αυγούστου το πρωτάθλημα, ξεκινάμε 12 πρωί από Πειραιά, απόγευμα στις 17:00 παίρνουμε το αργό του Στρίντζη για Ανκόνα μιας και δε μας περισσεύουν για Superfast, την άλλη μέρα το βράδυ πατάμε Ιταλία, ε, είναι άλλα 2200 μέχρι το Courseulles-sur-mer που γίνεται ο αγώνας, βάλε 2 24ωρα μιας και είμαστε 2/4 που οδηγούμε, φτάνουμε ανήμερα της Παναγίας βράδυ, έχουμε και 2 μέρες να στήσουμε τα σκάφη και να μπούμε καμιά προπόνηση να δούμε τα νερά...

12 του μήνα, πρωί, αναχώρηση για Πάτρα... κοτσάρουμε το διώροφο τρέιλερ-θηρίο ΧΩΡΙΣ φρένα του ενός τόνου στο Λάντα, τσεκάρουμε τα φώτα, τα δεσίματα στα σκάφη, μπαίνουμε 4 άτομα μέσα, οι αποσκευές μας και ένα τάπερ με τυρόπιτα, και με τα "Προσεκτικά" των πατεράδων, τα "Ωχ Παναγία μου θα με φάει η αγωνία" των μανάδων και το "Προσοχή στο δυναμό, δεν σταματάει να φορτίζει, αν ανέβει πολύ το βολτόμετρο ανάψτε ΟΤΙ ηλεκτρικό έχει το αυτοκίνητο" ( :lol: ) του Θανάση του μάστορα, ξεκινάμε για Πάτρα... Ρεζερβουάρ γεμάτο, λεφτά οριακά, μέσος όρος ηλικίας 4 ατόμων 18 και κάτι ψιλά...

Χαλαρή διαδρομή, 1η, 2α, 3η το Λάντα ΟΚ, στην 4η ζορίζεται λίγο στις ανηφόρες, 5η δεν έχει καν, αλλά μια χαρά, όλα βαίνουν καλώς. Καφεδάκι στο Κιάτο, marlboro μαλακό και BF κόκκινο όλα αναμμένα από τον ίδιο Zippo, χωρίς άγχος μη μας πάρει κάνα μάτι, να σου και η Πάτρα κάποια στιγμή.

- Πόσο κάναμε ρε?
- 3 ώρες και κάτι...
- ... νταξ', μια χαρά είναι...

Φουλάρουμε φθηνή και αμφιβόλου ποιότητος ελληνική βενζίνη μόλις τελειώνει η Εθνική στην Πάτρα, εισπράττουμε μια τρομάρα και μερικές μούντζες στην παρατεταμένη αριστερή που σε βγάζει στο λιμάνι, γιατί την πήραμε με πολλά (50) και άρχισε να ψαρεύει το κτήνος από πίσω, γέλια, φτάνουμε στο λιμάνι. Τσεκάρισμα τα εισιτήρια και βουρ για το Ionian Island, το μεγάλο μπλε βαπόρι που πλέον δείχνει μικρό, άσχημο και αρχαίο μπροστά στα κόκκινα ταχύτατα Superfast, δέσιμο το αυτοκίνητο και το τρέιλερ στο γκαράζ, καμπίνα μικρή και χωρίς παράθυρο, ποιος δίνει λεφτά για θέα άλλωστε...

Πίτα στον κόσμο το βαπόρι. Νταλικιέρηδες με ιστορίες πιο μεγάλες από το όχημά τους, μερικοί καμμένοι από τα κουλοχέρια στο καζίνο που παίζουν και χάνουν μέχρι και τα λεφτά για τα πετρέλαια, εύπορες οικογένειες με S/W που πάνε διακοπές στην Ευρώπη, γκρουπ με τουρίστες, πιτσιρίκια, η Σάρα, η Μάρα και παραδίπλα το κακό συναπάντημα, όλοι οι καλοί και οι κακοί μέσα στα ~150 μέτρα μήκους του μπλε made in japan καραβιού.

Το βράδυ, λίγο πριν πιάσουμε Ηγουμενίτσα, ανοίγει και η ντίσκο, ε, δεν θα πάμε μια βόλτα? Φλας μπακ ίσαμε 1,5 δεκαετία πίσω... πολυθρόνες, σκαμπό, πίστα με ντισκομπάλα αλλά και ζειμπέκικο, ουίσκι χωρίς μπίλια στο λαιμό του μπουκαλιού, μερίδες καλά υπολογισμένες από τον μπαρμαν για να βγάζει και το κατιτίς του, θέα στο απόνερο της πρύμης.

Την άλλη μέρα, καραβίσια μακαρονάδα, στην έβαζε στο πιάτο ένας απίστευτος τύπος στο σελφ-σέρβις ρέστοραν, παχουλός και ψηλός, με στρογγυλό πρόσωπο, χαμόγελο πιο μεγάλο από του Τζόκερ και σιδεράκια και στις δύο γνάθους... τον βγάλαμε "Αστραπόγιαννο", ειρωνευόμενοι την συμπαθητικά χαζή φυσιογνωμία του...

Ήμασταν από τους λίγους που έφαγαν. Η Αδριατική είχε κατεβάσει μποφώρια, σπάνιο πράγμα, αλλά όποτε συμβαίνει του δίνει και καταλαβαίνει...

Δένουμε Ανκόνα. Όλοι μέσα στο Λάντα, ο χάρτης και το σημειωματάριο με τα σημεία που έπρεπε να αλλάξουμε Autostrada στο χέρι και βουρ για Bologna και Bolzano, στα αυστριακά σύνορα. Κάνουμε την Ιταλία μια χαψιά, χωρίς απρόοπτα, με την αστρονομική ταχύτητα των ~70-80 άντε 90 χαω, στάσεις για εσπρεσσάκι και πίτσα προσούτο με το κομμάτι στα Autogrill, "ρε σεις, εδώ είναι Ευρώπη, κοίτα δρόμους, κοίτα ταμπέλες, ω ρε πούστη μια Φερράρι!", πέρναγε η ώρα, πέρναγαν τα χιλιόμετρα.

Σύνορα αυστρίας. Τσεκάρισμα διαβατήρια.

- Τι κουβαλάτε (μα ειναι αγγλικά αυτά που μιλάς ρε μάστορα???)
- Σκάφη, εθνική ομάδα, πάμε για αγώνες.
- Γιαβόλ
- Γκουντμπάι

Κάνουμε και συνάλλαγμα γιατί η βενζίνη τελειώνει και στην Αυστρία έχει ακόμη διόδια, hit the road again, πέφτει το μάτι μου στο βολτομετρο, 15V an climbing... ανάβω ό,τι έχω... φώτα, προβολείς, αλάρμ, καλοριφέρ, αναπτήρα μερικές φορές, πέφτει κάπως, βενζινάδικο. Όση ώρα βάζαμε βενζίνη, μόνο μηχανή σβήσαμε... φώτα κλπ, όλα ανοιχτά.

Κανεις δεν παρατήρησε ότι μαζί μας είχε μπει περιπολικό στο βενζινάδικο. Αφού φουλάρουμε, μας την πέφτουν. 2 άντρες, μια γυναίκα, στολές και ρόπαλα. Μας ακολουθούσαν από τα σύνορα... Άδειασαν όλο το Λάντα ψάχνοντας για ναρκωτικά, ευτυχώς δεν ξεφόρτωσαν και τα σκάφη... αφού δεν βρήκαν τίποτα, κάνανε κατάσχεση στην κούτα με τα BF, αφού δεν είχαν ξαναδεί τέτοια τσιγάρα και τα θεώρησαν επικίνδυνα... :lol:

- Ευχαριστούμε, καληνύχτα κύριοι (καλά, τα αγγλικά τους είναι yatabaza έτσι???)
- Στο διάολο μαλάκες, άντε να ξαναφορτώσουμε το Λάντα τώρα... (τα δικά μας ελληνικά, ΑΠΤΑΙΣΤΑ όμως! :lol: )

Μ'αυτά και μ'αυτά, πάει και η Αυστρία, μια σταλίτσα χώρα είναι διασχίζοντάς την από Νότο προς Βορρά, πάμε Γερμανία... εδώ, ΧΛΙΔΗ. Πελώριοι δρόμοι, ΚΑΘΟΛΟΥ διόδια, ωραία πράγματα. Την κόβουμε στη μέση, φουλ για Γαλλία. Στάσεις για αλλαγή οδηγού, βενζίνη, τυροπιτούλα από το τάπερ, ατελείωτες ευθείες, απίστευτα αργό το Λάντα, τα χιλιόμετρα δεν φεύγουν με τίποτα... Κάπου προς τα σύνορα Γερμανίας-Λουξεμβούργου-Γαλλίας, ανακαλύπτουμε ότι η συντομότερη διαδρομή ήταν από Ιταλία --> Γαλλία μέσω Γένοβας και Ventimiglia, πέφτουν μερικά καντήλια αλλά ειναι πολύ αργά να γυρίσουμε πίσω...

Γαλλία: οι άνθρωποι ειναι λίγο παλαβοί έτσι? Τρέχουν άσχημα στο δρόμο. Σφήνες ακόμα και στις autoroute, διόδια κάθε τρεις και λίγο και άντε να ξαναπάρει φόρα το Λάντα μετά... το κέρατό μου, ΠΟΤΕ δεν θα φτάσουμε... περνώντας αρκετά έξω από το Παρίσι, βρέχει με μανία. Μποτιλιάρισμα στην εθνική για ώρες, νεύρα τσατάλια, θερμοκρασίες το Λάντα σταμάτα-ξεκίνα, κάτι ακούγεται άσχημα στο πίσω διαφορικό... Το καταπίνουμε κι αυτό, φουλ για Βρέστη και μετά Courseulles.

Περίπου 100 χιλιόμετρα πριν τη Βρέστη και 150 πριν τον προορισμό, ο θόρυβος στο πίσω διαφορικό έχει αυξηθεί αισθητά, ΜΠΟΥΜ, και αμέσως μετά ήχος μετάλλου να σέρνεται στην άσφαλτο. Στο πρώτο πάρκιν, στάση. Ο άξονας που πάει την κίνηση πίσω, σέρνεται στο δρόμο... Πέφτουν καντήλια για το Θανάση το μηχανικό και την οικογένειά του αλλά δε μασάμε... "4κίνητο δεν είναι το Λάντα ρε? Ναι. Ε, οκ, θα πάμε μόνο με τη μπροστά κίνηση, είναι λίγα τα χιλιόμετρα..." Για 150 χμ. ακόμη λοιπόν, μας συντροφεύει ο ανατριχιαστικός ήχος του άξονα στην άσφαλτο...

Άφιξη νύχτα στο Courseulles.....


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....

- 12 Σεπ 2014, 00:14 #8100

Ελ Έι Ντι Έι μέρος 2ον.

24 Αυγούστου, 9 μέρες αργότερα... τα πρόσωπα άσχημα καμμένα από τον ήλιο, σκεπάζουν την ώχρα και την αδυναμία που θα είχαν σε κάποια άλλη εποχή του χρόνου... λογικό άλλωστε αυτό το τελευταίο, όταν τρως επι 9 ημέρες συνεχόμενα στα McDonald's, αφού είναι το μόνο φαγητό -ο θεός να το κάνει- που αντέχει η τσέπη σου...

"Κομμένος σταυρός στο διαφορικό", αυτό είχε πει ο μηχανικός που είδε το Λάντα το πρωί της 16ης του μήνα... Πόσο θα πάει μάστορα? Τόσο, και θα κάνει και 2-3 μέρες, και θέλω και το χρήμα μπροστά. Μάιστα, πάρτο... Πάει ένα μεγάλο μέρος του budget... Ευτυχώς δεν έχουν δεκαπενταύγουστο οι Γάλλοι.

"Σπίτι κοντά στον όμιλο δεν έχουμε να νοικιάσετε, λόγω έκθεσης στην περιοχή, υπάρχει ΜΟΝΟ ένα πολύ ωραίο, το έχει μια γιαγιά και προσφέρει φουλ-πανσιόν, είναι... μόνο 100 χμ μακριά, το θέλετε?", είπε η μελαχρινούλα εκεί που μας έστειλαν να βρούμε σπίτι... Κομμάτια να γίνει, το θέλουμε....

Το σπίτι, βγαλμένο από τα παραμύθια... διώροφο, κεραμίδια, κήπος, λουλούδια, δέντρα, εσωτερικό πανέμορφα διακοσμημένο από τη γιαγιά, πρωινό με μπαγκέτα ζεστή, κρουασάν και ότι μαρμελάδα φαντάζεται ο άνθρωπος, άνοιξε η ψυχή μας... όπως ήταν φυσικό, μας τον έπιασε... τα λεφτά μπροστά εννοείται ΚΑΙ αυτή + 2 μέρες νοικιασμένο αυτοκίνητο + 200 χμ. την ημέρα πηγαινέλα στον όμιλο, φύγανε τα λεφτά μάγκες, στη Γαλλία για πάντα θα μείνουμε να πλένουμε πιάτα και να σφουγγαρίζουμε καμπινέδες... "Χέστηκα ρε, ήρθα να τρέξω παγκόσμιο, και παγκόσμιο θα τρέξω!"

Το τρέξαμε και το παγκόσμιο, απόδοση μέτρια -21οι ανάμεσα σε 110 σκάφη- και η μέρα είναι πλέον 25 του μήνα. "Τι λέτε ρε σεις, θα τα καταφέρουμε να φτάσουμε Ελλάδα?"

Κανείς δεν ήξερε να πει. Ο στόχος μας, ο αγώνας, είχε τελειώσει, το μόνο που έμενε ήταν η σκληρή πραγματικότητα του ταξιδιού της επιστροφής. Τα λεφτά, τσίμα τσίμα. Ίσα ίσα για βενζίνη/διόδια ως την Ανκόνα, από τον σύντομο δρόμο αυτή τη φορά. Τσιγάρο κι αυτό με οικονομία, Gauloises Brunes, αυτά στο γαλάζιο μαλακό πακέτο με το κοντό φιλτράκι και τον σκούρο καπνό, τα BF τα καπνίζει κάποιος μπάτσος στην Αυστρία τώρα..... Για φαγητό γιοκ. "Δε γαμιέται, θα πεινάσουμε, θα φτάσουμε όμως". Έπεσε και το σχετικό τηλέφωνο στην Αθήνα "Να περιμένει κάποιος στην Πάτρα με λεφτά, σπιτικό φαΐ και εφεδρικό αυτοκίνητο με κοτσαδόρο" και έτοιμοι να hit the road και πάλι. Το Λάντα είχε φτιαχτεί -ή έτσι νομίζαμε- , τα σκάφη είχαν φορτωθεί ξανά, κοτσάρισμα, δεσίματα, φώτα, κλασική πλέον η διαδικασία, φύγαμε!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΜΕΡΟΣ 3ο ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ...

- 12 Σεπ 2014, 00:16 #8101

Ελ Έι Ντι Έι μέρος 3ο και τελευταίο.

... υπήρχε μια διάχυτη χαρά στην παρέα. Κουτσά στραβά, την είχαμε βγάλει ως εδώ, δεν μπορεί, θα την βγάζαμε και μέχρι την Ελλάδα, λίγες μέρες βάσανο έμειναν. Στριμωγμένοι στο Λάντα, γελούσαμε με την ψυχή μας, αλλά είμαι σίγουρος ότι όλοι σκέφτονταν ποια θα είναι η επόμενη στραβή που θα μας κάτσει... δε μπορεί, αφού σκεφτόμουν εγώ έτσι, θα σκέφτονταν κι οι άλλοι. Όπως και να 'χει δεν μας πήγε το ταξίδι από την αρχή, και άμα στραβώσει από την αρχή πάει στραβά ως το τέλος.

Το Ελ Έι πήγαινε καλά. Πώς νιώθεις όταν αλλάζεις λάδια-φίλτρα στο αμάξι σου ότι πετάει μετά? (σκατά πετάει, αλλά τέλοσπάντων...) Του πούστη, ολόκληρο σταυρό στο διαφορικό αλλάξαμε, νομίζαμε ότι πιάσαμε τον παπά από τ' @@δια... (λογικό. Τόσο που μας τον έπιασαν, νομίσαμε ότι είχαμε αλλάξει κάτι σημαντικό.... στην Ελλάδα με τόσα θα είχαμε αλλάξει μοτέρ... ή μάλλον, τι μοτέρ? Λάντα ολόκληρο θα είχαμε αλλάξει :lol: ). Αισιόδοξοι ήμασταν. Κατηφορίζαμε την Ευρώπη, η διαδρομή έφευγε πιο γρήγορα από πριν, λες και από Βορρά προς Νότο είναι όντως κατηφόρα. Παλεύοντας να ρυθμίσω το μεσαίο καθρέφτη να δείχνει το τρέιλερ που έτριζε ανησυχητικά, μου ξαναέμεινε στο χέρι (τρίτη ή τέταρτη φορά που ξηλώνεται ρε Βάγγο?). Στα διάλα... τον πετάω από το δεξί παράθυρο... ούτε οι καθρέφτες δε δουλεύουν σωστά στο χρέπι ρε σεις, δεν μας θέλει με τίποτα (γέεεεεελια :lol: ). Γελούσαμε, τόσο βόδια ήμασταν. Καλά ήταν... αφού είχαμε τσιγάρα, θα την βγάζαμε. Τσιγάρα... τα Gauloises Brunes στο γαλάζιο πακέτο έφευγαν επικίνδυνα γρήγορα... ο Μήτσος κάνει μαγική κίνηση: βγάζει από κάπου ένα πακέτο Holborn μπλε.

- Πού το είχες αυτό κρυμμένο ρε καθίκι?
- Το είχα μήπως ξεμείνω ρε, να που χρειάζεται!

Αν είχε ακόμα καθρέφτη το Ελ Έι, ήξερα ότι θα έβλεπα το πονηρό χαμόγελο του Μήτσου, ΤΟΣΟ σίγουρος ήμουν ότι είχε σκαρώσει |λογοκρισία|. Το πακέτο αυτό με τον καπνό το είχα δει μισοάδειο αρκετές μέρες πριν, δε μπορεί... Στρίβει ένα ο Μήτσος, το δίνει του Βάγγου, του δίνει και το Zippo (εκείνο το μοναδικό που ανάβαμε όλοι). Τώρα πια έχω σιγουρευτεί ότι ο Μήτσος έχει σχέδιο. Ανάβει ο Βάγγος, τραβάει κάτω, γίνεται μπλε το παλικάρι... βήχει, φτύνει, πνίγεται, βρίζει... "Είναι εντελώς ξερό ρε |λογοκρισία|, άχυρο σκέτο!" Πού να 'ξερε ο έρημος... ο Μήτσος, μέσα σε όλη την καζούρα που έτρωγε γενικώς, είχε ετοιμάσει εκδίκηση. Σε ένα μπαλκόνι στο σπίτι της γριάς, πίσω εκεί που μέναμε, είχε ένα ξεραμένο φυτό, ένας θεός (κι η γριά) ξέρει τι σκατά φυτό ήταν... Το έπιασε ο καλός σου ο Μητσάκος, το έτριψε, το έριξε στον καπνό, και μας ετοίμασε να καπνίσουμε :ysterical:

- Σίγουρα πάμε από τη σύντομη διαδρομή ρε?

Είχα αφήσει το τιμόνι στον άλλο Βαγγέλη, έκανα τον πλοηγό. Σιγουρεύτηκα ότι πάμε καλά. Όλη τη Γαλλία κάτω, τούνελ του Φρέζους που περνάει μέσα από τις Άλπεις και μετά αρχίζει να μυρίζει Μεσόγειος. Οι Γάλλοι, τα 'παμε: είναι παλαβοί οι άνθρωποι, πώς οδηγάνε έτσι! Δεν μείνανε πολλά χιλιόμετρα μέχρι Φρέζους πάντως, καλά πάμε... Σε μια κατηφόρα, βγαίνει μεσαία λωρίδα ο Βαγγέλης να προσπεράσει μια νταλίκα. Παίρνει φόρα το Λάντα, ξεπερνάει τα 90, φτάνει παράλλαξη με τη νταλίκα, και εκεί που σε βαράει το ωστικό κύμα του αέρα που "κόβει" το θηρίο, εκεί τελειώνει και η κατηφόρα... στο ίσιωμα, σκούρα τα πράματα.

- Εμ, όσο πήγαινες |λογοκρισία| πίσω του, σου έκοβε τον αέρα, μια χαρά πηγαίναμε. Αλλά έπρεπε να τον περάσεις!

- Και ΘΑ τον περάσω το μπούστη!

Το Λάντα, μούρη με μούρη με τη νταλίκα, κέρδιζε πόντο με τον πόντο, κάρφωσε και 3η ο Βαγγέλης, πάει θα κάψει όλη τη βενζίνη και θα σφουγγαρίζουμε καμπινέδες για να φουλάρουμε... Να μην τα πολυλογώ, πόντο πόντο τον πέρασε, μπήκε ξυστά μπροστά του τόσο που τα φώτα του τρέιλερ πρέπει να έξυσαν προφυλακτήρα... Κόρνες και φώτα ο νταλικέρης, νικητής και περήφανος ο Βαγγέλης ανοίγει παράθυρο, σηκώνει κωλοδάχτυλο και ετοιμάζεται να κορνάρει σε απάντηση. Στα κλάσματα του δευτερολέπτου που έκανε το χέρι του να ταξιδέψει από το λεβιέ (με την ακόμα καρφωμένη τρίτη στον κόφτη) μέχρι τη στεφάνη του τιμονιού, ώστε να πατήσει κόρνα, και ενώ τον παρατηρούσα χαμογελώντας με το ΠΟΣΟ κάφροι είμαστε, πέφτει το μάτι μου στο βολτόμετρο...

Εκτός από κάφροι, είμαστε και ΤΟΣΟ ηλίθιοι που πηγαίναμε για ώρες με τα φώτα σβηστά, παρά τα παρακάλια του Θανάση (του μάστορα που το είχε φτιάξει στην Ελλάδα ντε!). Επιπλέον, με 3η τόση ώρα στον κόφτη, το πράμα είχε φορτίσει ΤΟΣΟ πολύ την μπαταρία που το βολτόμετρο είχε τερματίσει και η βελόνα παρακάλαγε ν' ανέβει κι άλλο. Φυσικά, πριν προλάβω να πω "Ο Χριστός κι η Παναγία, θα καούμε ζωντανοί", το χέρι του Βαγγέλη έχει φτάσει στην κόρνα με σκοπό να την πατήσει περιπαικτικά. Και... την πάτησε... η κόρνα έβγαλε ένα στριγγό ήχο, αμέσως μετά σταμάτησε, και από τις δυο οριζόντιες ακτίνες του τιμονιού του Λάντα άρχισαν να βγαίνουν μπλέ σπίθες και καπνοί :ysterical: Χέζεται πάνω του ο Βαγγέλης, πώς δε γίναμε ένα με τη νταλίκα με το φρένο και την τιμονιά που πάτησε στον πανικό του, μας περνάει κι η νταλίκα κορνάροντας... με τα πολλά σταματάμε χεσμένοι εντελώς στη ΛΕΑ, το τιμόνι να βγάζει ακόμα λίγο καπνό και να λέμε ευτυχώς που δεν καήκαμε... το πούστικο το Λάντα, δεν ήξερε να κάψει ασφάλεια, άθικτη ήταν. Κάηκε η κόρνα μαζί με όλα της τα καλώδια...

Όπως και να 'χει, θα φτάσουμε ρε, και χωρίς κόρνα. Αφού τελικά βάλαμε τα γέλια με τη |λογοκρισία| που μας δέρνει, καβαλάω πάλι το τιμόνι και παίρνουμε φόρα για Φρέζους. Τα πράματα είχαν σκουρύνει αρκετά πάντως. Τώρα, δεν μπορούσαμε με τίποτα να ανάψουμε κάτι που να καίει ρεύμα για να αποφορτίσει τη μπαταρία, από φόβο μην καεί κι αυτό. Αν καίγαμε φώτα, πώς σκατά θα περνούσαμε το τούνελ? Με το βολτόμετρο στο θεό λοιπόν, την ταυτότητα στο στόμα κι όπου βγει... Φρέζους παίδες!!! 17 ΟΛΟΚΛΗΡΑ χιλιόμετρα τούνελ, και νομίζαμε ότι του Αρτεμισίου ήταν μεγάλο... Μπουκάρουμε μέσα, φώτα σβηστά στην αρχή για δοκιμή, ε, στα πρώτα κορναρίσματα από απέναντι, τι να κάνω, τα ανάβω. Φώτισαν για μερικά δευτερόλεπτα σαν τους προβολείς του ΟΑΚΑ μετά ακούσαμε κάνα δυο μπαμ-μπουμ, σκάγανε ένα ένα σα δυναμιτάκια... "Δε σταματάω με τίποτα εδώ μέσα παίδες, αγριεύομαι με τον μεγαλύτερο βράχο της Ευρώπης πάνω από το κεφάλι μου". Μετά από κάνα πεντάλεπτο, από τον αριστερό καθρέφτη βλέπω σούσουρο στα φώτα πίσω μου, ακούω και τη σειρήνα και θυμάμαι το ανέκδοτο με τον τύπο στη ζούγκλα που τον κυνηγάνε οι αραπάδες και ακούει φωνή Θεού: "Τέκνο μου, ΤΩΡΑ την πούτσισες!" :lol:

Τα περιπολικά ήταν δύο. Το ένα μας προσπέρασε, το άλλο έκατσε από πίσω. Φάροι, σειρήνες αναμμένα όλα. Μας έβγαλαν με ασφάλεια από το τούνελ, και φυσικά στην έξοδο μας σταμάτησαν για να μας ράψουν το κοστούμι... Ήταν η πολλοστή φορά που ευλόγησα τα γαλλικά που με μάθανε μικρό... Έπεσα σε χειρότερο επίπεδο ξεφτίλας παρακαλώντας στα γαλλικά τους μπατσους να με λυπηθούν, από ότι θα μπορούσα ποτέ να πέσω μιλώντας την μητρική μου :ysterical: Τι τα θες... λίγο το Λάντα σαν αυτοκίνητο από μόνο του, λίγο η ταλαιπωρημένη όψη 4 πιτσιρικάδων στη μέση του πουθενά, και ΠΟΛΥ τα μαυρισμένα κρύσταλλα από τα φώτα που είχαν εκραγεί, μας άφησαν και φύγαμε...

- Μαλάκες, δεν ξέρω αν σας το ειπα ήδη, αλλά δεν θα φτάσουμε ΠΟΤΕ, να το ξέρετε!

Άλπεις... το πράμα έχει γίνει πλέον πολύ σοβαρό. Το ΜΟΝΟ γ@μ$#@ένο εξάρτημα που δουλεύει στο Ελ Έι, είναι το $#%@%$@ δυναμό που φορτίζει την #$%@$%#@#%$@ μπαταρία... Απελπιστική η κατάσταση. Δεν έχουμε φώτα, έχει πάρει να σουρουπώνει, αρχίζει να ψιλοβρέχει και ποιος ανάβει καθαριστήρες τώρα, και επιπλέον πρέπει να μπούμε και για βενζίνη... ΟΚ, στάση στο πρώτο βενζινάδικο και βλέπουμε. Ο βενζινάς ήταν κάθετος: "Αν δεν σβήσετε, βενζίνη ΔΕΝ έχει!"

- Μα ΓΤΧΣ, αν σβήσω, θα καεί η μίζα μετά, καπούτ, κατάλαβες |λογοκρισία|???

Ο "|λογοκρισία|" δεν κατάλαβε... Γαμώ την ευρώπη μου, σβήνω, φουλάρουμε. Τι το 'θελα... Η μίζα, στην πρώτη υπόνοια γυρίσματος του κλειδιού, όπως ήταν φυσικό κάηκε... Μέσα στα γαμωσταυρίδια, συνειδητοποιώ ότι έχουμε σταματήσει και σε ελαφριά ανηφόρα. Βάζω τα γέλια από τα νεύρα μου, παίρνοντας χαμπάρι ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βάλουμε μπρος το πράμα σπρώχνοντας, όχι 3 άτομα (1 στο τιμόνι), αλλά ούτε όλοι οι πελάτες του βενζινάδικου μαζί... Να ξεκοτσάρουμε το τρέιλερ ούτε λόγος, θα έπαιρνε φόρα και άντε σταμάτα το. Του Βάγγου του κατεβαίνει ιδέα: "Ρε, θα το βάλουμε σπρώχνοντας με την όπισθεν!"

- Ναι καλά |λογοκρισία|, έλα πάρε το τιμόνι και κόψε το λαιμό σου!

Το παίρνει το τιμόνι ο Βάγγος, βάζει όπισθεν, σπρώχνουμε ελαφρά το θηρίο, το παίρνει η κατηφόρα προς τα πίσω, αφήνει συμπλέκτη ο Βάγγος, παίρνει μπρος το πράμα, πατάει ξανά συμπλέκτη ο Βάγγος, του φεύγει και μια τιμονιά, διπλώνει το τρέιλερ πίσω, φρένα, καπνός, πανικός, τελικά σταματάει διπλωμένος, με τον προφυλακτήρα να έχει ανέβει στο λαιμό του τρέιλερ και το Λάντα να στέκεται στις 2 αριστερές ρόδες, ανεβασμένο στο ίδιο το τρέιλερ που ρυμουλκούσε ως τώρα, ΑΝΑΜΜΕΝΟ όμως! :lol:

To βλήμα έχει κατέβει κάτω και πανηγυρίζει, ενώ όλο το βενζινάδικο μας κοιτάει σαν εξωγήινους (ναι, άδικο είχαν :ysterical: ). "Θα σπάσει ο κοτσαδόρος ρε!!!" Μπουκάρω μέσα, βάζω κοντές, βάζω πρώτη, ανάποδα τιμόνι και το ξεκολλάω... Πάει κι αυτό... Η κατάσταση είναι ακόμα πιο απελπιστική τώρα πια. Πάμε το Λάντα στο πάρκιν του βενζινάδικου που ήταν επίπεδο το έδαφος, σβήνουμε, δένουμε και κάνουμε συμβούλιο. Ταξίδι μόνο μέρα πλέον από δω και πέρα, προλαβαίνουμε ακόμη το καράβι οριακά. Τα λεφτά για βενζίνη θα ψιλοφτάσουν και θα μείνουν και κάτι ψιλά. Με τσιγάρα είμαστε ακόμη ΟΚ, αλλά έχουμε σοβαρό πρόβλημα με το αμάξι και ένα ΑΚΟΜΗ σοβαρότερο: έχει πέσει πείνα, που με τις στραβές την είχαμε ξεχάσει. Λεφτά για φαΐ, ΓΙΟΚ. Αποφασίζουμε τα ψιλά που περισσεύουν να τα κάνουμε... μπίρες (φαΐ είναι κι η μπίρα), και να παλέψουμε με... την τυρόπιτα που έχει ξεμείνει στο τάπερ που κουβαλάμε από την Αθήνα. Η απόλυτη παρακμή... με σουγιά Victorinox αφαιρούμε τη μούχλα που έχει κυριεύσει την τυρόπιτα τόσες μέρες, και τρώμε το υπόλοιπο. Το χειρότερο??? Το βενζινάδικό έχει ΜΟΝΟ μπίρες Tourtel, αυτή τη |λογοκρισία| χωρίς αλκοόλ που δεν πίνεται με τίποτα... Τι να γίνει, τις πίνουμε, στανιάρουμε λιγάκι, και με τα τελευταία ψιλά τηλέφωνο στον πατέρα του Βάγγου στην Αθήνα, να εξηγήσουμε την κατάσταση. Αφού κλείνει το τηλ. ο Βάγγος, έρχεται κοντά εκεί που οι υπόλοιποι 3 κλαίγαμε τη μοίρα μας καπνίζοντας, και ρίχνει ατάκα:

- Ο Θανάσης ο μάστορας, από σήμερα πρέπει να θεωρείται νεκρός άνθρωπος. Είπα του πατέρα μου τι έχει πάθει το αμάξι, θα τον σκοτώσει σίγουρα.

Δεν θυμάμαι αν σας είπα ότι ο πατέρας του Βάγγου είναι λίγο scary τύπος, άνθρωπος της πιάτσας, οξύθυμος και δέρνει άσχημα, με προτίμηση σε ταξιτζήδες, λεωφορειατζήδες και νταλικιέρηδες. Από δω και πέρα, ΚΑΙ σε μηχανικούς Λάντα :ysterical:

Τέλοσπάντων, το βράδυ πέρασε με ύπνο σε δίωρες βάρδιες ανά ζεύγη μέσα στο Ελ Έι, γιατί φυσικά δεν μας χωρούσε και τους 4 με τίποτα. Στις ξύπνιες ώρες μου, γνωρίσαμε με το Μήτσο μερικούς πολύ ενδιαφέροντες τύπους μέσα στο βενζινάδικο, από μπατίρηδες που περιφέρονταν με ότο-στοπ όπου τους έβγαζε η άκρη (ένας μάλιστα ήταν Έλληνας!), μέχρι τελειωμένους από το αλκοόλ νταλικιέρηδες, τζάνκια, πόρνες των μοτέλ των εθνικών οδών και ότι άλλη μυστήρια φάτσα βάζει ο νους του ανθρώπου.

... το ταξίδι συνεχίστηκε με το ίδιο ρυθμό και τις ίδιες προϋποθέσεις μέχρι την Ανκόνα. Τις ίδιες; Νταξ, όχι ακριβώς, κάπου στη διαδρομή χάσαμε ΚΑΙ τους καθαριστήρες, γιατί δεν θα μπορούσε μέσα σε ΟΛΗ τη γκαντεμιά μας να μην βρέξει τελικά... Με το Βάγγο στο τιμόνι, εμένα πλοηγό, οι πρώτες ψιχάλες εκείνης της βροχής έγιναν τάλιρα, τα τάλιρα εικοσάρικα, και τα εικοσάρικα καρεκλοπόδαρα, ώσπου να αναγκαστούμε να ανάψουμε καθαριστήρες τελικά... Το ρώσικο ηλεκτρικό μοτέρ που τους κινούσε, τα είδε όλα. Γύριζαν με τόση ταχύτητα, ακόμα και στο "αργό", που ο αριστερός έσπασε και έφυγε μακρυά... τους κλείσαμε πριν προλάβει να καεί το μοτέρ και ο Βάγγος συνέχισε να οδηγεί με το κεφάλι έξω από το παράθυρο. Έβαζε κάθε τόσο το ξυρισμένο κεφάλι του μέσα, του σκούπιζα τη μουτσούνα με μια πετσέτα, και μετά έβγαινε πάλι έξω και συνέχιζε... Τόσο γέλιο δεν είχαμε ξαναρίξει ποτέ ως τότε :lol:

Ανκόνα. Ανακούφιση αλλά και αγωνία. Ίσα που το προλαβαίναμε το μπλε καράβι, μιλάμε για υπόθεση λεπτών, και αυτή η κωλόπολη έχει ΜΟΝΙΜΩΣ κίνηση... Τελικά, το προλάβαμε κι αυτό. "Απίστευτο ρε! Θα κάνουμε μπάνιο, θα κοιμηθούμε σε κρεβάτι, το διανοείσαι;;;"

Ευτυχώς, η καμπινα ήταν πληρωμένη αλέ-ρετούρ από την Αθήνα, αλλά...

- Μπάνιο θα κάνουμε ρε, σε κρεβάτι θα κοιμηθούμε, ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΑ ΦΑΜΕ ΟΜΩΣ??? Απελπισία μαύρη. Η πείνα μας είχε φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Παίρνω φόρα, τους αφήνω στην καμπίνα και πάω στο σελφ-σέρβις. Ήταν νωρίς, ακόμα δεν είχε ανοίξει. Τα γκαρσόνια έκαναν δουλειές, άλλος σφουγγάριζε, άλλος έφτιαχνε πιάτα. Σε μια γωνιά, τι να δω! Αραχτός, ο Αστραπόγιαννος! Ναι, το γκαρσόνι που κοροιδεύαμε στον πηγαιμό, με τα σιδεράκια, το στρογγυλό πρόσωπο και το χαμόγελο του Τζόκερ.

- Να σου πω λίγο?
- Είμαστε κλειστά ακόμη φίλε. Αλλά... εσύ δεν είσαι.....

Με θυμήθηκε ο άνθρωπος. Λογικό, τον είχαμε πρήξει να μας φουσκώνει τις μερίδες με τα μακαρόνια πριν ελάχιστες εβδομάδες. "Θέλω χάρη" του λέω. Του τα εξηγώ με το νι και με το σίγμα, ότι δεν έχουμε φράγκο και τόσες μέρες έχουμε φάει μόνο μουχλιασμένη τυρόπιτα και μπίρα χωρίς αλκοόλ. Ξηγήθηκε το τυπάκι, να 'ναι καλά... Μου είπε να περάσουμε αφού φάει ο κόσμος και κλείσει το σελφ-σέρβις. Μας έχωσε στην κουζίνα... Βασιλικά φάγαμε, τη μαγαλύτερη μακαρονάδα που έχω φάει στη ζωή μου! :)

.... Πάτρα. Από τους γονείς, ήρθε να μας παραλάβει ο πατέρας του Βαγγέλη. Ταρίφας στο επάγγελμα, μαυριδερός και τριχωτός με καδένες στα χέρια. Έφερε φαΐ, έφερε και αμάξι να σύρουμε το τρέιλερ στην Αθήνα, αφήνοντας το Λάντα πεταμένο κάπου στην Πάτρα. Τι αμάξι έφερε??? Fiat 127 900 κυβικών :yikes:

- Ρε μαλάκες, πώς θα φτάσουμε Αθήνα με το φιατάκι 5 άτομα και με το χάρο κοτσαρισμένο από πίσω? ΠΟΤΕ δεν θα φτάσουμε!

Κοιταχτήκαμε με νόημα και το τρομαγμένο ύφος και των τεσσάρων μας άλλαξε, δίνοντας την θέση του σε πονηρό χαμόγελο. Αυτό το "ΠΟΤΕ δεν θα φτάσουμε", το είχαμε ξαναπεί αρκετές φορές τον τελευταίο καιρό. Κι όμως, φτάσαμε ως εδώ. Σιγά μην κωλώσουμε Πάτρα - Αθήνα! :twisted:

THE END







Σ.Σ. 1: η διαδρομή Πάτρα - Αθήνα με το φιατάκι έγινε ολόκληρη με 2η ταχύτητα και διήρκεσε 6 ώρες.

Σ.Σ. 2: ο Θανάσης ο μηχανικός ΔΕΝ είναι νεκρός, αλλά ένας θεός ξέρει πώς γλίτωσε. Ο πατέρας του Βάγγου πήγε με ΚΤΕΛ στην Πάτρα, πήρε το Λάντα, το έβαλε μπροστά σπρώχνοντας, έφτασε στην Αθήνα, πήρε φόρα, μπήκε στο μαγαζί του Θανάση μέσα από τα κατεβασμένα ρολά, τον έσπασε στο ξύλο και, φυσικά, τον έβαλε να το φτιάξει καινούριο. Ο Θανάσης, όχι μόνο το έφτιαξε, αλλά το έβαψε κιόλας, και σήμερα το πολύπαθο κόκκινο Λάντα εξακολουθεί και πηγαίνει βόλτες το σκύλο.

Σ.Σ. 3: η ιστορία, τα γεγονότα, τα πρόσωπα και τα ονόματα είναι 100% πραγματικά.

- 12 Σεπ 2014, 01:31 #8130 πολυ καλο!!!!

'It has the interior ambience of a tupperware container and the exterior design flair of an Adidas tracksuit. However this is all hiding a godly powertrain - no other car can extract grip from a surface quite like an Evo.'

[sknipper]

- 12 Σεπ 2014, 02:03 #8137 Το ευχαριστήθηκα, συγχαρητήρια1

aka onyx !

- 12 Σεπ 2014, 05:00 #8141 Έκλαψα απ το γέλιο!

Όλα είναι δρόμος

- 12 Σεπ 2014, 09:46 #8178 Κ
Ο
Ρ
Υ
Φ
Α
Ι
Ο

Δυο πράγματα είναι σίγουρα στη ζωή. To πρώτο είναι η εφορία.

- 12 Σεπ 2014, 10:26 #8199 Θα έπρεπε να γίνει συλλογή τέτοιων ιστοριών, ένα νήμα αποκλειστικά με τέτοιες ιστορίες...

- 12 Σεπ 2014, 12:02 #8282 Επικ.

Έφυγα, θα με βρείτε στα βουνά.
https://jimmuclarku.blogspot.com/

- 12 Σεπ 2014, 12:06 #8285

- 12 Σεπ 2014, 12:14 #8290 Εκπληκτικό!

"Είμαι εναντίον κάθε είδους φασισμού, ειδικά του πιο πονηρού, απατηλού και επικίνδυνου, του αριστερόστροφου" (M. Θεοδωράκης)

- 12 Σεπ 2014, 12:53 #8316

- 12 Σεπ 2014, 13:59 #8384 Το έχω ξαναδιαβάσει αυτό κάποτε ... δεν θυμάμαι που όμως

Όπως και να έχει, όμορφη ιστορία και μου έφερε πολλές αναμνήσεις

Fine Tuning Mode ...
MR-2 Owners Board
"Καμπάς"

- 12 Σεπ 2014, 14:03 #8388

The best detailer: www.autodetail.gr

- 12 Σεπ 2014, 15:40 #8433