- 12 Σεπ 2014, 21:53
#8710
Ας γράφω και τα δικά μου που είναι ένα συνονθύλευμα των υπολοίπων, άλλοτε σε μεγαλύτερη και άλλοτε σε μικρότερη ένταση:
Θέλω το αυτοκίνητο να είναι καθαρό και ειδικά τα τζάμια. Το μόνιμο παράπονο στα πλυντήρια είναι ότι δεν καθαρίζουν καλά τα τζάμια από μέσα. Μετά από τόσα χρόνια γνωρίζω το αυτοκίνητο απέξω κι ανακατωτά και ξέρω 2-3 σημεία που θα τα κοιτάξω και θα ξέρω αμέσως αν το πλυντήριο έκανε καλή δουλειά ή όχι. Το αυτοκίνητο έχει 2 πατάκια και, όπως λέει κι ο πατέρας μου, σε λίγο θα βάλω πατάκια απέξω για να μην λερώνω τα μέσα (μια φορά στο χωριό, για να μην πατήσει από τα χώματα κατευθείαν μέσα, έριξε ένα σάλτο από το σημείο που είχε γρασίδι προς το κάθισμα και χτύπησε πολύ άσχημα το κεφάλι του στο πλαίσιο πάνω από την πόρτα. Όταν τον ρώτησα αν είναι καλά μου απάντησε: "βρε άσε το κεφάλι τώρα, το αυτοκίνητο μη λερώσω είναι το θέμα και μετά μου φωνάζεις...!!!" Καμία σχέση, όμως. Μπορεί να είμαι υστερικός με τις κουτσουλιές (στη γειτονιά έχουμε πρόβλημα γιατί οι δεκαοχτούρες έρχονται και τρώνε το φαγητό από τις γάτες που βάζει μια γειτόνισσα και μας έχουν τρελάνει στην κουτσουλιά), αλλά, γενικά, θα προσέχω μέχρι να γίνει το πρώτο λέρωμα. Μετά δεν με ενδιαφέρει. Όπως δεν με ενδιαφέρει και όταν βρέχει (σπάνιο στην Αττική) και το αυτοκίνητο λερώνεται. Στο εσωτερικό, όμως, θέλω να είναι καθαρό και μου τη δίνει όταν οδηγώ για 1 εβδομάδα και το πατάκι μου και το σκαλοπατάκι της πόρτας είναι πιο καθαρό από αυτό του συνοδηγού που μπήκε μέσα για μία φορά και μόνο. Πλύσιμο παλαιότερα 2 φορές την εβδομάδα: ΣΚ μέσα - έξω, μεσοβδόμαδα απέξω (ρεκόρ 2 πλυσίματα μέσα σε μία ημέρα: πρωί πριν φύγω για Ερέτρια, πηγαίνω, αφήνω την αδελφή μου, επιστρέφω και το ξαναπλένω για να διώξω τα μυγάκια που είχαν κολλήσει επάνω - ο Αλβανός γείτονας απέναντι είχε τρελαθεί με αυτό που έβλεπε). Τώρα πλέον 1 φορά την εβδομάδα ή τις 15 ημέρες (βλ. αμέσως παρακάτω).
Τώρα τελευταία, με τη γυναίκα που δεν προσέχει καθόλου, παρά τις νουθεσίες μου, κάνω προσπάθεια να συνηθίσω τη βρωμιά, μιας και έρχεται και το παιδί και θα τα διαλύσει όλα. Αυτή τη στιγμή έχω βρώμικο αυτοκίνητο (απέξω) που θα πλυθεί αύριο + κέρωμα και ακόμη δεν έχω αγχωθεί όπως παλιά.
Εννοείται φαγητό απαγορεύεται (εκτός ειδικών συνθηκών - βλ. εγκυμοσύνη ή εξαιρετική πείνα σε πολύωρο ταξίδι), καφές μόνο σε σφραγισμένο δοχείο, νερό επιτρέπεται.
Τσιγάρο ούτε συζήτηση. Μία συμφοιτήτρια άναψε τσιγάρο στο πίσω κάθισμα (άρα δεν την είδα) και βλέποντας τον καπνό της είπα ότι θα την πετάξω από το παράθυρο στο δρόμο (η 1η και τελευταία τζούρα στο αυτοκίνητο, αν εξαιρέσουμε αυτόν που το ξεφόρτωσε από το φορτηγό στην αντιπροσωπεία και άκουσε τα 12 ευαγγέλια).
Προσέχω ποιον βάζω μέσα στο αυτοκίνητο και το ιδανικό μου θα ήταν να μπαίνω μόνος μου γιατί όλοι οι άλλοι θα κάνουν την κουτσουκέλα τους.
Στο αυτοκίνητο είναι όλα τακτοποιημένο εκτός των υγρών μαντηλιών που κόβουν βόλτες πίσω από το κάθισμα του συνοδηγού. Στο ντουλαπάκι υπάρχουν τα χαρτιά, χαρτομάντιλα, φορτιστής κινητού, χάρτης Αττικής και Ελλάδος, πανάκι για το θόλωμα των τζαμιών το χειμώνα, θήκη με μερικά cd. Πίσω έχω γιλέκα αντανακλαστικά, αδιάβροχο, σετ ρυμούλκησης, φακό, πυροσβεστήρα, φαρμακείο, κουβέρτα fleece, πετσέτα θαλάσσης, ομπρέλα θαλάσσης, ομπρέλα βροχής, καλώδια για μπαταρία, ένα φτηνό σετ εργαλεία, τρίγωνο, σφουγγάρι και δέρμα (+σαμπουάν +AZAX +πανάκι για τα τζάμια για τα ταξίδια σε σημείο που δεν έχω πλυστικά σύνεργα - στο χωριό έχω τα πάντα). Ελπίζω να μην ξεχνάω κάτι.
Το κινητό βρίσκεται πάντα ή στη θήκη στην κονσόλα ή στη βάση για navi. Το τσαντάκι πάντα στο τούνελ ακριβώς πίσω από τα καθίσματα. Τα κλειδιά του σπιτιού μέσα στο τασάκι.
Το καλοκαίρι βάζω μέσα και 2 πλατοκαθίσματα αδιάβροχα, μια ηλιοπροστασία πίσω από το κάθισμα του συνοδηγού (για να τη φτάνω εύκολα) και μία εξωτερική ηλιοπροστασία για όταν δεν έχει αέρα.
Όταν είμαι μόνος μου θέλω το κάθισμα του συνοδηγού σε συγκεκριμένη θέση με συγκεκριμένη γωνία της πλάτης για να μπορώ να στηρίζω το χέρι μου όταν περιμένω στα φανάρια.
Οι αεραγωγοί, η θέρμανση το AC πάντα θέλω να δουλεύουν όπως πρέπει: ψηλά οι αεραγωγοί με το AC σε ψύξη, χαμηλά σε θέρμανση, να κοιτάνε σε σημεία που καλύπτουν όλο το χώρο (αν και αυτό με τη βάση του navi στον αριστερό μεσαίο αεραγωγό δεν είναι εύκολο), ή τέρμα ζεστό ή τέρμα κρύο η θερμοκρασία.
Ζώνη φοράω πάντα σχεδόν, αλλά έχω τη συνήθεια να τη φοράω μόνο όταν ξεκινήσω και το αυτοκίνητο κινείται. Αυτό μου κόστισε και μία κλήση στο παρελθόν, αλλά δεν αλλάζω και εύκολα.
Μου αρέσει να οδηγώ με ανοιχτά παράθυρα, εκτός κι αν οι ταχύτητες περάσουν τα 110km/h, εκεί που πλέον συμφέρει να οδηγείς με AC (άρα Ε.Ο.), οπότε βάζω το AC και τα κλείνω. Δεν με πειράζει η βαβούρα των επαρχιακών δρόμων, ίσα ίσα μου αρέσει να μυρίζω τη φύση, ειδικά την Άνοιξη. Με ενοχλεί, όμως, στις Ε.Ο. και εντός πόλης, όταν δεν υπάρχει λόγος (παπάκια με Sebring, μηχανές με Akrapovic κλπ κόλπα).
Για βενζίνη κατεβαίνω πάντα και ελέγχω. Αν και δεν έχω trip computer γνωρίζω ακριβώς πόσα L περιμένω και το λέω εκ των προτέρων στον βενζινά (π.χ. πρέπει να πάρει 46-47L αυτή τη φορά, οπότε κανόνισε τι θα βάλεις), οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να πληρώσω και για παραπάνω.
Κατά το παρκάρισμα προσπαθώ να διαλέξω θέση ασφαλή: χωρίς κίνδυνο να με χτυπήσουν (αυτό το έχουν καταφέρει με πολλούς κι απίθανους τρόπους - βλ. δημοσίευση), χωρίς κουτσουλιές, χωρίς να είμαι κοντά σε στροφές ή σημεία που συμβαίνουν ατυχήματα, χωρίς να ενοχλώ, χωρίς να με ενοχλούν. Παρκάρω όσο γίνεται πιο ευθυγραμμισμένα και πιο κοντά στο πεζοδρόμιο, αλλά χωρίς υπερβολές και στο 99% των περιπτώσεων εξαιρετικά χαλαρά, κλείνοντας τη μουσική και ανοίγοντας παράθυρα για να ακούω τους εξωτερικούς θορύβους. Όποτε έχω βιαστεί έχω κάνει ζημιά (2 γρατζουνιές προφυλακτήρα, μια φορά μου έφαγε ο πατέρας τη ζάντα, μία η μάνα κτλ) και γι' αυτό το αποφεύγω. Καθρέφτη κλείνω από τη μεριά του δρόμου, αλλά από τότε που μου έσπασαν τον προς το πεζοδρόμιο (φαντάζομαι ποιος και ψάχνω να τον βρω ακόμη στην περιοχή) κλείνω στα περίεργα σημεία και τους δύο (καθαρά είχε βάλει το χέρι του πάνω στον καθρέπτη και κάθισε με όλο του το βάρος = έσπασε όλη η βάση = 55€ γιατί τον ενοχλούσε που πάρκαρα σε νόμιμη θέση παρκαρίσματος). Ελέγχω, σε περίεργα σημεία, αν υπάρχει χώρος μπρος και πίσω, για να μην την πάθω στα καλά καθούμενα (την έχω ήδη πάθει 2 φορές, μία με το Astra και μία με το Corsa). Παλαιότερα έβγαζα και κεραία. Τώρα πλέον όχι, παρά μόνο αν πρόκειται να το σκεπάσω με την κουκούλα. Σε κλειστούς χώρους (π.χ. super market κτλ) δεν παρκάρω ποτέ δίπλα σε κάποιον που εμφανώς παρκάρει στραβά, έχει χτυπημένο αυτοκίνητο ή θα βρεθεί εξαιρετικά κοντά μου ανοίγοντας την πόρτα (όχι ότι έχω γλυτώσει τις γρατζουνιές).
Δεν έχω πρόβλημα με τη μουσική, εκτός κι αν είναι πολύ ντάπα-ντούπα. Ρωτάω τους επιβάτες τι θέλουν και ανάλογα βάζω. Ρυθμίσεις τις κάνω εγώ για πιο γρήγορα και για να μην έχω μετά να ρυθμίζω ξανά από την αρχή το μηχάνημα. Αν είναι κάποιος που ξέρει τον αφήνω να το κάνει αυτός. Το ίδιο και στο AC. Ρωτάω και ρυθμίζω γιατί οι περισσότεροι ανάβουν, στέλνουν το κρύο στα πόδια και μετά λένε ότι τα Opel δεν έχουν καλά AC (μου έχει τύχει και αυτό, ενώ στο δικό του το VW οι αεραγωγοί που δεν τους είχε ρυθμίσει ποτέ έτυχε να στέλνουν τον αέρα πάνω του). Η ένταση του στερεοφωνικού μπαίνει σε πεντάδα (0-60 η κλίμακα), δηλαδή 25, 30, 35 κτλ.
Γενικά, μου αρέσει να πηγαίνω με τη φόρα, σαν ταρίφας. Να βάζω 5η και το αυτοκίνητο να κυλάει. Δε θέλω να μου χαλάνε το ρυθμό, αλλά δεν εκνευρίζομαι εκτός κι αν ο άλλος πηγαίνει εξαιρετικά αργά ή γρήγορα σε σχέση με τους υπόλοιπους οδηγούς. Ειδικά στην πόλη με τους περίεργους που σταματάνε όπου θέλουν εκνευρίζομαι αφάνταστα (σήμερα ο άλλος διπλοπάρκαρε στη στροφή και για να διευκολύνουμε το λεωφορείο που ερχόταν κάναμε 3 αυτοκίνητα πίσω 15m πάνω στη στροφή κι αυτός με τον κλιματισμό αναμμένο μας κοίταγε απαθής). Επειδή δε θέλω να με πηγαίνουν καρατσάκι προσπερνάω όπου βρω χώρο, ασχέτως αν επιτρέπεται ή όχι, αρκεί να είναι ασφαλές το σημείο. Μερικά προσπεράσματα είναι "τσαμπουκαλίστικα" και πιεσμένα για τους υπόλοιπους οδηγούς αν και για εμένα που τα κάνω είναι χαλαρά (βλ. σχετική συζήτηση στο άλλο forum για τη διαδρομή Άρτα - Αντίρριο) εφόσον τα κάνω μόνο σε διαδρομή που γνωρίζω πολύ καλά. Αποφεύγω το φρενάρισμα γι' αυτό και πολλές φορές είτε θα μπω γρήγορα σε μια στροφή, είτε θα έχω αφήσει το γκάζι πολύ νωρίτερα (γι' αυτό και οι χαμηλές καταναλώσεις). Πολλές φορές θα βγω αριστερά ακόμη και σε επικίνδυνα σημεία (βλ. πριν από στροφές) για να δείξω στον μπροστά ότι θέλω να τον προσπεράσω (αυτό είναι λίγο επικίνδυνο, αν ο μπροστά δεν το πιάσει αμέσως), όπως θα δείτε στο σχετικό βίντεο με τα προσπεράσματα στις στροφές στο Μενίδι.
Λόγω οδηγικού στυλ (οδήγηση με τη φόρα) έχω χαμηλές καταναλώσεις και προσπαθώ να κερδίσω την άτυπη κόντρα με τους υπολοίπους της οικογένειας όταν πηγαίνουμε στο χωριό (προσπαθούμε για βέλτιστο χρόνο με ελάχιστη κατανάλωση). Έτσι, μπορεί να έχω άδειο δρόμο μπροστά μου και να πηγαίνω χαλαρά, αλλά να προσπεράσω σουβλάκι (που λέει κάποιος γνωστός) 1000 φορτηγά που μου χαλάνε τη φόρα, άρα μου αυξάνουν την κατανάλωση. Μία φορά σε κάθε ταξίδια θα το ξεκαπνίσω ή, αν δεν μπορώ, όταν βρω ευκαιρία και είμαι μόνος μου. Γενικά, όμως, οι αλλαγές γίνονται στις 2.000c/min, άντε στις 3.000c/min σε πιο ανηφορικά κομμάτια και κοιτάω πάντα πώς θα πάω γρήγορα χωρίς να καίω καύσιμο (βλ. 5η όσο πιο γρήγορα γίνεται), πράγμα που φοβίζει μερικούς επιβάτες (π.χ. σου λένε εδώ φοβόμαστε ότι το αυτοκίνητο θα φύγει γιατί παίρνει φόρα, πράγμα που συμβαίνει όταν έχουν περάσει με άλλον οδηγό με 3η από το ίδιο σημείο)
Πρόβλημα με τις ώρες δεν έχω, εκτός κι αν (α) πρέπει να προλάβω το ferry στο Ρίο-Αντίρριο ή (β) όταν ξέρω ότι ο χρόνος για αυτή τη διαδρομή είναι π.χ. 17+/-2min και ξαφνικά, λόγω 2-3 που χαζεύουν στο δρόμο ή κάνουν τα δικά τους, ο χρόνος αυξάνει παράλογα (π.χ. σήμερα για διαδρομή 17-18min έκανα 27).
Αποστάσεις φροντίζω να κρατάω πάντα για να μη φρενάρω χωρίς λόγο. Πολλές φορές θα μου χωθούν, αλλά και πάλι θα ανοίξω την απόσταση ή πολλές φορές θα εκνευριστεί κάποιος νομίζοντας ότι πηγαίνω αργά (βλ. βίντεο με την BMW και το παίξιμο των φώτων). Προσπαθώ να είμαι πάντα δεξιά στην Ε.Ο. και στους άλλους δρόμους στο σημείο που είτε δεν εμποδίζω, είτε στο λωρίδα που πρέπει να κρατήσω για να στρίψω. Αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι τις λακκούβες (μετά από 2 χαλασμένα Turanza και 2 στραβές ζάντες) και γι' αυτό σε μερικά σημεία πηγαίνω πέρα-δώθε σα μεθυσμένος, ενώ σε άλλα σημεία, όπως ήταν μέχρι πέρυσι η Αντιρρίου - Ιωαννίνων σε κάποια κομμάτια (π.χ. Συκούλα), πηγαίνω πιο αργά κι από τα φορτηγά. Στην πόλη θα πάρω τη σωστή θέση στο δρόμο για να στρίψω, με φλας και όλα κανονικά, αλλά όταν έρθει ο άλλος από πίσω θα το σβήσω (πλέον οι πίσω βλέπουν το δικό του φλας).
Αποφεύγω να μπλέκω σε καταστάσεις που οδηγούν σε ατυχήματα. Άρα, αποφεύγω τα τραινάκια, αυτούς που οδηγούν πολύ κοντά μου είτε μπροστά, είτε πίσω, τα φορτηγά και λεωφορεία που χρειάζονται 2 λωρίδες για να στρίψουν στην πόλη, τις νταλίκες που μπορεί να σε εκτελέσουν ανά πάσα ώρα και στιγμή στο λοιπό οδικό δίκτυο (βλ. επαρχιακό). Επιταχύνω και προσπερνάω ή αφήνω χώρο να φύγουν όσοι είναι περίεργοι ή οδηγούν εμφανώς χωρίς κριτική σκέψη. Ειδικά ημέρες με κίνηση (βλ. 15/8) οδηγώ εξαιρετικά αργά και προσεκτικά όντας στο 20% των πιο αργών οδηγών, ενώ τα προσπεράσματά μου είναι με μικρή διαφορά ταχύτητας.
Φλας ανάβω μόνο όταν χρειάζεται (π.χ. αν έρχεται κάποιος στο 1km δε θα το ανάψω, όπως και στο χωριό που δεν υπάρχει ψυχή κάποιες ώρες), αλλά θα είμαι εξαιρετικά τυπικός σε συνθήκες καθημερινής κυκλοφορίας. Κορνάρω ή ανάβω φώτα την ημέρα, ανάβω φώτα τη νύχτα, όταν βλέπω κάποιο πρόβλημα στο δρόμο και όταν βλέπω μπλόκο, φυσικά. Εκνευρίζομαι που βλέπω το πρωί πηγαίνοντας στη δουλειά άτομα να μην ανάβουν φλας και με κάνουν να φρενάρω τελευταία στιγμή, όπως μου τη δίνει να κορνάρουν σε χρόνο dt μετά το πράσινο και μάλιστα όταν το κάνει ο 10ος στη σειρά που έτσι κι αλλιώς δε θα περάσει.
Δε θέλω να ακούω τίποτε στο αυτοκίνητο. Έχω δύο τριγμούς, έναν από τη βάση του navi και έναν από 2 κέρματα των 100δρχ που πέταξε η θεία μου για καλορίζικα στο αυτοκίνητο και έπεσαν μέσα στον αεραγωγό, ακριβώς κάτω από το παρμπρίζ. Κάθε φορά που ακούω, ειδικά τον 2ο ήχο, εκνευρίζομαι κι ας έχουν περάσει 14 χρόνια.
Πρόβλημα στο αυτοκίνητο (ή στον υπολογιστή ή στο κινητό κτλ) σημαίνει ότι πρέπει να φτιαχτεί. Μέχρι να φτιαχτεί θα το σκέφτομαι συνέχεια και θα νομίζω ότι το αυτοκίνητο είναι άχρηστο. Ακόμη και 1-2 μικρές γρατζουνιές που έχει τώρα με βάζουν σε σκέψη.
Πλέον service που δεν με αφήνει να είμαι μπροστά = δεν ξαναπάω. Το πλήρωσα στη Δρόμων που μου έκαναν: (α) λάθος διάγνωση βλάβης στο AC (πλήρωσα ψυκτικό, ενώ ήταν μπουκωμένος ο αφυγραντήρας), το έπαιξαν υπεράνω όταν τους είπα αν είναι σίγουροι για αυτό που έκαναν και (β) μου έδωσαν το αυτοκίνητο χτυπημένο κάτω από την πίσω δεξιά πόρτα (ήταν εμφανώς από το πέδιλο του ανυψωτήρα, αφού ήταν φρέσκο και χωρίς να έχει χαθεί χρώμα = λάστιχο) και αρνήθηκαν ότι έγινε εκεί*. Επίσης, service που δε γίνεται by the book = έφυγα και θα σε ξεφτιλίσω και σε όλους τους γνωστούς και φίλους για να μην έρθει κανείς εκεί.
Τέλος, αν τύχει και οδηγήσω αυτοκίνητο άλλου αλλάζω όσο το δυνατόν λιγότερα πράγματα και γι' αυτό είμαι μονίμως σε εκνευρισμό, αφού δεν βρίσκω τα πράγματα εκεί που θέλω και όπως θέλω.
Συμπέρασμα, όπως το έχει πει ένας φίλος: στο 90% του χρόνου είσαι εξαιρετικά τυπικός οδηγός, σε σημείο εκνευρισμού. Όταν σου τη δώσει και αρχίσεις τις ταρζανιές, τότε είσαι εξαιρετικά επικίνδυνος οδηγός
Ευχαριστώ.
* Αφού δε θέλουν να τους δίνω 250€ το χρόνο κατά μέσο όρο σε τακτική συντήρηση +250€ το χρόνο στα έκτακτα (βλ. DIS, συμπλέκτης κτλ), ας αρνηθούν. Τώρα, παίρνουν τηλέφωνα και ρωτάνε το γιατί δεν πηγαίνω, αλλά... τώρα είναι αργά για δάκρυα.
