Κανα 2 ανήσυχα κλικ
https://jimmuclarku.blogspot.com/
Α, και στην δεύτερη φαίνεται στραπατσαρισμένο το δεξί φτερό
We are such stuff as dreams are made on and our little life is rounded with a sleep.
rocsta έγραψε:Ψήφος εμπιστοσύνης στην τελευταία. Χαλαρά#metoo
Και σε 1 ληψη βγαζει f/0 στο μεταdata
https://jimmuclarku.blogspot.com/
JimClark έγραψε:Μια συνήθεια που έγινε παράδοση. Το καλοκαιρινό solo ταξίδι μου στα διάσπαρτα μέρη της Ελλάδας. Συνεπής στο καθιερωμένο ραντεβού ακόμα μία χρονιά και φέτος και μάλιστα αποφασίζοντας δοκιμαστικά να έχω και συνοδηγό κατάφερα και ολοκλήρωσα την την κλασική καθιερωμένη βόλτα την οποία αποκαλώ πατριδογνωσία. Βάλτε ένα τσιπουράκι, κρασάκι, χυμό, smoothie, ό,τι πρεσβεύει το φόρουμ και απολαύστε. Σεντονάρα alert. (δε χωράει κ σε ένα post...)
Πατριδογνωσία 2018
Φέτος είχα στη διάθεσή μου τρεις ημέρες ολόκληρες, αλλά όχι συνεχόμενες. Τη μία ημέρα ενδιάμεσα έπρεπε να δουλέψω, συγκεκριμένα ένα Σαββατοκύριακο ελεύθερο και μία Τρίτη. Η βόλτα στα ενδότερα της ηπειρωτικής Ελλάδας δεν είχε τόσα πολλά νέα περάσματα, όσο "αναλυτικότερα" και πιο φυσιολατρικά.
Το αρχικό πλάνο ήταν ότι στο διήμερο θα είχα δύο βασικούς άξονες. Ο πρώτος ήταν αυτός των Αγράφων με τη διάσχιση της Νιάλας και ο δεύτερος ήταν αυτός πέριξ των Βαρδουσίων. Και εννοείται πάρα πολλοί φωτογραφικά ενδιάμεσοι σταθμοί, τους οποίους θα επισκεπτόμουν. Για την ημέρα της Τρίτης, το πλάνο αρχικά ήταν να επισκεφτώ το δάσος Φρακτού στα ορεινά Δράμας, αλλά, λίγο η δυσκολία επικοινωνίας με το Δασαρχείο το οποίο κλείνει την πρόσβαση στο δάσος αυτό τον καιρό (για την προστασία από το ενδεχόμενο φωτιάς) και λίγο ο κακός καιρός της συγκεκριμένης ημέρας μας οδήγησε στο να επισκεφτούμε την πιο "safe" επιλογή της περιοχής του Ασπροποτάμου και πιο συγκεκριμένα το χωριό Χαλίκι και τις γύρω περιοχές.
Ημέρα 0
Χάρτης διαδρομής
Παρασκευή μεσημέρι σκαστός από τη δουλειά, με τα μπαγκάζια έτοιμα από 2 μέρες πριν, ζητάω προαναχώρηση ένα 2ωρο (thanks AndrewzzZz) αφήνω την οικογένεια στα Ιωάννινα από εκεί και πέρα παίρνω το συνοδηγό του διημέρου από το Πάπιγκο. Ο οποίος με είχε ρωτήσει αν μπορώ να έχω 2 τσάντες μαζί, του είπα ναι και μου είχε εκεί 2 βαλίτσες που λίγο πολύ γεμίζαν το πορτ μπαγκάζ σε σημείο σκασμού. Fail γιατί μαζί με τα ταξιδιωτικά μπαγκάζια είχαμε ελάχιστο διαθέσιμο χώρο για "μανούβρες". Στα του δρόμου, όσο και να προσπαθούσαμε να κρατήσουμε κάποιους ρυθμούς οδηγικά, λίγο οι φωτογραφικές στάσεις και λίγο το ψιλόβροχο το οποίου είχε πέσει έριξαν αρκετά τους ρυθμούς. Έτσι κ αλλιώς θα νυχτώναμε στο δρόμο, απλά προσπαθούσα για το νωρίτερο δυνατόν.
Το πλάνο ήτανε να μπούμε όσο πιο βαθιά γίνεται από τη λίμνη Πλαστήρα και συγκεκριμένα προς στις παρυφές των Αγράφων, έτσι ώστε το Σάββατο το πρωί να έχουμε ολόκληρη την ημέρα μπροστά μας για να κάνουμε το πρώτο δυνατό μέρος του ταξιδιού τη διάβαση της Νιάλας.
Η νύχτα μας έπιασε στο κομμάτι λίγο πριν το Καλαμπάκα Τρίκαλα και στο δρόμο προς Καρδίτσα ήμασταν σε φάση cult τσακίρ κεφιού με καμμένα τραγούδια της νύχτας (Μαργαρίτης Γονίδης κτλ), αλλά και ανεφοδιασμού, χρήσιμο και απαραίτητο εφόδιο το να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο όταν μπαίνεις σε βουνίσιες διαδρομές.
Μπαίνοντας Καρδίτσα τόσο αργά (κόντευε 23.30) δεν μπορέσαμε να βρούμε κανένα ανοιχτό πρατήριο βενζίνης, για καλή μας τύχη βρέθηκε ένα πρατήριο το οποίο ήτανε self-service και για πρώτη φορά είχα την ευκαιρία να βάλω καύσιμο εγώ ο ίδιος.
Συνεχίσαμε έπειτα προς το νότιο μέρος της λίμνης Πλαστήρα, προς Μούχα και Μεσενικόλα γενικότερα και από εκεί προς κατεύθυνση προς τα Βραγγιανά των Αγράφων (έχει και τα Μικρά Βραγκιανά Αργιθέας κοντά στα σύνορα με το νομό Άρτας· μη μπερδευτείτε σε καμιά αναζήτηση) σε ένα πρόσφατα άριστο ασφαλτοστρωμένο κομμάτι δρόμου.
Το πλάνο ήταν αρχικά να διανυκτερεύσουμε σε μία εκκλησία (του Αγ. Νικόλαου) πάνω στον αυχένα της διαδρομής στα 1550μ ψηλά λίγο μετά από τον οικισμό Έλατος και λίγο πριν κατηφορίσει ο δρόμος για Μεγάλα Βραγγιανά. Το θέμα όμως ήταν, οτι απο τις πληροφορίες που είχα (ευχαριστώ Αλέξανδρε για τις φώτο και το briefing) δεν υπήρχε κάποιο μέρος ιδανικό να στήσουμε σκηνή. Και ήταν και σοφή επιλογή βλέποντας την επομενη μέρα οτι υπήρχε μαντρί σε πολύ κοντινή απόσταση.
Όταν φτάσαμε στο οικισμό του Έλατου, ο οποίος σηματοδοτεί και το μπάσιμο στο νομό Ευρυτανίας, βρήκαμε μία εκκλησία η οποία πρόσφατα είχε γιορτάσει τον Δεκαπενταύγουστο και ήταν σχετικά καθαρή στον διπλανό προαύλιο χώρο. Αφήσαμε το αυτοκίνητο ακριβώς δίπλα και στήσαμε τη σκηνή. Σύμμαχός μας σε όλο το εγχείρημα η φεγγαράδα. Βρύση δίπλα, καθαρός αέρας, κομπλέ.
01.00 η ώρα και παρά την κούραση καταφέραμε να κλείσουμε τα μάτια μας σε δροσερό περιβάλλον γύρω στους 16 βαθμούς Κελσίου χωρίς αέρα ή υγρασία. Το ξύπνημα στις 6:00 μας βρήκε να μαζεύουμε τη σκηνή με συνοπτικές διαδικασίες και να διαπιστώνουμε ότι η γειτονιά είχε κάποια σπίτια τα οποία ουσιαστικά απάρτιζαν έναν κτηνοτροφικό οικισμό.
Ημέρα 1η
1ο μέρος - Διάσχιση Νιάλας.
Χάρτης διαδρομής
Αφού βεβαιωθήκαμε ότι δεν αφήσαμε τίποτα πίσω μας χρήσιμο ή μη, ανηφορίσαμε σε μία συννεφιασμένη πρωινή ημέρα στον αυχένα λίγο πριν τα Βραγγιανά. Τα πρώτα θεάματα της ημέρας μας άφηναν ήδη τις καλύτερες εντυπώσεις.
Ο δρόμος που ανεβαίνει προς Βραγγιανά
Αυτή η μαγεία που έχουνε τα Άγραφα με τις κορυφές τις διάσπαρτες στη μέση του πουθενά και χωρίς βλάστηση, δίνει ένα ξεχωριστό, ιδιαίτερο τόνο.
Βίντεο καταγραφής διαδρομής:
Ξεκινήσαμε, λοιπόν, την πορεία μας από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου η οποία φιλοξενούσε ένα πανό ενάντια στην ανέγερση ανεμογεννητριών στην περιοχή. Είναι ένα θέμα το οποίο "παίζει δυνατά" αυτό το διάστημα. Περνώντας από μία στάνη και ξυπνώντας τα δεκάδες ανυποψίαστα αμνοερίφια που είχανε απλωθεί (03:20 στο βίντεο) πάνω στο δρόμο αρχίσαμε την πορεία μας με φόντο τις αμέτρητες βουνοκορφές και τον ήλιο να ξεπροβάλλει πίσω από τα σύννεφα στο βάθος του Θεσσαλικού κάμπου (14:25 στο βίντεο)
Η κατάσταση του δρόμου, παρά τις χαμηλές ταχύτητες, δεν με ανησυχούσε καθόλου, γιατί ήξερα ότι την περιοχή χρονικά ο δρόμος καθαρίζεται και, κυριότερα, πατιέται για τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου, έτσι κι αλλιώς δεν υπήρχε κάποιο ιδιαίτερο σημείο το οποίο μας προβλημάτισε υπερβολικά. Με την θερμοκρασία να βρίσκεται σε ένα αλλοτινό επίπεδο στους 12 βαθμούς Κελσίου τέλη Αυγούστου, τον αέρα σε σημεία να δίνει το παρών περάσματα τα οποία ήτανε κοντά στην κορυφογραμμή...
...και τον πρωινό ήλιο να μας χτυπάει γλυκά σου το contrast των συναισθημάτων ήταν ιδιαίτερα δυνατό και ασυνήθιστο. Ακόμα περισσότερο όταν είχες να κάνεις με τοπία σαν αυτά που δεν χορταίνω να φωτογραφίζω.
Ο αυχένας της Νιάλας είναι μία ιδιαίτερη χωμάτινη διαδρομή η οποία ουσιαστικά είναι προσβάσιμη μόνο με ψηλό όχημα, κατά προτίμηση τετρακίνητο και δεν υφίσταται καν τους μήνες στους οποίους υπάρχει χιονόπτωση. Δεν υπάρχει καμία συντήρηση / καθάρισμα στο δρόμο τους χειμερινούς αλλά και εαρινούς μήνες. Κάθε στροφή είναι και μια αποκάλυψη στο νέο οπτικό ανάγλυφο των βουνών (π.χ. 18:10) το οποίο, τουλάχιστον την 1η φορά είναι μια εμπειρία ζωής.
Η χάραξη του δρόμου
Στην πορεία αυτή σε πολλά σημεία μπορείς να βγεις, να περπατήσεις λίγο κ να δεις τις κορυφές των Δυτικών Αγράφων απέναντι. Προχωρώντας στη διαδρομή με την κτηνοτροφία να είναι εμφανής με διάσπαρτες αγελάδες, φτάσαμε στο μνημείο της Νιαλας. Ιστορικό σημείο στο οποίο με μία σχετική αναζήτηση μπορείτε τα δεινά της φρίκης των πολέμων της χώρας μας.
Στο συγκεκριμένο σημείο...
Και προχωρώντας...
Η διάβαση φτάνει το υψόμετρο των 1870 μέτρων και στο τελευταίο της μέρος ουσιαστικά βρίσκει το χωματόδρομο ο οποίος ενώνει το χωριό των Αγράφων με τα Πετράλωνα Καρδίτσας στο ύψος του οικισμού Καμάρια. Στο συγκεκριμένο οικισμό οι αγροτικές εργασίες κτηνοτροφικές εργασίες είναι ενεργές αρκετούς μήνες του χρόνου.
Τα Καμάρια στο βάθος κάτω
Σε αυτόν, λοιπόν τον χωματόδρομο ο οποίος είναι 3Α πλέον κατεβήκαμε με προορισμό το χωριό των Αγράφων.
Εδώ στον κεντρικότερο άξονα, στο σημείο που ξεκινά (τελειώνει όπως το κάναμε εμείς) η πορεία προς τη Νιάλα.
Λίγο πριν μπούμε στο χωριό και, δυστυχώς, μη προλαβαίνοντας να πιάσω την κάμερα είδαμε μία αλεπού η οποία "έκανε παρέα" με ένα κοπάδι πρόβατα η συνύπαρξή τους ήταν περίεργα φιλική. Σαν να είχανε πιάσει κουβέντα Σάββατο πρωί στη μέση του δρόμου.
Προς Άγραφα
Κατέβασμα στα Άγραφα το λοιπόν, στάση στο άγαλμα του Κατσαντώνη ο οποίος ξανά μας έδειχνε την πορεία στην οποία πρέπει να συνεχίσουμε, νότια προς τα κατάφυτα ασφαλτοστρωμένο περάσματα του νομού Ευρυτανίας που τόσο υπερλατρεύω. Σπαστό φραπεδάκι με κρύο νερό της νύχτας για τη συνέχεια και δεύτερη στάση στο γεφύρι το οποίο είναι κάτω από το χωριό, το οποίο και πλέον είναι σωστά προσβάσιμο (το '13 έπρεπε να κάνεις λίγο τραβερσάρισμα πάνω σε ξύλινη ετοιμόρροπη πλατφόρμα για να το ανέβεις).
Και μπάσιμο στον βασικό άξονα χωματόδρομο ο οποίος συνδέει τα χωριά των Αγράφων. Αυτόν οποίος περνάει δίπλα από τον ποταμό Αγραφιώτη με τα πολλά "καρέλια" (πλωτά περάσματα πάνω σε συρματόσχοινα) ή "περαταριές". Εμείς συνεχίσαμε την κατηφορική μας πορεία με συνοπτικές διαδικασίες στα χωριά πάνω από τη λίμνη Κρεμαστών. Στάση με θέα τη γέφυρα της Επισκοπής και μπάσιμο στην καρδιά του Ευρυτανικού νομού.
Πέριξ Καρπενησίου
Χάρτης διαδρομής
Στάση κάτω από τη γέφυρα για την καθιερωμένη κλασική φωτογραφία
και συνέχεια σε έναν παραποτάμιο δρόμο που καταλήγει στη Λίμνη των Κρεμαστών.
Πέρασμα από όμορφα χωριουδάκια, ο δρόμος σε ένα σημείο διασχίζει την κοίτη ενός χειμάρρου και αρχίζει την ανηφόρα Από τα 300 σχεδόν μέτρα υψόμετρο περνάει το χωριό των Βελωτών και του Ασπροπύργου και συνεχίζει σε υψόμετρο μέχρι περίπου τα 1.100 μέτρα με γρήγορη συνεχή ανάβαση.
Με τον Ασπρόπυργο Ευρυτανίας στο πλάνο, και όχι μόνο
Εδώ το τοπίο γίνεται αμιγώς Ευρυτανικό με
-απίστευτες δασοκάλυψεις ελάτων {(τριγωνάκια παντού" (το σχήμα που κάνουν οι κορυφές των ελάτων)}
-κοφτερές ορθοπλαγιές βουνών και
-άριστος ασφαλτοστρωμένους επαρχιακούς δρόμους των οποίων ο συνδυασμός δεν απαντάται σχεδόν σε κανένα νομό της Ελλάδας. Πολιτικά ευνοημένος νομός γαρ.
Λατρεία...
Το συγκεκριμένο κομμάτι δρόμου καταλήγει λίγο βορειότερα από τον Προυσσό τον οποίο αγνοήσαμε επιδεικτικά. Η πορεία μας συνεχίστηκε προς το Καρπενήσι, από τα τουριστικά γραφικά χωριουδάκια όπως το Μεγάλο Χωριό, το Μικρό χωριό, το Βουτυρο κτλ. Στροφή δεξιά για τη διαδρομή προς Κλαυσί Μουζίλο Ανιάδα και Σύγγρελο. Χωριουδάκια με καθαρό αέρα, φίνες διαδρομές και όμορφη θέα. (Μπας κ ανέφερα το χωριό κανενός; )
Ακόμα περισσότερες στροφές στροφές, ακόμα περισσότερο ατελείωτο πράσινο. Με τη συννεφιά να μας βοηθάει στο να μην καούμε ταξιδεύοντας, γίνονται οι πρώτες στάσεις για να φάμε και κάτι και ευκαιρία για βιντεοσκόπηση συστολής / διαστολής των ήχων της μπαριέρες, χαρακτηριστικά αγχολυτικό soundtrack οδηγικών διαλειμμάτων μου στη μέση του πουθενά.
Έχοντας κάνει και αυτό το κομμάτι δρόμου το οποίο δεν είχα κάνει ποτέ, καταλήγουμε στο δρόμο της αγαπημένης μου διαδρομή από ορεινή Ναυπακτία προς Καρπενήσι, λίγο πάνω από το Κρικελλο. Ο δρόμος ανηφορίζει από τα 1.300 μέτρα μέχρι τα περίπου 1.550. Βλέποντας ότι έχουμε χρόνο στη διάθεσή μας μπαίνουμε σε οποιοδήποτε χωματόδρομο βρούμε. Εδώ το δασικό δίκτυο είναι πραγματικά ατελείωτο και έχοντας εφόδιο με τους χάρτες της Ανάβασης, μπορούμε να κλέψουμε κάποια μέτρα ασφάλτου για λίγο περισσότερη φύση.
Η διαδρομή καταλήγει στο γνωστό κομβικό σημείο όπου είτε Συνεχίζεις για Φουρνά / Καρδίτσα, είτε επιλέγεις αριστερά-δεξιά την Εθνική Ε952 Λαμίας - Καρπενησίου. Το μεσημέρι έχει ήδη έρθει και τα υψόμετρα πέφτουν. Από εκεί που ήμασταν γύρω στους 17 18 βαθμούς κατεβαίνουμε στη Λαμία των 34 με μπόλικη συννεφιά. Εδώ το μόνο "νέο" είναι ουσιαστικά η παράκαμψη της Μακρακώμης, η οποία έχει δοθεί εδώ και κάμποσο καιρό.
Προς Ρούμελη
Χάρτης διαδρομής
Ανεφοδιασμός τόσο σε φαγητό για τους ταξιδιώτες, όσο και σε πετρέλαιο για το αυτοκίνητο. Αναχώρηση από τη Λαμία από την παλιά εθνική του δρόμου, τον παλιό Μπράλο, με απώτερο σκοπό την άφιξή μας στο Νομό Φωκίδας και τα Βαρδούσια όπου θα διανυκτερεύαμε. Ο καιρός παίζει σε κάτι μεταξύ συννεφοκαμμα, βροχή και ήλιο. Παρ' όλα αυτά, όταν πλησιάζουμε τα χωριά της Παύλιανης και κατηφορίζοντας προς Στρόμη βλέπουμε ότι η οροσειρά που θέλουμε να μας φιλοξενήσει είναι αρκετά νεφοσκεπής δίνοντας εξαιρετικά κάδρα μεν, μας κάνει να αναρωτιόμαστε για τη διαμονή δε...
Τα Βαρδούσια
Πέρασμα από το χωριό του Αθανασίου Διάκου το οποίο είχα επισκεφτεί πριν από 2-3 χρόνια και μου έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις, μπάσιμο για λίγο στον ε-πι-κά ασφαλτοστρωμένο δρόμο προς Καστριώτισσα. Αυτή τη φορά πάλι μας προλαβαίνουν οι χωματόδρομοι. Εκεί που ο τιράντας θα γελούσε μοιράζοντας γωνίες και ισορροπίες, ο Totoro θέλει πέτρα, χώμα και ανηφόρι. ΒΟΥΡ!
Έξοδος στο σημείο το οποίο αναγράφεται στροφή προς τα ορειβατικά καταφύγια και ανάβαση στον (πλέον) πολύ καλής ποιότητας χωματόδρομο μέχρι την εκκλησία του Προφήτη Ηλία.
Εδώ η θέα προς τον Αθ. Διάκο να τον φωτίζει ο ήλιος και τη Γκιώνα να κρύβεται. Από την εκκλησία Πρ. Ηλία.
Αρχικά οι σκέψεις ήταν να διανυκτερεύσουμε κάπου εκεί, αλλά έχοντας φτάσει αρκετά νωρίς είπαμε να ανέβουμε μέχρι τέρμα πάνω, όσο φτάνει, και πάει ο δρόμος να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες.
Ανηφορίζοντας και με την αβεβαιότητα για το που θα μείνουμε, φτάνουμε στο πρώτο καταφύγιο αυτό του Ε.Ο.Σ. Άμφισσας στο οποίο βλέπουμε 2-3 αυτοκίνητα πιάνουμε μία κουβέντα με τα παιδιά που μολις κατεβήκαν από το βουνό και τον ιδιοκτήτη του τον κύριο Κώστα, ο οποίος μας συνέστησε να μείνουμε εκεί. Ο ουρανός έκλεινε από πάνω. Αν σε πιάσει σε τέτοιο υψόμετρο βροχή, τα πράγματα γίνονται ακραία. Κάτι κάτω από τα 1900m ψηλά.
Συνυπολογίζοντας την κούραση του να ξανακατέβουμε στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία και την κεφάτη παρέα, αποφασίσαμε να μείνουμε στο καταφύγιο. Το καταφύγιο είναι άριστα οργανωμένο. Διόροφο, κοιμίζει ως 80άτομα και παρέχει εφαλτήριο για την ανάβαση που ετοιμαζόμασταν αύριο (ποδαράτη πλέον).
Δοκιμάσαμε από το εξαιρετικό πεπαλαιωμένο τσίπουρο του κύριου Κώστα, ζεσταθήκαμε ανάβοντας το τζάκι (wtf 25 Αυγούστου) και βγήκαμε μετά από καμιά ώρα έξω και μείναμε άφωνοι όταν είδαμε ότι τελικά τα σύννεφα όλα άρχισαν να αποχωρούν...
δίνοντας τη θέση τους στη νύχτα και στις σιλουέτες των κορυφών. Το φεγγάρι βγήκε κ αυτό, δίνοντας τη δική του απόχρωση πάνω στις απέναντι κορυφές και μετά από κάποια φωτογραφικά κλικ κλείσαμε την πρώτη μέρα με ύπνο στα 1920 μέτρα υψόμετρο με το τζάκι κάτω αναμμένο και με 11-12 βαθμούς έξω
Το φεγγάρι ετοιμάζεται να βγει
JimClark Πόσο σας βγήκε οικονομικά αυτό το ταξίδι από Θεσσαλονίκη Βαρδούσια Θεσσαλονίκη? τι έδωσες σε κλαυσιμα?Τρομερή διαδρομή κ Φωτος.
https://jimmuclarku.blogspot.com/