Γενικά αυτοκινητιστικά θέματα
Άβαταρ μέλους
By dekouk
#479750 Προσωπικά περιμένω με αγωνία τέτοια κείμενα με φωτογραφίες. Πυροδοτούν προσωπικές αναμνήσεις, θέλω, αισθήματα.... Έχεις ένα χάρισμα κ χαρά μου που το μοιράζεσαι μαζί μας. Με το καλό να έρθει κ το αρκούδι κ να το χαρείς με την οικογένειά σου.

< Note >
Άβαταρ μέλους
By stavrosg
#479763
axel12p έγραψε:
JimClark έγραψε: Μπορεί να είναι σεντόνι, αλλά θα φροντίσω να είναι readable.


Και σεντόνι να είναι, μια χαρά readable θα είναι! Μη σου πω και καλύτερα να είναι σεντόνι! :thumbsup:


seconded!
Άβαταρ μέλους
By 224v
#480314 Σε φανταζομαι τι θα γραψεις οταν παραλαβεις το νεο, και εισαι ετοιμος για πολλα χλμ παλι στα βουνα και τα λαγκαδια... Εθχομαι και ανυπομονω για τις συνεχειες... αναμνησεων και νεων περιπετειων.... Χιλια μπραβο.....
Άβαταρ μέλους
By DAP
#480751
JimClark έγραψε:Ευχαριστώ σας για τα σχόλια.

Δεν είμαι σε mood γενικά νοσταλγικό, περιμένω πώς κ πώς να έρθει ο διάδοχος (btw 10 - 15 Μάρτη αναμένεται :metalo: ), αλλά αξίζει να μοιραστώ 3-4 κείμενα ακόμα, κάποια ελαφρώς ανέκδοτα ως περιπέτειες κτλ. Μπορεί να είναι σεντόνι, αλλά θα φροντίσω να είναι readable.


Φροντισε καθε ιστορια σου να τυπωνεται σε τετρασελιδο (τουλαχιστον) Α4 και θα εισαι ενταξει...... :s_wink
Άβαταρ μέλους
By elvet
#481812 @JimClark
Περιμένουμε κάθε νέο σου κείμενο :eat: μας ταξιδεύεις και μέσω οθόνης.

Παρεμπιπτόντως μπορούμε να κανονίσουμε συνάντηση-εκδρομή με αφορμή την παραλαβή του "αρκουδιού", είναι ωραία τα μέρη εκεί γύρω :s_yummy
Άβαταρ μέλους
By JimClark
#587388 Μου πήρε κανα 2 βδομάδες συνολικών βραδιών να μαζέψω το υλικό, να καθορίσω τι αξίζει αναφοράς και να συντάξω το κείμενο.
[Legend of a mind mode: on]

Και είμαστε εδώ, ενάμιση χρόνο+ πιο μετά…

Να μιλήσουμε για παλιές λαμαρίνες...

Να θυμηθούμε τι μας έφερε εδώ. Ένα κείμενο αφιερωμένο σε σας, από εμένα. Σε κάποιους εδώ κοντά, σε κάποιους σε κάποιους άλλους πιο μακρυά και σε κάποιους άλλους που δεν βρίσκονται καν μαζί μας. Μια μαζεμένη ενθύμηση, πάντα με τον τρόπο που μπορώ να σας την αποδώσω.

Μια αναφορά στο τι είδα και τι κράτησα μέσα από τα πολλά ταξίδια μου. Τριμερής και δικατάληκτη, όπως «με βολεύει» να σας την αποδώσω. Το είχα τάξει ότι θα το πραγματοποιήσω, δε το βιάστηκα. Θέλησα να το «βγάλω» έξω τη στιγμή που ταίριαζε.

Ιστορίες ενός οδηγού με τον τιράντα.
01. Γένεσις


Μέρος 1ο.
Την αρχική ιστορία του πώς ήρθε το αμάξι στην κατοχή μου την ξέρετε αρκετοί. Είμαι εδώ για να σας δείξω τι είδα και από ποιο πρίσμα το έβλεπα κάθε καιρό.

Ο τιράντας ήρθε στην ιδιοκτησία μου στο τέλος της θητείας μου. Συμβολική απελευθέρωση, επανένταξη στα χρόνια του μπασίματος της κρίσης. Όταν ακόμα τα ταξίδια ήταν ένα 30ευρω υπόθεση, η Εγνατία ακόμα μη ολοκληρωμένη. Όταν, δυστυχώς, δεν είχα καν την κρίση να καταλάβω τα της επερχόμενης κρίσης και τα εργασιακά, στα οποία είχα χαρακτηριστικά μαύρα μεσάνυχτα.

Οικογενειακά είχαμε μετακομίσει λίγο πριν τη θητεία από την Ξάνθη στη Θεσσαλονίκη, οπότε ουσιαστικά το 2008 με βρήκε σε νέα εδάφη, με άγνωστες παραμέτρους / περιορισμένες φιλίες και επαφές, περισσότερα όμως απάτητα εδάφη στην εγγύτητα. Έχοντας πάρει πτυχίο το 2007, προσπάθησα να ενταχθώ στην αγορά εργασίας, έχοντας όμως μηδενικές γνωριμίες στο νέο τόπο, μηδενική εμπειρία και κακά τα ψέματα κακή κρίση της αγοράς (και καμία ιδέα του τι άρχιζε να ψιλοφαίνεται στον οικονομικό - εργασιακό ορίζοντα) δεν κατάφερα κάτι ουσιαστικό. Και κάπου αυτό άρχισε να με ενοχλεί, ιδίως βλέποντας τους συναδέρφους να βρίσκουν το δρόμο τους. Η μοναδική μου διαφυγή; Τα χιλιόμετρα. ΠΟΛΛΑ. Και γλυκά αναγνωριστικά.

Εδώ επιστρέφοντας από την θητεία προς τη Θεσ/νίκη. Διαδρομή από Ορεινά Δράμας – Σερρών.
Εικόνα

Το πρώτο μου ταξίδι με το αμάξι, ήταν το πρώτο μετά τη θητεία. Έπρεπε να είναι «μεγάλο», με όλη τη σημασία. Απόλυση από στρατό. Μέγα συναίσθημα ελευθερίας.
Εικόνα

Αναχώρηση από Θεσ/νίκη , πέρασμα από μια αγαπημένη στροφοδιαδρομή στα πέριξ, είχα ανακαλύψει την ανάβαση από Λεπτοκαρυά Πιερίας προς Καλλιπεύκη κ γυρισμό από Λιβάδι – Ελασσόνα – Κατερίνη.
Εικόνα
Όμορφη διαδρομή στις νότιες απολήξεις του Ολύμπου με απανωτά πέταλα.

Έπειτα πέρασμα στα πεδινά Γρεβενών από Δεσκάτη προς Κηπουριό. Αντίκρισμα της Εγνατίας οδού να ολοκληρώνεται,
Εικόνα

Εικόνα

μαγευτική πρώτη επαφή με το οροπέδιο Πολιτσές σε ένα ανάγλυφο τοπίου που μου αποτυπώνεται.
Εικόνα

Τυφλή εμπιστοσύνη στο gps, πέρασμα από Λίμνη πηγών Αώου
Εικόνα

και ανέβασμα προς Ανατολικό Ζαγόρι. Γρεβενίτι, Δολιανά, Κήποι
Εικόνα

Γέφυρα Κοκκόρου
Εικόνα

το μάτι μου να έχει παίξει από Ηπειρώτικα ερεθίσματα. Με το λαμπάκι βενζίνης να ανάβει βαθύ κίτρινο, ανεφοδιασμός στο Καλπάκι με τότε τιμή 1.05€/lt στο Θεό!! Φεβρουάριος και 3 η ώρα στην Κόνιτσα. Και τώρα; Για πού; Το πάω από Ε853 και παλιά εθνική Κοζάνης με αργά επιστροφή ή από εδώ που λέει «Πάδες - Δίστρατο - Βασιλίτσα» μπας και «κόψουμε» δρόμο.

Επιλέγω το δεύτερο και εκεί ήρθε η επιφοίτηση της λάκκας.
Εικόνα

Αυτή η διαδρομή, σε εκείνη την εποχή, στο απόγειο της ελευθερίας μου και της αναγνώρισης (παρά ανακάλυψης) νέων μερών. Με την αντάρα να μου κρύβει τις απέναντι βουνοκορφές της Τύμφης που έχω εντρυφήσει πλέον
Εικόνα

και κάποια τότε φρεσκοστρωμένα κομμάτια ασφάλτου
Εικόνα

(κάποια αισίως βατού χωματόδρομου 3Α που θεωρούσα έπος να περάσω με το χαμηλωμένο αμάξι * έγιναν τα πρώτα μου βήματα στον τόπο που θα ήθελα, αν γινόταν, σε ιδανικές συνθήκες να ζήσω για μια ζωή. * (Tότε θυμάμαι είχα την εντελώς λάθος επιλογή να κρατήσω τα μαμά αμορτισέρ και να περάσω τα H&R ελατήρια που όμως ήταν ζυγισμένα για το 1.6 fiesta. Λόγω περισσότερου βάρους μπροστά στο st, τερμάτιζαν με το παραμικρό και σύντομα έγινε η επένδυση στα Kw Variant 1)

Δυόμιση ώρες μου πήρε με στάσεις και περάσματα από κάποια φρεσκοστρωμένα κομμάτια, αλλά και χωματόδρομους. Ανάβαση από Δίστρατο προς Βασιλίτσα, απίστευτη εμπειρία το υψόμετρο των σχεδόν 1800μ με τα απομείναντα χιόνια. Με τη νεφοστέγη μόλις 100 μέτρα πάνω από το κεφάλι μου
Εικόνα

Μου άλλαξε τη ζωή. Γρεβενά «Καλλιράχη και φύγαμε» το όνομα του αρχείου στο φωτο-αρχείο μου, μια από τις πιο mega ταξιδάρες μου. Από αυτές που όταν τελειώσουν, φτάνεις σπίτι, ξαπλώνεις, και τα πόδια σου από την ένταση της ημέρας κάνουν σπασμωδικές κινήσεις σαν να πατάνε κάποιο από τα 3 πετάλ…

Κοιτάζοντας το αρχείο μου, 2008 και πολλά χιλιόμετρα γίνονται για να μεταφερθούν κάποια τελευταία πράγματα. Το ποδήλατό μου, κάποια πράγματα που είχαν μείνει πίσω από το τέλος των σπουδών στην Ξάνθη. 2008, Πάσχα και η πρόσκληση του Μπάμπη από Αντίκυρα (μαζί στο στρατό πριν μερικούς μήνες) να κάνουμε Ανάσταση μαζί.

Και η απορία, τότε, στο αν έκανα καλά και αρνήθηκα την εργασία στα εργοστάσια Λουμίνας απέναντι. Πάσχα 2008, πρώτη μου επαφή με την δισυπόστατη μορφολογία του νομού Φωκίδας. Αφενός τη μοναδική νέκρα και απλωταριά του «1 χωριό – δήμος» Δεσφίνας και των απείρων κατάφυτων δασικών εκτάσεων στα πιο ενδότερα που ανακάλυψα πολύ πιο αργότερα…

Πηγαίνοντας προς τα μέρη εκεί, άφησα και ένα ακόμη φίλο στα πέριξ των Αθηνών, αφού κάναμε ένα πέρασμα από Πόρτο Γερμενό
Εικόνα

με προορισμό την Κόρινθο. Από εκεί, Αθήνα και συνέχεια μέσω Θηβών – Θεσπιών – Δομβραίνας για πρώτη αναγνωριστική επαφή με την ανάβαση Θίσβης που σε τεύχος του drive που είχα λιώσει στο διάβασμα στο στρατό. Συγκρινόταν 10 καυτά hot hatch και μια που βρισκόμουν προς τα εκεί φρόντισα να τιμήσω. Επίσης μοναδική εμπειρία.

Έλατα, Ελικώνας,
Εικόνα

ανεμογεννήτριες, Αρβανίτσα και κατέβασμα Κυριάκι Στείρι προς Αντίκυρα.
Εικόνα

Πάσχα «παρέα» συνοδεία με τα κοψίδια του κυρ Φαράντου στην τοπική ταβέρνα. Και απέναντι το εργασιακό ερωτηματικό…
Μετανιώνω ο τίτλος της φωτογραφίας και εδώ η ιστορία πίσω από αυτήν...
Εικόνα

Η επιστροφή με βρήκε στο μεγαλύτερο γυροβόλι που έχω ρίξει ως τώρα. Κατέβασμα στο επικό κομμάτι προς Ιτέα, άφιξη Αντίρριο, γύρο των χωριών νότια της Τριχωνίδας, Θέρμο, πέρασμα για πρώτη φορά της νέας γέφυρας. Εφιαλτική Πατρών Αθηνών, μάζεμα φίλου και κοινή επιστροφή προς Θεσ/νίκη με ένα detour προς Τρίκαλα. 1130 χλμ σε μια μέρα, ακόμα αξεπέραστο ρεκόρ.

Στα τότε ταξίδια σύντροφος η Nikon D70 που είχα αγοράσει στη στρατιωτική θητεία, μακράν η πιο κάκιστη από άποψη αξιοποίησης και επιλογής αγορά ηλεκτρονικής συσκευής που είχα κάνει ποτέ. Τι τοπία τραβηγμένα με 2.8 διάφραγμα, τι iso1600 μέρα μεσημέρι… Δεν είχα σκοπό να πάρω κάποιους φακούς και έπεσα και σε προβληματικό κομμάτι που έπαιρνε σκόνη στον αισθητήρα κάθε 50 κλικ…
Κάπου πριν το καλοκαίρι, ο τιράντας παίρνει ανανεωμένη μορφή. Πάνω λωρίδες, περασμένες πλέον στην τελική μορφή εμφανισιακά του τιράντα, πλην λευκών ζαντών και μιας λεπτομέρειας. Η πρώτη βόλτα ήταν στην ανάβαση Καλλιπεύκης, ψάχνοντας το «μαγνητικό» ντεμέκ πεδίο.

Καλοκαιριάζει, πολλές επισκέψεις στο Ν. Μαρμαρά, στο τότε νέο σπίτι των γονέων.
Εικόνα

Επίσκεψη στη Βλάστη στην ορεινή Κοζάνη,
Εικόνα

γενέτειρα του πατέρα του φίλου Φώτη, βλαχομάνα (Μπλατς), υψόμετρο, καθαρός αέρας και τοπικό μέγιστο στο σωματότυπό μου, 107 κιλά
Εικόνα

έχοντας πάρει φόρα από τις καταχρήσεις του στρατού και τη μη ορεξη να ασχοληθώ με αθλητισμό ή οτιδήποτε λόγω της μη εύρεσης εργασίας και του διαφαινόμενου τέλους στην τότε σχέση μου.
Εικόνα

Νέα λάστιχα για τον τιράντα, φεύγουν τα ταλαιπωρημένα S drive και μπαίνουν τα P zero Nero. Οκτώβρης και επίσκεψη στον πολυαγαπημένο Έβρο. Αν και η θητεία μου εκεί έληξε ούτε μισό χρόνο πριν, αδημονούσα να επισκεφτώ παλιά λημέρια.
Εικόνα

Ο καλός φίλος Χαράλαμπος, εναλλακτικός και original πάντα εκεί, στις επάλξεις του δύσκολου Έβρου να έχει να δείχνει το κάτι διαφορετικό στον απέραντο νομό. Τον Τύμβο Δοξιπάρας, τους αμέτρητους αγρούς
Εικόνα

Εικόνα

την Εγνατία που ξεκινούσε τη χάραξή της πάνω από το Ν. Χειμώνιο, το Εβροθήραμα στα τότε πολύ δυνατά του, την εγκατάλειψη στα Μαράσια,
Εικόνα

τα αιολικά κοντά στο «κουτουπιέ» του Έβρου προς Λεπτοκαρυά / Αισύμη. Και ήδη η πολυαγαπημένη Canon G9 στην κατοχή μου, η κάμερα στην οποία έμαθα να βγάζω σωστά και σωστές φωτογραφίες.

Ο χειμώνας πλησιάζει. Ταξιδάρα στον έτερο αγαπητό Σωτήρη, στη Χαλκίδα. Γνωριμία από το Στρατό. Επίσκεψη στην Αθήνα σε φαντάρους που πήραν το δρόμο τους σιγά σιγά ιδίως στα εργασιακά. «Ζηλεύεις» λίγο, αλλά αντισταθμίζει με το ότι είσαι η «ψυχή» της παρέας, ο συνδετήριος κρίκος που έφερε 3, 4, 5, άτομα από διαφορετικά μέρη μαζί μετά από κάποιο καιρό. Αυτό το «ευτυχώς που έρχεται ο Ξενοφών και ανταμώνουμε» το ακούω ακόμα κ τώρα κ μου δίνει μια χαζοπερηφάνεια. Και ας είναι πολλά τα βαρετά χλμ της επιστροφής
Εικόνα

Φθινόπωρο και εξερεύνηση των πέριξ. Στην περιοχή της Σκύδρας, στα μέρη του αδερφού – φίλου Ιάκωβου. Και επειδή θα αργούσε να έρθει ο Ιάκωβος στο χωριό, ο πάνω κύκλος.
Εικόνα

Εικόνα

Μια από τις αγαπημένες διαδρομές που κάθε φορά που την περνούσα θα «έβλεπα» και κάτι διαφορετικό. Θεσσαλονίκη – Γουμένισσα – Αξιούπολη – Σκρα – Περίκλεια – Αριδαία – Ριζό. Στάση για φωτό, στο όμορφο φθινοπωρινό δάσος, μαύρισμα στο πλαϊνό της γόμας των ελαστικών , κάτι κόφτες 2ας και 3ης, κάποια απορρημένα κοιτάγματα αγροτών και καλλιεργητών πατάτας έξω από τον Αρχάγγελο να αναρωτιούνται αν το παιδί έχει κόψιμο και βιάζεται να πάει σπίτι του και παίρνει τις στροφές «in a σπώρτυ way» (sic).
Εικόνα

Δεκέμβρης 2008, πρώτα χιόνια στα βουνά. Περισσότερα εργασιακά ερωτήματα...

Χριστούγεννα 2008, όμορφο ταξίδι στο φίλο στη Χαλκίδα πάλι. Αξημέρωτο ξεκίνημα, πλέον θεσμός για μένα…
Εικόνα

Εικόνα

Αυγή λίγο πριν τα Τέμπη
Εικόνα

Κατέβασμα μέσω παλιάς Λάρισας Λαμίας, με τα πανέμορφα πράσινα καλλιεργημένα χωράφια να δεσπόζουν, πριν την «ανάπτυξη» των φωτοβολταικών.
Εικόνα

Επίσης, πρώτη επαφή με πέρασμα από Μπράλο, θέα στη Γκιώνα.
Εικόνα

Εικόνα

Επιδείνωση του καιρού, βόλτες στα χιόνια προς Στενή – Στρόπωνες.
Εικόνα

Επιστροφή με χιόνια και χιονόνερα. Ο χιονισμένος Σκαμνός στα ομορφότερά του, να αποτυπώνεται στο μυαλό μου ες αεί.
Εικόνα

Εικόνα

Φώτα 2009 και ξανά Ορεστιάδα, παρά τις δυστροπίες του στομαχιού και τις αντιδράσεις του έτερου ημίσιου.
Εικόνα

Εικόνα

Είναι που πέτυχα και αρκετό χιόνι εκείνη τη φορά, αισίως με καθαρούς δρόμους. Δεν ήταν ο τιράντας, άλλωστε, ακόμα έτοιμος για χιονισμένες περιπέτειες.
Εικόνα

Εικόνα

Επιστροφή, ζαλάδα (πρήξιμο) του αμόρε, γρήγορη γκαζόβολτα, υπερεκτίμηση δυνατοτήτων, ατυχηματάκι (στη μέση του πουθενά) τετακέ, σπασμένος προφυλακτήρας του τιράντα από ένα «στιβαρό» θάμνο και αρπαγμένη ανάρτηση. Ελάχιστες, έπειτα, φώτο του αμαξιού, αλλά μόνο από την αριστερή πλευρά.
Εικόνα

Εικόνα

Μαζί με το εργασιακό αδιέξοδο (ως τότε έκανα μαθήματα στο τότε ΤΕΙ ν. Μουδανιών) κάτι πρέπει να αλλάξει.
Εικόνα

Αλλαγή προφυλακτήρα και μη πέρασμα των λωριδών, που εμφανισιακά πάντα μου άρεσε παραπάνω.
Χαλαρώνω με τα ταξίδια στους φίλους και ψάχνω το κάτι παραπάνω, τη θέα στο άγνωστο. Τα νέα μέρη. Πάσχα 2009 και κάνω ένα ακόμα μεγάλο ταξίδι. Μια επική 800άρα χλμ αυθημερόν. Αξημέρωτο Εγνατίας ξεκίνημα. Το πέρασμα από την Ήπειρο, από τις πολυαγαπημένες Πολιτσές πάνω από το Μέτσοβο σε ένα ονειρικό, ανεξίτηλα χαραγμένο τοπίο, με τα νέφη ομίχλης να κάθονται 50 πόντους από την άριστη άσφαλτο και το αμάξι σε σημεία να τις «σκίζει» σα να ανοίγει δρόμο. Από τις πιο όμορφες εμπειρίες οδήγησης.
Εικόνα

Εικόνα

Μικρό detour στο Βίκο. Βοϊδόμάτης, Βίκος, γήλοφοι και υψίπεδα, λαγκάδια, χαράδρες και κοφτερά βουνά. Πώς να σηματοδοτήσεις αυτόν τον τόπο… Τι να σου αποτυπωθεί πρώτα...
Εικόνα

Αρίστη
Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Και όταν ψάξεις στα ερτζιανά μια συνοδεία ηχητική, τα κλαρίνα στα fm να καταιγίζουν τόσο ταιριαστά τις στροφές. ΠΟΛΛΕΣ στροφές
Εικόνα

Πάπιγκο, Μονοδένδρι, Βίκος, Αγία Παρασκευή. Επίσκεψη στο φαράγγι.
Εικόνα

Εικόνα

Και κατέβασμα προς δυσμάς Νοτιότερα. Το πρώτο μου «παρα-Ιόνιο» κατέβασμα. Γιάννενα Άρτα δίπλα στο Λούρο. Ανοιξιάτικη φρεσκοανθισμένη μαγεία.
Εικόνα

Και μπάσιμο στα βουνά.
Εικόνα

Κομπότι στα πρώτα σύνορα της Ελλάδας μετά το ’21, Φλωριάδα Πατιόπουλο, κατέβασμα στο δήμο Ίναχου, μπάσιμο για πρώτη φορά μετά από τα παιδικά μου ταξίδια στον πολυαγαπημένο νομό της Ευρυτανίας. Παρρησία πρασίνου, ευλογία βλάστησης. Το απόλυτο πράσινο. Το στόμα μου να μένει ανοιχτό από τη φύση και το μπλε-άσπρο να γράφει όμορφα κάδρα στο κόντραστ της φρέσκιας ασφάλτου. Και η θέα στα τυρκουάζ νερά της λίμνης Κρεμαστών.
Εικόνα

Εικόνα

Γέφυρα Μέγδοβα, Κερασοχώρι, Κρέντης, χαιρέτισμα τον Αγραφιώτη και την κατάληξη των Αγράφων μικρή επίσκεψη προς Φιδάκια, ακόμα χωματόδρομος τότε στο τελευταίο κομμάτι αλλά με θέα που αποζημιώνει.
Εικόνα

Σε ασυνήθιστα εδάφη
Εικόνα

Και απέραντο πράσινο
Εικόνα

Εικόνα

Στον ορίζοντα, τα χιόνια να λιώνουν στη Χελιδόνα, τη Σαράνταινα και στο Βελούχι. Οροσειρές που εξακρίβωνα με τους χάρτες, πάντα πιστά δίπλα μου στο κάθισμα του συνοδηγού, να προέχει του gps.

Ευρυτανία και πέρασμα σε Φθιώτιδα. Άφιξη μετά από 16 ώρες στη Δροσιά Χαλκίδας. Πίτσα Αλιόλι, ταινία «χωρίς γυαλιά» στου Σωτήρη, εντυπώσεις / φωτό / θύμισες στρατού. Για αυτά ζούμε. Και μετά από ένα τόσο σούπερ ταξίδι, αύριο πλύσιμο τον τιράντα και βουρ βόλτα!

2η μέρα Πάσχα, και βγαίνει το καγκουρο-αυτοκόλλητο.
Εικόνα

3η μέρα Δευτέρα διακαινισίμου, μέρα εκδρομής, βόλτα στα «κέντρα» μας. Αυθημερόν πέρασμα από κέντρο 6ΣΠ και 9 ΚΕΔΒ. Κόρινθο και Καλαμάτα. Με όλους τους κλασσικούς προορισμούς / στάσεις .
Εικόνα

4η μέρα επιστροφή από ένα άλλο έπος, πρωτόγνωρο. Παλιά εθνική, Χαλκίδα, Θήβα, Αμφίκλεια, Μπράλος. Παλιοελλάδα.
Εικόνα
Άβαταρ μέλους
By JimClark
#587389 Μέρος 2ο.

Ανεφοδιασμός στα καφέ δίπλα στο δρόμο πριν «κλείσει» η πρόσβαση. Λαμία, Παλαιόκαστρο, Πιτσιωτά, δάσος Φουρνών. Σε ψιλόβροχο με ομίχλη. Απλά έπος. Χαμένος στο δάσος, στα Ελληνικά ατελή patchαρίσματα δρόμου να πολεμάνε με τις kw. Ρεντίνα Σμόκοβο, λίμνη Πλαστήρα …
Εικόνα

Περτούλι
Εικόνα

Εικόνα

Τρίκαλα – Λάρισα και επιστροφή. Πόσο έπος, μα πόσο έρωτας…
Εικόνα

Και κάποια απίστευτα περάσματα σε ράχες λόφων
Εικόνα

Εικόνα

Πρώτη επίσκεψη 2009 στη λίμνη Κερκίνη μέσω δάσους Κρουσιών. Βιοποικιλιότητα, μαγεμένος.
Εικόνα

Εικόνα

Και καλοκαιριάζει… Πρώτα μπάνια
Εικόνα

Και κάποιες διαρρήξεις… (βιβλία που κουβαλούσα σε ψαρωτική τσάντα laptop…).
Εικόνα

31/5. Βόλτα στην πατρίδα Ξάνθη. Έχοντας λύσει τους ζυγούς από τη σχέση που ταλαιπωρούσαμε και μας ταλαιπωρούσε, απόφαση για το κάτι διαφορετικό. Αλλαγή.
Με τους φίλους του clubfiesta
Εικόνα

Το καλοκαίρι εκείνο έχοντας τελειώσει τα εργασιακά (τότε δίδασκα σε φροντιστήριο για την πιστοποίηση ecdl) αποφάσισα να μείνω περισσότερο με τους γονείς στη Χαλκιδική.
Εικόνα

Εικόνα

Η επιλογή της «επαρχίας» και έχοντας επιτέλους αυτονομηθεί κάπως στο οικονομικό (είχε τότε δουλειά αυτό το κομμάτι) με έφερε στην άνετη θέση να επιδιώξω να γίνω το κάτι άλλο. Έχασα 28 κιλά σε ένα τρίμηνο, πολλά ποδηλατικά χιλιόμετρα και μπάνια…
Εικόνα

…άλλαξα ζωή, κέρδισα την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, έβαλα κάποια πράγματα σε πρόγραμμα, ανεξαρτητοποιήθηκα. Αυτό το καλοκαίρι, ήταν ορόσημο στη σκέψη του ότι μπορώ να καταφέρω το «οτιδήποτε» πλέον.
Εικόνα

Στα ταξίδια του καλοκαιριού, άλλη μια επίσκεψη στον Έβρο, αλλά από μια άλλη αγαπημένη ιδανική διαδρομή. Αυτή των Σερρών – Δράμας μέσω Βροντούς. Τα ταξίδια του καλοκαιριού περιορισμένα, με κέρδισε το μπόλικο ποδήλατο και κολύμπι.
Εικόνα

Εικόνα

Εκείνο το διάστημα άρχισε και η ενασχόλησή μου με τα κοινά του clubfiesta.gr. Πανελλήνιο κλαμπ, με πολύ δυνατό φόρουμ, αλλά και ιδιαίτερα δυνατό και αξιόλογο σε χαρακτήρες ιδίως στο Βορειοελλαδίτικο contingent. Μήτινγκς, καφέδες, βόλτες, επισκέψεις σε πίστες, οργανωμένες εκδρομές τοπικά και πανελλαδικά. Μέσα από αυτό γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους σε πολλά μήκη της Ελλάδας. Το Δημήτρη Torm, τον Απόστολο Eagle, το Βασίλη 018, τον Χρήστο Superspirtouli, τον Άκη337 χωρίς καμία σειρά προτεραιότητας.

Στο ενδιάμεσο, νέα λάστιχα για τον τιράντα και Conti sportcontact 3. Τα ευρωπαϊκά!
Εικόνα

Μετά από αυτό το κομβικό στη ζωή μου καλοκαίρι, αλλάξαν πολλά. Το βάρος από πάνω μου έφυγε, κυριολεκτικά και μεταφορικά και πόνταρα σε ένα πιο αγωνιστικό και λιγότερο χαλβαδιάρικο προφίλ στον εαυτό μου. Πίστεψα σε μένα και στις δυνατότητές μου, απαλλάχτηκα από τη μίζερη εικόνα του εαυτού μου και έβαλα πλώρη για πολλά περισσότερα.

Και αυτό «πλήρωσε» με το καλύτερο νόμισμα. Ένα κεραυνοβόλο, αλλά με ημερομηνία λήξης ρομάντσο ταλαιπώρησε τον Τιράντα με μπόλικα εξερευνητικά χιλιόμετρα με αγαπησιάρικο κέντρο βάρους τις Αθήνες (δεν έχει μόνο ο Geakos τη δική του Γαμβέττα) και ευκαιρία (αν μη τι άλλο) για μερικά νέα πατήματα. Το ρομάντσο μπορεί μακροπρόθεσμα να ήταν «άεργος ισχύς», αλλά ήταν πραγματικά ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν εκείνη τη στιγμή.

Πριν αρχίσει η όλη ιστορία, στα τέλη του καλοκαιριού ’09 της αλλαγής έκανα και το πρώτο μου ταξίδι στην ονειρεμένη {30}. Στη διαδρομή που όσες φορές και αν μπω θα μου θυμίζει το φίλο Κωνσταντίνο (που γνώρισα λίγο αργότερα), λόγω της εγγύτητας της περιοχής. Μετά το Πάσχα του 2009, 5 μήνες μετά, ένα παραπλήσιο Θεσσαλονίκη – Χαλκίδα στο φίλο Σωτήρη, αλλά με πιο γενναία χιλιόμετρα.
Θεσ/νίκη, Εγνατία, Γρεβενά -> Καλαμπάκα και πρώτο μπάσιμο στα ενδότερα του νομού Τρικάλων.
Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Από Καστανιά Αμάραντο, το ψηλό πάσο της «Κιάτρα Μπροάστα» (= όρθια πέτρα στα Βλάχικα) στα 1400+ μέτρα με το μάτι μου να χάνεται στο άπειρο πράσινο, κατηφόρισμα στο μαγευτικό Ασπροπόταμο, τον γεννήτορα ποταμό του Αχελώου.
Εικόνα

Από εκεί στα πιο τουριστικά χωριά του Περτουλίου και διασταύρωση για την Τρικάλων Άρτας. Πριν τη σήραγγα της Γκρόπας το TIBO S1000 gps (το θυμάστε; ) να γράφει 2 ώρες και 40 λεπτά για Άρτα και να λέω, αποκλείεται , θα κάνει λάθος για 100κάτι χιλιόμετρα. Κι όμως…

Γκρόπα με τη θέα στα όρη της Αργιθέας πιο Νότια
Εικόνα

Βαθύρρευμα, Μεσοχώρα, Φράγμα. Η μεγαλύτερη ευθεία να είναι 400μέτρα. Και αισίως μετά στα πιο ανοιχτά κομμάτια Αετού, Λαφίνας, Κορυφής με τις παλιάς κοπής σήραγγες χωρίς καμία σήμανση, φωτισμό ούτε καν «μορφοποίηση» του εσωτερικού τους με νερά να στάζουν από την κορυφή και τα ρέστα. Βαρύ τιμόνι, απαιτητική η πλάση, έρημος ο τόπος, απίστευτο το τοπίο. Και κάπως έτσι ερωτεύεσαι έναν επαρχιακό δρόμο. Αθαμάνιο, Βουλγαρέλι και κατέβασμα προς Άρτα.
Εικόνα

Και πιο Νότια
Εικόνα

«Αναγόμωση» στου Αγγελή το μάρκετ στην Άρτα, κατηφόρισμα και μπάσιμο στις απαρχές Αιτ/νίας. Κομπότι, Πατιοπουλο, Όρη Βάλτου. Κουρασμένος πλέον, 15λεπτο διάλειμμα για κλείσιμο ματιών, αλλά ακάθεκτος. Αυτή τη φορά Τατάρνα προς Καρπενήσι
Εικόνα

Ήδη ταλαιπώρια στα μη και τόσο συνεργάσιμα στην τραχιά άσφαλτο της Ελλάδας Conti 3.
Εικόνα

Λαμία και άφιξη, κομμάτια αλλά καταχορτασμένος χιλιόμετρα στη Δροσιά Χαλκίδας. Μερικές μέρες αργότερα, αρχίζει το ειδύλλιο των Αθηνών, εκεί χρονικά ανακαλύπτω την όμορφη ζαλάδα του ασφάλτινου Χολομώντα.
Εικόνα

Εικόνα

Το μυαλό μου όμως είναι αλλού… πιο νότια.
Εικόνα

Και αρχίζουν τα χιλιόμετρα προς Αθήνα. Κάπου εδώ ο Τιράντας ήδη με 2η βάση μηχανής και αλλαγμένα τα πίσω ρουλεμάν τροχού. Σχεδόν πάντα από κομμάτια της Παλιάς εθνικής.

Πεδινά Λάρισας προς Φάρσαλα
Εικόνα

Ψάχνοντας το «ταίριασμα» (ταίριασμα των λωρίδων με τις λωρίδες του δρόμου, μια απο τις all time αγαπημένες μου φώτο). Ανηφόρι στην επική μοτοστράτα ηρώων
Εικόνα

Και θέα προς τον Μαλιακό
Εικόνα

Παλιά Λαμίας - Λάρισας, Παράκαμψη Τεμπών από παράλια Λάρισας, όταν είχε γίνει το κλείσιμο των Τεμπών και σε ένα από τα κατεβάσματα, πρώτη μου επαφή από το πράσινο μέρος του νομού Φωκίδας.
Εικόνα

Σκαμνός
Εικόνα

Στρόμη, Συκιά, Παύλιανη,
Εικόνα

Γραβιά, τεχνητή λίμνη Μόρνου. Από τα κατάφυτα, στην ξερολιθιά.
Στο δρόμο, πάντα…
Εικόνα

Αν και κατοικούσα όπου και τώρα, Θεσ/νίκη, αύξησα τις επισκέψεις προς Χαλκιδική καθώς δυστυχώς άρχισε να επιβαρύνεται η υγεία της μάνας. Έχοντας ανακάμψει από τις χημειοθεραπείες της μαστεκτομής, δεν κατάφερε να μειώσει στο απαραίτητο δυνατό τις καταχρήσεις και αυτό άρχισε να επιβαρύνει και τον πατέρα, στον οποίο έπεφτε το βάρος της φροντίδας της.
Βόλτες για να μη σκέφτομαι…
Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Στον αντίποδα, εργασιακά είμαι just fine, πιάνω δουλειά ως merchandiser στη ΦΑΓΕ, με εταιρικό αμάξι / κινητό / παροχές bonusάκια και ισως προοπτική για κάτι καλύτερο (που δυστυχώς το έφαγε η κρίση με τον αποδεκατισμό και μια δουλειά που ναι μεν δεν εχει καμμία σχέση με το αντικείμενο σπουδών (τι πρωτότυπο), αλλά μου αρέσει κιόλας.
Εικόνα

Και enter φθινόπωρο με επισκέψεις στον μαγευτικό Χολομώντα, με τις τακτικές επισκέψεις στους φίλους της Ξάνθης.
Εικόνα

Εικόνα

Ένα μεγάλο ταξίδι χιλιομετρικά ως τις εσχατιές του Έβρου. Στάση στο Φανάρι Ροδόπης, αγαπημένο κλικ
Εικόνα

μια πρώτη μου επαφή με το Πήλιο που ποτέ δε με γέμιζε (παρά το μεγάλο του hype),
Εικόνα

μοίρασμα του χρόνου και στην πρωτεύουσα και στη συμπρωτεύουσα και κάποια πέριξ

Μετέωρα…
Εικόνα

Κάπου εδώ ο τιράντας γράφει την πρώτη κατοστάρα.
Εικόνα

Εικόνα

Σε μια ακόμα «βόλτα» επιστροφής από Αθήνα, έγραψα ένα άλλο ένα όμορφο πάσο. Αυτό της Ναυπακτίας.
Αττική, Φυλή, Βοιωτία -> Θίσβη Αγία Άννα, Κυριάκι, Ιτέα Γαλαξίδι, Ευπάλιο και βόρεια. Σε αυτό που μου ήρθε να ονοματίσω «ραχοκοκαλιά» της Ελλάδας, έστω και σαν νότιες απολήξεις Πίνδου. Φράγμα Μόρνου
Εικόνα

Σίμος,
Εικόνα

Ποκίστα, Πλάτανος,
Εικόνα

Φράγμα Εύηνου και εδώ θέλω να σβήσω.
Εικόνα

Εμπειρία ζωής, εκείνη η εικόνα έξω από την Αράχοβα (της καρδιάς μου όχι η πιο γνωστή). Μάθημα ζωής το να ανεφοδιάζεσαι από τοπικό μπακάλικο του χωριού (στη Δομνίστα συγκεκριμένα) και όταν μπαίνεις στα βουνά να ξεκινάς με γεμάτο ντεπόζιτο. Μπάσιμο στην πολιτισμένη «εκ δεξιών» Ευρυτανία με την παχιά μαύρη άσφαλτο και πέρασμα πάλι από Φουρνά, λίμνη Σμόκοβου και πίσω.
Εικόνα

Κάπως έτσι και κάπου εκεί χρονικά το κορίτσι εξ Αθηνών είπε «enough». Σου λέει πώς θα ταιριάξω με έναν άνθρωπο που κάνει χιλιόμετρα για πλάκα και πώς θα συνεχίσει αυτό.
Εικόνα

Έληξε εκεί, εγώ όμως ήθελα και άλλο… Αρχές άνοιξης και «ελεύθερος» ξανά, πάλι σε ένα μεταβατικό επίπεδο. Αφού πέρασα ένα μικρό φεγγάρι με μια κόμπακτ φίλου βγάζοντας «παππάδες» γιατί η G9 είχε ένα βαρυτικό ατυχηματάκι
Εικόνα

Αποφασίστηκε μια νέα άφιξη. Μια SLR κάμερα.
Φίλος με το λευκό ST, ο Δημήτρης που προαναφέρθηκε, φώτο του οποίου…
Εικόνα

ξεχνάει ότι 1 μήνα έχει απλήρωτη ασφάλεια αμαξιού, χρειάζεται μετρητά κ σκέφτεται να πάρει σύντομα μια μεγαλύτερη slr. Με συνοπτικές διαδικασίες, η όπως θα αποδειχτεί, περισσότερο κλικωμένη μηχανή που είχα ποτέ έρχεται στα χέρια μου. Μια eos 500D με έναν χτυπημένο 18-55 βασικό φακό που δεν εστίαζε.
Εικόνα

Και κάπου εδώ αξίζει να κλείσουμε το πρώτο μέρος. Διότι ανοίγει ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου. Η απώλεια της μάνας και λίγο μετά η γνωριμία με μια κοπέλα που τελικά αποδείχτηκε να είναι η σύντροφος της ζωής μου, ένας συνοδηγός που συνταξίδεψε στα πιο υπερβολικά μονοήμερα ταξίδια πατριδογνωσίας στα άκρα (και ιδίως στα ύψη της Ελλάδας), ο τιράντας να ποζάρει σε μερικά από τα πιο δυνατά κλικς της συνύπαρξής μας σε πολλές γωνιές της Ελλάδας που δεν περίμενε κανείς να τον πάει ο οδηγός του και η ενασχόληση με τα φόρα των 4Τ μαζί με τις γνωριμίες των φίλων / μελών. Αδιαμφισβήτητα το καλύτερο μέρος της τριλογίας. Και θα μου πάρει λίγο καιρό να το συντάξω...
Μου επιτρέπετε...
Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα
Άβαταρ μέλους
By belgarion
#587404 Γράφει ο Ξενοφών

< Note >