- 03 Φεβ 2021, 21:24
#690123
Σήμερα ήταν μέρα Leaf. Υπενθυμίζω ότι έχω ήδη οδηγήσει το μοντέλο που πωλείται σήμερα καινούριο (έχω γράψει εντυπώσεις εδώ:
https://sabasgoeselectric.blogspot.com/ ... -zero.html) αλλά δεν είχα καν μπει στο μοντέλο πρώτης γενιάς. Έγινε κι αυτό κι η αλήθεια είναι πως αποκόμισα πολύ θετικές εντυπώσεις. Ήταν βέβαια αναμενόμενες, μιας και πρόκειται για ένα μοντέλο πρωτοπόρο στην ηλεκτροκίνηση, που την έκανε γνωστή στο ευρύ κοινό από το 2012 κι ύστερα.
Αρχικά επιδίωξα να οδηγήσω τούτο δω:
https://www.car.gr/classifieds/cars/vie ... issan-leaf αλλά μου πέφτει λίγο μακρυά εκεί στη βροχερή Ολλανδία. Ο έμπορος δεν το έχει εισάγει, αλλά θα το κάνει με μεγάλη χαρά αν κάποιος του βάλει τα φράγκα στο χέρι. Επιμένει βέβαια ότι φοράει τη μεγάλη μπαταρία των 30 kWh (τα περισσότερα φορούν 24άρα) κι ότι είναι μοντέλο του 2013. Βέβαια, τα στοιχεία λένε ότι η 30άρα αφορά μοντέλα από το 2015 και μετά. (
https://ev-database.org/car/1020/Nissan-Leaf-30-kWh). Κάποιο λάκο έχει η φάβα, αν σκεφτείτε ότι πρόκειται με διαφορά για το φθηνότερο Leaf που υπάρχει εκεί έξω, ακόμα κι από το ανέκδοτο του Δομοκού με τη φωτογραφία των 21 χιλιομέτρων αυτονομίας.
Κατευθύνθηκα λοιπόν σε τούτο δω:
https://www.car.gr/classifieds/cars/vie ... issan-leafΣχετικά φρέσκο μοντέλο, όχι από τα πρώτα, με λυμμένα τα προβλήματα νεότητας. Με καλό εξοπλισμό, πολύ λίγα χιλιόμετρα, τις όμορφες ζάντες. Όχι όμως και το πανέμορφο (τουλάχιστον στις φωτογραφίες) λευκό εσωτερικό, που θεωρώ ότι αναβαθμίζει πολύ τα ιαπωνικά μοντέλα, τα τόσο φημισμένα για την πλαστικούρα στο εσωτερικό. Φωτίζει το εσωτερικό κι ομορφαίνει την αίσθηση ταξί Bluebird με τη μυρωδιά των πολυκαιρισμένων πλαστικών. Όχι, το Leaf δεν είναι τόσο χάλια, αλλά πάντα βοηθά μια ανοιχτόχρωμη απόχρωση στο εσωτερικό.
Το μοντέλο μας είναι η ακριβή έκδοση, φορτωμένη με πολύ εξοπλισμό. Σύστημα πλοήγησης, δερμάτινα καθίσματα, κάμερα 360 μοιρών, ηχοσύστημα Bose. Σίγουρα αν το φέρεις μόνος σου (ή το παραγγήλεις σε έμπορο), θα γλιτώσεις 1.000-2.000 ευρώ, αλλά δε θα μπορείς να το οδηγήσεις πριν έρθει, να το ελέγξεις σε δικό σου συνεργείο, να πας γυναίκα και παιδιά να το περιεργαστούν από κοντά πριν δώσουν το πράσινο φως. Δε γνωρίζω κιόλας αν ο Έλληνας έμπορος θα έκοβε το κατιτίς του, δεν έκανα παζάρι, οπότε η χρηματική διαφορά θα ψαλιδιζόταν κι άλλο.
Το αυτοκίνητο ήταν πάρα πολύ καλό στην οδήγηση. Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το σύηχρονο Leaf. Αθόρυβο, γρήγορο, άμεσο, αγχολυτικό, είναι φοβερό πόσο καλό είναι αν συνυπολογίσεις ότι ήταν ο πιονέρος της ηλεκτροκίνησης. Δηλαδή η αναλογία είναι σα να οδηγάς το πρώτο μοντέλο βενζίνης μαζικής παραγωγής (Ford Model T, βγήκε στην παραγωγή όταν ιδρύθηκε ο Παναθηναϊκός) και να το βρίσκεις το ίδιο αξιόλογο με τη σημερινή έκδοση (ένα Focus, ας πούμε).
Ακόμα και τα μειονεκτήματα του πρώτου Leaf έχουν διατηρηθεί αυτούσια στο νέο μοντέλο. Ήταν τόσο επιτυχημένο που θεώρησαν ότι θα γλιτώσουν κόστος αν τα διατηρήσουν και κανείς δε θα στραβομουτσουνιάσει; Πρώτον, το εκνευριστικό ποδόφρενο εκεί στα αριστερά (λες κι είμαστε Μερσέντα του "80) και το τιμόνι που δε ρυθμίζεται μέσα-έξω, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να βολευτούμε εμείς που πίναμε όλο μας το γάλα στη νιότη μας.
Ξεκινήσαμε με την μπαταρία στο 95% της φόρτισης, τα 12 λαμπάκια εκεί δεξιά όλα αναμμένα (ένδειξη ότι η μπαταρία χαίρει άκρας υγείας, τομέας που το πρώτο Leaf πονάει πάρα πολύ), την αυτονομία να υπόσχεται 134 χιλιόμετρα κίνησης μέχρι να βγάλει γλώσσα το υπηρετικό προσωπικό και να τα βροντήξει!
Κάνα εικοσάλεπτο μετά και σίγουρα έχοντας διανύσει πάνω από 3 χιλιόμετρα, η αυτονομία ήταν στα 131 χιλιόμετρα. Η αίσθηση ήταν πολύ ανθρώπινη, δεν υπάρχει η πολύ έντονη υποβοήθηση που επιτρέπει την οδήγηση με το ένα πεντάλ. Αρνητικό από τη μία, αφού πρέπει να μετακινείς το πόδι από το γκάζι στο φρένο, αλλά θετικό αφού σου δίνει πιο φυσική αίσθηση στην οδήγηση. Εγκλιματίζεσαι αμέσως, δε σε ξενίζει το παραμικρό. Θεωρώ ότι αν αγόραζα το Leaf, η σύζυγος θα το προτιμούσε χωρίς το one pedal driving, σε μένα όμως θα έλειπε.
Αξίζει τα σχεδόν 13 χιλιάρικα; Χμ, από τη μία σκέφτεσαι ότι είναι σχεδόν καινούριο. Από την άλλη, τα χρόνια φαίνονται σε κάποιους τομείς που δε μετράνε ιδιαίτερα (πλαστικά εσωτερικού) και σε άλλους που μετράνε πολύ (το νέο Leaf έχει σχεδόν τη διπλάσια αυτονομία, οδηγιέται με το ένα πεντάλ κι έχει adaptive cruise control). Βέβαια, το καινούριο κοστίζει 33 χιλιάρικα (από τα οποία αναμένεις ότι θα πάρεις πίσω τα 5, αλλά δεν ξέρεις πότε θα γίνει αυτό, βλογημένε Κούλη), άλλο 33 κι άλλο 13.
Θεωρώ ότι ο ανταγωνισμός τού παλιού Leaf δεν είναι το καινούριο, αλλά η νέα φουρνιά ηλεκτρικών που θα έρθουν τάχιστα. Μετά το καλοκαίρι αναμένουμε το Dacia Spring. Μικρό σε χώρους, κουβαδάκι, με διαστάσεις που θυμίζουν το σημερινό Fiat Panda. Αλλά θα είναι του κουτιού, θα έχει διπλάσια αυτονομία και οκταετή εργοστασιακή εγγύηση, κοστίζοντας 13-14 χιλιάρικα! Η καλύτερη εποχή για να αγοράσεις ένα Leaf σαν αυτό που οδήγησα σήμερα, μάλλον θα είναι σε 9-10 μήνες, όταν η άφιξη των καινούριων θα έχει συμπιέσει τις τιμές των μεταχειρισμένων. Οι έμποροι θα έχουν βαρεθεί να τα ξεσκονίζουν και να τα πλένουν, αγοραστικό ενδιαφέρον δε θα υπάρχει και θα κοιτάνε να τα διώξουν όσο-όσο.
Εν τω μεταξύ, το Leaf έχει ένα σωρό ιδιαιτερότητες, άλλες καλές κι άλλες αρνητικές. Να μια αρνητική: έχει αμάξωμα μικρομεσαίου (4,45), αλλά αυτονομία που το καθιστά αυστηρά όχημα πόλης. Στη δική μου περίπτωση, που κινούμαι 95% περιαστικά, αυτό δεν είναι κακό. Προτιμώ τους χώρους και την παθητική ασφάλεια που παρέχει ένα τέτοιο μοντέλο σε σχέση με ένα κουβαδάκι και δε δυσανασχετώ για το παρκάρισμα, που θα με απασχολήσει 10 φορές τον χρόνο. Αν όμως κάποιος το θέλει για κέντρο πόλης, τότε θα προτιμήσει τη Ζωή τής Renault ή ένα από την τριπλέτα (C-Zero, iOn, i-Miev). Έλα μου όμως που αυτά δεν είχαν εισαχθεί επίσημα στην ελληνική αγορά (όπως και το πρώτο Leaf άλλωστε) κι οι ελληνικές αντιπροσωπείες δεν τα υποστηρίζουν. Κάτι που δε συμβαίνει με τη Nissan Ελλάδας, η οποία ορμώμενη από τη διάθεση του Leaf δεύτερης γενιάς, υποστηρίζει πλήρως το παλιό μοντέλο. Είτε πρόκειται για φανοποϊα, είτε για επισκευή τής μπαταρίας, είτε για περιοδική συντήρηση (μουχαχά, δε χρειάζεται τίποτα που δεν μπορεί να κάνει ο τελευταίος μαστοράκος, βλέπε όπτικο έλεγχο υγρού φρένων κι αντικατάσταση στο φίλτρο καμπίνας. Περιττό να πω ότι οι δισκόπλακες δεν είχαν ούτε μισό χιλιοστό δόντι.)
