- 07 Αύγ 2017, 23:28
#423829
11 χρόνια....
Μέσα Ιουλίου του 2006, μαιευτήριο Ιασώ, στην Κηφισίας. Γεννήθηκε η πρώτη μου ανιψιά, πήγα με χαρά να δω το κορίτσι μας. Αφού είμαι στο δωμάτιο με τη νύφη μου, μου λέει ο αδερφός μου “είδες ένα μοντέλο της Dodge?”, χαμογέλασα... Ήξερε ότι ψάχνω για αυτοκίνητο και ότι ήμουν κοντά στο να διαλέξω ανάμεσα σε Subaru Forester και το νεοεισερχόμενο Nissan Qashqai. Φεύγωντας, κάνω δεξιά στην αντιπροσωπεία της Chrysler. Μία που το είδα στη βιτρίνα, μία που είπα “ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ”, Dodge Caliber. Μαύρο, η απλή έκδοση, “φτωχό” σε ψιψιψίνια και κοκοκόψαρα, όπως ακριβώς θέλω το αυτοκίνητο,
σπαρτιάτικο, λιτό. Μπαίνω μέσα και αρχίζω να το επεξεργάζομαι, ανοίγω πόρτες, πιάνω τιμόνι, λεβιέ, αλλάζω ταχύτητες, ανοίγω το ντουλαπάκι... Σκληρά πλαστικά, δε με χαλάνε, ο λεβιές ψηλά, περίεργη αίσθηση, το παρμπρίζ μεγάλο, έχει
μούρη το αμάξι, αν και πίσω νιώθεις πως σε πνίγει -η πρώτη εντύπωση ήταν. Έρχεται ο πωλητής.. Δεν θυμάμαι τι μου είπε, τον ρώτησα πότε μπορούμε να κάνουμε test drive και “κλείσαμε” για 2 μέρες μετά - σύμφωνα με τα λεγόμενά του, είχαν πάρει το αυτοκίνητο δοκιμών για ένα περιοδικό. Του πήρα ό,τι φυλλάδιο είχε διαθέσιμο, μου είπε σε τι εκδόσεις βγαίνει, ποιές έρχονται στην Ελλάδα, όλα. Τα υπόλοιπα σε 2 μέρες...
Ήρθε η ώρα, η ανιψούλα μου έβγαινε από το μαιευτήριο για το σπίτι της και γω λίγο πιο κάτω θα οδηγούσα το Κριάρι. Μπαίνω με τον πωλητή, μου λέει πάμε προς ΟΑΚΑ. Σπύρου Λούη, πάρκινγκ ΟΑΚΑ, Κύμης και επιστροφή. Τι να μας κάνουν 10 λεπτά; “Μπες Αττική οδό, προς Αεροδρόμιο”, χαμογέλασα. “Δώσε”.. Κατάπινε χιλιόμετρα, όχι τρελή ροπή αλλά δεν με ένοιαζε, δεν θα το έπαιρνα γι'αυτό. 160Km/h, κόβω μόνος για να μη τον φέρω σε δύσκολη θέση, δε θυμάμαι σε ποιά έξοδο βγήκαμε, κάναμε 2-3 τετράγωνα βόλτα και πάλι πίσω. Αλλαγές λωρίδες, προσπέραση, δεν το χόρταινα. Φτάνουμε στην αντιπροσωπεία, παρκάρω και του είπα να πάμε για τη παραγγελία.
- Δεν θα το σκεφτείς;
- ΟΧΙ. Τι υπάρχει ετοιμοπαράδοτο;
- Αυτή τη στιγμή δεν έχω ουτε το S, ούτε το SXT. Είναι να εκτελωνιστεί ένα μαύρο 1800 SE, θέλεις να περιμένεις;
- ΟΧΙ.
- Έχει
μπλα μπλα μπλα, δεν έχει
μπλα μπλα μπλα, αλλά μπορούμε
μπλα μπλα μπλα. Θα σου κάνουμε δώρο
μπλα μπλα μπλα, ασφάλεια
μπλα μπλα μπλα, χρηματοδότηση
μπλα μπλα μπλα.
Καλορίζικο.
Και κάπως έτσι πέρασαν 11 χρόνια με το Θηρίο μου. Εκατόν εβδομήντα χιλιάδες (170,000) χιλιόμετρα, με ένα διάλειμμα 2 (δύο) ετών, που ήμουν στην Αγγλία. Χιλιόμετρα που έγιναν μέσα στην Ελευσίνα, στην Αττική οδό, στην Αθήνα, στην εθνική οδό, στη Πελοπόννησο, στην Εύβοια, στη Στερεά Ελλάδα, στη Θεσσαλία, στη Μακεδονία... Βουνά, παραλίες, χωματόδρομοι, πέτρες, χαλίκια, άσφαλτο... Πήγε και πάει παντού, δεν κολλάει, ούτε το λυπάμαι, γι'αυτό άλλωστε το πήρα. Δεν έχει ροπή, αλλά προσπερνάει αξιοπρεπέστατα και στην εθνική αλλά και σε επαρχιακό δρόμο (ακόμα με θυμούνται οι κάτοχοι 2 Qashqai στο δρόμο για Σπάρτη), φορτωμένο σαν γαϊδούρι καταπίνει χιλιόμετρα και τα 180km/h τα έχει για πλάκα. Έχει περίεργη μούρη, κάνει εντύπωση, ειδικά τα πρώτα χρόνια (
δεν θα ξεχάσω όταν πρωτοπήγα στην Αθήνα, που ήμουν μποτιλιαρισμένος στην λεωφόρο Αλεξάνδρας και στο διπλανό ρεύμα ήταν σταματημένος ο ηθοποιός ο Μαρκούλάκης, ανοίγει το παράθυρο του Smart και με ρωτάει: “πολύ όμορφο φίλε, καλό είναι; πόσο σου πήγε;”, απάντησα, μου είπε καλορίζικο και συνεχίσαμε. Μετά από μερικά χρόνια που έφευγα για Αγγλία, τον συνάντησα στο check in του αεροδρομίου, κοιταχτήκαμε και μου είπε: “εσύ δεν ήσουν με το Caliber πριν μερικά χρόνια;”, χαμογέλασα, και ). Ακόμα και τώρα, 10 χρόνια μετά, ειδικά
όταν είναι πλυμμένο το κοιτάνε. Και δεν έχω τίποτα επάνω, με σιδερένιες ζάντες είμαι.....
Λίγα χρόνια μετά, στο μαγαζί που είχα τότε χάζευα στο ίντερνετ. Ήμουν ήδη εγγεγραμμένος στα αμερικάνικα fora: caliberforums και caliberforumz, όπως και στο αγγλικό forum caliberowners. Σκεφτόμουν γιατί να μην έχουμε και μεις κάτι αντίστοιχο εδώ, και γιατί να μην κάνω την αρχή. Που να ήξερα όμως, πως ένας άλλος τρελός, ένα χρόνο νωρίτερα, είχε φτιάξει το
Dodge Club Hellas. Εγγραφή στο forum και διάβασμα. Διάβασα όλα τα θέματα, συστήθηκα, με υποδέχτηκαν, γίναμε φίλοι. Κάναμε βόλτες, συνεχίζουμε να μιλάμε. Λέμε τον πόνο μας, γελάμε, ψαχνόμαστε. Γι'αυτό άλλωστε έγινε όλο αυτό.
Έντεκα χρόνια.. Τα μόνα προβλήματα που έβγαλε το αυτοκίνητο ήταν:
1) η πεταλούδα, όπου αλλάχτηκε, γιατί το αμάξι δεν ανέβαζε στροφές, ήταν σε limp mode.
2) η μία “ψείρα”, όπου μπήκανε καινούριες και παραμένουν ως έχουν
3) μία λάμπα Η4, όπου αλλάχτηκαν με Phillips X-treme Vision πριν μερικά χρόνια και με Osram πριν λίγους μήνες, αφού κάηκε η μία Phillips (τα λέει ο Bayern7, αλλά....
)
4) Επίσης, χάλασε και ο περιστροφικός διακόπτης του αερόσακου (clock spring), όπου αλλάχτηκε με καινούριο,
5) όπως και αλλάχτηκε ο διακόπτης παραθύρου οδηγού, που κολλούσε και δυσκολευόμουν στο ανέβασμα.
6) δίσκο-πλατό, γιατί του αλλάζω τα φώτα
Αυτά ήταν τα βασικά προβλήματα του αυτοκινήτου τα 11 χρόνια που το έχω. Αλλάζονται μια φορά το χρόνο λάδι μηχανής, φίλτρα (αέρος, λαδιού, καμπίνας) και μπουζί. Έχουν αλλαχτεί μόνο μια φορά τα αμορτισέρ (θέλω να τα αλλάξω πάλι, τέλος του μήνα), όπως και οι δισκόπλακες/τακάκια (thanks to 21quadra). Φυσιολογικά πράγματα.
Έχω αλλάξει το ραδιο-cd και τα εργοστασιακά ηχεία, δεν είχαν κανένα πρόβλημα, τα έχω ακόμα, απλώς έβαλα ένα κινέζικο multimedia player (sd κάρτα με mp3, mpeg, κτλ, sd κάρτα με το IGO Primo – GPS, cd, dvd, bluetooth με ανοικτή ακρόαση για το τηλέφωνο, tv), και 2 ζευγάρια ηχεία (JBL και Kicker). Επίσης, άλλαξα πριν λίγους μήνες τα φιμέ στα παράθυρα, τις αντηλιακές μεμβράνες. Όπως έχω πει πολλάκις, το αμάξι, το παντρεύτηκα. Μου αρέσει πάρα πολύ, αλλά είναι και πολύ δύσκολο να πάρω καινούριο (αν μπορούσα πάλι Dodge θα έπαιρνα), οπότε το μαζεύω σιγά σιγά. Μπήκαν προβολείς ομίχλης, θα μπουν ζάντες αλουμινίου, κοτσαδόρος και όταν μπορέσω θα βάλω δέρματα στα καθίσματα. Το
λατρεύω αυτό το αυτοκίνητο..
Το
Θηρίο μου...
img uploadimg upload
The best detailer: www.autodetail.gr