- 09 Νοέμ 2018, 14:54
#548873
lazarefa έγραψε:Το βάζω εδώ αν και ίσως θα ταίριαζε καλύτερα σε κάποιο τόπικ με νομικές συμβουλές.
Την Παρασκευή 31/8 λίγο μετά τις 1 το μεσημέρι, φεύγοντας με το αυτοκίνητο στο κέντρο του Πειραιά, στο ύψος του Αγίου Νικολάου (Λιμεναρχείο για όσους γνωρίζουν), βγαίνοντας από δρομάκι στον κύριο δρόμο (Ακτή Μιαούλη) με το που ελέγχω τη διασταύρωση δεξιά-αριστερά και ξεκινώ να βγαίνω στον κύριο δρόμο (1-2 μέτρα ζήτημα να έκανα) ακουμπάω με 5 χαω μια κυρία (γύρω στα 40) η οποία πετάχτηκε από τη νησίδα στο μέσον του δρόμου προς την πλευρά μου για να περάσει απέναντι (15 μέτρα πιο πέρα υπήρχε ισόπεδη διάβαση με πράσινο για τους πεζούς εκείνη την ώρα, εξ ου και πήγα κι εγώ να βγω στον κύριο δρόμο από τον κάθετο που βρισκόμουν). Από την επαφή με τον μπροστινό προφυλακτήρα η κυρία πέφτει στην άσφαλτο (φορούσε και ψιλοτάκουνες γόβες, δεν χρειαζόταν και πολύ). Σταματώ αμέσως φυσικά, μετακινώ το αμάξι πίσω 2-3 μέτρα και τρέχω στο σημείο που είχε πέσει. Η γυναίκα σηκώθηκε μόνη της και πέραν μιας εντελώς ανεπαίσθητης αμυχής στο δεξί της αγκώνα εξωτερικά δεν είχε απολύτως τίποτα (άλλωστε ότι έτσι όπως έπεσε μόνο σε γλουτούς κι αγκώνα είχε επαφή με την άσφαλτο). Την πλησιάζω λοιπόν και αφού της ζητώ πολλές φορές συγνώμη λέγοντάς της ότι δεν την είδα γιατί μου πετάχτηκε για να διασχίσει το μισό δρόμο (που είναι γύρω στα 6 μέτρα από τη νησίδα μέχρι το απέναντι πεζοδρόμιο) τη στιγμή που μόλις είχα λοξοκοιτάξει στο πλάι για να δω τυχόν διερχόμενο αμάξι/μηχανή, της προτείνω να φωνάξουμε ΕΚΑΒ ή να την πάω ο ίδιος με το αμάξι μου στο πλησιέστερο νοσοκομείο για προληπτικά. Μου αρνείται τη βοήθεια λέγοντας ότι εργάζεται εκεί κοντά και θα πάρει τηλέφωνο συναδέλφους της απ τη δουλειά της για να έρθουν να τη βοηθήσουν. Όντως καλεί κάποιον από το κινητό της κι ενώ της προτείνω όση ώρα περιμένει να κάτσει στο παρκαρισμένο αυτοκίνητό μου για να μην την τρώει κι ο ήλιος (όπως κι εν τέλει κάνει) δεν περνάνε ούτε 5 λεπτά κι έρχεται ένα βανάκι με 1 άντρα και μια γυναίκα που φαίνεται ότι ήταν οι συνάδελφοί της. Τους λέει στα γρήγορα τι έγινε και την βάζουν μέσα στο αμάξι για να την πάνε όπως μου λένε στο Τζάνειο προληπτικά. Αφού στο μεταξύ τηλεφωνώ στον ασφαλιστή μου και του αναφέρω το συμβάν, όπου σε ερώτησή μου αν πρέπει να καλέσουμε σώνει και καλά τροχαία, μου λέει κατηγορηματικά, όχι, αλλάξτε στοιχεία και μιλάς μαζί της αφού πάει στο νοσοκομείο, ανταλλάσσουμε στοιχεία (κράτησαν την πινακίδα, το ονοματεπώνυμό μου και τον αριθμό κινητού μου κι εγώ το ονοματεπώνυμο της γυναίκας και το κινητό της).
Επειδή έπρεπε να φύγω κι εγώ απ' το σημείο γιατί αφενός ενοχλούσα έτσι όπως πάρκαρα το αμάξι αλλά και είχα ταξίδι να κάνω, τους ζήτησα για πολλοστή φορά συγνώμη για το συμβάν, ευχήθηκα περαστικά και τους χαιρέτησα καθώς έφυγαν με το αμάξι τους από το σημείο.
Μετά από περίπου 1,5 ώρα κι ενώ ταξίδευα με το αμάξι μου, σταματώ στα διόδια της Ελευσίνας και καλώ στο τηλέφωνο τη γυναίκα για να μάθω αν υπήρξε κάποιο θέμα με την υγεία της μετά την πτώση. Δεν απαντούσε το τηλέφωνο οπότε συνέχισα το ταξίδι μου. Το απογευματάκι της ίδιας μέρας, κατά τις πεντέμιση, δέχομαι κλήση από το κινητό της. Την καλώ ο ίδιος 2 λεπτά μετά και μιλάμε. Μου λέει ότι πριν λίγο επέστρεψε σπίτι από το νοσοκομείο όπου έκανε ακτινογραφία και ευτυχώς δεν βρήκε κάποιο κάταγμα, αλλά έχει κάποιους πόνους στο γόνατο και γιαυτό ο γιατρός της χορήγησε κάποια παυσίπονα (εννοούσε από το χτύπημα στο γόνατο/γλουτό). Της εκφράζω για πολλοστή φορά τη συγνώμη μου για ότι έγινε και αφού της εύχομαι πάλι περαστικά τη ρωτώ αν υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελε να κάνουμε σε σχέση με το ατύχημα. Μου λέει, όχι , ευχαριστώ, αν ήταν κάποιος άλλος στη θέση μου ίσως να σας ζητούσε αποζημίωση για την ταλαιπωρία κλπ, αλλά εγώ δεν είμαι τέτοιος χαρακτήρας κλπ κλπ, γιαυτό δεν κάλεσα την τροχαία κλπ....είμαι πωλήτρια μου λέει και παλεύω για το μεροκάματο, ενώ παράλληλα δουλεύω και ασφαλίστρια. Της εξηγώ ότι αν υπάρχει θέμα με νοσηλείες κλπ (που σαφώς δεν υπήρχε) η ασφαλιστική μου με καλύπτει κανονικά κλπ για να γίνει δήλωση κλπ. Μου λέει, όχι , οκ, σας ευχαριστώ, ο γιατρός μου πρότεινε να μην πάω 2-3 μέρες στη δουλειά, αλλά επειδή είναι η φύση της δουλειάς μου τέτοια, πρέπει τη Δευτέρα να πάω στη δουλειά κλπ. Της λέω, ότι νομίζετε κυρία μου, να το πράξετε, και της επαναλαμβάνω ευγενικά ότι ασφαλιστικά έχω κάλυψη από την ασφάλεια του οχήματός μου. Μου λέει ευχαριστώ, και με ρωτά τι δουλειά κάνω...Της απαντώ κοφτά και κάπου εκεί χαιρετιόμαστε και κλείνω το τηλέφωνο.
Σήμερα το μεσημεράκι νωρίτερα με καλεί στο κινητό μου. Μου λέει, ξέρετε, επειδή πονάω λίγο, μάλλον αύριο δε θα πάω στη δουλειά μου, οπότε θα ήθελα αν γίνεται να κάνετε δήλωση στην ασφαλιστική σας. ΟΚ, της λέω, κανένα πρόβλημα, συνεννοούμαι με τον ασφαλιστή μου κι αύριο Δευτέρα θα κάνω δήλωση ατυχήματος στην ασφαλιστική μου. Ευχαριστώ μου λέει και κλείνουμε το τηλέφωνο. Καλώ στο καπάκι τον ασφαλιστή μου, του εξηγώ το σκηνικό, εκπλήσσεται κι αυτός, μου λέει, δεν καταλαβαίνω τι θέλει να καταφέρει. Λεφτά δεν πρόκειται να πάρει από την ασφαλιστική σου. Είναι και ασφαλίστρια τρομάρα της, δεν το αντιλαμβάνεται; ΟΚ μου λέει ο δικός μου, κανένα πρόβλημα, αύριο τηλεφωνείς στη Groupama και της κάνεις δήλωση...
Πως σας φαίνονται όλα αυτά; Βλέπετε κάποια προσπάθεια να πετύχει κάτι πονηρά/δόλια η τύπισσα ή απλά όντως θέλει μια επίσημη καταγραφή του συμβάντος για να τη χρησιμοποιήσει ως επίσημη δικαιολογία για να απουσιάσει 1-2 μέρες απ' τη δουλειά της;
Μετά από 70 μέρες από το συμβάν (31/8) κι ενώ έχω κάνει δήλωση στην ασφαλιστική μου από τις 4/9, σήμερα η εν λόγω (εμπλεκόμενη) τύπισσα ξαναχτύπησε. Με κάλεσε στο τηλέφωνο και μου λέει, ξέρετε πήγα χτες στην Τροχαία (σχεδόν 2,5 μήνες μετά δηλαδή...) κι έκανα δήλωση για το ατύχημα. Τους δήλωσα ότι δεν επιθυμώ την ποινική σας δίωξη, δεν έχω αξιώσεις από εσάς κλπ, απλά σας ενημερώνω για να γνωρίζετε επειδή θα σας καλέσουν απ' την Τροχαία για κατάθεση.
Της απάντησα ΟΚ, και κλείσαμε το τηλέφωνο.
Πως σας φαίνεται όλο αυτό;
