- 01 Αύγ 2022, 23:32
#775214
Επειδη εχω καιρο να εμφανιστω, επιτρεψτε μου σε μερικα τοπικα ενα πισωγυρισμα σε συζητησεις που ειχατε τελευταια...
Απο 3-4 χρονων με εβαζε ο πατερας μου να οδηγαω στα ποδια του. Μεχρι τωρα μου λεει οτι το πηγαινα με το ενα χερι. Με το αλλο προσπαθουσα να του τραβηξω τα χερια, που κρατουσε απο την κατω πλευρα το τιμονι στα κρυφα και καταλαβαινα οτι κλεβει.
Τα επομενα χρονια θυμαμαι τον εαυτο μου στο πισω αριστερο καθισμα, κυριολεκτικα κρεμασμενο στο σβερκο του πατερα μου, να βλεπω καθε του κινηση. Τα ειχα μαθει ολα παπαγαλια. Το προοδευτικο αφημα/πατημα γκαζιου/συμπλεκτη, την καθε ταχυτητα και τι ακριβως παιζει. Δε θα ξεχασω τη μερα που ξεκαθαρισα στο μυαλο μου τι εστι συμπλεκτης και αφησα την παπαγαλια των κινησεων στην ακρη. Καποιος ειχε πεταχτει απο ενα στενο, μπλοκαρε τα φρενα ο πατερας μου και τον ειδα να παταει ταυτοχρονα φρενο και συμπλεκτη, αυτη τη φορα χωρις να συνδυαζεται με αλλαγη ταχυτητας. Ηταν το τελευταιο κομματι που μου ελειπε στο παζλ ωστε να σκεφτω "τωρα καταλαβα".
Στο μυαλο μου, ηξερα να οδηγαω. Απλα δεν το ειχα δοκιμασει ακομα. Οταν ημουν 13 ετων, ενα πασχα ειχαμε παει στο χωριο για σουβλισμα και παμε με τη μανα μου στην πλατεια του χωριου να κανουμε κατι ψωνια. Με το που βγαινουμε απο το μαγαζι, τραβαω φλασια και της λεω "ασε να το παρω εγω για λιγο το αμαξι". Αρχισε να φωναζει, τα πηρα στο κρανιο με τη μια, της ειπα και ψεμματα οτι με εμαθε ο μπαμπας κι εκανε το λαθος και μου το εδωσε. Βαζω πρωτη, μετα δευτερα κι επειδη βιαζομουνα να βαλω την επομενη ταχυτητα, εβαλα λιγο νωρις την τριτη και το καταλαβα. Μετα απο λιγα μετρα που μπηκε στη ροπη η τριτη κι ηρεμησα εκανα στην ακρη και της ειπα "φτανει, παρτο τωρα". Μια ευθεια εκανα, ουτε καν εστριψα. Μου εφτανε ομως, ηξερα οτι μπορω να οδηγησω κανονικα κι οχι μονο μεσα στο μυαλο μου.
Τα επομενα 2 χρονια, δεν ξαναζητησα καν να οδηγησω παλι. Σε αυτη την ηλικια δε βγαιναμε και πολυ, οποτε στην ουσια δεν υπηρχε αναγκη αυτοκινητου. Τα χρονια απο 13-15 ηταν που ειχαμε τον πολεμο για να μου παρουν καρτ. Τι να μου κλασουν τα χρεπια τα αμαξια που ειχαμε...
Στα 15-16 μου πηραν το καρτακι και μετα αρχισα να παιρνω κανονικα το αμαξι 2-3 βραδια την εβδομαδα. Δεν ξερω πωστομπουτσο γινοτανε εκεινα τα χρονια, αλλα ημασταν δευτερα-τριτη λυκειου μια παρεα 4-5 φιλοι, που ολοι περναμε τα αμαξια. Αλλοι με την ευχη των γονιων τους κι αλλοι που απλα κλεβαν τα κλειδια. Εγω ειχα ψησει τη μανα μου οτι προσεχω, με ειχε δει και μεσα στην πιστα κι επαιρνα το δικο της το αμαξι. Μετα (σωστα) μας εβριζε και τους 2 ο πατερας μου κι η ζωη συνεχιζεται!!! Αφου μεχρι και σημερα που ειμαι κι εγω γονιος, ρωταω τη μανα μου "πως μου το δινες το αμαξι ρε μανα? Εγκλημα". Και μου λεει "εκανα το σταυρο μου και στο εδινα γιατι σε εκανε χαρουμενο". Απλα για την ιστορια να αναφερω οτι καταφερα κι εκανα αθεη τη μανα μου. Με εκανε περηφανο που σκεφτηκε τοσο λογικα στα γεραματα και ειδε την αληθεια. Αυτη η παπαρια με τα θεια, της κρατησε ισα-ισα για να τσιμπαω εγω το αμαξι και να κοιμαται ηρεμη ολο το βραδυ που εγω κοπροσκυλιαζα...
Περναμε που λετε στη σειρα τις πλατειες στην Ηλιουπολη και καναμε καμια 10αρια γυρους στην καθεμια πριν μαζευτουν οι μπατσοι. Συνηθως στο τελος της βραδιας, πιωμενοι. Αισχος. Αλλα θα σας πω ενα τρελο ρε παιδες. Αυτα τα 2 χρονια που ημουν εντελως νουμπας, που οδηγουσα παντα πιωμενος, δεν εκανα ουτε γρατζουνια στο αμαξι. Ισως απο τυχη, ισως γιατι ενδομυχα διαισθανομουν την ασχετοσυνη μου και δεν τα εδινα ολα. 18 και 1 μερα αρχιζω για το διπλωμα. Δυο μαθηματα να με δει ο δασκαλος οτι το εχω κι ενα τριτο 30λεπτο στην περιοχη της εξετασης για μαθω τους δρομους. Τι ηταν να το παρω το διπλωμα? Ξετσουτσουρεψα κι αρχισανε οι στουκες με τη μια.
Απολογισμος:
2 πρωτες στουκες σε πεζοδρομιο. Απλα ξεπερασα τα ορια του (προσθιοκινητου) αυτοκινητου. Απλα πραγματα.
2 επομενες στουκες με πληρωσανε γιατι παραβιασανε το ΣΤΟΠ. Αυτο που δεν ηξεραν οι ασφαλιστικες βεβαια ειναι οτι πηγαινα με τοσα πολλα, που δεν υπηρχε περιπτωση να με δουνε ουτε επισης περιπτωση να προλαβω να φρεναρω. 100% δικο μου λαθος, αλλα μου εκατσε καλα ο νομος και γλυτωσα τα βρισιδια απο τους δικους μου.
Θελω να πιστευω οτι πηρα τα μαθηματα μου κι εκτοτε, τα επομενα 30 χρονια, παω ακομα σα τρελος, αλλα δεν εχω κανει ουτε γρατζουνια σε αμαξι μου. Απλα εχω μαζεψει ενα τσουβαλι κλησεις. Περσοναλ μπεστ "επικινδυνοι ελιγμοι, αυτοσχεδιοι αγωνες κι υπερβολικη ταχυτητα" σε ΜΙΑ κληση. Παλιομουνο, ακομα θυμαμαι τη σκατοφατσα του. Ας ειναι καλα το ΠΑΣΟΚ συντροφοι. Μεχρι και κλησεις σβηναμε τα παλια/καλα χρονια
Αλλα ποτε δε μπιστολιαζω κοκκινα και ΣΤΟΠ. Ποτε δεν παω σα τρελος εκει που δεν πρεπει. Οποτε ευτυχως ποτε δεν εχω κινδυνεψει ουσιαστικα, εκτος απο 1 φορα που παραλιγο να το χασω με 170 και θα εφερνα τουμπες μεχρι σημερα
Εν κατακλειδι:
Δεν υπαρχει ουτε μια στο τρισεκατομμυριο να μαθω τα παιδια μου να οδηγανε πριν την ωρα τους. Ουτε να παρουν αμαξι αν δεν ειμαι σιγουρος οτι ειναι σε θεση να το οδηγησουν με ασφαλεια. Οσο για να παρουν μηχανακι, ΜΟΝΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΜΟΥ
αλλά λόγω μπροστοκουνας χαλαγαμε τα χειρόφρενα 
