- 11 Μάιος 2017, 17:55
#394177
Zoom zoom racing vol 3 (ή αλλιώς το δράμα συνεχίζεται)...
Από τη στιγμή που βγήκε το πρόγραμμα των αγώνων φέτος, είχα βάλει τον αγώνα της Αλεξανδρούπολης στο μάτι. Κάτι το ότι μου αρέσει σαν πόλη, κάτι ότι εκεί έχω πάρει το πρώτο βάθρο της τεράστιας καριέρας μου
ψηνόμουν να κάνω τα 500 περίπου χιλιόμετρα Εγνατίας. Ευκαιρία να δοκιμάσω και το καινούργιο μου μπουλονόκλειδο, λέω.
Παρασκευή πρωί λοιπόν ξηλώνω τα πίσω καθίσματα (για άλλη μια φορά φέτος, λίγο ακόμα και θα το κάνω με κλειστά μάτια) και φορτώνω 6 ζαντολάστιχα ,2 για μπροστά - 4 για πίσω, γιατί τα 2 που έχω για πίσω είχαν χάσει ολόκληρα κομμάτια πέλματος, και Παρασκευή απόγευμα αναχωρώ με προορισμό το σπίτι της αδερφής μου στην Κομοτηνή.
Διαπίστωση πρώτη. Χωρίς πίσω καθίσματα η ηχομόνωση πάει περίπατο. Διαπίστωση δεύτερη. Τα λάστιχα τα φόρτωσα όπως να ναι και ακουγονται σε όλο το δρόμο διάφοροι ενοχλητικοί θόρυβοι. Διαπίστωση τρίτη. Η Εγνατία είναι ακόμα πιο βαρετή απ' όσο τη θυμόμουν. Διαπίστωση 4η. Αν δεν πέφτεις από τα 150 χλμ/ώρα και είσαι και φορτωμένος, τα 42 λίτρα που χωράει το τεπόζιτο τελειώνουν για πλάκα. Αφού λοιπόν γέμισε το ντουλαπάκι αποδείξεις από βενζίνη και διόδια έφτασα το βραδάκι Κομοτηνή και έπεσα ξερός με τη βοήθεια ενός Ντεπόν. Πάνε οι καλές εποχές που ήμουν νέος και έκανα τον ίδιο δρόμο με ραλλάκι με εξάτμιση group n και είχα τη διάθεση να βγω και για ποτό.
Το Σάββατο όπως βαριόμουν περιμένοντας να αρχίσει ο τελικός κυπέλλου, αποφάσισα να πάω να ρίξω λίγο νερό στο αυτοκίνητο γιατί ειδικά το μπροστινό παρμπρίζ έμοιαζε με το Πανθεσσαλικό με τόσα σκοτωμένα μυγάκια. Ενώ λοιπόν όλη τη μέρα είχε λιακάδα, την ώρα που άρχισα να πλένω εγώ ξεκινάει να βρέχει.
Τα παρατάω λοιπόν και λέω ας τσεκάρω τα λάστιχα . Έντρομος ανακαλύπτω ότι το ένα από τα 2 που είχα για μπροστά, δεν έχει καθόλου άερα. Καλά πάμε , μονολογώ. Το φουσκώνω λίγο περισσότερο και ελπίζω να είμαι απλά ηλίθιος και να μην το έχω τσεκάρει πριν ξεκινήσω. Τελικά αποδείχθηκε ότι είμαι ηλίθιος γιατί το μέτρησα άλλες είκοσι φορές την ίδια και την επόμενη μέρα και δεν είχε χάσει καθόλου.
Το επόμενο πρωί φτάνω στο πάρκινγκ κάτω από το φάρο και αφήνω τους ντόπιους να αναρωτιούνται πόσο βλαμμένος είμαι που έκανα τόσα χιλιόμετρα για μια δεξιοτεχνία, αφού δεν αναφέρω ότι έκανα ενδιάμεση στάση Κομοτηνή.
Ξεκινάει το πρώτο σκέλος και όλα πάνε καλά μέχρι που φτάνω σε ένα πολύ σφιχτό σημείο της διαδρομής. Παίρνω όση φόρα μου επιτρέπουν τα λιγοστά καθαρόαιμα Ιαπωνικά μου άλογα , τραβάω χειρόφρενο, λυπάμαι να το πατινάρω γιατί ο συμπλέκτης του Μάζντα είναι ευαισθητούλης και διαμαρτύρεται όταν τον κακομεταχειρίζεσαι, πέφτουν οι στροφές, δίνω γκάζι αλλά ανάθεμα την τεχνολογία μου μέχρι να ακούσει το ηλεκτρόγκαζο νομιζα οτι πέρασαν περισσότερα χρόνια απ' όσα είχε ο ΠΑΟΚ να πάρει κύπελλο, οπότε το αυτοκίνητο σβήνει. Καλά που φορούσα κράνος και δε φαινόταν πόσο κόκκινος έγινα απο ντροπή.
Η γραμματεία από το χώρο που πάρκαρα ήταν ψιλομακριά έκαιγε και ο ήλιος, οπότε βαρέθηκα να πάω να δω τι χρόνο έκανα. Δεύτερο σκέλος μια από τα ίδια. Δηλαδή μου έσβησε στο ίδιο σημείο και έκανα και κακή εκτέλεση.
Εν τω μεταξύ το προηγούμενο βράδυ είχα τη φαεινή ιδέα να βάλω θερμαντική αλοιφή στην πλάτη και με τον ήλιο να καίει αλύπητα όλη μέρα ήμουν έτοιμος να πέσω στη θάλασσα φωνάζοντας "βοήθεια Χριστιανοί, καίγομαι". Τελειώνει η δεξιοτεχνία και ακούω με έκπληξη ότι είμαι δεύτερος.
Το θέμα είναι όμως ότι είχαμε και gymhkana. Βγαίνουν τα ζευγάρια και μου πέφτει ένα Mercedes 190 με πατέντα φίλτρο στο φανάρι και όλα τα σχετικά έξτρα. Ο καμμένος τη φωτιά δε τη φοβάται λέω, και προσπαθώ να βρω τρόπο να μην ακουμπάει πολύ η πλάτη στο κάθισμα. Το μυαλό μου είχε γίνει ζελές από την κούραση οπότε ήμουν σε mood "ωπ ένα βαρέλι, ας κάνω μια σβούρα" , "ωπ κάτι κώνοι, ας περάσω ανάμεσα" . Μέχρι τα μισά που έκανα σωστά τη διαδρομή ήμουν τόσο μπροστά που ο αντίπαλος, είχε παρατήσει την προσπάθεια και τον έσωσαν θεατές που του φώναζαν να συνεχίσει όταν εγώ έκανα κακή εκτέλεση. Κρίμα γιατί ήταν και η μοναδική φορά που δε μου έσβησε.
Παγκόσμια πρώτη (νομίζω) λοιπόν. Πρέπει να είμαι ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που του έσβησε το αυτοκίνητο (χωρίς βλάβη) σε αγώνα και είδε βάθρο.
Με όλα αυτά τελειώσαμε κατά τις 7 βέβαια και στις 9 είχε πέσει ξερός για ύπνο. Είδα και ένα περίεργο όνειρο ότι ήρθε ο Βλάνταν Ίβιτς να κάνει την απονομή και όλο ερχόταν και δεν έφτανε ποτέ και γι αυτό αργούσαμε να τελειώσουμε, και ότι ο Ιβαν Σαββίδης μου εδινε συμβουλές πως να μετατρέψω το αυτοκίνητο σε ντίζα με πεταλούδα από LADA Niva.
Φώτο δεν ανεβάζω αυτή τη φορά, αν ενδιαφέρεστε ψάξτε τα τοπικά μέσα. Η αφεντομουτσουνάρα μου μοστράρεται σε αρκετά από αυτά. Ορίστε ένα βιντεάκι που βρήκα με σχεδόν όλους τους αγωνιζόμενους, πιστεύω εμένα θα με γνωρίσετε όσοι το δείτε.
https://www.youtube.com/watch?v=bCLwSKnThDwΒέβαια χωρίς το φίλο μου το Σπίθα και τη βαφτισιμιά μου δεν ηταν το ίδιο, αλλά τελικά η Αλεξανδρούπολη μου πάει, οπότε μάλλον θα παώ και του χρόνου. Εκτός και αν μετακόμισει η αδερφή μου , οπότε θα πρέπει να είμαι όντως βλαμμένος για να κάνω 1.000 χλμ για μια δεξιοτεχνία. Ελπίζω βέβαια να μην πρέπει να πάρει ξανά κύπελλο ο ΠΑΟΚ για να πάρω κι εγώ γιατί δε με βλέπω τόσο μάχιμο στα 50 τόσο.
πλάκα πλάκα τι χρειάζεται να έχει το όχημα από προδιαγραφές;