Κίκιζας . έγραψε:Η προσφορα της Ford αλλα και διακρισεις στους αγωνες, σε παγκοσμιο επιπεδο, ειναι αναμφισβητητες...
Μετραει 176 νικες και 10 τιτλους κατασκευαστων στην F1.
Billopoulos έγραψε:Διορθωση: 0 τιτλους κατασκευαστη εχει στην F1...
Ως Ford & Cosworth και προμηθευτρια κινητηρων εχει τις 176 νικες και τους τιτλους αντιστοιχα.
Βεβαια ειναι και λιγο περιεργη η κατασταση γιατι στην F1 για καμια 10αρια χρονια ηταν σαν να τρεχουν σε ενιαιο απο αποψη κινητηρα λιγο ηθελε να τρεχει κι η Ferrari με Ford-Cosworth μοτερ
Κίκιζας . έγραψε:Πιστωνονται ομως ΚΑΙ στην Ford, καθοτι η Cosworth εξελιξε κινητηρες απο την Ford και με χρηματα της Ford.
Εδώ ο περί ου ο λόγος κινητήρας στο σασί μιας lotus 49:
Φυσικά και ο Billopoulos έχει δίκιο κοντολογίς. Ο μόνος λόγος που ο DFV είχε πάνω του γραμμένο το "FORD" ήταν ότι η FORD έδωσε τα 100k λίρες που απαιτούνταν για την εξέλιξή του. Πάμε να δούμε την ιστορία πίσω απ' τον πιο πετυχημένο κινητήρα της F1.
H Cosworth Engineering ήταν μία εταιρία που προέκυψε τον Σεπτέμβριο του 1958 από 2 ανθρώπους εντός της Lotus. Toν Keith Duckworth, υπεύθυνο για τη μετάδοση και τον Mike Costin που ήταν τεχνικός διευθυντής.
Oi κινητήρες της F1 από το 1958 έως και το 1966 ήταν σχεδόν αποκλειστικό πεδίο της Coverty Climax. Η Climax είχε τον Colin Chapman σαν αποπαίδι, δείχνοντας εμφανή εύνοια στην Cooper και τον οδηγό της Jack Brabham. Tα νερά ταράχθηκαν σε ένα συμβούλιο της FIA με τις ομάδες F1 τον Νοέμβριο του 1963 όταν και ήταν να αποφασιστεί πως θα κινηθούν οι κινητήρες από τη σεζόν 1966 και μετά. Οι ομάδες σε κατ' ιδίαν συζητήσεις που είχαν μεταξύ τους πριν λάβει χώρα το συμβούλιο, ήθελαν να πάνε σε δίλιτρα μοτέρ και η παρότρυνση του Tony Rudd της BRM ήταν να προτείνουν στην FIA 3.0lt. Θεώρησαν ότι όπως πάντα οι της FIA δεν θα τους έδιναν αυτό που ζήτησαν, δεν θα μπορούσαν να τους πάνε σε 2.5lt λόγω προηπάρχοντων κανονισμών με 2.5lt και έτσι θα κατέληγαν στα 2.0lt που ήθελαν εξ' αρχής οι ομάδες. Ενώ λοιπόν τα είχαν κανονίσει μουλωχτά όλα οι ομάδες και είχαν βάλει επικεφαλής των συζητήσεων τον πανούργο Colin Chapman πηγαίνουν στην συνάντηση με την FIA για να ακολουθήσει ο εξής διάλογος:
-Επικεφαλής FIA: Τί κυβισμό θα ήθελαν οι κύριοι;
-Colin Chapman: 3lt
-Eπικεφαλής FIA: Τα έχετε.
Αλοιφή φυσικά όλοι. Ακολούθησε σοκ στην Coventry Climax η οποία έκανε σαφές ότι δεν θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει έρευνα για κινητήρες 3lt, και εντός του 1965 διέκοψε τελείως την εξέλιξη των αγωνιστικών μοτέρ.
Η αλεπού ο Champan φυσικά δεν έμεινε ούτε λεπτό άπραγος. Έκανε κατ' ευθείαν επαφές με την Ford, την Εsso (που ήταν ήδη χορηγός της Lotus) και τον David Brawn της Aston, όλοι εκ των οποίων αρνήθηκαν να εξελίξουν ή να χρηματοδοτήσουν έναν 3λιτρο κινητήρα για την Lotus F1. Οπότε και κατέληξε στους "παλιόφιλους" της Cosworth, η οποία Cosworth είχε την ευκαιρία της να μπει στον χάρτη και να βγει απ' την σκιά της Climax.
To μπάτζετ εξέλιξης που εκτίμησε η Cosworth ήταν στις 100.000 λίρες για ένα μοτέρ V8 ώστε να είναι ελαφρύτερο και λιγότερο βενζινοβόρο από το 12κύλινδρο που αρχικά έψαχνε ο Chapman. Mε τον κλασσικό του τρόπο ο Chapman παρουσίασε στον φίλο του Walter Haynes, υπεύθυνο δημόσιων σχέσεων της Ford, το πρόγραμμα του V8 της Cosworth σαν ευκαιρία που δεν έπρεπε να χάσει. Μέσω αυτού άνοιξε η πόρτα στον νεοαφιχθέντα τεχνικό διευθυντή της Ford Europe, Harley Copp τον οποίο επίσης έψησε η μουσίτσα να συνάψουν μία σύμπραξη. Τα τρία μέρη της σύμπραξης ήταν η Lotus, η Ford και φυσικά η Cosworth και το αποτέλεσμα αυτής ο DFV (Double Four Valve) ως εξέλιξη του 4κύλινδρου FVA (Four Valve typeA). V8 όπως αναφέραμε, 90 μοίρες περιεχόμενη γωνία, λίγο πάνω από 400ps @ 9000rpm στο πίσω μέρος της Lotus 49.
Ο πρώτος του αγώνας ήταν ο τρίτος της σεζόν 1967 στο Zandvoort, 4 Ιουνίου, με τον Graham Hill να παίρνει την pole και να οδηγεί τον αγώνα. Λογικό γιατί ο ίδιος ήταν που έκανε όλη την εξέλιξη για τον συνδυασμό 49 - DFV. Στον αντίποδα, ο Clark ήταν μόλις 8ος στις κατατακτήριες μιας και ήταν η πρώτη του επαφή με τον συνδυασμό αμάξι-μοτέρ. Φυσικά μόλις πήρε το κολάι, και έτυχε να εγκαταλείψει ο Hill, οδήγησε τον αγώνα μέχρι και την νίκη στην παρθενική εμφάνιση του Cosworth DFV.
Ο συνδυασμός Lotus 49 - Cosworth DFV είχε πάρει όλες τις pole της σεζόν, δείχνοντας ότι είναι πολύ μπροστά απ' τον ανταγωνισμό. Πριν το γερμανικό GP, Chapman και Haynes είχαν μία συζήτηση για το κατά πόσο χαλάει το άθλημα με έναν κινητήρα τόσο καλύτερο απ τους υπόλοιπους, οπότε πρότεινε στον Chapman να κάνουν διαθέσιμο τον κινητήρα και στους υπολοίπους. Στο αίτημα αυτό απάντησε ο Chapman με το κλασσικό ύφος gentleman "Οh well, what a pity, let be it". . Mάλλον υπονοούσε ότι "θα τους κερδίζω και έτσι, δεν πειράζει" όπως και έκανε βέβαια, ακόμα και μετά τον θάνατο του σπουδαίου Jim Clark.
O DFV συνέχισε να εξελίσσεται και να υπάρχει σε μονοθέσια F1 έως και το 1985, αν και μετά το 1982 οι 1.5 turbo είχαν ξεφύγει αρκετά σε απόδοση και τον άφησαν πίσω. Σημαντικό για την συνέχεια της πορείας του V8 ήταν η περίοδος του ground effect στην F1, το 1977, όταν λόγω διάταξης του αεροδυναμικού τούνελ Venturi ήταν πλεονέκτημα η διάταξη V του κινητήρα. Κέρδισε 10 πρωταθλήματα με 155 νίκες σε 262 αγώνες, το 1969 και το 1973 κέρδισαν μόνο αυτοκίνητα με DFV μοτέρ.
Εδώ το 45λεπτο αφιέρωμα της Ford για τον DFV με τίτλο 9 days in summer